Część 31.: Dzień 1.

Wojna w Utah i masakra pod Mountain Meadows

Wprowadzenie

W latach 50. XIX wieku wzrost napięcia i brak porozumienia między świętymi w dniach ostatnich a władzami Stanów Zjednoczonych doprowadziły w latach 1857–1858 do wojny w Utah. We wrześniu 1857 roku doszło również do konfliktów między świętymi w dniach ostatnich a emigrantami, którzy karawaną wozów przejeżdżali przez Utah. Powodowani gniewem i strachem święci w dniach ostatnich mieszkający na południu Utah zaplanowali atak i zamordowali około 120 emigrantów zmierzających do Kalifornii. Zbrodnia ta jest dzisiaj znana jako masakra pod Mountain Meadows. Więcej informacji w języku angielskim znajdziesz na stronie internetowej: LDS.org, wybierz zakładkę Gospel Topics i odszukaj hasło Mountain Meadows Massacre.

Narastanie napięcia pomiędzy świętymi w dniach ostatnich a władzami Stanów Zjednoczonych

Gdy 24 lipca 1857 roku prezydent Brigham Young świętował wraz z grupą członków Kościoła 10. rocznicę przybycia do Doliny Jeziora Słonego, otrzymali oni potwierdzenie wcześniejszej wiadomości, że do Salt Lake City zbliżają się oddziały wojska wysłane przez rząd Stanów Zjednoczonych. W poprzednich latach spory i nieporozumienia doprowadziły do wzrostu napięcia między świętymi w dniach ostatnich a władzami państwowymi. Święci chcieli sami decydować o tym, kto będzie zasiadał we władzach terytorialnych i odrzucali kandydatów proponowanych przez rząd federalny, którzy nie podzielali ich systemu wartości. Z tego powodu część urzędników federalnych uznała, że Utah zbuntowało się przeciwko rządowi państwa. Nie posiadając zgody Kongresu, prezydent Stanów Zjednoczonych, James Buchanan, wysłał do Salt Lake City około 1500 żołnierzy, którzy mieli zmusić mieszkańców Utah do zaakceptowania nowych władz.

Gdybyś był na miejscu świętych w dniach ostatnich w 1857 roku, jakie obawy wzbudziłaby w tobie wiadomość, że do twojego miasta zbliża się wielka armia? Pamiętaj, że wspomnienia brutalnego wypędzania świętych z Ohio, Missouri i Illinois nadal były żywe w pamięci wielu członków Kościoła. Wiele osób utraciło cenne przedmioty i ziemię, a niektórzy członkowie zostali zabici lub zmarli w efekcie prześladowań. Wieść o zbliżającej się armii zrodziła obawy, iż podobna sytuacja może powtórzyć się również w Utah.

W swych przemowach skierowanych do świętych Prezydent Young i pozostali przywódcy Kościoła określali nadchodzących żołnierzy jako wrogów. Prezydent Young, który przez lata prosił świętych, aby gromadzili zboże, ponowił tę prośbę, aby mieli co jeść na wypadek, gdyby musieliby ratować się ucieczką. Jako gubernator Terytorium Utah nakazał on również oddziałom milicji terytorialnej, aby były gotowe do obrony. (Milicja oznacza w tym przypadku grupę obywateli, których w nagłych wypadkach można zorganizować w oddziały militarne).

Konflikt pomiędzy częścią świętych w dniach ostatnich a emigrantami podróżującymi karawaną wozów

mapa, szlak z Arkansas do Kalifornii

Karawana wozów z emigrantami podróżującymi na zachód z Arkansas do Kalifornii przybyła do Utah w chwili, kiedy święci w dniach ostatnich przygotowywali się do obrony swego terytorium przed nadciągającymi oddziałami Stanów Zjednoczonych. W trakcie czytania poniższych akapitów weź pod uwagę powody głębokiej niechęci pomiędzy częścią osób podróżujących z karawaną wozów a niektórymi świętymi w dniach ostatnich.

Niektórzy uczestnicy karawany odczuwali irytację, ponieważ mieli trudności z nabywaniem od świętych różnych towarów oraz ziarna, które nakazano świętym gromadzić. Emigranci weszli także w konflikt ze świętymi, którzy nie chcieli, by konie i bydło przyjezdnych zużywały zasoby pożywienia i wody, których potrzebowali dla własnych zwierząt.

Do wybuchu konfliktu ostatecznie doszło w ostatniej na drodze do Kalifornii osadzie w Utah — w Cedar City. Doszło tam do starć między grupą emigrantów a świętymi. Niektórzy spośród emigrantów grozili, że przyłączą się do nadciągających sił rządowych i będą walczyć przeciwko świętym. Pomimo tego, że kapitan stojący na czele emigrantów skarcił ich za wygłaszanie takich gróźb, niektórzy przywódcy i osadnicy w Cedar City zaczęli postrzegać ich jako wrogów. Kompania emigrantów opuściła miasto niespełna godzinę po swoim przybyciu, ale część osadników i przywódców z Cedar City chciała ścigać i ukarać mężczyzn, którzy ich obrazili.

Pomyśl o sytuacji, w której wdałeś się w konflikt z jakąś osobą lub grupą. Przeczytaj werset: 3 Nefi 12:25 i wyszukaj zasadę nauczaną przez Jezusa Chrystusa, która mówi, w jaki sposób powinniśmy postępować w konfliktowych sytuacjach.

Jak myślisz, co oznacza zwrot „pogódź się z twoim przeciwnikiem”? Starszy David E. Sorensen, Siedemdziesiąty, nauczał, że wyrażenie to oznacza, że powinniśmy „[rozwiązywać] spory zawczasu, żeby emocje chwili nie zmieniały się w fizyczne czy emocjonalne okrucieństwo, abyśmy nie stali się niewolnikami naszego gniewu” („Przebaczenie zmieni gorycz w miłość”, Ensign lub Liahona, maj 2003, str. 11).

Z nauk Pana w wersecie: 3 Nefi 12:25 oraz wyjaśnienia Starszego Sorensena, dowiadujemy się, że jeśli będziemy rozwiązywać konflikty z ludźmi na sposób Pański, unikniemy niszczycielskich skutków niezgody.

1. W dzienniku do studiowania odpowiedz na następujące pytania:

   1. W jaki sposób przestrzeganie zasady wyrażonej w wersecie: 3 Nefi 12:25 mogło pomóc świętym w dniach ostatnich, którzy zapałali gniewem w stosunku do uczestników karawany?

   2. W jaki sposób staranie się, by rozwiązywać konflikty z ludźmi na sposób Pański, pomogło tobie lub komuś, kogo znasz, uniknąć niszczycielskich konsekwencji niezgody?

Ponieważ niektórzy osadnicy z Cedar City nie rozwiązali konfliktu z emigrantami w Pański sposób, sytuacja stała się o wiele bardziej poważna. Podczas dalszego studiowania zastanów się nad niebezpieczeństwem, jakie niesie ze sobą działanie pod wpływem gniewu lub chęci zemsty.

Isaac Haight, burmistrz Cedar City, major milicji i prezydent palika, poprosił o pozwolenie od dowódcy milicji, który mieszkał w pobliskiej osadzie Parowan, aby zwołać milicję do konfrontacji z wichrzycielami z karawany. Dowódca milicji, William Dame, doradził Isaacowi Haightowi, aby zignorował pogróżki emigrantów. Zamiast zastosować się do tej rady, Isaac Haight i inni przywódcy Cedar City postanowili namówić miejscowych Indian do ataku na wozy i kradzieży bydła w ramach wymierzenia kary emigrantom. Isaac Haight poprosił Johna D. Lee, miejscowego członka Kościoła i majora milicji, aby przewodził temu atakowi, obaj zaś planowali obwinić za to zajście Indian.

Co powinni byli zrobić przywódcy Kościoła w Cedar City, kiedy William Dame radził im, aby nie korzystali z pomocy milicji? Do czego doprowadziło niezastosowanie się do tej rady?

Jedną z zasad, jakich uczymy się z przykładu przywódców Cedar City jest to, że kiedy ignorujemy rady, by czynić to, co właściwe, stajemy się bardziej skłonni do podejmowania złych decyzji. Szukaj dowodów na prawdziwość tej zasady, gdy będziesz poznawać dalsze postępowanie tych przywódców. W trakcie czytania poniższych akapitów, podkreśl kolejne złe wybory przywódców Cedar City, których dokonali po zlekceważeniu otrzymanej rady:

Isaac Haight przedstawił plan ataku na emigrantów radzie miejscowych przywódców Kościoła, społeczności i milicji. Część członków rady stanowczo sprzeciwiła się temu planowi i zapytała Haighta, czy skonsultował się w tej sprawie z Prezydentem Brighamem Youngiem. Przyznawszy, że tego nie uczynił, Haight zgodził się wysłać do Salt Lake City posłańca o nazwisku James Haslam z listem, w którym wyjaśnił sytuację i pytał, co należy uczynić. Zważywszy na to, że Salt Lake City jest oddalone o około 400 km od Cedar City, potrzeba było około tygodnia szybkiej jazdy konnej, aby posłaniec dotarł na miejsce i powrócił do Cedar City z instrukcjami od Prezydenta Younga.

Na krótko przed tym, jak posłaniec wyruszył z listem od Isaaca Haighta, John D. Lee wraz z grupą Indian zaatakował obóz emigrantów pod Mountain Meadows. Całemu temu zajściu przewodził Lee, który skrzętnie ukrył swą tożsamość, aby cała odpowiedzialność za atak spadła na Indian. Część emigrantów została zabita lub ranna, a pozostali odparli atak, zmuszając Lee i Indian do odwrotu. Emigranci szybko ustawili swoje wozy w ciasnym kręgu, chroniąc się w jego wnętrzu. Do kolejnych dwóch ataków doszło podczas pięciodniowego oblężenia karawany emigrantów.

wzgórza i łąka

W pewnym momencie milicjanci z Cedar City zauważyli dwóch emigrantów, którzy przedostali się poza krąg. Strzelili w ich kierunku, zabijając jednego z nich. Drugiemu udało się uciec z powrotem do obozu, gdzie przekazał wiadomość, że w ataku biorą również udział biali mężczyźni. Osoby, które zaplanowały te ataki, wpadły teraz we własne sidła. Gdyby emigrantom udało się przedostać do Kalifornii, rozeszłaby się wieść o tym, że święci w dniach ostatnich byli odpowiedzialni za atak na karawanę. Spiskowcy obawiali się, że ta wiadomość mogłaby mieć negatywne konsekwencje dla nich i dla ich ludzi.

2. W dzienniku do studiowania odpowiedz na następujące pytania:

   1. Przed jakim wyborem stali w tym momencie ludzie odpowiedzialni za ataki na emigrantów?

   2. Co powinni byli uczynić? Dlaczego?

Dokonując swych strasznych wyborów, mężczyźni ci działali wbrew swoim obowiązkom kapłańskim. Przeczytaj wersety: Nauki i Przymierza 121:36–37 i zaznacz ostrzeżenie Pana skierowane do posiadaczy kapłaństwa, którzy postępują wbrew zasadom prawości.

Zastanów się nad tym, co robisz, kiedy zrobisz coś złego. Czy przyznajesz się do tego, co zrobiłeś, i ponosisz tego konsekwencje czy też próbujesz ukryć grzech pod płaszczem oszustwa?

Grupa świętych w dniach ostatnich planuje i dokonuje masakry pod Mountain Meadows

Członkowie Kościoła, którzy brali udział w atakach na emigrantów, postanowili ukryć swoje grzechy. Aby zapobiec rozprzestrzenieniu się wiadomości, że święci w dniach ostatnich byli zamieszani w atak na karawanę, Isaac Haight, John D. Lee oraz inni miejscowi przywódcy Kościoła i milicji sporządzili plan zabicia wszystkich emigrantów z wyjątkiem małych dzieci. Postępując zgodnie z tym planem, John D. Lee udał się do emigrantów i powiedział im, że pod eskortą milicji będą mogli bezpiecznie powrócić do Cedar City. Kiedy emigranci wyruszyli w kierunku miasteczka, milicjanci zwrócili się przeciwko nim i otworzyli ogień. Indianie wybiegli ze swoich kryjówek i przyłączyli się do ataku. Z grupy liczącej około 140 osób oszczędzono zaledwie 17 małych dzieci.

płyta pamiątkowa

Płyta upamiętniająca tragedię pod Mountain Meadows

Dwa dni po tym zbiorowym mordzie do Cedar City powrócił James Haslam z odpowiedzią od Prezydenta Younga, nakazującą miejscowym przywódcom, by pozwolili karawanie emigrantów odejść w pokoju. „Kiedy Haight przeczytał słowa Younga, zaszlochał niczym małe dziecko i jedyne, co zdołał powiedzieć to: ‘Za późno, za późno’” (Richard E. Turley jun., „The Mountain Meadows Massacre”, Ensign, wrzesień 2007, str. 20).

Decyzje niektórych przywódców i osadników świętych w dniach ostatnich w południowej części Terytorium Utah doprowadziły do tragicznej masakry pod Mountain Meadows. Zupełnie inaczej konflikt z rządem Stanów Zjednoczonych rozwiązali kościelni i stanowi przywódcy z Salt Lake City, którzy uczynili to na drodze pokojowych rozmów i negocjacji, które miały miejsce w 1858 roku. Podczas tego konfliktu — nazwanego później wojną w Utah — wojska Stanów Zjednoczonych i milicja z Utah dokonywały aktów agresji, ale nigdy nie wdały się w otwartą walkę.

Prezydent Henry B. Eyring

Przemawiając na temat masakry pod Mountain Meadows, Prezydent Henry B. Eyring z Pierwszego Prezydium powiedział: „Ewangelia Jezusa Chrystusa, której jesteśmy orędownikami, brzydzi się mordowaniem z zimną krwią mężczyzn, kobiet i dzieci. W istocie opowiada się ona za pokojem i przebaczeniem. To, co dawno temu uczynili [pod Mountain Meadows] członkowie naszego Kościoła, stanowi straszliwe i niewybaczalne pogwałcenie nauki i etyki chrześcijańskiej” („150th Anniversary of Mountain Meadows Massacre”, 11 września 2007, strona internetowa:mormonnewsroom.org/article/150th-anniversary-of-mountain-meadows-massacre).

Konsekwencją masakry pod Mountain Meadows była nie tylko śmierć blisko 120 niewinnych osób, ale ogromne cierpienie osieroconych dzieci i krewnych ofiar. Indianie z plemienia Pajutów również cierpieli z powodu niesłusznych oskarżeń o tę zbrodnię. Z kolei inne osoby, „które dokonały tej masakry, do końca swoich dni żyły z wielkim poczuciem winy, przeżywając powtarzające się koszmary o tym, co uczyniły i co widziały” (Richard E. Turley jun., „The Mountain Meadows Massacre”, str. 20).

3. W swoim dzienniku do studiowania wykonaj następujące zadania:

   1. Podsumuj błędne decyzje, jakie doprowadziły do masakry pod Moutain Meadows.

   2. Napisz zasadę lub lekcję, jaka płynie dla nas z tej tragedii na temat starania się, by ukryć swoje grzechy.

   3. Odpowiedz na następujące pytania: Co możesz zrobić w przyszłości, by dopilnować, że będziesz postępować zgodnie z radami swoich przywódców i unikać ukrywania grzechów, które być może popełnisz? Jakich błogosławieństw możesz doświadczyć dzięki braniu odpowiedzialności za swoje błędy i nieukrywaniu grzechów?

Jeśli wszedłeś na ścieżkę błędów i grzechu, możesz zapobiec dalszemu cierpieniu i bólowi poprzez zwrócenie się do Pana i pokutę.

Jezus Chrystus

Ponieważ za zaplanowanie i dokonanie masakry pod Mountain Meadows odpowiedzialna była grupa miejscowych świętych w dniach ostatnich, sprawiło to, że niektórzy zaczęli w negatywny sposób postrzegać cały Kościół. Do podobnej sytuacji doszło w Księdze Mormona, gdy syn Almy będący na misji złamał prawo czystości moralnej i ludzie nie wierzyli słowom Almy z powodu zachowania jego syna (zob. Alma 39:11).

4. W dzienniku do studiowania udziel odpowiedzi na następujące pytanie: Dlaczego ważne jest, aby uświadomić sobie, że niewłaściwe postępowanie niektórych członków Kościoła nie jest miarą prawdziwości ewangelii?

Przeczytaj werset: Helaman 5:12 i wyszukaj, co możemy robić, aby rozwijać i utrzymać nasze świadectwa tak, aby w obliczu trudności — na przykład, gdy dowiemy się, że pewni członkowie Kościoła nie żyją zgodnie z naukami Jezusa Chrystusa — nasza wiara nie uległa zachwianiu. Podsumuj, co znalazłeś:

Jedna z zasad, jakich uczymy się z wersetu: Helaman 5:12, brzmi: Możemy rozwinąć silne świadectwo, gdy podstawą naszej wiary jest Jezus Chrystus.

Zasadę tę ilustruje następujący przykład: „James Sanders jest prawnukiem […] jednego z dzieci, które przeżyły masakrę [i jest także członkiem Kościoła] […]. ‘To nadal boli; nadal czuję gniew i smutek z powodu tego, że doszło do tej masakry’, powiedział Brat Sanders. ‘Wiem jednak, że ludzie, którzy jej dokonali, odpowiedzą za to przed Panem i ta myśl przynosi mi spokój’. Powiedział, że wiadomość o tym, że jego przodkowie zostali zabici w masakrze ‘nie wpłynęła na [jego] wiarę, ponieważ opiera się ona na Jezusie Chrystusie, a nie na ludziach należących do Kościoła’” (Richard E. Turley jun., „The Mountain Meadows Massacre”, str. 21).

5. W dzienniku do studiowania odpowiedz na następujące pytania:

   1. W jaki sposób nasza wiara w Jezusa Chrystusa może wzmocnić nas, kiedy dowiadujemy się o członkach Kościoła, którzy nie żyją zgodnie z naukami Zbawiciela?

   2. Co może pomóc ci zbudować swoją wiarę na fundamencie Jezusa Chrystusa?

   3. Wymień jedną rzecz, którą zrobisz w tym tygodniu, aby oprzeć swoją wiarę na fundamencie Jezusa Chrystusa. (Możesz zapisać więcej niż jedną rzecz).

6. W dzienniku do studiowania napisz pod dzisiejszymi ćwiczeniami poniższe zdanie:

   Przestudiowałem lekcję: „Wojna w Utah i masakra pod Mountain Meadows” i ukończyłem ją w dniu (data).

   Dodatkowe pytania, przemyślenia i spostrzeżenia, którymi chciałbym podzielić się z moim nauczycielem: