Prezydent Brigham Young otrzymał objawienie zapisane w rozdziale: Nauki i Przymierza 136 w Kwaterze Zimowej w stanie Nebraska w styczniu 1847 roku. Podczas dzisiejszej lekcji będziesz omawiać wersety: Nauki i Przymierza 136:19–42, które zawierają Pańskie rady dla świętych dotyczące zachowania podczas podróży, słowa otuchy oraz nakaz, aby przestrzegali wszystkich przykazań Boga.
Pan radzi świętym, jak mają się zachowywać podczas podróży
Pomyśl o sytuacji, w której miałeś okazję współdziałać w grupie z innymi ludźmi. Jakie są pozytywne aspekty pracy w grupie?
Obraz
ludzie pracujący w ogrodzie
Praca w grupach umożliwia nam wzajemną pomoc, ale może również stanowić wyzwanie.
Kiedy na początku 1846 roku święci zostali wypędzeni z Nauvoo i wyruszyli w podróż na zachód, wielu z nich nie było przygotowanych do takiej wyprawy. Na początku grupa była rozciągnięta na wiele kilometrów, co sprawiło, że ludzie nie mogli się nawzajem wspierać. W objawieniu, które Prezydent Brigham Young otrzymał rok później w Kwaterze Zimowej, Pan pouczył świętych, aby zorganizowali się w taki sposób, by mogli pomagać sobie nawzajem w dalszej drodze.
Przejrzyj wersety: Nauki i Przymierza 136:2, 8–10 i odszukaj Pańskie wskazówki mówiące o tym, jak święci mają sobie nawzajem pomagać.
Choć praca w grupach umożliwia nam pomaganie sobie nawzajem, może również stanowić wyzwanie. Zastanów się, jakie trudności mogą się pojawić podczas pracy w grupie.
Przeczytaj fragment: Nauki i Przymierza 136:19–27 i wskaż rady, jakich Pan udzielił świętym na wspólną podróż i pracę.
W dzienniku do studiowania odpowiedz na następujące pytania:
Która z przeczytanych przez ciebie rad miała pomóc świętym wspólnie podróżować i pracować?
Dlaczego uważasz tę radę za pomocną?
W jaki sposób stosujesz tę radę, gdy współdziałasz i współpracujesz z innymi ludźmi?
Przejrzyj wersety 23–24. Zwróć uwagę, że Pan radził świętym, by „[porzucili] pijaństwo” (NiP 136:24), choć objawienie to zostało dane już po tym, jak święci otrzymali Słowo Mądrości. Święci stopniowo doskonalili się w zachowywaniu Słowa Mądrości. Kiedy dane zostało objawienie zapisane w rozdziale: Nauki i Przymierza 136, święci w dniach ostatnich nie mieli jeszcze zakazu spożywania wszelkich napojów alkoholowych, jaki obowiązuje w naszych czasach.
Co, zgodnie z wersetem: Nauki i Przymierza 136:24, nasze słowa powinny czynić dla innych? Aby odpowiedzieć na to pytanie uzupełnij następującą zasadę: Nasze słowa powinny . Możesz zaznaczyć w swoich pismach słowa, które zawierają tę zasadę.
Wzmacniać w tym kontekście oznacza podbudowywać duchowo lub emocjonalnie.
W swoim dzienniku do studiowania wykonaj następujące zadania:
Odpowiedz na pytanie: Dlaczego, twoim zdaniem, ważne było, aby święci wzmacniali się w podróży dobrym słowem?
Opisz sytuację, kiedy słyszałeś, jak ktoś podbudowywał drugą osobę za pomocą słów.
Zastanów się, co możesz mówić, aby twoje słowa podbudowały ludzi w twoim otoczeniu.
W trakcie czytania poniższych historii o przeżyciach świętych, gdy rozpoczęli swą wędrówkę na zachód, zastanów się, jak ty byś się czuł w ich sytuacji i dlaczego ci wierni święci byli gotowi znosić takie próby:
Mary Ann Weston Maughan napisała: „Zostaliśmy zwołani, aby pochować dwie osoby z naszej kompanii, które zmarły tego ranka z powodu cholery, mężczyznę o nazwisku Brown oraz dziecko. W obozie jest więcej chorych osób. Cały dzień mamy w zasięgu wzroku rzekę Platte. Przebyliśmy niemal 25 kilometrów i rozbiliśmy obóz przy potoku Salt Creek. Niedługo później kolejne osoby z naszej kompanii przyjechały z martwym dzieckiem. Pochowano je o zmierzchu nad brzegiem potoku. Jest więcej chorych. Jest nam niezmiernie smutno, gdy musimy grzebać po drodze naszych zmarłych przyjaciół. Jest bardzo gorąco” (pamiętnik Mary Ann Weston Maughan, 3 tomy, 21 czerwca 1850, 2:1, Family History Library, Salt Lake City; pisownia, ortografia i interpunkcja zostały uwspółcześnione).
Obraz
Clarissa Young Spencer
Clarissa Young Spencer (córka Brigham Younga) napisała: „Jedną z najwspanialszych zdolności Ojca jako przywódcy była umiejętność dbania tak o doczesne i towarzyskie potrzeby swego ludu, jak i przewodzenie mu w sprawach duchowych. Podczas wielkiej przeprawy przez równiny, kiedy wszyscy poza najsłabszymi większość dnia spędzali maszerując, wieczorem święci gromadzili się na zabawie przy ognisku, jeśli tylko pozwalała na to pogoda. Śpiewano wówczas piosenki, grano na skrzypcach, a mężczyźni i kobiety zapominali o zmęczeniu po przejściu dwudziestu kilku kilometrów po pustynnych bezdrożach, gdy wspólnie tańczyli kadryla. To był jego sposób na podnoszenie ‘morale’, zanim jeszcze ukuto ten termin” (z Mabel Harmer, One Who Was Valiant [1940], str. 162).
Jak, w oparciu o te wspomnienia, opisałbyś przeżycia niektórych pionierów świętych w dniach ostatnich?
Przeczytaj wersety: Nauki i Przymierza 136:28–29 i odszukaj zawartą w nich radę. Następnie napisz w dzienniku do studiowania jedną zasadę mówiącą o tym, co powinniśmy robić, kiedy jesteśmy szczęśliwi i jedną zasadę opisującą, co powinniśmy robić, kiedy przepełnia nas smutek.
Pomyśl o sytuacji, kiedy Ojciec w Niebie odpowiedział na twoje modlitwy i pomógł ci być szczęśliwym. Możesz podzielić się tą historią z członkiem swojej rodziny lub przyjacielem.
Pamiętaj, by chwalić Pana i dziękować Mu, kiedy jesteś szczęśliwy oraz modlić się o pomoc, gdy jest ci smutno.
Wykorzystaj to, czego nauczyłeś się z Pańskiej rady zapisanej w wersecie 42., aby uzupełnić następującą zasadę: Jeśli będziemy pilni , wówczas nie spadną na nas kary, nasza wiara będzie silna, a nasi wrogowie ostatecznie nad nami nie zatryumfują.
W dzienniku do studiowania odpowiedz na następujące pytanie: W jaki sposób może ci pomóc ta zasada?
Święci posłuchali nakazów Pana. 5 kwietnia 1847 roku pierwsza grupa pionierów opuściła Kwaterę Zimową. Przemierzyli prawie 2000 km i pod koniec lipca 1847 roku przybyli do Doliny Jeziora Słonego. Gdy 24 lipca 1847 roku Brigham Young spojrzał na Dolinę Jeziora Słonego, otrzymał duchowe potwierdzenie, że święci odnaleźli swój nowy dom. Jechał wówczas na wozie Wilforda Woodruffa, ponieważ był chory i miał gorączkę.
Obraz
Prezydent Wilford Woodruff
Prezydent Wilford Woodruff w taki sposób opisał reakcję Prezydenta Younga, kiedy ten ujrzał Dolinę Jeziora Słonego: „Kiedy podjechaliśmy na tyle blisko, by […] w pełni ujrzeć całą dolinę, obróciłem mój wóz bokiem i odsłoniłem widok w kierunku zachodu, a Prezydent Young powstał z łóżka i zaczął z uwagą przyglądać się tej krainie. Patrząc na rozpościerający się przed nami widok, pogrążył się w wizji, która trwała kilkanaście minut. Widział już wcześniej tę dolinę w wizji i ujrzał wówczas przyszłą chwałę Syjonu i Izraela […]. Gdy wizja ustała, powiedział: ‘Już wystarczy. To właściwe miejsce. Jedź dalej’. Pojechałem więc do obozowiska, które zostało już rozbite przez tych, którzy dotarli na miejsce przed nami” (Teaching of Presidents of the Church: Wilford Woodruff [2004], str. 146).
Dlaczego ważne było, aby Prezydent Brigham Young i święci otrzymali potwierdzenie, że Dolina Jeziora Słonego była właściwym miejscem, aby się w niej osiedlić? Dlaczego ważne jest, abyś ty otrzymał zapewnienie, że czynisz to, czego pragnie Pan?
Staraj się usilnie zachowywać wszystkie przykazania i szukaj Pańskiego potwierdzenia swoich życiowych decyzji.
W dzienniku do studiowania napisz pod dzisiejszymi ćwiczeniami poniższe zdanie: