Դիմանկարներ հավատի թեմայով
Ռակոտոմալալա Ալֆոնս
Սարոդրոա (Մադագասկար)
Երբ Ռակոտոմալալան սկսեց հետաքրքրվել ավետարանով, ամենամոտիկ եկեղեցին Անցիրաբեյում էր, քաղաք, որը 50կմ. հեռավորության վրա էր նրա գյուղից Սարոդրոայում: Ռակոտոմալալան և ընկերուհին միջոց գտան յուրաքանչյուր կիրակի այդ ճամփորդությունը կատարելու համար:
Այսօր Սարոդրոան ունի մի փոքրիկ ժողովատուն, որտեղ ամեն կիրակի 100-ից ավելի անդամներ են հաճախում: Ռակոտոմալալան տեսել է, թե ինչպես է իր գյուղն ընդունում ավետարանը: Սարոդրոայից չորս միսիոներ են ծառայել և Եկեղեցին շարունակում է աճել:
Քոդի Բել՝ լուսանկարիչ
Երբ պապս հիվանդացավ, գնացի Անցիրաբե նրա հետ լինելու համար: Միսիոներները մի քանի անգամ նրա տուն այցելեցին: Պապիկը և ես Եկեղեցու անդամներ չէինք, բայց նա սիրում էր հանդիպել միսիոներների հետ: Մի գիշեր նրանք պապիկին օրհնություն տվեցին, և ընտանեկան երեկոյից հետո նրանք մեզ տվեցին Մորմոնի Գիրքը:
«Խնդրում եմ կարդա այս գիրքը և հարցրու Աստծուն, թե արդյոք այն ճի՞շտ է»,- ասացին նրանք:
Երբ վերադարձա Սարոդրոա, ես չուզեցի կարդալ Մորմոնի Գիրքը, որովհետև կարծում էի՝ այն ճիշտ չէր: Ապա, մի օր ես այնպես հիվանդացա, որ մնացի տանը մի քանի օր: Երբ ձգտում էի ինչ-որ բան անել, գտա Մորմոնի Գիրքը և սկսեցի կարդալ:
Հետագայում վերադարձա Անցիրաբե և հանդիպեցի միսիոներներին: Նրանք ավելի շատ բան ուսուցանեցին ինձ Մորմոնի Գրքի և Մարգարե Ջոզեֆ Սմիթի մասին: Ես ասացի նրանց, որ մենք մարգարեների կարիք չունենք, և որ այսօր մարգարե չկա: Միսոներները խնդրեցին ինձ աղոթել Աստծուն և հարցնել, թե արդյո՞ք այսօր մարգարե կա: Նրանք խոստացան, որ Աստված կպատասխանի ինձ: Ես աղոթեցի ու զգացի, որ միսիոներների ասածը ճիշտ էր:
Ես ուզում էի եկեղեցի հաճախել, բայց ավտոբուսի համար փող չունեի: Ես խոսեցի իմ ընկերուհու՝ Ռազաֆանդրավանասոլոյի հետ և նա ասաց, որ մենք կարող ենք գնալ իմ հեծանիվով: Ամեն կիրակի մենք վարում էինք երկու ժամ մեկ ուղղությամբ Սարոդրոայից դեպի Անցիրաբե: Երբ հոգնում էի վարելուց, նստում էի ետևի մասում, և նա էր սկսում վարել: Հետո, երբ նա էր հոգնում, մենք կրկին փոխում էինք մեր տեղերը:
Ի վերջո, Ռազաֆանդրավանասոլոյի ընտանիքը և ես միացանք Եկեղեցուն: Մենք հաճախեցինք Անցիրաբեյի եկեղեցին, մինչև որ ճյուղ բացվեց Սարոդրոայում: Մենք շատերջանիկ էինք, երբ կարող էինք հաճախել եկեղեցի մեր սեփական գյուղում:
Ռազաֆանդրավանասոլոյի հայրը կանչվեց որպես ճյուղի նախագահ: Մի օր նա հանդիպեց ինձ հետ և խրախուսեց ինձ նախապատարստվել միսիայի համար: Ես չէի կարծում, թե կարող էի ծառայել, բայց նա համոզեց ինձ, որ կարող եմ: Ես ընդունեցի կանչը ծառայելու Մադագասկարի Անտանանարիվո Միսիայում: Այժմ ես ամուսնացած եմ և ունեմ երկու երեխա: Ես երախտապարտ եմ իմ ընտանիքի համար և ունեցել եմ շատ փորձառություններ, քան ի վիճակի եմ կիսվել, որոնք օգնեցին ինձ իմանալ, որ այս Եկեղեցին ճշմարիտ է:
Եկեղեցուն միանալուց հետո Ռակոտոմալալան (աջից) միսիա ծառայեց Մադագասկարի Անտանանարիվո Միսիայում, իսկ Ռազաֆանդրավանասոլոն (ձախից) ծառայեց Կոնգոյի Դեմոկրատական Հանրապետությունում Կինշասա Միսիայում:
2013թ. Սարոդրոայի անդամները կառուցեցին այս փայտյա փոքրիկ աղոթատունը երկրպագելու համար: Ռակոտոմալալան երջանիկ է՝ օգնելով շենքում անհրաժեշտ փոփոխություններ կատարել:
Մադագասկարում բրինձն է հիմնական մշակաբույսը: Գրեթե բոլորը Սարոդրոայում աշխատում են բրինձի դաշտերում իրենց ընտանիքները պահելու համար:
Քանի որ Եկեղեցին շարունակում էր աճել, Սարոդրոայի անդամները նոր ժողովատան կարիք ունեցան: Նոր ժողովատան հարևանությամբ Ռակոտոմալալան և մյուսները աշխատում են՝ ձևափոխելով փայտաշեն աղոթատունը և դարձնելով դասասենյակներ և եպիսկոպոսի գրասենյակ:
Սկսած այն օրերից, երբ նրանք մի ուղղությամբ երկու ժամ հեծանիվ էին վարում դեպի եկեղեցի ամեն կիրակի, Ռակոտոմալալան և Ռազաֆանդրավանասոլոն մնացել են լավ ընկերներ: Նրանք երախտապարտ են իրենց և իրենց ընտանիքներին ավետարանի բերած օրհնությունների համար:
Ռակոտոմալալան և Ռազաֆանդրավանասոլոն կանգնած են նոր ժողովատան դիմաց Սարոդրոայում: Այս ժողովատունը, որը կառուցված է բետոնից և աղյուսից, կառուցվել է անդամների կողմից: