Dnia 8 lipca 1838 roku w Far West w stanie Missouri Prorok Józef Smith otrzymał objawienia zapisane w rozdziałach: Nauki i Przymierza 117–120. W pierwszym z tych objawień (NiP 117) Pan nakazał Williamowi Marksowi i Newelowi K. Whitneyowi, aby dopełnili swoich spraw w Kirtland w stanie Ohio, a następnie przyłączyli się do wiernych świętych, którzy gromadzili się w Far West. Pan także nakazał Oliverowi Grangerowi, aby udał się do Kirtland jako przedstawiciel Pierwszego Prezydium. W drugim objawieniu (NiP 118) Pan powołał nowych Apostołów na miejsce tych, którzy odstąpili od Kościoła oraz powołał wszystkich członków Kworum Dwunastu do służby na misji w Wielkiej Brytanii. W trzecim z czterech objawień zapisanych w rozdziałach: Nauki i Przymierza 119 i 120 Pan nauczał doktryny dziesięciny oraz objawił wytyczne dla przywódców Kościoła odnośnie do sposobu korzystania funduszy z dziesięciny.
Pan nakazuje Williamowi Marksowi i Newelowi K. Whitneyowi, aby szybko zakończyli swoje sprawy i udali się do Kirtland
W pierwszej części rozdziału: Nauki i Przymierza 117 Pan przemówił do Williama Marksa i Newela K. Whitneya. William Marks był prezydentem palika w Kirtland w stanie Ohio. Był właścicielem księgarni. Newel K. Whitney był biskupem w Kirtland. Był odnoszącym sukces przedsiębiorcą i przekazał Kościołowi większość swojej własności.
Obraz
Witryna sklepu Newela Whitneya
26 kwietnia 1838 roku Pan nakazał świętym, aby zgromadzili się w Far West w stanie Missouri oraz w innych miejscach (zob. NiP 115:17–18). Dnia 6 lipca 1838 roku grupa znana jako Obóz Kirtland, składająca się z 500 świętych, z obszaru Kirtland wyruszyła do Missouri (zob. Church History in the Fulness of Times Student Manual, red. 2. [podręcznik Kościelnego Systemu Edukacji, 2003], str. 179). Prezydent Marks i Biskup Whitney pozostali w Kirtland.
We fragmencie: Nauki i Przymierza 117:1–3 czytamy, że Pan nakazał Prezydentowi Marksowi i Biskupowi Whitneyowi, aby szybko zakończyli swoje sprawy i opuścili Kirtland. Mieli odbyć tę podróż, zanim Pan ześle śnieg na ten obszar. Innymi słowy musieli opuścić to miejsce w ciągu czterech miesięcy.
Kiedy będziesz czytać słowa we fragmencie: Nauki i Przymierza 117:4–5, zauważysz, że ci mężczyźni za bardzo przejmowali się własnościami w Kirtland.
Zwróć uwagę na następujące pytanie w wersecie 4.: „Czymże jest dla mnie własność?”. Przeczytaj werset: Nauki i Przymierza 117:5 i odszukaj, dlaczego Pan to powiedział. (Warto pamiętać, że wyrażenie „[równiny] Olaha Szineha” dotyczą obszaru otaczającego Adam-ondi-Ahman w Missouri).
Wyobraź sobie duży dzbanek twojego ulubionego napoju, obok którego stoi duża pusta szklanka. A teraz wyobraź sobie, że ktoś nalewa odrobinę napoju do twojej szklanki. Co byś wolał: pełną szklankę napoju czy z jego odrobiną? Dlaczego?
Co, twoim zdaniem, oznacza „pożądali […], co jest zaledwie kroplą, a zaniedbywali poważniejsze sprawy”? (NiP 117:8). Pożądać oznacza pragnąć czegoś, co ma druga osoba. W jakim sensie korzyści płynące z zachowania własności w Kirtland były zaledwie „kroplą” w porównaniu z korzyściami płynącymi z przestrzegania przykazania Pana, aby zgromadzić się w Missouri?
W swoim dzienniku do studiowania podsumuj to, czego Pan nauczał tych mężczyzn odnośnie do własności, której pożądali, w porównaniu do Jego mocy, aby ich błogosławić.
We fragmencie: Nauki i Przymierza 117:5–8 można odnaleźć zasadę, która ukazuje, co się dzieje, kiedy pożądamy rzeczy doczesnych. Można ją wyrazić w następujących słowach: Pożądanie tego, co doczesne, może spowodować zaniedbanie ważniejszych spraw.
W dzienniku do studiowania odpowiedz na następujące pytania:
Jakie są w twoim życiu doczesne „krople”, które przyczyniają się do tego, że zaniedbujesz ważniejsze sprawy związane z ewangelią?
Co możesz zrobić, aby w większym stopniu skupić się na sprawach, które mają wieczne znaczenie?
W wersecie: Nauki i Przymierza 117:10 czytamy, że Pan powołał Williama Marksa, aby dalej służył jako przywódca w Kościele po przybyciu do Far West w stanie Missouri. Pan także powiedział, iż jeśli Prezydent Marks będzie „wierny w kilku sprawach”, to „będzie władcą nad wieloma” (zob. także Ew. Mateusza 25:23).
Przeczytaj werset: Nauki i Przymierza 117:11 i odszukaj, jak Pan zganił Newela K. Whitneya. Nikolaici, o których mowa w tym wersecie, to członkowie starożytnej sekty religijnej. Mówili, że są chrześcijanami, ale zboczyli ze ścieżki zasad ewangelii na światowe ścieżki. Na przykład sposób, w jaki oddawali cześć Bogu, wiązał się między innymi z popełnianiem grzechów seksualnych (zob. Bible Dictionary, „Nicolaitans”, Doctrine and Covenants Student Manual, red. 2. [podręcznik Kościelnego Systemu Edukacji, 2001], str. 290).
Jeśli Newel K. Whitney zdecydowałby skupić się na własności w Kirtland, a nie na zgromadzeniu ze świętymi, to w jakim sensie jego czyny byłyby podobne do sposobu postępowania nikolaitów?
Z powodu ich troski o własności w Ohio oraz prześladowań w Missouri William Marks i Newel K. Whitney nie zgromadzili się ze świętymi w Far West. Podążyli jednak za radą Pana i pozostali wierni, a później zgromadzili się ze świętymi w Nauvoo w stanie Illinois, gdzie William Marks służył jako prezydent palika, a Newel K. Whitney jako biskup.
Pan wyznacza Olivera Grangera, aby reprezentował Pierwsze Prezydium w sprawach dotyczących Kirtland
Pomyśl o powołaniach kościelnych lub zadaniach, o jakich wypełnienie możesz zostać poproszony. Do tych powołań i zadań mogą należeć: służba w kworum lub prezydium klasy, wygłoszenie przemówienia podczas spotkania sakramentalnego, służba jako nauczyciel domowy, zaprzyjaźnienie się z kimś lub służba na pełnoetatowej misji. Jakich poświęceń może wymagać wypełnianie tych powołań?
Obraz
spacerujący nauczyciele domowi
Młodzi mężczyźni, którzy posiadają Kapłaństwo Aarona, mogą służyć jako nauczyciele domowi.
Pan nakazał człowiekowi o imieniu Oliver Granger, aby opuścił Far West oraz powrócił do Kirtland i „[gorliwie walczył] o wybawienie Rady Prezydenta [Pierwszego Prezydium] [Jego] Kościoła” (NiP 117:13). Zadanie to polegało na sprzedaży własności Kościoła oraz uregulowaniu spraw Józefa Smitha. Wymagało to od niedowidzącego Olivera wielu poświęceń. Przeczytaj fragment: Nauki i Przymierza 117:12–15 i odszukaj błogosławieństwa, jakie Oliver Granger otrzyma od Pana, jeśli wypełni to zadanie.
Zauważ, że w wersecie 13. znajduje się oświadczenie Pana mówiące, że „ofiara jego będzie [Mu] świętsza niż jego przyrost”. Jest to dowód na to, że dla Pana ofiara Olivera jest świętsza niż pieniądze, jakie ten mógłby uzyskać w ramach wypełnienia powierzonego zadania. Z tego wersetu dowiadujemy się o następującej zasadzie: Poświęcenia, jakich dokonujemy podczas służby Panu, są dla Niego święte). Zaznacz słowa w wersecie 13., z których uczymy się tej zasady.
W dzienniku do studiowania odpowiedz na następujące pytania:
Dlaczego ważne jest, abyś zrobił wszystko, co w twojej mocy, wypełniając wyznaczone kościelne zadanie lub powołanie?
Co czujesz na myśl, że poświęcenie, jakiego dokonujesz w służbie dla Pana, jest dla Niego święte?
Oliver Granger zmarł w Kirtland dnia 25 sierpnia 1841 roku. Aż do śmierci pełnił obowiązki przedstawiciela Pierwszego Prezydium w dopełnianiu spraw, a zanim zmarł został powołany do przewodniczenia kościołowi w Kirtland. Chociaż nie odniósł pełnego sukcesu w uporządkowaniu wszystkich spraw, pracował nad tym, aby zachować dobry wizerunek i dobre imię Kościoła. Był wierny Panu oraz Prorokowi Józefowi Smithowi.
W liście polecającym Józef Smith oraz inni członkowie Pierwszego Prezydium opisali Olivera Grangera jako „męża o wielkiej prawości i sile moralnej […], męża Bożego” (w: History of the Church, 3:350). Prezydent Boyd K. Packer z Kworum Dwunastu Apostołów powiedział:
Obraz
Prezydent Boyd K. Packer
„Cóż takiego uczynił Oliver Granger, że jego imię ma pozostawać w świętej pamięci? Tak naprawdę to niewiele. Nie chodzi tu tak bardzo o to, co zrobił, ale o to, jaki był […].
Pan nie oczekiwał od Olivera doskonałości, być może nawet nie oczekiwał, że mu się powiedzie […].
Nie możemy oczekiwać, że zawsze odniesiemy sukces, ale zawsze powinniśmy starać się ze wszystkich sił” („Najmniejszy z moich braci”, Ensign lub Liahona, listopad 2004, str. 86).
Pan wyznacza nowych Apostołów oraz powołuje wszystkich Apostołów do służby na misji
Dnia 8 lipca 1838 roku Pan powołał nowych Apostołów na miejsce tych, którzy odstąpili od Kościoła. Pan powołał także Dwunastu Apostołów, aby głosili ewangelię.
Przeczytaj fragment: Nauki i Przymierza 118:4–5 i wskaż, gdzie Dwunastu miało głosić ewangelię, zgodnie ze wskazówką Pana. Wyrażenie „na drugą stronę wielkich wód” odnosi się do przebycia Oceanu Atlantyckiego i udania się do Wielkiej Brytanii. W wersecie: Nauki i Przymierza 118:5 zwróć uwagę na miejsce, w którym mieli się zgromadzić apostołowie przed wyruszeniem na misję. Zwróć także uwagę na datę wskazaną przez Pana, kiedy to mieli zebrać się w tym miejscu.
Z upływem miesięcy, które nastąpiły po tym objawieniu, w Missouri nasiliły się prześladowania. Skończyło się na tym, że święci zostali wygnani z tego stanu. W tej sytuacji dla Dwunastu niebezpiecznie było wypełnić przykazanie Pana, aby spotkać się w Far West. Wielu mieszkańców Missouri otwarcie przechwalało się, że nie dopuści do wypełnienia się tego objawienia. Jednakże Dwunastu było zdeterminowanych, aby być posłusznym przykazaniu danemu przez Pana.
Rankiem 26 kwietnia 1839 roku członkowie Kworum Dwunastu Apostołów gromadziło się na terenie świątynnym. (Nie wszyscy wierni członkowie Kworum mogli się tam udać. Niektórzy z nich byli więzieni). Ponownie rozpoczęli kładzenie fundamentu pod świątynię (zob. NiP 115:11), umieściwszy wielki kamień w pobliżu południowo-wschodniego rogu działki. Ustanowili nowych Apostołów, by zapełnić wolne miejsca w Kworum Dwunastu. Następnie wyruszyli, niewykryci przez wrogów. (Bardziej szczegółowy zapis tej historii znajduje się w: Teachings of the Presidents of the Church: Wilford Woodruff [2004], str. 139–141).
Obraz
kamień węgielny świątyni
Kamienie węgielne świątyni w Far West w stanie Missouri położono w lipcu 1838 roku.
Rozdziały: Nauki i Przymierza 119 oraz 120 zawierają dwa objawienia na temat prawa dziesięciny. W objawieniu zapisanym w rozdziale: Nauki i Przymierza 120 Pan poinstruował, że ma być zorganizowana rada, która wyznaczy sposób wydawania kościelnych funduszy z dziesięciny. Obecnie każdy okręg lub gmina przekazuje zebrane od członków dziesięciny do siedziby głównej Kościoła, a rada ta nazywa się Radą ds. Zarządzania Dziesięciną. Lokalni przywódcy nie określają, jak fundusze z dziesięcin zostaną wykorzystane.
Prezydent Howard W. Hunter wyjaśnił: „To prawo [dziesięciny] jest prosto opisane jako ‘jedna dziesiąta […] zysku’. Zysk oznacza dochód, wynagrodzenie, przyrost. Jest to płaca osoby zatrudnionej, dochód z operacji finansowych, zarobek tego, który coś uprawia bądź produkuje, czyli jest to przychód, jaki dana osoba osiąga z jakiegokolwiek źródła. Pan powiedział, że jest to prawo ‘na wieki’ tak, jak to było w przeszłości” (w: Conference Report, kwiecień 1964, str. 35).
Podczas czytania poniższych wypowiedzi Prezydentów Kościoła, odszukaj błogosławieństwa, które możesz otrzymać, kiedy płacisz dziesięcinę.
Obraz
Prezydent Harold B. Lee
Prezydent Harold B. Lee odniósł się do obietnicy Pana, że „[otworzy okna niebieskie]”, aby błogosławić osoby płacące dziesięcinę (zob. Ks. Malachiasza 3:8–11): „Otworzenie okien niebios, oczywiście, oznacza objawienia od Boga dla tego, kto jest gotowy na takie poświęcenie” („The Way to Eternal Life”, Ensign, listopad 1971, str. 16).
Obraz
Prezydent Heber J. Grant
Prezydent Herber J. Grant przemawiał o duchowych błogosławieństwach, które przychodzą, kiedy płacimy dziesięcinę: „Dobrobyt przychodzi do tych, którzy przestrzegają prawa dziesięciny. Kiedy mówię o dobrobycie, nie myślę jedynie w kategoriach dolarów i centów […]. To, co uważam za prawdziwy dobrobyt, pośród wszystkich innych rzeczy, która ma wielką wartość dla każdego żyjącego mężczyzny i kobiety, to wzrost wiedzy o Bogu, wzrost świadectwa i mocy, aby żyć zgodnie z ewangelią oraz inspirowanie naszych rodzin, aby robiły to samo. To najprawdziwszy dobrobyt” (Teachings of Presidents of the Church: Heber J. Grant [2002], str. 124).
Prezydent Grant nauczał także o tym, jak możemy zostać pobłogosławieni finansowo, kiedy płacimy dziesięcinę: „Jeśli udzielamy proporcjonalnie do naszych środków, jeśli płacimy dziesięcinę bez względu na to, jak niewielki jest nasz dochód […], Bóg nasz Ojciec Niebieski zwiększy pozostałe dziewięć dolarów z dziesięciu lub pozostałe czterdzieści pięć centów z każdych pięćdziesięciu, i będziecie na tyle mądrzy, aby użyć ich dla swojej korzyści, i nic nie stracicie, będąc uczciwi” (Teachings: Heber J. Grant, str. 124–125).
W dzienniku do studiowania odpowiedz na następujące pytanie: Jakie błogosławieństwa otrzymałeś w wyniku przestrzegania prawa dziesięciny?
W dzienniku do studiowania napisz pod dzisiejszymi ćwiczeniami poniższe zdanie: