Rozdział: Nauki i Przymierza 127 zawiera list Proroka Józefa Smitha datowany na 1 września 1842 roku. W liście tym instruuje on świętych, aby prowadzili zapisy chrztów dokonanych za zmarłych. Mniej więcej tydzień później Józef napisał kolejny list związany z chrztem za zmarłych. Rozdział: Nauki i Przymierza 128 zawiera jego treść, a my jesteśmy nauczani, dlaczego mamy prowadzić zapisy dokonanych obrzędów zbawienia.
Przeczytaj werset: Nauki i Przymierza 127:1 i odszukaj, jakich udręk doświadczał Prorok Józef Smith w Nauvoo w stanie Illinois w 1842 roku.
W maju 1842 roku Lilburn W. Boggs, były gubernator Missouri, który wydał oświadczenie o eksterminacji świętych, został raniony przez nieznanego niedoszłego zamachowca. Władze Missouri oskarżyły Proroka Józefa Smitha o zorganizowanie zamachu na Boggsa i próbowały sprowadzić Proroka do Missouri, aby stanął przed sądem. Józef Smith opuścił Missouri kilka lat wcześniej i mieszkał w pobliżu Nauvoo w stanie Illinois. Wiedząc, że powrót do Missouri to dla niego wyrok śmierci, Prorok zwodził przez jakiś czas urzędników z Missouri, aby go bezprawnie nie aresztowano. W styczniu 1843 roku okazało się, że próby aresztowania Józefa Smitha i jego ekstradycji do Missouri były bezprawne.
Rozdział: Nauki i Przymierza 127 to list datowany na 1 września 1842 roku, który Prorok Józef Smith napisał do Kościoła, kiedy przemieszczał się do różnych miejsc, aby uniknąć bezprawnego aresztowania przez urzędników z Missouri. List ten został przeczytany świętym w Nauvoo kilka dni po jego napisaniu.
Przeczytaj werset: Nauki i Przymierza 127:2 i odszukaj, jak Józef zareagował na udręki. Czytając ten fragment, pamiętaj, że słowo przyzwyczajony oznacza bycie z czymś oswojonym.
W dzienniku do studiowania odpowiedz na następujące pytania:
Jak Józef Smith postrzegał udręki, których doświadczał?
W jaki sposób jego przykład może nam pomóc?
W oparciu o to, co Prorok napisał do świętych, dowiadujemy się, że zaufanie pokładane w Ojcu Niebieskim pomoże nam przetrwać udręki. Przejrzyj werset: Nauki i Przymierza 127:2. Możesz zaznaczyć w nim słowa lub wersety, z których uczysz się o tej prawdzie.
W dzienniku do studiowania zapisz imię znanej ci osoby, która przetrwała udręki, ponieważ ufała Ojcu Niebieskiemu. Jak zaufanie pokładane w Ojcu Niebieskim pomogło jej przetrwać udręki?
Obraz
modląca się młoda kobieta
Prorok Józef Smith zapewnił świętych, że mogą radować się, ponieważ „Bóg Izraela jest ich Bogiem” (NiP 127:3). Przeczytaj werset: Nauki i Przymierza 127:4 i odszukaj, co obiecał Pan tym, którzy przetrwają prześladowania.
Rozważ wiarę świętych, którzy kontynuowali budowę Świątyni Nauvoo, kiedy groziły im prześladowania. W jaki sposób ich przykład może cię zainspirować, kiedy stajesz w obliczu trudnych wyzwań?
Prorok Józef Smith poleca świętym, aby prowadzili zapisy chrztów, których dokonują za zmarłych
Pamiętaj, że około półtora roku przed tym, jak Józef Smith napisał list zapisany w rozdziale: Nauki i Przymierza 127, Pan powiedział świętym, że obrzęd chrztu za zmarłych powinien być dokonywany w świątyni (zob. NiP 124:30). Jednakże Pan pozwolił świętym przez krótki czas dokonywać chrztów za zmarłych w pobliskiej rzece i strumieniach aż do wybudowania chrzcielnicy w świątyni. Kiedy chrzcielnica była gotowa, obrzędy chrztów za zmarłych miały być przyjęte tylko wtedy, jeśli były dokonane w świątyni. Święci zaczęli dokonywać chrztów za zmarłych w Świątyni Nauvoo w listopadzie 1841 roku.
Obraz
karty z nazwiskami do świątyni
Czy miałeś możliwość udania się do świątyni, aby dokonać chrztów za zmarłych? Jeśli tak, czy zauważyłeś kogoś, kto siedział przy chrzcielnicy?
Przeczytaj fragment: Nauki i Przymierza 127:5–9 i odszukaj, kto musi być obecny przy dokonywaniu chrztów za zmarłych.
Dlaczego, według tego, co podaje werset 7., ważne jest, aby kronikarz był naocznym świadkiem tych chrztów?
Oprócz tego, że potrzebny jest kronikarz, możemy z wersetu 7. dowiedzieć się, że obrzędy świątynne, których dokonujemy na ziemi, są wiążące również w niebie. Możesz zaznaczyć słowa lub wyrażenia, z których uczymy się tej doktryny. Jeśli coś jest związane w niebie, oznacza to, że obrzędy są ważne w oczach Ojca Niebieskiego.
Odpowiedz na następujące pytanie w dzienniku do studiowania: Jaki wpływ ta doktryna wywiera na ciebie, kiedy uczestniczysz w obrzędach za zmarłych?
Z fragmentu: Nauki i Przymierza 127:10–12 dowiadujemy się, że Józef Smith pragnął nauczać świętych o chrzcie za zmarłych, ale ponieważ się ukrywał, nie mógł tego zrobić osobiście. Obiecał świętym, że napisze kolejne listy na temat chrztu za zmarłych oraz innych ważnych kwestii.
Józef Smith wyjaśnia, dlaczego należy prowadzić zapisy obrzędów zbawienia
Mniej więcej tydzień po napisaniu listu znajdującego się w rozdziale: Nauki i Przymierza 127 Prorok Józef Smith sporządził kolejny list na temat chrztu za zmarłych. Treść tego listu znajduje się w rozdziale: Nauki i Przymierza 128.
We fragmencie: Nauki i Przymierza 128:1–5 Józef Smith nauczał, iż należy powołać lokalnych kronikarzy, aby byli świadkami i zapisywali dokonywane obrzędy za zmarłych. Nauczał także, że kronikarz generalny powinien być wyznaczony do zebrania lokalnych zapisów i włączenia ich do głównego zapisu Kościoła.
Czy widziałeś paszport? Do czego uprawnia posiadanie paszportu? Dlaczego z paszportem innej osoby nie można wjechać do innego kraju? Co by się stało, gdybyś próbował wjechać do innego kraju z niekompletnymi informacjami w paszporcie?
Przeczytaj fragment: Nauki i Przymierza 128:6–7 i odszukaj, jakie zapisy określają, kto wejdzie do obecności Boga. Zwróć uwagę na to, że Apostoł Jan i Józef Smith są wymienieni w tych wersetach więcej niż raz. Mówili oni o „[księgach, które były] otworzone […] i [drugiej księdze] […], to jest [księdze] żywota” (NiP 128:6; zob. także: Objawienie Jana 20:12). Pierwsze księgi, o których mówił Jan, to zapisy prowadzone na ziemi, a księga żywota to zapis prowadzony w niebie. W tych księgach spisane są nasze czyny.
Podobnie jak osoba, która chce wjechać do innego kraju, potrzebuje paszportu, w którym zapisane są konkretne informacje, tak i w naszym przypadku w tych księgach muszą być zapisane konkretne informacje, abyśmy mogli wejść do obecności Boga.
Prezydent Boyd K. Packer z Kworum Dwunastu Apostołów nauczał:
Obraz
Prezydent Boyd K. Packer
„Bez względu na obywatelstwo, rasę, płeć, wykonywany zawód, zdobyte wykształcenie, pokolenie, w którym żyje dana osoba, życie każdego z nas to podróż do domu, powrót do obecności Boga, do królestwa celestialnego.
Obrzędy i przymierza stają się naszymi referencjami pozwalającymi wstąpić do Jego obecności. Godne ich przyjęcie jest życiowym dążeniem, a późniejsze ich dochowanie jest wyzwaniem życia doczesnego” („Covenants”, Ensign, maj 1987, str. 24).
Możesz zaznaczyć wyrażenie: „cokolwiek zwiążecie na ziemi, będzie związane w niebie” w wersecie: Nauki i Przymierza 128:8. Następnie przeczytaj werset: Nauki i Przymierza 128:8 i odszukaj słowa Józefa Smitha: „inaczej patrząc na tłumaczenie”. Możesz je zaznaczyć.
Czytając werset 8., pamiętaj, że we własnej osobie oznacza tych, którzy działają w swoim imieniu i odnosi się do ludzi, którzy sami przyjęli chrzest. Wyrażenie „za pośrednictwem swoich przedstawicieli” odnosi się do tych, którzy nie mogli otrzymać obrzędu zbawienia, jakim jest chrzest, w czasie życia doczesnego i potrzebują przedstawicieli — innych ludzi — aby zostali ochrzczeni w ich imieniu.
Według tego, co podaje werset 8., jakie dwie rzeczy muszą się stać, aby obrzędy były wiążące zarówno na ziemi, jak i w niebie? Odpowiedz na to pytanie, uzupełniając puste miejsca w następującej doktrynie: Kiedy obrzęd dokonywany jest poprzez we właściwy , wtedy obrzęd jest wiążący zarówno na ziemi, jak i w niebie.
W dzienniku do studiowania odpowiedz na następujące pytania:
Jak myślisz, co to oznacza, że obrzędy świątynne są wiążące w niebie?
Co czujesz, kiedy myślisz o uczestniczeniu w obrzędzie świątynnym, jakim jest chrzest i konfirmacja, a który stanowi błogosławieństwo dla ludzi w świecie duchów?
Przeczytaj werset: Nauki i Przymierza 128:9 i wyszukaj, co Józef Smith powiedział o tej zasadzie.
Z wersetu 9. uczymy się m.in. tego, że w każdej dyspensacji kapłaństwa Pan upoważnia co najmniej jednego ze Swoich sług, aby dzierżył i używał pieczętujących kluczy kapłańskich.