ԱՌԱՋԻՆ ՆԱԽԱԳԱՀՈՒԹՅԱՆ ՈՒՂԵՐՁ
Մենք վկայում ենք Հիսուս Քրիստոսի մասին
2000 տարուց մի փոքր ավելի առաջ մարդկության Քավիչը ծնվեց Հուդայի Բեթլեհեմում: Երբ դեռ մանուկ էր, Նրան բերեցին Երուսաղեմի տաճար: Այնտեղ Մարիամն ու Հովսեփը լսեցին Սիմէոնի և Աննայի հրաշալի մարգարեությունները փոքրիկ մանկան մասին, որը կանխորոշված էր դառնալու աշխարհի Փրկիչը:
Իր պատանեկության մեծ մասը Նա անցկացրեց Գալիլեայի Նազարեթում, իսկ երբ 12 տարեկան էր Նրան կրկին բերեցին տաճար: Մարիամն ու Հովսեփը գտան Նրան վարդապետների հետ զրուցելիս. «և նրանք լսում էին նրան և հարցեր էին տալիս նրան» (Ջոզեֆ Սմիթի Թարգմանություն, Ղուկաս Բ.46):
Հիսուսը մեծանում էր` դառնալով երիտասարդ տղամարդ և «զարգանում էր իմաստությունով և հասակով և շնորհքով Աստծո և մարդկանց մոտ» (Ղուկաս Բ.52): Նա մկրտվեց Հովհաննեսի կողմից Հորդանան գետում, «որ ամեն արդարություն կատար[վի]» (Մատթեոս Գ.15): Նա ծոմ պահեց 40 օր ու գիշեր և դիմացավ սատանայի գայթակղություններին, նախքան ժողովրդի մեջ Իր ծառայությունը սկսելը: Այնուհետև Նա շրջում էր ուսուցանելով, բժշկելով և օրհնելով:
Մեծ Եհովան
Հիսուսն իսկապես Հին Կտակարանի մեծ Եհովան էր, որը թողեց Իր Հոր արքայական պալատները վերևում և բարեհաճեց գալ երկիր որպես մանուկ` ծնվելով ամենահամեստ պայմաններում: Նրա ծնունդը կանխագուշակվեց դարեր առաջ Եսայիայի կողմից, որը մարգարեաբար հայտարարեց. «Որովհետև մեզ համար մի մանուկ ծնվեցավ, մեզ մի որդի տրվեցավ, և իշխանությունը կլինի նրա ուսի վրա, և նրա անունը կկոչվի Սքանչելի, Խորհրդական, Հզոր Աստված, Հավիտենականության Հայր, Խաղաղության իշխան» (Եսայիա Թ.6):
Այս Հիսուս Քրիստոսը, որի մասին մենք հանդիսավոր վկայում ենք, ինչպես Հովհաննես Հայտնողը հայտարարեց, «հավատարիմ վկան, որ մեռելներից անդրանիկը` և երկրի թագավորների իշխանն է»: Նա «մեզ սիրեց և մեր մեղքերիցն լվացավ մեզ իր արյունովն, և մեզ թագավորներ և քահանաներ արավ Աստծո և իր Հոր համար. նրան փառք և զորություն հավիտյանս հավիտենից» (Հայտնություն Ա.5–6):
Աշխարհի Փրկիչը
Նա էր և է Ամենազորի Որդին: Նա միակ կատարյալ մարդն էր, որ քայլեց երկրի վրայով: Նա բժշկեց հիվանդներին և այնպես արեց, որ կաղերը քայլեն, կույրերը` տեսնեն և խուլերը` լսեն: Նա կյանքի կոչեց մեռելներին: Սակայն թույլ տվեց Իր սեփական կյանքը վերցվի` քավության գործի համար, որի մեծությունը մեր հասկացողությունից վեր է:
Ղուկասն արձանագրել է, որ այդ տառապանքն այնքան մեծ էր, որ «նրա քրտինքն էր ինչպես արյունի կաթիլներ, որ թափվում են երկրի վրա» (Ղուկաս ԻԲ.44), մի ֆիզիկական դրսևորում, որը հաստատված է և Մորոմնի Գրքում և Վարդապետություն և Ուխտերում (տես Մոսիա 3.7, ՎևՈՒ 19.18): Տառապանքը Գեթսեմանում և խաչի վրա Գողգոթայում, ընդամենը մի քանի հարյուր մետր հեռավորության վրա Գեթսեմանից, ներառում էր ինչպես ֆիզիկական, այնպես էլ հոգևոր «փորձություններ, … ցավ, քաղց, ծարավ և հոգնածություն, նույնիսկ ավելին, քան մարդ կարող է տանել,- ասաց Բենյամին Թագավորը, -բացի մահից» (Մոսիա 3.7):
Գեթսեմանի տառապանքներից հետո եկավ Նրա ձերբակալությունը, Նրա դատավարությունը, Նրա դատապարտումը, հետո խաչի վրա Նրա մահվան աննկարագրելի ցավը, որին հետևեց Նրա թաղումը Հովսեփի գերեզմանում և Հարությամբ հաղթական դուրս գալը: Նա, Բեթլեհեմի հեզ մանուկը, որը երկու հազար տարի առաջ քայլեց Սուրբ Երկրի փոշոտ ճանապարհներով, դարձավ Ամենազոր Տերը, թագավորների Թագավորը, բոլորին փրկություն Տվողը: Ոչ ոք չի կարող լիովին հասկանալ Նրա կյանքի մեծությունը, Նրա մահվան վեհափառությունը, մարդկությանը տված Նրա պարգևի համապարփակությունը: Մենք հստակորեն, առանց երկմտելու հայտարարում ենք հարյուրապետի հետ, որն ասաց Նրա մահվան ժամանակ. «Ճշմարիտ, այս մարդն Աստծո Որդի էր» (Մարկոս ԺԵ.39):
Մեր կենդանի Տերը
Այսպիսին է Հին Աշխարհի կտակարանի` Սուրբ Աստվածաշնչի վկայությունը: Եվ կա ևս մեկ ձայն` Նոր Աշխարհի կտակարանի` Մորմոնի Գրքի վկայությունը: Նրանում Հայրը ներկայացրեց Իր հարություն առած Որդուն, հայտարարելով. «Ահա իմ Սիրելի Որդին, որից ես շատ գոհ եմ, որով ես փառավորեցի իմ անունը» (3 Նեփի 11.7): Աստվածային այսպիսի խոսեքերով բացվում է մեր Փրկչի ծառայության պատմությունը Նրա որոշ «ուրիշ ոչխարների մեջ» (Հովահաննես Ժ.16), Երուսաղեմի Իր Համբարձումից հետո: Մորմոնի Գրքի ուղերձը իր ողջ բովանդակությամբ Հիսուս Քրիստոսի աստվածայնության և այն հավերժական օրհնությունների մասին է, որոնք կարող են գալ Աստծո բոլոր որդիներին և դուստրերին` Նրա փրկագնող սիրո միջոցով: Մորմոնի Գրքի մի մարգարեի խոսքերով.
«Քանզի, մենք աշխատում ենք ջանասիրաբար` գրելու և համոզելու մեր զավակներին, և նաև մեր եղբայրներին, հավատալու Քրիստոսին և հաշտվելու Աստծո հետ. քանզի մենք գիտենք, որ շնորհի միջոցով է, որ մենք փրկվում ենք` այն ամենից հետո, ինչ մենք կարող ենք անել… .
Եվ մենք խոսում ենք Քրիստոսի մասին, մենք հրճվում ենք Քրիստոսով, մենք քարոզում ենք Քրիստոսի մասին, մենք մարգարեանում ենք Քրիստոսի մասին և մենք գրում ենք մեր մարգարեությունների համաձայն, որ մեր զավակները կարողանան իմանալ, թե ինչ աղբյուրի նրանք կարող են ապավինել իրենց մեղքերի թողության համար» (2 Նեփի 25.23, 26):
Ի լրումն այս բոլորի կա ժամանակակից մարգարեների հայտարարությունը. «Եվ արդ, բազմաթիվ վկայություններից հետո, որ տրվել են նրա մասին, սա է վկայությունը, ամենավերջինը, որ մենք տալիս ենք նրա մասին. Որ, նա ապրում է» (ՎևՈՒ 76.22): Վարդապետություններ և Ուխտերում, նա հստակորեն վկայում է Իր իսկ աստվածային դերի մասին. «Ես եմ Ալֆան և Օմեգան` Քրիստոս Տերը. այո, նույնիսկ ես նա եմ` սկիզբը և վերջը` աշխարհի Քավիչը» (ՎևՈՒ 19.1):
Նրա մեջ մենք տեսնում ենք ոչ միայն մեր Տիրոջը և Բարի Հովվին, այլ նաև մեր մեծ Օրինակին, որը մեզ հրավիրում է «Եթե կամենում ես կատարյալ լինել, … եկ հետևիր ինձ» (Մատթեոս ԺԹ.21):
Անկյունաքարը
Նա է հիմնական անկյունաքարը Եկեղեցու, որը կրում է Նրա անունը` Հիսուս Քրիստոսի Վերջին Օրերի Սրբերի Եկեղեցի: Չկա մեկ այլ անուն տրված մարդկանց մեջ, որով մենք կարող ենք փրկվել (տես Գործք Դ.12): Նա է մեր փրկության Հեղինակը, հավերժական կյանք Տվողը (տես Եբրայեցիս Ե.9): Նրան հավասար ոչ ոք չկա: Երբեք չի եղել: Երբեք չի լինի: Շնորհակալություն Աստծուն Իր Սիրելի Որդու պարգևի համար, որը տվեց Իր կյանքը, որպեսզի մենք կարողանանք ապրել և որը գլխավոր, անխախտ անկյունաքարն է մեր հավատքի և Իր Եկեղեցու:
Մեր հավատքի կիզակետը
Մեզ առջևում սպասվող ամեն ինչ չէ, որ մենք գիտենք: Մենք ապրում ենք անկայուն աշխարհում: Որոշ մարդկանց համար կլինեն մեծ նվաճումներ: Մյուսների համար հուսախաբություններ: Ոմանց համար մեծ ցնծություն և ուրախություն, լավ առողջություն և բարվոք կյանք: Մյուսների համար, հավանաբար, հիվանդություն և որոշ չափով վիշտ: Մենք չգիտենք: Բայց մի բան մենք իսկապես գիտենք: Երկնքում Հյուսիսային Աստղի նման, անկախ նրանից, թե ինչ է սպասվում ապագայում, այնտեղ կանգնած է աշխարհի Քավիչը, Աստծո Որդին, հաստատ և անկասկած` որպես մեր անմահ կյանքի խարիսխ: Նա մեր փրկության վեմն է, մեր ուժը, մեր մխիթարությունը, մեր հավատքի կիզակետը:
Լինենք արևաշողում, թե ստվերում, մենք նայում ենք դեպի Նա, և Նա այնտեղ է վստահեցնելու և ժպտալու մեզ:
Նա է մեր երկրպագության կենտրոնական կիզակետը: Նա է կենդանի Աստծո Որդին, Հոր Անդրանիկը, Միածինը մարմնում: Նա «հարություն է առել մեռելներից… ննջածների առաջնեկ եղավ» (Ա Կորնթացիս ԺԵ.20): Նա է Տերը, որը նորից կգա, «որ թագավորի երկրի վրա իր ժողովրդին» (ՎևՈՒ 76.63, տես նաև Միքիա Դ.7, Հայտնություն ԺԱ.15):
Երկրի վրա երբևէ չի քայլել մեկը` այսքան մեծ: Ուրիշ ոչ ոք չի արել համեմատության արժանի մի զոհաբերություն կամ շնորհել համեմատության արժանի օրհնություն: Նա է Փրկիչն ու Քավիչն աշխարհի: Ես հավատում եմ Նրան: Ես հայտարարում եմ Նրա աստվածայնության մասին առանց երկընտրանքի կամ փոխզիջման: Ես սիրում եմ Նրան: Ես ակնածանքով և հիացմունքով եմ տալիս Հիսուս Քրիստոս անունը: Նա է մեր Թագավորը, մեր Տերը, մեր Տիրակալը, կենդանի Քրիստոսը, որը կանգնած է Իր Հոր աջ կողմում: Նա ապրում է: Նա ապրում է արևափայլ և հիասքանչ` կենդանի Աստծո, կենդանի Որդին: