Արհեստական վիժեցում` հարձակում անպաշտպանի վրա
Մինչև սկսելը, թույլ տվեք ներողություն խնդրել ընթերցողներից ոչ հաճելի արտահայտություններ օգտագործելու համար: Այն պատերազմի էությունը, որի մասին ես խոսում եմ, պահանջում է հաղորդակցման նման պարզություն:
Որպես Աստծո որդիներ և դուստրեր, մենք փայփայում ենք կյանքը որպես Նրանից ստացված պարգև: Աստծո հավերժական ծրագիրը հնարավորություններ է տալիս Իր զավակներին ձեռք բերել ֆիզիկական մարմին, ստանալ երկրային փորձառություն և իրականացնել որպես հավերժական կյանքի ժառանգորդներ իրենց աստվածային նպատակները:1
Պատերազմի արդյունքում մահվան ցուցանիշները
Կյանքի մասին այդ հասկացողությամբ և կյանքի հանդեպ այդ պատկառանքով, մենք քննադատում ենք պատերազմի հետևանքով կյանքերի կորուստները: Տվյալները սարսափելի են: Առաջին Աշխարհամարտի ժամանակ մենք տվեցինք 8 միլիոն զինվորների կորուստ: Երկրորդ Աշխարհամարտի ժամանակ ավելի քան 22 միլիոն ծառայող և կին մահացավ:2 Այս երկու պատերազմերը միասին, տևելով 14 տարի, խլեցին ողջ աշխարհում առնվազն 30 միլիոն զինվորների կյանք: Այս թվերը չեն ընդգրկում միլիոնավոր քաղաքացիների կյանքի կորուստները:
Այս տվյալները, սակայն, չնչին են այն զոհերի թվի համեմատ, որը տալիս է մեկ այլ պարերազմ և որի զոհերի տարեկան թիվը գերազանցում է Առաջին և Երկրորդ Աշխարհամարտերում զոհվածների ընդհանուր թվին: Համաշխարհային զեկույցները հաղոդում են, որ տարեկան կատարվում է ավելի քան 40 միլիոն թվով արհեստական վիժեցումներ:3
Աբորտ կոչվող այս պատերազմը` պատերազմ է անպաշտպանների ու անձայնների դեմ: Դա պատերազմ է չծնվածների դեմ: Այս պատերազմը տարածվել է աշխարհով մեկ: Տարօրինակ է, որ քաղաքակիրթ հասարակությունը, որն աշխարհով մեկ պաշտպանություն է ապահովում մարդու կյանքի համար, այժմ ընդունում է օրենքներ, որոնք թույլ են տալիս նման գործողություն կատարելը:
Աստվածային վարդապետություն
Մեզ համար սա կարևոր խնդիր է, քանի որ Տերը շարունակ հայտարարել է այս աստվածային պատգամը. «Մի սպանիր»:4 Ապա Նա ավելացրել է.«ոչ էլ նման որևէ բան գործիր»:5 Անգամ դեռ ավետարանի լրիվության վերականգնումից առաջ, լուսավորված մարդիկ հասկանում էին մարդու կյանքի սուրբ էությունը: Ջոն Քալվինը, տասնվեցերրորդ դարի բարեփոխիչը, գրել է. «Եթե ավելի ահավոր է թվում մարդուն սպանելը իր տանը, քան դաշտում, … ապա անշուշտ պետք է ավելի սարսափելի լինի պտուղը ոչնչացնելը արգանդում` լույս աշխարհ գալուց առաջ»:6
Մարդու հորինած օրենքները, որոնք ժամանակների սկզբից արգելված են եղել Աստծո կողմից, այժմ ուժ են ստացել: Մարդու դատողությունը փոխել և խեղաթյուրել են բացարձակ ճշմարտությունը, վերածելով այն հնչեղ կարգախոսների, որոնք խրախուսում են լիովին սխալ այդ գործելակերպը:
Հատուկ մտահոգություններ
Մոր առողջությունը կարևորագույն մտահոգությունն է: Սակայն մոր կյանքը փրկելու համար հղիության ընդհատման անհրաժեշտության դեպքերը շատ հազվադեպ են, հատկապես ժամանակակից առկա բժշկական խնամքի պայմաններում: Մեկ այլ խնդիր է բռնաբարության կամ արյունապղծության հետևանքով հղիությունը: Այս դեպքում ողբերգությունն էլ ավելի խորն է, քանի որ անմեղ կինը զրկվել է ընտրության իր ազատությունից: Այդ պայմաններում արհեստական վիժեցումը երբեմն խորհուրդ է տրվում մոր ֆիզիկական և մտավոր առողջությունը պահպանելու համար: Այս պատճառներով կատարվող վիժեցումները նույնպես հազվադեպ են:
Ոմանք կողմ են արհեստական վիժեցման, եթե առկա է մանկան սխալ ձևավորման վտանգը: Իհարկե, հղիության առաջին եռամսյակում որոշ վարակիչ կամ թունավոր նյութերի վնասարար ազդեցությունը իրական վտանգ է, սակայն հղիության ընդհատման ժամանակ պահանջվում է զգուշություն: Կյանքը մեծ կարևորություն է ներկայացնում բոլորի համար, ներառյալ նրանց, ովքեր ծնվել են թերություններով: Բացի այդ, արդյունքը կարող է այդքան լուրջ չլինել, որքան թվում է:
Ես հիշում եմ մի զույգի, որը նման փորձառություն ունեցավ: Կինը միայն 21 տարեկան էր` սքանչելի և նվիրյալ կին: Առաջին երեք ամիսների ընթացքում նա խոզուկով վարակվեց: Խորհուրդ տրվեց աբորտ անել, քանի որ զարգացող երեխան գրեթե անշուշտ պետք է վնասներ կրած լիներ: Ընտանիքի որոշ անդամներ, սիրով դրդվելով, լրացուցիչ ճնշում էին գործադրում աբորտ կատարելու համար: Նվիրված զույգերը խորհրդակցեցին իրենց եպիսկոպոսի հետ: Նա նրանց ուղարկեց ցցի նախագահի մոտ, որը նրանց մտահոգությունը լսելով, խորհուրդ տվեց չընդհատել հղիությունը և երեխայի կյանքը, չնայած երեխան կարող էր խնդիր ունենալ: Նա մեջբերեց սուրբ գրություններից.
«Տիրոջն ապավինիր քո բոլոր սրտովը, և քո հասկացողությանը մի վստահիր:
Քո բոլոր ճանապարհներումը ճանաչիր նորան, և նա կուղղէ քո ճանապարհները»:7
Նրանք որոշեցին հետևել նրա խորհրդին և թույլ տվեցին, որ իրենց երեխան ծնվեր: Ծնվեց մի սքանչելի փոքրիկ աղջնակ, նորմալ բոլոր առումներով, բացի այն, որ ամբողջովին զրկված էր լսողությունից: Խուլերի դպրոցում ստուգում անցնելուց հետո, ծնողներին ասվեց, որ երեխան ունի հանճարի խելք: Նա հաճախեց մի խոշոր համալսարան, ստանալով կրթաթոշակ: Այժմ, մոտ 40 տարի անց, նա վայելում է հիանալի կյանք:
Անհատի կյանքը ընդհատելը հնարավոր թերության առկայության պատճառով լուրջ խնդիր է: Եթե հետևենք այդ տրամաբանությանը, ապա կարելի է ենթադրել, որ նման թերություններով արդեն իսկ ապրողների կյանքը նույնպես կարելի է ընդհատել: Մեկ այլ քայլ այդ ողբերգական շղթայում կատարելիս կարելի է ենթադրել, որ նրանք, ովքեր թույլ են կամ անհարմար մյուսների համար, նույնպես պետք է վերացվեն: Կյանքի հանդեպ նման անհարգալից վերաբերմունքը բոլորովին անընդունելի է:
Պատվերով արհեստական վիժեցում
Համեմատաբար քիչ թվով վիժեցումներ են կատարվում այն պատճառներով, որոնք ես նշեցի:8 Արհեստական վիժեցումների հիմնական մասը կատարվում է անցանկալի հղիության դեպքում: Դա պարզապես ծնելիությունը կառավարելու ձև է:
Արհեստական վիժեցման կատարումը օրիանականացված է շատ երկրներում, հիմք ընդունելով, որ կինն ազատ է ընտրելու, թե ինչպես վարվի իր մարմնի հետ: Որոշակի առումով, սա ճիշտ է մեզանից յուրաքանչյուրի համար` և տղամարդկանց, և կանանց: Մենք ազատ ենք մտածելու: Մենք ազատ ենք պլանավորելու: Եվ մենք ազատ ենք գործելու: Սակայն, երբ գործողությունը իրականացվում է, մենք այլևս ազատ չենք դրա հետևանքներից:
Այս սկզբունքն ավելի լավ հասկանալու համար, մենք կարող ենք սովորել տիեզերագնացից: Ընտրության և նախապատրաստության փուլում ցանկացած պահին նա կարող է դուրս գալ ծրագրից: Սակայն, երբ տիեզերանավը բարձրացավ, տիեզերագնացը կապված է այդ ճանապարհորդությունը կատարելու իր որոշման հետևանքներին:
Նույնը վերաբերում մարդկանց, ովքեր կանգնում են ծնող դառնալու ուղու վրա: Նրանք ունեն ընտրության ազատություն` սկսել կամ չսկսել այդ ճանապարհը: Երբ բեղմնավորումը կատարվում է, այդ ընտրությունն արդեն կատարված է:
Այո, կինը ազատ է ընտրելու` ինչ անել իր մարմնի հետ: Անկախ նրանից, թե նրա որոշումը տանում է դեպի տիեզերագնացի ուղին, թե դեպի երեխան, ճանապարհորդությունը սկսելու նրա որոշումը կապում է նրան այդ որոշման հետևանքների հետ: Նա չի կարող ետ փոխել իր կատարած ընտրությունը:
Երբ արհեստական վիժեցման մասին տարբեր կարծիքները բախվում են, «անհատի ընտրության ազատությունը» փաստարկվում է որպես միակ կարևորագույն արժեք: Դա կարող է ճիշտ լինել միայն այն դեպքում, եթե մեկ մարդու մասին է խոսքը գնում: Որևէ անհատի իրավունքը թույլ չի տալիս ոտնահարել մեկ այլ անհատի իրավունքները: Եվ ամուսնության մեջ, և ամուսնությունից դուրս, արհեստական վիժեցումը մեկ անհատի խնդիր չէ: Զարգացող երեխայի կյանքի ընդհատման մեջ ներգրավված են երկու առանձին մարմիններ, ուղեղներ և սրտեր: Իր մարմնի վերաբերյալ կնոջ ընտրությունը չի կրում իր մեջ իրավունք զրկելու երեխային կյանքից, և այն բոլոր ընտրություններից, որ երեխան պետք է կատարի իր կյանքի ընթացքում:
Որպես Վերջին Օրերի Սրբերի Եկեղեցու անդամներ մենք պետք է միշտ լինենք ընտրության կողմը, ճիշտ ընտրության, ոչ թե ընտրության որպես եղանակի: 9
Արհեստական վիժեցմանը վերաբերող գրեթե ողջ օրենսդրությունը հաշվի է առնում հղիության ժամկետները: Մարդկային ուղեղը որոշում է, թե երբ է սկսում «իմաստալից կյանքը»: Երբ ես սովորում էի բժիշկ դառնալու համար, ես սովորեցի, որ նոր կյանքը սկսում է, երբ երկու հատուկ բջիջներ միավորվում են, դառնալով մեկ բջիջ, միասին կրելով 23 քրոմոսոմ հորից և 23 քրոմոսոմ մորից: Այդ քրոմոսոմները պարունակում են հազարավոր գեներ: Զարմանալի գործընթացի շնորհիվ, որով ստեղծվում է գենետիկական կոդերի միավորում, ըստ որի որոշվում է դեռ չծնված անձի հիմնական մարդկային հատկանիշները, ձևավորվում է նոր ԴՆԹ: Աճի շարունակությունն առաջացնում է նոր մարդկային էակ: Երկու բջիջների միավորումից մոտավորապես 22 օր անց սկսում է բաբախել փոքրիկ սիրտը: 26-րդ օրը սկսվում է արյան շրջանառությունը:10 Օրինականացնել այն ժամանակը, թե երբ է զարգացող կյանքը դառնում «իմաստալից», իմ կարծիքով, հիմնված է ենթադրությունների և կամայականության վրա:
Արհեստական վիժեցումն օրինականացվում է կառավարող մարմինների կողմից` առանց հաշվի առնելու Աստծուն ու Նրա պատվիրանները: Սուրբ գրությունները շարունակաբար ասում են, որ մարդիկ կբարգավաճեն միայն, եթե հնազանդվեն Աստծո պատվիրաններին:11 Անհատները կբարգավաճեն միայն, եթե քայլեն, հավատալով ու հնազանդվելով Աստծուն, որն ասել է.
«Ես` Տերս եմ … . հաստատել երկիրը` իմ իսկ ձեռքերի գործերը, և բոլոր բաները նրանցում իմն են:
Եվ իմ նպատակն է` ապահովել … .
Սակայն դա անպայման պետք է արվի իմ իսկ ձևով … .
Քանզի երկիրը լի է, և բավականաչափ կա նաև խնայելու համար»:12
Հիսուս Քրիստոսի Վերջին Օրերի Սրբերի Եկեղեցին հետևողականորեն դեմ է եղել արհեստական վիժեցմանը: Ավելի քան մեկ դար առաջ Առաջին Նախագահությունը գրել է. «Մենք կրկին օգտվում ենք այս հնարավորությունից նախազգուշացնելու Վերջին Օրերի Սրբերին… . սաղմի և պտղի սպանության դեմ»:13
Իր նախագահության վաղ շրջանում Նախագահ Սպենսեր Վ. Քիմբալը (1895–1985) ասել է. «Մենք շարունակ շեշտել ենք, որ Եկեղեցու դիրքորոշումն անփոփոխ է և դեմ է բոլոր տեսակի վիժեցումներին, բացի երկու առանձին դեպքերից: Երբ բեղմնավորումը բռնաբարության արդյունք է, և երբ բժշկական մասնագիտական զննումը բացահայտում է, որ մոր կյանքը վտանգի տակ է»:14 Անգամ այս բացառությունները չեն արդարացնում արհեստական վիժեցման կիրառումն անմիջապես: «Որոշումը պետք է կայացվի միայն այն բանից հետո, երբ անձը կխորհրդակցի եպիսկոպոսի հետ և կստանա աստվածային հաստատում աղոթքի միջոցով»:15
Որդեգրում
Ինչո՞ւ ոչնչացնել մի կյանք, որը մեծ ուրախություն կարող է բերել ուրիշներին: Կան ավելի լավ եղանակներ անցանկալի հղիության խնդրի դեպքում: Եթե կյանք է ստեղծվում մեղսավոր ճանապարհով, անձնական ապաշխարությունը սկսելու լավագույն եղանակը այդ երեխայի կյանքը պահպանելն է: Մեկ այլ լուրջ մեղք ավելացնելն արդեն իսկ կատարածին միայն ավելացնում է վիշտը: Եվ երեխան և որդեգրող ծնողները կարող են մեծապես օրհնվել, ընդունելով այդ երեխային իրենց տուն, որտեղ երեխան կարող է մեծանալ սիրո մթնոլորտում և որտեղ առկա կլինեն ավետարանի օրհնությունները:
Ապաշխարությունը հնարավոր է
Կա՞ արդյոք որևէ հույս այն անձնավորության համար, որն արհեստական վիժեցում է կատարել: Կա՞ արդյոք հույս նրանց համար, ովքեր նման մեղք են կատարել և այժմ սրտի ցավ են ապրում: Պատասխանն է` այո: «Ինչպես հայտնի է, անձը կարող է ապաշխարել և ներվել արհեստական վիժեցման մեղքից»:16 Մենք գիտենք, որ Տերը կօգնի բոլոր նրանց, ովքեր իսկապես ապաշխարում են: 17
Կյանքը արժեքավոր է: Ոչ ոք չի կարող գրկել անմեղ մանկանը, նայել նրա սքանչելի աչքերի մեջ, զգալ փոքրիկ մատիկները և համբյուրել այտը առանց կյանքի և մեր Արարչի հանդեպ խորը պատկառանք զգալու: Կյանքը գալիս է կյանքից: Դա պատահականություն չէ: Դա պարգև է Աստծուց: Նա չի ուղարկում անմեղ կյանքը կործանելու համար: Այն տրվում է Նրա կողմից և կարող է վերցվել միայն Նրա կողմից:18 Ես վկայում եմ, որ կյանքը հավերժ է, ինչպես Նա է հավերժ: