Będąc posłusznym wytycznym Pana, Prorok Józef Smith i około 200 ochotników i rekrutów stworzyło grupę nazwaną później Obozem Syjonu, aby udać się na pomoc świętym, którzy zostali wypędzeni z hrabstwa Jackson w stanie Missouri. 22 czerwca 1834 roku podczas obozowania w okolicach rzeki Fishing w Missouri Józef Smith otrzymał objawienie zapisane w rozdziale: Nauki i Przymierza 105. W objawieniu tym Pan pouczył świętych odnośnie do odkupienia Syjonu.
Pan poucza świętych, aby wyczekiwali odkupienia Syjonu
Obraz
skrzypkowie
Wyobraź sobie, że grasz w orkiestrze. W trakcie koncertu kilku skrzypków decyduje nagle, że będą grać z innej części partytury niż reszta orkiestry. Zanim udaje im się to czynić, część flecistów zaczyna przyspieszać tempo, a cała sekcja instrumentów dętych w ogóle przestaje grać.
Jaki wpływ będą miały te decyzje na ciebie jako członka orkiestry? Jaki wpływ będzie to miało na cały koncert? Dlaczego jedność celu i współpraca są konieczne, żeby orkiestra mogła grać piękną muzykę?
Pamiętaj, że w lutym 1834 roku Pan nakazał Prorokowi Józefowi Smithowi i innym osobom zebrać środki i ochotników, by pomóc świętym, którzy zostali wypędzeni z hrabstwa Jackson w Missouri, w odzyskaniu ich ziemi. W trakcie studiowania rozdziału: Nauki i Przymierza 105 wyszukaj, jaką rolę odgrywała jedność w staraniach świętych o odzyskanie ziemi Syjonu.
W poprzednim objawieniu (zob. NiP 103:30–34) Pan wyraził pragnienie, żeby do Obozu Syjonu przyłączyło się 500 ochotników. Jeśli nie udałoby się zebrać 500 osób, minimalna wymagana liczba wynosiła 100. Odzew na przeprowadzoną przez Proroka Józefa Smitha i innych rekrutację ochotników i zbiórkę środków na Obóz Syjonu nie był tak wielki, jak oczekiwano. Kiedy obóz ruszył w marsz na początku maja 1834 roku, przyłączyło się do niego zaledwie 122 ochotników. Dodatkowi rekruci przyłączyli się do Obozu Syjonu po drodze do Missouri. Kiedy na początku czerwca 1834 roku grupa, którą Hyrum Smith i Lyman Wight zebrali na Terytorium Michigan, połączyła się z grupą Józefa, Obóz Syjonu liczył sobie nieco więcej niż 200 mężczyzn, 12 kobiet i 9 dzieci (zob. Alexander L. Baugh, „Joseph Smith and Zion’s Camp”, Ensign, czerwiec 2005, str. 45).
Średnia wieku mężczyzn w Obozie Syjonu wynosiła 29 lat. Najmłodszy członek obozu miał 14, a najstarszy 79 lat. Józef Smith, który został wybrany na „naczelnego wodza armii Izraela” (w: History of the Church, 2:39), miał zaledwie 28 lat.
Przeczytaj fragment: Nauki i Przymierza 105:7–8 i wyszukaj jeden powód, dla którego niektórzy członkowie Kościoła postanowili nie udzielić pomocy swoim braciom w Missouri.
Niektórzy członkowie Kościoła wstrzymywali się z udzieleniem pomocy i wsparcia finansowego swoim braciom, czekając na interwencję i pomoc Boga, który być może wspomoże świętych w Missouri. Jak myślisz, co jest złego w tego rodzaju podejściu?
Przeczytaj fragment: Nauki i Przymierza 105:1–6 i wyszukaj, w jaki sposób nieposłuszeństwo i brak jedności wpłynęły na członków Kościoła. Pomocne może być zrozumienie, że na „prawo królestwa celestialnego”, o którym mowa w wersetach 4–5, składają się wszystkie prawa i zasady, którym musimy być posłuszni, obrzędy, które musimy otrzymać, i przymierza, których musimy dochować, abyśmy mogli odziedziczyć królestwo celestialne.
W dzienniku do studiowania odpowiedz na następujące pytania:
Jakiej zasady, mówiącej o tym, co musimy uczynić, by zbudować Syjon, możemy nauczyć się z tych wersetów?
Jak myślisz, dlaczego budowa Syjonu wymaga jedności i posłuszeństwa?
Jakie doświadczenia pomogły ci zrozumieć znaczenie jedności wśród członków Kościoła?
Osoby, które przyłączyły się jako ochotnicy do Obozu Syjonu, doświadczyły wielu wyzwań i cudów podczas swojej wyprawy. Zastanów się, jak byś zareagował w obliczu następujących wyzwań:
Obóz Syjonu przemaszerował około 1500 kilometrów przez terytorium 4 stanów, pokonując od 30 do 60 kilometrów dziennie przez 45 dni. Członkowie obozu zmagali się z odciskami na nogach, upalną i wilgotną pogodą, brakiem i psuciem się pożywienia. (Zob. Alexander L. Baugh, „Joseph Smith and Zion’s Camp”, str. 44; Church History in the Fulness of Times Student Manual, red. 2. [podręcznik Kościelnego Systemu Edukacji, 2003], str. 143–144). Od czasu do czasu intensywne pragnienie zmuszało niektórych członków obozu do picia wody z bagien, z której odcedzano najpierw larwy komarów (czasami przy użyciu zębów) lub do picia wody pozostałej po deszczu na drogach w odciskach końskich kopyt. Podczas wyprawy Obozowi Syjonu często zagrażało również niebezpieczeństwo ze strony innych ludzi. (Zob. Church History in the Fulness of Times, str. 144–145).
Pomimo wyzwań Obóz Syjonu doświadczył podczas swej wyprawy wielu cudów i błogosławieństw. Na przykład w lipcu 1834 roku członkowie obozu maszerowali w upale przez cały dzień, nie mając od rana nic do picia. Widząc cierpienie ludzi i zwierząt, Prorok poprosił o szpadel i wybrał miejsce, w którym wykopał płytką studnię. Natychmiast wypełniła się wodą i pozostała pełna nawet, kiedy wszyscy członkowie obozu i zwierzęta zaspokoili swe pragnienie.
W połowie czerwca 1834 roku Obóz Syjonu zatrzymał się na noc przy rozwidleniu rzeki Fishing w Missouri. Pięciu uzbrojonych mieszkańców Missouri wjechało na teren obozowiska i przysięgło, że członkowie Obozu Syjonu „ujrzą piekło przed wschodem słońca” (w: History of the Church, 2:103). Poinformowali ich, że wrogi tłum liczący 300 mężczyzn zebrał się z różnych hrabstw i przygotowuje się do przekroczenia rzeki Missouri, żeby ich zniszczyć. Niektórzy mężczyźni w Obozie Syjonu chcieli walczyć, ale Prorok obiecał, że Pan ich ochroni. Prorok oświadczył: „Bądźcie spokojni, a ujrzycie zbawienie Boga” (cytat z: Joseph Holbrook, „History of Joseph Holbrook, 1806–1885”, str. 15, w: Church History in the Fulness of Times, str. 148).
Obraz
Rzeka Fishing
Rzeka Fishing w stanie Missouri
Kilka minut po odjeździe miejscowych na niebie ukazała się mała czarna chmura. Poruszała się w kierunku wschodnim, rozwijając się niczym zwój i pokrywając niebo ciemnością. Rozpętała się wielka burza z deszczem, gradem, wichurą, grzmotami i błyskawicami. Członkowie Obozu Syjonu porzucili swoje namioty i znaleźli schronienie w pobliskim starym domu spotkań baptystów. Wchodząc do środka, Józef Smith wykrzyknął: „Chłopcy, to nie jest bez znaczenia. To Bóg rozpętał tę burzę”. Burza powstrzymała motłoch, który próbował przekroczyć rzekę Missouri. Zmoczyła amunicję niedoszłych napastników, czyniąc ją bezużyteczną. Spłoszyła również i rozgoniła ich konie oraz sprawiła, że poziom wody rzeki Fishing podniósł się o kilka metrów, co udaremniło im przeprawę i atak na Obóz Syjonu. (Zob. Church History in the Fulness of Times, str. 148; zob. także History of the Church, 2:104–105).
Doświadczenia te ilustrują znaczące i cudowne wydarzenia, za pośrednictwem których Pan pomógł członkom Obozu Syjonu. Pomógł im również w bardziej błahych sprawach. W dzienniku do studiowania opisz sytuację, w której Pan pomógł tobie lub twojemu znajomemu zrealizować Jego cele.
Zanim Obóz Syjonu wyruszył z Kirtland w Ohio, przywódcy Kościoła otrzymali obietnicę od Daniela Dunklina, gubernatora stanu Missouri, że jeśli sędziowie pokoju w hrabstwie Jackson nie zapewnią świętym bezpieczeństwa, to użyje on innych środków, aby wymóc przestrzeganie prawa. Gubernator powiedział również, że do pomocy świętym w powrocie do ich domów potrzebne będą oddziały milicji stanowej. Po przybyciu do Missouri członkowie Obozu Syjonu dowiedzieli się, że gubernator Dunklin nie ma zamiaru dotrzymać swojej obietnicy. (Zob. Church History in the Fulness of Times, str. 135, 146–147). Pomimo tej niepomyślnej wiadomości Obóz Syjonu kontynuował marsz w kierunku hrabstwa Jackson, oczekując dalszych wskazówek od Pana.
Pan przekazał oczekiwane wskazówki w objawieniu danym 22 czerwca 1834 roku, kiedy to Obóz Syjonu był w drodze od niemalże 7 tygodni i znajdował się w odległości zaledwie około 15–30 kilometrów od hrabstwa Jackson. Objawienie to znajduje się w rozdziale: Nauki i Przymierza 105. Przeczytaj fragment: Nauki i Przymierza 105:9–14 i odszukaj, co wedle słów Pana, święci mieli zrobić dla odkupienia Syjonu.
Obraz
mężczyźni ciągnący wóz
Wyobraź sobie, że zaciągnąłeś się do Obozu Syjonu. Pokonawszy niezwykle długą drogę, dowiadujesz się, że będziesz musiał poczekać „krótki okres” na odkupienie Syjonu. Jak byś się wtedy czuł?
W dzienniku do studiowania napisz przynajmniej dwa powody podane przez Pana we fragmencie: Nauki i Przymierza 105:9–14, dla których Syjon nie miał zostać odkupiony w tym czasie. Przy każdym z nich wyjaśnij, co powinno się zmienić lub mieć miejsce, zanim Syjon będzie mógł zostać odkupiony i dlaczego.
Pamiętaj, że odkupienie Syjonu nie polega jedynie na odzyskaniu ziemi Syjonu. Syjon to zarówno miejsce fizyczne, jak i społeczność składająca się z określonego rodzaju ludzi. Lud Pana musi zostać uświęcony i stać się godny, by móc odzyskać i zbudować miasto Syjon.
Większość członków Obozu Syjonu przyjęła pouczenie Pana zawarte w tym objawieniu, ale niektórzy szemrali i przestali być wierni na wieść, że nie będą walczyć w Missouri. Nie zrozumieli, że nadrzędnym celem założenia Obozu Syjonu nie była walka ani odzyskanie siłą własności świętych w hrabstwie Jackson. Mężczyźni w obozie byli gotowi walczyć w obronie swego życia, ale Pan nie zmierzał odkupić Syjonu mocą człowieka (zob. NiP 103:15–18; 105:14). Ponieważ Pan nakazał im w tym objawieniu czekać i nie walczyć, niektórzy mężczyźni otwarcie się zbuntowali i później odeszli od Kościoła.
Przeczytaj wersety: Nauki i Przymierza 105:18–19 i wyszukaj, dlaczego Pan nakazał Obozowi Syjonu dotrzeć aż do Missouri, a po przybyciu na miejsce objawił, że mieli nie pomagać świętym powrócić do ich ziemi w Syjonie w tym czasie. (Trzeba zrozumieć, że próba wiary może polegać na sprawdzeniu, czy zdecydujemy się ufać Panu i być Mu posłuszni niezależnie od okoliczności).
Możesz zaznaczyć w wersetach 18–19 zwroty, które uczą następującej prawdy: Bóg przygotował wspaniałe błogosławieństwa dla tych, którzy pozostają wierni w próbach.
W dzienniku do studiowania odpowiedz na następujące pytania:
Kiedy ty lub twoi znajomi doświadczyliście próby wiary?
W jaki sposób ta próba wiary przygotowała cię na błogosławieństwa w przyszłości?
Jednym z błogosławieństw, jakie otrzymało wielu członków Obozu Syjonu, była możliwość służby w królestwie Pana. W lutym 1835 roku zorganizowane zostało Kworum Dwunastu Apostołów i Pierwsze Kworum Siedemdziesiątych. Dziewięciu spośród pierwszych Apostołów i wszyscy członkowie Kworum Siedemdziesiątych służyli w Obozie Syjonu. (Zob. Church History in the Fulness of Times, str. 151).
Obraz
Józef Smith
Prorok Józef Smith nauczał, jaką rolę Obóz Syjonu odegrał w przygotowaniu tych mężczyzn do objęcia pozycji przywódczych: „Bóg nie chciał, żebyście walczyli. Nie mógłby zorganizować Swojego królestwa w oparciu o dwunastu mężczyzn, którzy mieli otworzyć wrota Ewangelii narodom świata, i siedemdziesięciu mężczyzn, którzy pod ich kierownictwem mieli podążać ich śladami, gdyby nie mógł wybrać ich z grupy mężczyzn, którzy udowodnili, że są gotowi ofiarować swoje życie i którzy dokonali ofiary tak wielkiej, jak Abraham” (w: History of the Church, 2:182).
Przywódcy Kościoła wyrazili później wdzięczność za doświadczenia, które zdobyli jako członkowie Obozu Syjonu. Na przykład, kiedy Brigham Young wrócił do Kirtland w Ohio, pewien mężczyzna zapytał go: ‘Cóż więc zyskałeś podczas tej bezcelowej wędrówki do Missouri z Józefem Smithem?’. ‘Wszystko, po co poszliśmy’, odrzekł Brigham Young. ‘Nie zamieniłbym doświadczenia, które zdobyłem podczas tej wyprawy, na całe bogactwo hrabstwa Geauga’” (w: B.H. Roberts, „Brigham Young: A Character Sketch”, Improvement Era, June 1903, 567), w którym to hrabstwie znajdowało się wówczas Kirtland.
Pan naucza świętych, co mają uczynić, zanim Syjon zostanie odkupiony
We fragmencie: Nauki i Przymierza 105:20–37 czytamy, że Pan powiedział świętym w Missouri, w jaki sposób mieli reagować na prześladowania, jakich doświadczali, oczekując na odkupienie Syjonu w przyszłości. Poradził im, by byli pokorni i unikali wywoływania zatargów. Wyjaśnił, że przygotowując się na ostateczne odkupienie Syjonu, muszą zostać uświęceni. Zgodnie ze słowami zawartymi wcześniej w tym samym objawieniu, Jego lud „[miał] być nauczony doskonalej, i miał [mieć] doświadczenie, i lepiej [znać] swoje obowiązki, i rzeczy, których [On wymagał] z ich rąk” (NiP 105:10).
Na końcu tego objawienia Pan pouczył świętych, aby uczynili coś nie tylko dla prześladowanych ludzi, ale dla całego świata. Przeczytaj fragment: Nauki i Przymierza 105:38–41 i wyszukaj, co Pan nakazał im zrobić. (W trakcie czytania pomocna może być wiedza, że słowo prosić użyte jest tutaj z znaczeniu dążenia do ustanowienia pokoju, a słowo sztandar oznacza chorągiew lub banderę).
W swoim dzienniku do studiowania wykonaj następujące zadania:
Na podstawie tego, czego Pan uczy we fragmencie: Nauki i Przymierza 105:38–41, napisz zasadę dotyczącą błogosławieństwa, jakie możemy uzyskać, kiedy dążymy do ustanowienia pokoju z bliźnimi.
Wypisz cztery lub pięć rzeczy, które członkowie Kościoła mogą robić w naszych czasach, aby dążyć do ustanowienia pokoju z bliźnimi, w szczególności z tymi, którzy mogą ich prześladować.
Wybierz jedną z tych rzeczy i wyznacz sobie związany z nią cel, który będziesz realizował w swoim życiu.
W dzienniku do studiowania napisz pod dzisiejszymi ćwiczeniami poniższe zdanie: