W listopadzie 1831 roku grupa starszych zebrała się na specjalnej konferencji w Hiram w Ohio. Jedną z kwestii omawianych podczas konferencji była publikacja objawień otrzymanych przez Proroka Józefa Smitha. W trakcie spotkania Pan dał Józefowi Smithowi objawienie, które wyznaczył na wstęp mającej ukazać się drukiem księgi objawień. Objawienie to jest obecnie pierwszym rozdziałem Nauk i Przymierzy. W dalszej części konferencji Pan dał objawienie, które jest teraz zapisane w rozdziale: Nauki i Przymierza 67. Pan odpowiedział w nim na pytania braci dotyczące języka użytego w objawieniach, które dał wcześniej Prorokowi.
Czy zastanawiałeś się kiedyś, dlaczego niektórzy ludzie otrzymują świadectwo o zasadach ewangelii, a inni nie?
W listopadzie 1831 roku grupa starszych, wśród których znajdował się Józef Smith, zebrała się, by omówić kwestię publikacji objawień otrzymanych przez Proroka. Kilkunastu z nich otrzymało świadectwo o prawdziwości tych objawień, jednak byli tam też tacy, którzy dopiero mieli nadzieję otrzymać takie potwierdzenie.
Na podstawie wiadomości z wersetów 1–2 uzupełnij następującą zasadę: Pan słyszy moje i zna moje .
Obraz
modląca się kobieta
W dzienniku do studiowania odpowiedz na pytanie: Jak znajomość tej zasady może pomóc ci udoskonalić twoje modlitwy? Następnie opisz doświadczenie, które pomogło tobie lub komuś, kogo znasz, zdobyć duchowe potwierdzenie prawd ewangelii.
Przeczytaj werset: Nauki i Przymierza 67:3 i odszukaj, dlaczego niektórzy ze starszych nie przyjęli błogosławieństw, które ofiarował im Pan. Możesz zaznaczyć wyrażenia, które wydadzą ci się ważne.
W dzienniku odpowiedz na następujące pytanie: W jaki sposób pozwolenie na to, by w twoim sercu zagościł strach, może uniemożliwić ci przyjęcie błogosławieństw? Sporządź listę obaw, które mogą powstrzymać ludzi od przyjęcia błogosławieństw.
Zastanów się nad mocą, jaką ma Pan, by pomóc nam zastąpić strach wiarą. Jak ta wiedza może pomóc komuś wytrwać na drodze do rozwinięcia świadectwa?
Pan rzuca wyzwanie tym, którzy krytykują Jego objawienia
Czy zastanawiałeś się kiedyś, dlaczego mamy podążać za przywódcami kościelnymi, mimo że nie są oni doskonali?
Przeczytaj wstęp do rozdziału: Nauki i Przymierza 67 oraz werset 5. i odszukaj, jak różne było nastawienie niektórych starszych do objawień. (Pamiętaj, że pierwszy zbiór objawień Proroka Józefa Smitha nosił tytuł Księga Przykazań. Później zmieniono go na Nauki i Przymierza). Zwróć uwagę na zdanie we wstępie mówiące, że „wielu braci złożyło uroczyste świadectwo” o prawdziwości objawień. Jednakże „nastąpiła negatywna dyskusja dotycząca języka użytego w objawieniach”. Werset 5. mówi nam również, że niektórzy starsi uważali, że potrafią „wyrazić [się] ponad […] język [Józefa Smitha]”. Z powodu dumnego przekonania o własnej inteligencji, czuli, że są lepiej wykwalifikowani do spisywania objawień niż namaszczony prorok Pana (zob. 2 Nefi 9:28–29).
Przeczytaj werset: Nauki i Przymierza 67:4 oraz ponownie przeczytaj werset 5. Odszukaj, co Pan powiedział starszym na temat ich obaw dotyczących języka użytego w objawieniach.
Jak sądzisz, dlaczego ważne było, aby starsi zrozumieli, że Pan jest świadomy tego, że działa poprzez niedoskonale sługi?
Przeczytaj fragment: Nauki i Przymierza 67:6–9 i odnajdź wyzwanie, jakie Pan dał tym, którzy martwili się o język użyty w objawieniach.
William E. McLellin zdecydował się podjąć wyzwanie Pana i napisać objawienie porównywalne z tymi, które otrzymał Prorok Józef Smith. Józef Smith napisał w swej historii: „William E. M’Lellin jako najmądrzejszy, we własnym mniemaniu, człowiek, posiadając więcej wiedzy niż rozsądku, zasiadł do pisania przykazania podobnego najmniejszemu z Pańskich przykazań i poniósł porażkę. To wielka odpowiedzialność pisać w imieniu Pana. Starsi i wszystkie osoby obecne przy tej daremnej próbie naśladowania przez człowieka języka Jezusa Chrystusa odnowiły swą wiarę w pełnię Ewangelii oraz w prawdziwość przykazań i objawień, które Pan dał Kościołowi za moim pośrednictwem; Starsi okazali gotowość, by świadczyć o ich prawdziwości całemu światu” (w: History of the Church, 1:226).
Po tym wydarzeniu wszyscy obecni wówczas starsi zgodzili się podpisać dokument zawierający oficjalne świadectwo o prawdziwości objawień zapisanych w Księdze Przykazań.
W dzienniku do studiowania odpowiedz na następujące pytania:
Jak sądzisz, dlaczego Józef Smith, który formalnie zdobył niewielkie wykształcenie, mógł pisać objawienia, zaś William E. McLellin, człowiek uczony, nie był w stanie tego uczynić?
Czego ta historią uczy cię na temat osądzania naszych przywódców z powodu ich niedoskonałości?
Rozważ siłę swojego postanowienia, by naśladować swoich przywódców w prawości, mimo niedoskonałości, które być może dostrzegasz w nich ty lub ktoś inny.
Pan radzi Swym uczniom, jak przygotować się, aby wytrzymać obecność Boga
W dzienniku do studiowania narysuj tabelę z dwiema kolumnami. Pierwszą kolumnę opatrz nagłówkiem: Nagroda, drugą zaś: Jak zdobyć tę nagrodę. Przeczytaj fragment: Nauki i Przymierza 67:10–14 i zobacz, jaką nagrodę Zbawiciel obiecał tym braciom oraz co trzeba zrobić, aby ją zdobyć. Zapisz swoje odpowiedzi w odpowiednich kolumnach.
Co, według tych wersetów, musieli zrobić ci starsi, aby wytrzymać obecność Boga? (Słowo wytrzymać oznacza tutaj „móc coś znieść” lub „pozostać w danym miejscu”). Jeśli zrzuciliby z siebie zazdrości i lęki i ukorzyli się, byliby w stanie wytrzymać w obecności Boga.
Jak zapisano w wersecie: Nauki i Przymierza 67:13, bracia zostali zachęceni, by „[wytrwać] w cierpliwości”, aż zostaną udoskonaleni. Przeczytaj poniższą historię opowiedzianą przez Prezydenta Dietera F. Uchtdorfa z Pierwszego Prezydium. Uczy nas ona, jak ważna jest cierpliwość w procesie stawania się doskonałym:
Obraz
Prezydent Dieter F. Uchtdorf
„W latach 60. pewien profesor Uniwersytetu Stanford rozpoczął nowatorski eksperyment sprawdzający siłę woli czteroletnich dzieci. Położył przed nimi duże cukierki i powiedział im, że mogą je zjeść od razu albo poczekać około 15 minut, a jeśli wytrwają, dostaną podwójną porcję.
Później pozostawił dzieci same i obserwował przez weneckie lustro, co się stanie. Niektóre z dzieci zjadły cukierki od razu; inne zdołały zaczekać tylko kilka minut, zanim poddały się pokusie. Tylko 30 procent potrafiło zaczekać” („Nie ustawajcie w cierpliwości”, Ensign lub Liahona, maj 2010, str. 56).
Jak, twoim zdaniem, można odnieść eksperyment profesora i jego wyniki do współczesnej młodzieży?
Prezydent Uchtdorf mówił potem o wynikach eksperymentu z cukierkami:
Obraz
Prezydent Dieter F. Uchtdorf
„Z upływem czasu, śledząc życie dzieci, [profesor] zaobserwował ciekawą zależność — dzieci, które nie zaczekały, miały później trudności w życiu i miały większe problemy z zachowaniem, podczas gdy te, które zdołały zaczekać, były bardziej pozytywnie usposobione i miały lepszą motywację, lepsze stopnie, wyższe dochody oraz zdrowsze związki międzyludzkie.
To, co zaczęło się jako eksperyment z dziećmi i cukierkami, stało się kamieniem milowym sugerującym, że zdolność do czekania — bycie cierpliwym — było kluczową cechą determinującą późniejszy sukces w życiu [….]
Czekanie może być trudne. Wiedzą o tym zarówno dzieci, jak i dorośli. Żyjemy w świecie barów szybkiej obsługi, wiadomości tekstowych, filmów na życzenie i natychmiastowych odpowiedzi na najbardziej błahe czy zasadnicze pytania. Nie lubimy czekać […].
Cierpliwość — zdolność, aby odłożyć nasze pragnienia na jakiś czas — jest cenną i rzadką cechą. Chcemy, czego chcemy i chcemy tego natychmiast. Sama idea cierpliwości może wydawać się nieprzyjemna lub gorzka.
Bez cierpliwości jednak nie możemy zadowolić Boga, nie możemy stać się doskonali. W istocie cierpliwość jest oczyszczającym procesem, który udoskonala zrozumienie, pogłębia szczęście, koncentruje nasze działania i daje nadzieję na spokój” („Nie ustawajcie w cierpliwości”, str. 56–57).
W dzienniku do studiowania odpowiedz na pytanie: Jak sądzisz, dlaczego cierpliwość jest niezbędna, kiedy starasz się być godnym i móc wytrzymać obecność Pana? Poświęć kilka minut na zastanowienie się, w jakich dziedzinach życia być może przydałoby ci się więcej cierpliwości w stosunku do siebie lub innych. Jeśli uznasz to za właściwe, postaw sobie i zapisz cel, by być bardziej cierpliwym w swych staraniach, aby stać się czystym przed Bogiem.
W dzienniku do studiowania napisz pod dzisiejszymi ćwiczeniami poniższe zdanie: