Część 18.: Dzień 3.

Nauki i Przymierza 85–86

Wprowadzenie

Rozdział: Nauki i Przymierza 85 to część natchnionego listu, który Prorok Józef Smith wysłał do Williama W. Phelpsa 27 listopada 1832 r. W liście tym Prorok wyjaśnił, że Pan pragnie, aby był prowadzony dokładny rejestr osób, które żyły zgodnie z prawem poświęcenia w Missouri. Później, 6 grudnia 1832 r., Józef Smith otrzymał objawienie zapisane w rozdziale: Nauki i Przymierza 86, pracując nad natchnioną korektą Biblii. Objawienie to zawierało dalsze wyjaśnienie przypowieści o pszenicy i kąkolu oraz roli kapłaństwa w gromadzeniu wraz z Panem prawych osób w dniach ostatnich.

Nauki i Przymierza 85

Pisarz Pana ma prowadzić kronikę ludu Bożego

Wyobraź sobie, że jesteś członkiem drużyny, która ma potencjał, aby grać naprawdę dobrze. Po kilku dniach grania w tej drużynie okazuje się, że jeden z zawodników myśli tylko o sobie, niektórzy nie grają właściwie na wyznaczonych pozycjach, a inni ignorują trenera. Dlaczego twój zespół może mieć trudności z wygraniem? Jakie zmiany muszą nastąpić, aby grał lepiej?

Podobna sytuacja miała miejsce w 1832 r., kiedy to coraz więcej świętych przybywało do Missouri. Wielu świętych zamieszkujących Missouri żyło w harmonii z prawami, które Pan wyznaczył dla zbudowania Syjonu. Było jednak wielu świętych, którzy nie byli posłuszni przykazaniom Pana i przyjechali do Missouri bez zaświadczenia wydanego przez swoich przywódców (było ono wymagane zgodnie z prawem, które Pan ustanowił w wersetach: NiP 72:17–18, 25). Zaświadczeniem tym był dokument podpisany przez biskupa Kościoła lub trzech przewodniczących starszych Kościoła, zawierający informację, że dana osoba była godna, by przyjąć obowiązki związane z zarządzaniem. Mimo iż wszystkim członkom w Missouri zostało przykazane, aby poświęcili swój dobytek dla Kościoła, wielu przyjechało z pustymi rękami, co pogłębiło trudności, z jakimi zmagali się święci. Przynajmniej jeden z członków, opuszczając Kościół, domagał się zwrotu poświęconego przez siebie mienia. Inni odmówili poświęcenia swojego dobytku Kościołowi.

1. W dzienniku do studiowania odpowiedz na następujące pytania:

   1. W jakim sensie zachowanie niektórych świętych przypomina nieefektywnych zawodników w zespole?

   2. Jak myślisz, dlaczego ustanowienie Syjonu w tych okolicznościach mogło być trudne?

Przeczytaj wstęp do rozdziału: Nauki i Przymierza 85, aby zrozumieć, w jaki sposób Prorok Józef Smith zareagował na trudności, które pojawiły się w Missouri.

Jan Whitmer

Jan Whitmer

List Proroka zawierał wskazówki skierowane do pisarza Pana, Johna Whitmera, który mieszkał w Missouri. Przeczytaj fragment: Nauki i Przymierza 85:1–2 i odszukaj, co Pan przykazał uczynić pisarzowi Kościoła w Missouri. (Studiując te wersety, pamiętaj, że odszczepieńcy to osoby, które odstępują lub opuszczają Kościół i wypierają się wiary).

Przeczytaj fragment: Nauki i Przymierza 85:3–5 i odszukaj, dlaczego imiona pewnych osób nie zostały zapisane w rejestrach Kościoła. Użyte w wersecie 3. wyrażenie: „ci, co nie otrzymują swego dziedzictwa przez poświęcenie” odnosi się do członków Kościoła, którzy odmówili życia zgodnie z prawem poświęcenia tak, jak to przykazał Pan.

Tak samo, jak we wczesnym okresie Kościoła, także i dziś prowadzone są kościelne rejestry, w których zapisywane są imiona wiernych osób oraz to, co uczyniły, służąc w Kościele. Jedna z zasad, której uczymy się z listu Proroka, brzmi: Jeśli żyjemy zgodnie z prawami Bożymi, nasze imiona zostaną zapisane w rejestrach kościelnych dotyczących wiernych członków Kościoła.

2. W swoim dzienniku do studiowania zapisz to, co musisz uczynić, aby twoje imię zostało zapisane pośród wiernych członków Kościoła. (Po ukończeniu tego ćwiczenia, porównaj to, co napisałeś z odpowiedziami podanymi na końcu lekcji).

Osoby, które odeszły z Kościoła, często tłumaczą swój wybór, nawiązując do „potężnego i silnego” (NiP 85:7), który ma uporządkować dom Boży oraz który „wyciąga rękę, aby podeprzeć arkę Boga” (NiP 85:8). Głoszą, że wielu Prezydentów Kościoła utraciło aprobatę w oczach Boga i zostali odrzuceni, i to oni — ci, którzy odeszli — są „[potężni] i [silni]”, i Bóg ich powołał do zaprowadzenia porządku w Kościele. Takie stwierdzenia są sprzeczne ze znaczeniem pism świętych. W oficjalnym oświadczeniu wydanym w 1905 r. Pierwsze Prezydium (składające się z Josepha F. Smitha, Johna R. Windera oraz Anthona H. Lunda) omówiło okoliczności związane z uzyskaniem tego objawienia oraz do kogo odnoszą się te dwa określenia:

„Po pierwsze, należy pamiętać, że temat listu (skierowanego przez Proroka do Williama W. Phelpsa), a także ta część, która została przyjęta jako objawienie [NiP 85], odnoszą się do spraw Kościoła w Missouri — zgromadzenia świętych w tamtym miejscu i udzielenia im dziedzictwa zgodnie z prawem poświęcenia i służby. Prorok odniósł się w swoim liście do tego, co stanie się z osobami, które nie otrzymają swojego dziedzictwa w oparciu o polecenie lub zaświadczenie wydane przez biskupa […].

To właśnie w okresie wypełnionym buntem, zazdrością, dumą, niewiarą i zatwardzaniem serc, który trwał pośród braci w Syjonie — w hrabstwie Jackson w stanie Missouri — i w czym udział brał także Biskup Partridge, zostały zapisane słowa objawienia zaczerpnięte z listu do Williama W. Phelpsa z dnia 27 listopada 1832 r. ‘Mężczyzna [zwany Edwardem Partridge’em], który został powołany i ustanowiony przez Boga’, aby ‘rozdzielić pomiędzy Świętych ich dziedzictwo’, był zmieszany, zaniedbywał przydzielony mu obowiązek i ‘[wyciągał] rękę, aby podeprzeć arkę Boga’. Z tego powodu został ostrzeżony przed nadchodzącym wyrokiem Bożym oraz zostało przepowiedziane, że ‘[jeden potężny i silny]’ zostanie przysłany przez Boga, by zająć jego miejsce i przewodniczyć jako biskup. Będzie on posiadać ducha i moc związaną z tym wysokim urzędem, dzięki czemu ‘[uporządkuje] dom Boży i [ustali] działki dziedzictwa Świętych’, innymi słowy, wypełni powołanie, do którego został wyznaczony Biskup Edward Partridge, lecz tego nie zrobił […].

Poprzez pokutę, poświęcenie i cierpienie Biskup Edward Partridge złagodził grożący mu wyrok — jakim miał być upadek, ‘jakby ugodzony żądłem śmierci, jak drzewo pada uderzone piorunem’ — tym samym proroctwo dotyczące ‘potężnego i silnego, [który ma] uporządkować dom Boży i ustalić działki dziedzictwa świętych’, przeminęło i można uznać wydarzenia związane z tym objawieniem za sprawę zamkniętą” (w: Messages of the First Presidency of The Church of Jesus Christ of Latter–day Saints, 6 tomów [1965–1975], 4:112, 115, 117).

Wyobraź sobie, że zaplanowałeś, iż weźmiesz udział w prestiżowym wydarzeniu (np. weselu znanej osoby lub kolacji z osobą, którą zawsze chciałeś spotkać). Jak byś się czuł, gdybyś nie został wpuszczony na tę imprezę, ponieważ twoje imię nie znajduje się na liście gości?

Przeczytaj fragment: Nauki i Przymierza 85:9–11 i odszukaj, co — zgodnie ze słowami Pana — miało się stać się ze świętymi we wczesnym Kościele, których imiona nie znalazły się w księdze pamięci Pana lub innymi słowy, w księdze prawa Boga. (Nie zapomnij, że księga ta stanowi zapis wiary i uczynków świętych we wczesnym Kościele).

Kroniki są prowadzone zarówno na ziemi, jak i w niebie. Każdy z nas poniesie odpowiedzialność za swoje uczynki oraz za to, czy wiernie żył zgodnie z prawami Boga. Zastanów się nad swoim nastawieniem oraz czy jesteś posłuszny prawom Boga.

Nauki i Przymierza 86

Pan przedstawia dalsze wyjaśnienia przypowieści o pszenicy i kąkolu

pszenica i kąkol

Przypowieść to opowieść, która naucza prawdy przy pomocy porównań. Przeczytaj przypowieść o pszenicy i kąkolu, która znajduje się we fragmencie: Ew. Mateusza 13:24–30.

Jak sądzisz, co symbolizuje pszenica?

Jak sądzisz, co symbolizuje kąkol?

Możesz sprawdzić swoje odpowiedzi na powyższe pytania, czytając werset: Ew. Mateusza 13:38.

3. Odpowiedz na następujące pytanie w dzienniku do studiowania: Dlaczego właściciel pola wolał poczekać z wyrwaniem kąkolu?

Kąkol jest jednym z gatunków trujących chwastów. Kiedy pszenica i kąkol kiełkują, wyglądają identycznie. Dopiero, kiedy dojrzeją, są łatwe do rozróżnienia. Jeśli żniwiarz wyrwałby kąkol, zanim oba dojrzeją, większość upraw pszenicy zostałaby zniszczona.

4. Przeczytaj fragment: Nauki i Przymierza 86:1–6 i odszukaj, co oznaczają określenia: pole, siewcy ziarna oraz wróg. Odpowiedz na następujące pytanie w swoim dzienniku do studiowania: W jaki sposób, w oparciu o podane przez Pana znaczenie symboli, podsumowałbyś sens tej przypowieści?

Kiedy Józef Smith otrzymał to objawienie, dokonywał natchnionej korekty Biblii. Zgodnie z wersetem: Ew. Mateusza 13:30 Pan powiedział, że wpierw zostanie zebrany kąkol, związany i przeznaczony na spalenie, a następnie pszenica zostanie zwieziona do stodoły (zob. Joseph Smith Translation, Matthew 13:29 [w: Matthew 13:30, przypis b, w angielskojęzycznej wersji Biblii Króla Jakuba].

Przeczytaj werset: Nauki i Przymierza 86:7 i odszukaj, czego to objawienie uczy na temat procesu zgromadzenia. Jak myślisz, w jaki sposób prawi ludzie zostaną zgromadzeni w dniach ostatnich?

siostry misjonarki nauczające ewangelii

Zastanów się, jaki związek nauczanie przywróconej ewangelii przez misjonarzy ma z przypowieścią o pszenicy i kąkolu.

Możemy pomagać w zgromadzeniu prawych osób poprzez dzielenie się ewangelią z bliźnimi. Ludzie są gromadzeni do stada, kiedy przyjmują Chrystusa i zostają ochrzczeni. Pamiętanie o wielu błogosławieństwach, które otrzymujemy jako członkowie Kościoła Pana, może zwiększyć nasze pragnienie dzielenia się tymi błogosławieństwami z bliźnimi.

Przeczytaj fragment: Nauki i Przymierza 86:8–10 i wskaż, które błogosławieństwa otrzymaliśmy jako członkowie Kościoła Pana. Możesz zaznaczyć to, co znalazłeś.

Wyrażenie „boście są prawowitymi dziedzicami” w wersecie 9. oznacza, że członkowie Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich należą do przymierza, które Bóg zawarł z Abrahamem, zgodnie z którym Abrahamowi zostało obiecane, że jego potomkowie będą cieszyć się i dzielić z innymi ludźmi błogosławieństwami kapłaństwa (zob. Abraham 2:9–11).

Przemyśl następujące pytanie: Jakie błogosławieństwa otrzymałeś dzięki kapłaństwu?

Mogły na przykład przyjść ci na myśl obrzędy, które otrzymałeś dzięki kapłaństwu, m.in. zbawienne obrzędy chrztu i daru Ducha Świętego. Przeczytaj werset: Nauki i Przymierza 86:11–8 i odszukaj, jak możemy pomóc innym ludziom.

Wyrażenie „światło dla innych narodów” oznacza bycie dobrym przykładem dla tych, którzy nie otrzymali błogosławieństw ewangelii. Z wersetu 11. uczymy się, że możemy nieść ludziom zbawienie poprzez pomaganie im w otrzymaniu błogosławieństw kapłaństwa. Możesz zapisać tę zasadę na marginesie swoich pism świętych.

Przypomnij sobie, kiedy ty lub ktoś, kogo znasz, byliście dobrym przykładem dla innej osoby lub pomogliście jej w otrzymaniu błogosławieństw kapłaństwa.

5. W swoim dzienniku do studiowania zapisz, co uczynisz, żeby być „światłem” dla bliźnich, aby dzięki temu mogli otrzymać obrzędy i błogosławieństwa kapłaństwa.

6. W dzienniku do studiowania napisz pod dzisiejszymi ćwiczeniami poniższe zdanie:

   Przestudiowałem lekcję: Nauki i Przymierza 85–86 i ukończyłem ją w dniu (data).

   Dodatkowe pytania, przemyślenia i spostrzeżenia, którymi chciałbym podzielić się z moim nauczycielem:

Porównaj poniższe odpowiedzi z tym, co napisałeś w swoim dzienniku do studiowania odnośnie do ćwiczenia nr 2: Aby nasze imiona zostały zapisane w księdze prawa Boga lub w księdze pamięci, musimy zostać ochrzczeni i przyjąć niezbędne obrzędy, takie jak konfirmacja, ustanowienie do kapłaństwa (dotyczy mężczyzn) oraz obdarowanie i obrzędy zapieczętowania, które są dokonywane w świątyni. Nasza wierność w uczęszczaniu na spotkania kościelne oraz płaceniu dziesięciny jest także zapisywana w rejestrze kościelnym.