4 grudnia 1831 roku Prorok Józef Smith otrzymał objawienie znajdujące się w rozdziale: Nauki i Przymierza 72, w którym Pan powołał w Ohio nowego biskupa i objawił część jego obowiązków. W rozdziale: Nauki i Przymierza 73, otrzymanym w styczniu 1832 roku, Pan nakazał Józefowi Smithowi i Sidneyowi Rigdonowi, aby wznowili pracę nad tłumaczeniem Biblii. W wyniku ich pracy nad tłumaczeniem Pan udzielił objawienia znajdującego się w rozdziale: Nauki i Przymierza 74, które jest objaśnieniem wersetu: I List do Koryntian 7:14.
Czy otrzymałeś kiedyś w Kościele powołanie lub trudne zadanie, które sprawiło, że poczułeś się przytłoczony i o którym myślałeś, że mu nie podołasz? Przeczytaj wersety: Nauki i Przymierza 72:1–2 i odszukaj, jakie powołanie było potrzebne w Ohio („w tej części winnicy Pańskiej”).
Latem 1831 roku Biskup Edward Partridge, pierwszy powołany w Kościele biskup, przeprowadził się z Kirland w Ohio na zachód — do odległego o niemal 1500 km miasta Independence w stanie Missouri. Miał tam służyć jako biskup w Syjonie. Z tego powodu Pan obwieścił, że w Ohio potrzebny był nowy biskup. Przeczytaj fragment: Nauki i Przymierza 72:3–6 i odszukaj wyrażenia mówiące o tym, dlaczego święci w Ohio — dzierżący odpowiedzialność i żyjący wedle prawa poświęcenia — potrzebowali biskupa. (Prawo poświęcenia poznałeś, studiując materiał zawarty w „Części 10., Dzień 3.” w lekcji dotyczącej fragmentu: Nauki i Przymierza 42:30–42 w tym podręczniku).
Zastanów się, w jaki sposób twój biskup lub prezydent gminy pomaga ci ponosić odpowiedzialność za twoje obowiązki wynikające z bycia członkiem Kościoła w dzisiejszych czasach.
Przeczytaj wersety: Nauki i Przymierza 72:7–8 i zwróć uwagę, kogo Pan powołał na nowego biskupa w Ohio.
Obraz
Józef Smith i Newel K. Whitney
Kiedy Newel K. Whitney został powołany na biskupa w Ohio, miał poczucie, że nie jest dość dobry i ma zbyt mało umiejętności, by służyć na tym stanowisku. Poniższe informacje udzielone przez jego wnuka Starszego Orsona F. Whitneya z Kworum Dwunastu Apostołów pomogą nam zrozumieć, co czuł Newel K. Whitney i czego się nauczył na temat tego, kto jest źródłem jego powołania:
Obraz
Orson F. Whitney
„Sama myśl o przyjęciu tej ważnej odpowiedzialności (urzędu biskupa) była dla niego niemal nie do zniesienia. Choć niewielu ludzi dysponowało naturalnymi predyspozycjami, dzięki którym lepiej nadawaliby się na to stanowisko, on jednak nie ufał własnym umiejętnościom i [miał poczucie], że nie jest zdolny przyjąć na siebie tego wielkiego, świętego zaufania. W swym zagubieniu zwrócił się do Proroka:
‘Bracie Józefie, nie widzę się w roli biskupa, ale jeśli mówisz, że taka jest wola Pana, to spróbuję’.
‘Nie musisz ufać jedynie mojemu słowu — odparł Prorok z dobrocią. — Idź i sam zapytaj Ojca’.
Newel […] postanowił postąpić zgodnie z radą [Proroka]. Otrzymał odpowiedź na swoją pokorną, płynącą z serca modlitwę. Pośród nocnej ciszy, w samotności swego pokoju, usłyszał głos z niebios: ‘Twoja siła jest we mnie’. Choć krótkie i proste, słowa te miały głębokie znaczenie. Jego wątpliwości zniknęły niczym rosa przed świtem. Natychmiast odszukał Proroka i powiedział mu, że otrzymał odpowiedź i jest gotów objąć urząd, na który został powołany” (w: B.H. Roberts, A Comprehensive History of the Church, 1:271).
W dzienniku do studiowania napisz, jak zareagowałbyś na następującą sytuację: Wyobraź sobie, że kolega lub członek rodziny otrzymał powołanie do służby w Kościele, lecz ma poczucie, że ono go przerasta i że nie będzie w stanie go wypełniać. Na podstawie tego, czego nauczyłeś się z rozdziału: Nauki i Przymierza 72 oraz z doświadczenia z powołaniem Newela K. Whitneya, napisz w kilku zdaniach, jakiej rady udzieliłbyś tej osobie i o czym złożyłbyś jej świadectwo, aby czuła się bardziej pewna siebie, przyjmując i wypełniając swe powołanie.
Prezydent Henry B. Eyring z Pierwszego Prezydium również nauczał o tym, kto jest źródłem powołań do służby w Kościele:
Obraz
Prezydent Henry B. Eyring
„Mam radę dla wszystkich — mężczyzn, kobiet, dziewcząt i chłopców — tych, którzy otrzymali już powołania lub je w przyszłości otrzymają. Powinniście zdawać sobie sprawę z prawdziwości kilku faktów […].
Po pierwsze, zostaliście powołani przez Boga. Pan was zna. On wie, kto powinien służyć na każdym stanowisku w Jego Kościele. On was wybrał […]. Osoba, która została natchniona, aby zaproponować was do tego powołania, nie uczyniła tego z powodu sympatii do was, czy też dlatego, że właśnie potrzebny jest ktoś do określonego zadania. Lecz modliła się i w odpowiedzi poczuła, że wy jesteście osobą, która powinna zostać powołana.
Osoba, która was powołała, nie uczyniła tego tylko dlatego, że dowiedziała się [podczas wywiadu] o tym, że jesteście godni i chętni do pomocy. Modliła się o to, by poznać wolę Pana względem was. To modlitwa i objawienie dane osobom upoważnionym przez Pana, sprawiły, że się tu znaleźliście” („Bądźcie godni swojego powołania”, Liahona, listopad 2002, str. 76).
W dzienniku do studiowania odpowiedz na następujące pytanie: W jaki sposób zrozumienie, że powołania do służby w Kościele Pana pochodzą od Boga, pomaga ci przyjmować i gorliwie starać się wypełniać swoje powołania?
W dzienniku do studiowania sporządź listę wszystkich obowiązków i rzeczy, za które odpowiedzialni są biskupi i prezydenci gmin, jakie przyjdą ci do głowy.
W wersetach: Nauki i Przymierza 72:9–26 Pan objawił niektóre z obowiązków Biskupa Newela K. Whiteya. Obowiązki wymienione tu przez Pana odnosiły się głównie do roli, jaką Biskup Whitney pełnił w związku z prawem poświęcenia. Niektóre obowiązki, które spoczywają na barkach biskupów i prezydentów gmin we współczesnym Kościele, są jednak powiązane z opisanymi tutaj obowiązkami pierwszych biskupów.
Przeczytaj wersety: Nauki i Przymierza 72:10–12 i odszukaj, jakie obowiązki Pan wyznaczył Biskupowi Whitneyowi. Pośród obowiązków, jakie wypisałeś w dzienniku do studiowania, zakreśl te, które są podobne do opisanych w tym fragmencie.
Niektóre z obowiązków, jakie Pan wyznaczył biskupowi Whitneyowi, są podobne do obowiązków współczesnych biskupów. Przeczytaj wersety: Nauki i Przymierza 72:16–18 i odszukaj, co Biskup Whitney miał dać członkom Kościoła, którzy przenosili się do Missouri.
Święci, którzy przeprowadzali się do Missouri, mieli wziąć ze sobą zaświadczenie dla Biskupa Partridge’a, biskupa w Syjonie, potwierdzające, że są godni dziedzictwa w Syjonie. W naszych czasach rodzajem „zaświadczenia”, które biskupi i prezydenci gmin wystawiają członkom Kościoła, by potwierdzić, że są oni godni, jest rekomendacja, która uprawnia do wejścia do świętej świątyni.
Z objawienia dotyczącego obowiązków Biskupa Whitneya dowiadujemy się, że biskupi i prezydenci gmin zarządzają doczesnymi i duchowymi sprawami Kościoła w swoich okręgach i gminach. (Słowo doczesny odnosi się do rzeczy związanych z życiem fizycznym takich, jak ubranie, pożywienie, nieruchomości czy pieniądze).
Zastanów się, w jaki sposób twoje życie jest błogosławione dzięki temu, że Pan powołał twojego biskupa lub prezydenta gminy, aby służył twojej rodzinie.
Pan nakazuje Józefowi Smithowi i Sidneyowi Rigdonowi, aby kontynuowali tłumaczenie Biblii
Obraz
Józef Smith tłumaczy Biblię
Przeczytaj wprowadzenie do rozdziału: Nauki i Przymierza 73 i odszukaj, czym zajmowali się Prorok Józef Smith i Sidney Rigdon od początku grudnia 1831 roku.
Józef Smith i Sidney Rigdon głosili ewangelię, aby pomóc zwalczać fałszywe informacje na temat Kościoła, które rozpowszechniły się z powodu publikacji listów Ezry Bootha. W wersetach: Nauki i Przymierza 73:1–2 Pan objawił, że starsi, którzy wcześniej również nauczali ewangelii, mają to nadal czynić aż do kolejnej konferencji. Konferencja ta miała się odbyć dwa tygodnie później.
Przeczytaj wersety: Nauki i Przymierza 73:3–4 i odszukaj, na jakiej pracy Pan nakazał się skoncentrować w tym czasie Józefowi i Sidneyowi. Tym tłumaczeniem, którym Józef i Sidney mieli się ponownie zająć, było natchnione tłumaczenie Biblii. Wiele z natchnionych poprawek Proroka Józefa Smitha znajduje się obecnie w przypisach (JST) w angielskiej wersji Biblii oraz w znajdującym się tam indeksie (pod hasłem Joseph Smith Translation). Księga Mojżesza oraz Józef Smith — Mateusz, które znajdują się w Perle Wielkiej Wartości, również są częścią tego natchnionego tłumaczenia.
Wyobraź sobie, że służysz jako pełnoetatowy misjonarz Kościoła. Podczas rozmowy z małżeństwem, które interesuje się Kościołem, dowiadujesz się, że mieli oni syna, który zmarł, kiedy miał zaledwie kilka miesięcy. Przywódca religijny powiedział tej parze, że ich dziecko nie może trafić do nieba, ponieważ, zanim umarło, nie zostało ochrzczone. Ci rodzice bardzo cierpią z powodu śmierci dziecka i przekonania, że utraciło ono szansę na zbawienie.
Co byś im powiedział? (W dalszej części lekcji będziesz miał okazję, by zapisać swoją odpowiedź).
Rozdział: Nauki i Przymierza 74 zawiera Pańskie wyjaśnienie wersetu: I List do Koryntian 7:14. Przeczytaj werset: Nauki i Przymierza 74:1, który zawiera słowa Apostoła Pawła z wersetu: I List do Koryntian 7:14. Słowo niewierzący w wersecie 1. odnosi się do Żydów, którzy nie przyjęli ewangelii Jezusa Chrystusa. Paweł nie mówił, że ktoś może zostać zbawiony dzięki prawości swojego współmałżonka, ale że nawrócenie jednego z małżonków może mieć uświęcający wpływ na rodzinę. Wyrażenie „inaczej dzieci wasze byłyby nieczyste” w wersecie: I List do Koryntian 7:14 służyło jako uzasadnienie praktyki chrztu niemowląt.
Przeczytaj fragment: Nauki i Przymierza 74:2–3 i odszukaj, jakie problemy powstawały w czasach Apostoła Pawła, kiedy jedno z małżonków nawracało się na ewangelię Jezusa Chrystusa, zaś drugie nadal trwało przy praktykowaniu prawa Mojżeszowego.
Zadośćuczynienie Jezusa Chrystusa stanowiło wypełnienie prawa Mojżeszowego i obrzezanie nie było już konieczne. Jednak Żydzi, którzy przestrzegali prawa Mojżesza, wierzyli, że dziecko płci męskiej bez obrzezania było nieczyste. Zabieg ten wykonywano zwykle, kiedy dziecko miało osiem dni. W wersetach: Nauki i Przymierza 74:2–6 Pan wyjaśnił, jak to fałszywe przekonanie na temat duchowego stanu dzieci i praktykowanie obrzezania powodowały problemy w rodzinach, w których jedno z rodziców wierzyło w ewangelię Jezusa Chrystusa, drugie zaś wierzyło w prawo Mojżesza. Do podobnych konfliktów na tle przekonań i praktyk religijnych może dochodzić również w dzisiejszych czasach w rodzinach, w których jedno z małżonków jest członkiem Kościoła, drugie zaś nie.
Przeczytaj werset: Nauki i Przymierza 74:7. Możesz zaznaczyć w nim doktrynę, jakiej Pan nauczał na temat małych dzieci. Następnie przeczytaj fragment: Moroni 8:8–12. Zastanów się, jak te fragmenty odnoszą się do opisanej wcześniej sytuacji misjonarza. Możesz zapisać fragment: Moroni 8:8–12 jako odsyłacz obok wersetu: Nauki i Przymierza 74:7.
W dzienniku do studiowania napisz, czego nauczałbyś małżeństwo, które wierzy, że ich zmarłe dziecko nie może znaleźć się w niebie. Jak pomógłbyś im zrozumieć doktrynę, której nauczają te wersety, że małe dzieci są święte, gdyż są uświęcone przez Zadośćuczynienie Jezusa Chrystusa?
Starszy Shayne M. Bowen, Siedemdziesiąty, podzielił się doświadczeniem, które przeżył jako młody pełnoetatowy misjonarz w Chile. Zwróć uwagę na to, jaki wpływ poznanie prawdziwej doktryny, że małe dzieci są uświęcone dzięki Zadośćuczynieniu Jezusa Chrystusa, miało na kobietę, którą nauczali Starszy Bowen i jego kolega.
Obraz
Starszy Shayne M. Bowen
„Siostra Ramirez robiła duże postępy. Pragnęła poznać wszystkie nauczane przez nas doktryny. Pewnego wieczora omawialiśmy kwestię chrztu niemowląt i nauczaliśmy, że małe dzieci są niewinne i nie potrzebują chrztu. Poprosiliśmy ją, aby przeczytała fragment z księgi Moroniego [Moroni 8:10–12] […].
Po przeczytaniu tego fragmentu Siostra Ramirez zaczęła szlochać. Mój kolega i ja nie wiedzieliśmy, co się stało. Zapytałem: ‘Siostro Ramirez, czy powiedzieliśmy albo zrobiliśmy coś, co cię uraziło?’
Odpowiedziała: ‘Och, nie, Starszy, niczego złego nie zrobiliście. Sześć lat temu urodziłam chłopczyka. Zmarł, zanim mogliśmy go ochrzcić. Nasz kapłan powiedział, że synek będzie przez całą wieczność w otchłani, ponieważ nie został ochrzczony. Przez sześć lat nosiłam w sobie ból i poczucie winy. Po przeczytaniu tego fragmentu przez moc Ducha Świętego wiem, że napisano tutaj prawdę. Poczułam, że został ze mnie zdjęty wielki ciężar, a to są łzy radości’ […].
Po sześciu latach cierpienia niemal niemożliwego do zniesienia smutku i bólu prawdziwa doktryna kochającego Ojca w Niebie ujawniona przez żyjącego proroka przyniosła tej udręczonej kobiecie cudowny spokój. Nie trzeba dodawać, że Siostra Ramirez i jej dzieci w wieku powyżej ośmiu lat zostali ochrzczeni” („Bo Ja żyję i wy żyć będziecie”, Ensign lub Liahona, listopad 2012, str. 15–16).
W dzienniku do studiowania napisz pod dzisiejszymi ćwiczeniami poniższe zdanie: