Pod koniec maja 1829 r. Józef Smith oraz Oliver Cowdery doświadczyli wielu gróźb ze strony motłochu, kiedy trwały końcowe prace nad tłumaczeniem Księgi Mormona. By pomóc im w ucieczce przed prześladowaniami, David Whitmer pomógł im w przeprowadzce z Harmony w stanie Pensylwania do domu Whitmerów w Fayette w stanie Nowy Jork. Rodzina Whitmerów była bardzo zainteresowana dalszymi wydarzeniami związanymi z Przywróceniem. Józef Smith opisał Davida, Johna oraz Petera Whitmera jun. jako „gorliwych przyjaciół oraz pomocników w pracy, którzy […] pragnęli poznać swoje obowiązki” (w: History of the Church, 1:49). Prorok oddał się modlitwie i otrzymał od Pana słowa skierowane do każdego z tych trzech braci.
Pan powołuje Davida Whitmera do asystowania w dziele dni ostatnich
Poniższa historia opisuje cudowne wydarzenia, które pozwoliły Davidowi Whitmerowi pomóc Oliverowi Cowdery’emu oraz Józefowi Smithowi uciec przed prześladowaniami:
David Whitmer był zajęty sianiem zboża w rodzinnym gospodarstwie w Waterloo, w stanie Nowy Jork, blisko Fayette, kiedy został poproszony o udanie się do Harmony w stanie Pensylwania, aby pomóc Józefowi Smithowi i Oliverowi Cowdery’emu. Postanowił im pomóc po ukończeniu swoich obowiązków w gospodarstwie. Był w stanie obsiać zbożem całe pole w ciągu jednego dnia, pracując od rana do wieczora. Następnego dnia miał rozwieść po polu nawóz, ale jego siostra powiedziała mu o trzech mężczyznach, których widziała, jak zaaplikowali gips do gleby dzień wcześniej „przed południem”. Poniżej znajduje się opis tych cudownych wydarzeń, który sporządziła Lucy Mack Smith:
Obraz
Lucy Mack Smith
„David udał się na pole i okazało się, że miał przed sobą dwa dni ciężkiej pracy […]. Następnie uwiązał konie do brony, i zamiast podzielić pole na kilka części, jak to czynią rolnicy, jeździł po całym polu, a kiedy koło południa się zatrzymał, aby pójść na obiad, rozejrzał się dookoła i ku jego zaskoczeniu, obsiał zbożem połowę pola. Po obiedzie znów poszedł na pole i pod wieczór ukończył pracę, która miała trwać aż dwa dni.
Jego ojciec, idąc wieczorem na pole, zobaczył to, co się stało i wykrzyknął: ‘Musi być w tym wyższa moc, dlatego myślę, że powinieneś udać się do Pensylwanii, jak tylko zaaplikujesz gips do gleby.
Następnego ranka David wziął pod ramię drewnianą miarę i udał się na pole, aby zaaplikować gips do gleby, którego stosy usypał dwa dni wcześniej blisko domu swojej siostry, ale kiedy tam dotarł, już ich nie było! Następnie pobiegł do swojej siostry i zapytał ją, czy nie wie, co się z nimi stało. Zaskoczona odpowiedziała: ‘Dlaczego o to pytasz? Czy nie zostało to zrobione wczoraj?’.
‘Nic o tym nie wiem’ — odpowiedział David.
‘Dziwne — odpowiedziała siostra — ponieważ wczoraj przed południem przybiegły do mnie dzieci i błagały, abym poszła z nimi na pole i zobaczyła mężczyzn, którzy zaaplikowali gips do gleby, dodając, że nigdy nie widziały, aby ktoś czynił to aż tak szybko. Poszłam więc i ujrzałam trzech mężczyzn pracujących w polu, ale myśląc, że nająłeś kogoś do pracy ze względu na to, że się spieszyłeś, natychmiast wróciłam do domu i nie zastanawiałam się nad tym więcej’.
David poczynił wielkie starania, aby dowiedzieć się, kto to uczynił. Popytał w rodzinie i u sąsiadów, ale bezskutecznie” (History of Joseph Smith by His Mother, red. Preston Nibley [1958], str. 148–149).
Wyobraź sobie, że jesteś na miejscu Davida Whitmera. Jak takie cuda wpłynęłyby na ciebie?
Po tym, jak David Whitmer przywiózł Proroka i Olivera Cowdery’ego do Fayette w stanie Nowy Jork, Pan zapowiedział pojawienie się Jego dzieła w dniach ostatnich oraz obiecał błogosławieństwa dla tych, którzy będą mieli w nim udział (zob. NiP 14:1–5). Przeczytaj fragment: Nauki i Przymierza 14:6–7 i odszukaj, do czego Pan pokierował Davida oraz jaki dar miał otrzymać, jeśli to uczyni. Jaki dar obiecał mu Pan? Co musiał uczynić David, aby otrzymać to błogosławieństwo?
W dzienniku do studiowania zapisz przemyślenia, które stanowią odpowiedź na następujące pytania:
Życie wieczne oznacza życie jako rodziny w obecności Boga na zawsze oraz stawanie się takim, jak On. Jak ta definicja pomaga ci zrozumieć, dlaczego życie wieczne jest „największym darem Boga”?
W jaki sposób obietnica życia wiecznego może natchnąć cię do przestrzegania przykazań Boga i wytrwania do końca?
W wersecie: Nauki i Przymierza 14:7 Pan naucza ważnej zasady, która odnosi się do każdego z nas: Jeżeli będziemy przestrzegać przykazań Boga i wytrwamy do końca, otrzymamy życie wieczne. Możesz zapisać tę zasadę w swoich pismach świętych lub w dzienniku do studiowania.
Aby lepiej zrozumieć tę zasadę, możesz zastanowić się, co to znaczy wytrwać do końca w następujących sytuacjach:
Młody mężczyzna, który niedawno przystąpił do Kościoła, czuje, że nie ma kolegów w swoim okręgu.
Młoda kobieta zapada na chorobę, w związku z czym wymaga stałej opieki lekarskiej i pomocy osób trzecich.
Rodzice młodego mężczyzny lub młodej kobiety niedawno się rozwiedli, i żadne z nich nie jest aktywne w Kościele.
Młody mężczyzna lub młoda kobieta ciągle zmagają się z pokusami, które mogą doprowadzić do nałogu.
Przeczytaj werset: Nauki i Przymierza 14:8, aby dowiedzieć się o kolejnym błogosławieństwie, które Pan obiecał Davidowi Whitmerowi, jeśli ten będzie posłuszny.
Wkrótce po tym, jak zostało dane to objawienie, David Whitmer został jednym z Trzech Świadków Księgi Mormona. Ujrzał on anioła Moroniego oraz złote płyty, usłyszał także głos Boga świadczący o prawdziwości tego zapisu.
Przeczytaj werset: Nauki i Przymierza 14:!1, w którym Pan dał Davidowi Whitmerowi kolejną obietnicę zależną od jego wierności. W dzienniku do studiowania zapisz własnymi słowami zasadę zawartą w tym wersecie w formie „jeżeli — to”. (Jeden ze sposobów, aby zapisać tę zasadę, znajduje się na końcu tej lekcji).
Jezus Chrystus naucza Johna i Petera Whitmera jun. o tym, co jest dla nich najbardziej wartościowe
Aby przestudiować objawienia dane Johnowi i Peterowi Whitmerowi, poproś — jeżeli to możliwe — członka swojej rodziny lub kolegę, aby przeczytali z tobą kilka wersetów. Sam przeczytaj werset: Nauki i Przymierza 15:1, a następnie poproś członka rodziny lub kolegę, aby przeczytał werset: Nauki i Przymierza 16:1. Przeczytaj w taki sposób wersety 2–6 z obydwu rozdziałów, czytając na zmianę po jednym z wersetów. Ustal, co jest takiego niezwykłego w tych dwóch objawieniach.
Jaka jest jedyna różnica między tymi dwoma objawieniami?
Jako że wersety 2–6 w obu tych rozdziałach są identyczne, może się wydawać, że Pan dał tylko jedno objawienie, ale skierował je do obydwu mężczyzn. Czego możemy się dowiedzieć z faktu, że znalazł czas, aby przemówić osobiście zarówno do Johna, jak i Petera?
Czasami Pan objawia to same przesłanie różnym osobom, ponieważ mają one podobne potrzeby, pragnienia lub znajdują się w podobnej sytuacji. Aby wskazać na pragnienie, które łączyło Johna Whitmera i Petera Whitmera jun., przeczytaj fragment: Nauki i Przymierza 15:3–4 oraz Nauki i Przymierza 16:3–4. Czego pragnęli zarówno John Whitmer, jak i Peter Whitmer jun.?
W objawieniach tych Pan nauczał, że nasze wysiłki, aby przyprowadzać ludzi do Jezusa Chrystusa, powinny mieć dla nas wielką wartość. Kiedy pomagasz innym przyjść do Chrystusa, oni także zrozumieją, że Bóg ich zna oraz ich kocha.
Objawienia te uczą także, że Bóg zna nas osobiście. Wie, co jest dla nas najlepsze.
Obraz
młoda kobieta z dłońmi na głowie
W dzienniku do studiowania zapisz swoje myśli o tym, w jaki sposób błogosławieństwo kapłańskie lub powołanie na misję, może pokazać, że Bóg zna nas osobiście.
Starszy David A. Bednar z Kworum Dwunastu Apostołów podał przykład prawdy, że Bóg zna każdego z nas osobiście:
Obraz
Starszy David A. Bednar
„Jakiś czas temu rozmawiałem z pewnym przywódcą kapłańskim, który zgodnie z otrzymanym natchnieniem nauczył się na pamięć imion wszystkich młodych ludzi w swoim paliku, którzy byli w wieku od 13 do 21 lat. Posługując się zdjęciami młodych mężczyzn i kobiet, przygotował kartki z ich nazwiskami, które przeglądał, podróżując służbowo i przy innych okazjach. Szybko nauczył się wszystkich imion i nazwisk młodzieży.
Pewnej nocy ów przywódca kapłański miał sen o jednym z młodych mężczyzn, którego znał jedynie ze zdjęcia. Zobaczył w nim młodego mężczyznę w białej koszuli i z misjonarską plakietką z nazwiskiem. Siedząc u boku swego kolegi, młody mężczyzna nauczał jakąś rodzinę. W ręku trzymał Księgę Mormona i wyglądał tak, jakby składał świadectwo o prawdziwości księgi. Wtedy to właśnie przywódca kapłański obudził się ze snu.
Podczas następnego zgromadzenia kapłaństwa przywódca podszedł do młodego mężczyzny, którego zobaczył w swoim śnie i poprosił go o krótką rozmowę. Krótko się przedstawiwszy, przywódca zwrócił się do młodzieńca po imieniu i powiedział: ‘Nie jestem wizjonerem. Nigdy nie miałem snów o żadnym członku tego palika. Ty jesteś pierwszy. Opowiem ci mój sen, a potem chciałbym, żebyś pomógł mi zrozumieć jego znaczenie’.
Przywódca kapłański opowiedział mu sen i zapytał młodzieńca, co on może oznaczać. Głosem drżącym z emocji młody mężczyzna odparł po prostu: ‘To znaczy, że Bóg wie, kim jestem’. Reszta rozmowy młodego mężczyzny z jego przywódcą kapłańskim miała olbrzymie znaczenie i obaj uzgodnili, że w ciągu najbliższych miesięcy będą się od czasu do czasu spotykać na rozmowy i narady” („Troskliwe miłosierdzie Pana”, Ensign lub Liahona, maj 2005, str. 100).
Rozważ (lub przedyskutuj z osobą, która z tobą czytała tę historię), dlaczego zrozumienie, że Bóg zna nas osobiście, może być dla nas pomocne.
Napisz w dzienniku do studiowania o sytuacji, w której wiedza, że Bóg zna ciebie osobiście, pomogła ci w pewien sposób, lub zapisz, jak posiadanie tej wiedzy może wpłynąć na podejmowane przez ciebie codziennie decyzje.
W dzienniku do studiowania napisz pod dzisiejszymi ćwiczeniami poniższe zdanie:
Dodatkowe pytania, przemyślenia i spostrzeżenia, którymi chciałbym podzielić się z moim nauczycielem:
Uwaga do ćwiczenia nr 2: Oto przykład zdania zbudowanego na zasadzie z wersetu: Nauki i Przymierza 14:11: Jeśli będziemy pomagać Panu w Jego dziele, to Pan nas pobłogosławi zarówno duchowo, jak i docześnie.