ចូរប្រព្រឹត្តដោយសុចរិត ស្រឡាញ់ដោយសេចក្តីសប្បុរស ហើយដើរជាមួយនឹងព្រះនៃខ្លួនដោយសុភាពរាបទាប
ការធ្វើដោយសុចរិតមានន័យថាជាការធ្វើទង្វើដោយការគោរព ។ យើងប្រព្រឹត្តដោយស្មោះត្រង់ចំពោះព្រះដោយការដើរជាមួយនឹងទ្រង់ដោយរាបសារ ។ យើងប្រព្រឹត្តដោយថ្លៃថ្នូរនឹងអ្នកដទៃដោយការស្រឡាញ់សេចក្តីសប្បុរស ។
ក្នុងនាមជាអ្នកដើរតាមព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ និងជាពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយ យើងខិតខំ—ហើយត្រូវបានលើកទឹកចិត្តឲ្យខិតខំ—ធ្វើឲ្យប្រសើរនិងកាន់តែល្អប្រសើរឡើង ។១ ប្រហែលជាអ្នកធ្លាប់ឆ្ងល់ដូចខ្ញុំដែរថា « តើខ្ញុំធ្វើគ្រប់គ្រាន់ហើយឬនៅ ? » « តើខ្ញុំគួរធ្វើអ្វីទៀត ? » ឬ « ក្នុងនាមជាមនុស្សពុំល្អ ឥតខ្ចោះម្នាក់តើខ្ញុំអាចសក្ដិសម ‹ រស់នៅជាមួយនឹងព្រះក្នុងស្ថានភាពសុភមង្គលដ៏មិនចេះចប់មិនចេះហើយ › ដោយរបៀបណា ? »២
ព្យាការី មីកា នៅព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់បានសួរសំណួរដូច្នេះថា ៖ « តើត្រូវឲ្យខ្ញុំយកអ្វី ដើម្បីចូលទៅចំពោះព្រះយេហូវ៉ា ហើយក្រាបថ្វាយបង្គំនៅមុខព្រះដ៏ខ្ពស់ ? »៣ មីកាបានឆ្ងល់ដោយត្មះតិះដៀលថាតើការថ្វាយដង្វាយដ៏ថ្លៃហួសប្រមាណអាចគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីតបស្នងចំពោះអំពើបាបឬទេ គាត់និយាយថា « ទ្រង់នឹងសព្វព្រះហឫទ័យ ដោយចៀម[ ទាំងពាន់ ] ឬដោយប្រេង … ទាំងម៉ឺនទន្លេឬអី ? តើត្រូវឲ្យខ្ញុំថ្វាយកូនច្បងខ្ញុំឲ្យបានធួននឹង … បាបនៃព្រលឹងខ្ញុំឬ ? »៤
ចម្លើយគឺទេ ។ ការធ្វើអំពើល្អគឺពុំគ្រប់គ្រាន់ទេ ។ សេចក្តីសង្គ្រោះគឺមិនអាច បង្កើត បាននោះទេ ។៥ មីកាបានដឹងថា សូម្បីតែការលះបង់ដ៏ធំធេង ក៏ មិនអាចលោះបាបដ៏តូចបំផុតដែរ ។ បើពឹងលើតែលទ្ធភាពយើងផ្ទាល់ នោះក្តីរំពឹងថានឹងបានវិលត្រឡប់ទៅរស់នៅក្នុងវត្តមានរបស់ព្រះគឺគ្មានសង្ឃឹមទេ ។៦
យើងពុំអាចធ្វើបានគ្រប់គ្រាន់ ឬធ្វើគ្រប់គ្រាន់ដោយខ្លួនឯងឡើយ បើគ្មានពរជ័យទាំងឡាយមកពីព្រះវបិតាសួគ៌និងព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនោះ ។ តែដំណឹងល្អនោះគឺថាតាមរយៈព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទ យើងអាចបានគ្រប់គ្រាន់ហើយ ។៧ មនុស្សទាំងអស់នឹងត្រូវបានសង្គ្រោះពីសេចក្តីស្លាប់ខាងរូបកាយដោយសារព្រះគុណនៃព្រះ តាមរយៈការសុគតនិងការរស់ឡើងវិញរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។៨ ហើយបើយើងបង្វែដួងចិត្តទៅរកព្រះ នោះសេចក្តីសង្គ្រោះពីការស្លាប់ខាងវិញ្ញាណគឺមានសម្រាប់មនុស្សទាំងអស់ « តាមរយៈដង្វាយធួននៃ[ ព្រះយេស៊ូវ ] គ្រីស្ទ … ដោយសារការគោរពតាមក្រឹត្យវិន័យ និង ពិធីបរិសុទ្ធទាំងឡាយនៃដំណឹងល្អ » ។៩ យើងអាចត្រូវបានប្រោសលោះពីអំពើបាបដើម្បីឈរដោយស្អាតស្អំនិងបរិសុទ្ធចំពោះព្រះ ីកាបានពន្យល់ « [ ព្រះ ] បានបង្ហាញឲ្យឯងស្គាល់សេចក្តីដែលល្អ តើព្រះយេហូវ៉ាសព្វព្រះហឫទ័យឲ្យឯងប្រព្រឹត្តដូចម្តេច បើមិនមែនឲ្យប្រព្រឹត្តដោយសុចរិតឲ្យស្រឡាញ់សេចក្តីសប្បុរស ហើយឲ្យដើរជាមួយនឹងព្រះនៃខ្លួនដោយសុភាពរាបទាបនោះ ? ។១០
ការណែនាំរបស់មីកាស្តីពីការបង្វែរដួងចិត្តរបស់យើងទៅព្រះនិងសក្ដិសមចំពោះសេចក្តីសង្គ្រោះមាននូវធាតុបីដែលទាក់ទងគ្នា ។ ឲ្យប្រព្រឹត្តដោយសុចរិត មានន័យថា ជាការប្រព្រឹត្តដោយស្មោះត្រង់ចំពោះព្រះនិងមនុស្សឯទៀត ។ យើងប្រព្រឹត្តដោយស្មោះត្រង់ចំពោះព្រះដោយការដើរជាមួយនឹងទ្រង់ដោយចិត្តរាបសារ ។ យើងប្រព្រឹត្តដោយថ្លៃថ្នូរនឹងអ្នកដទៃដោយការស្រឡាញ់សេចក្តីសប្បុរស ។ ឲ្យ ប្រព្រឹត្តដោយសុចរិតគឺជាការអនុវត្តជាក់ស្តែងនៃបទបញ្ញត្តិធំទីមួយនិងទីពីរដើម្បី « ស្រឡាញ់ព្រះអម្ចាស់ជាព្រះនៃឯងឲ្យអស់អំពីចិត្ត អស់ពីព្រលឹង ហើយអស់អំពីគំនិតឯង …[ ហើយ ] ស្រឡាញ់ អ្នកជិតខាងដូចខ្លួនឯង » ។១១
ឲ្យ ប្រព្រឹត្តដោយសុចរិតនិង ដើរជាមួយនឹងព្រះដោយរាបសារគឺជាការដកដៃដោយចេតនាចេញពីអំពើទុច្ចរិត គោរពតាមក្រឹត្យក្រមរបស់ទ្រង់ និងប្រព្រឹត្តដោយពិតត្រង់ ។១២ មនុស្សសុចរិតម្នាក់ងាកចេញពីអំពើបាបនិងឆ្ពោះទៅព្រះ ធ្វើសេចក្តីសញ្ញាជាមួយទ្រង់ ហើយរក្សាសេចក្តីសញ្ញាទាំងនោះ ដនៅពេលដែលជំពប់ដួលហើយបន្ដព្យាយាម ។
នៅពេលព្រះគ្រីស្ទមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ បានយាងទៅជួបសាសន៍នីហ្វៃ ទ្រង់បានពន្យល់ថា ច្បាប់របស់ម៉ូសេត្រូវបានជំនួសដោយច្បាប់មួយកាន់តែ ខ្ពស់ ។ ទ្រង់បានបង្ហាត់ពួកគេដើម្បីកុំឲ្យ « ថ្វាយ … យញ្ញបូជា និង … និងដង្វាយដុតទាំងឡាយ » ទៀតឡើយ ប៉ុន្តែ ឲ្យថ្វាយ « ចិត្តសង្រេងនិងវិញ្ញាណទន់ទាប » វិញ ។ ទ្រង់ក៏បានសន្យាដែរថា « ហើយអស់អ្នកណាដែលមករកយើង ដោយមានចិត្តសង្រេង និងវិញ្ញាណទន់ទាប អ្នកនោះហើយដែលយើងនឹងធ្វើបុណ្យជ្រមុជដោយភ្លើង និងដោយព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ » ។១៣ កាលយើងទទួលនិងប្រើអំណោយទាននៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធបន្ទាប់ពីបុណ្យជ្រមុជទឹក នោះយើងអាចរីករាយនឹងភាពជាដៃគូរមកពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ហើយនឹងយើងត្រូវបានបង្រៀននូវគ្រប់អ្វីទាំងអស់ដែលយើងត្រូវធ្វើ១៤ រួមទាំងរបៀបដើម្បីដើរជាមួយនឹងព្រះនៃខ្លួនដោយរាបសារផងដែរ ។
ការលះបង់របស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទសម្រាប់អំពើបាបនិងសេចក្តីសង្គ្រោះពីការស្លាប់ខាងវិញ្ញាណគឺមានចំពោះមនុស្សទាំងអស់ដែលមានចិត្តសង្រេង និងវិញ្ញាណទន់ទាប ។១៥ ចិត្តសង្រេង និងវិញ្ញាណទន់ទាបនាំឲ្យយើងចេះប្រែចិត្តដោយអំណររាល់ថ្ងៃ ហើយព្យាយាមដើម្បីប្រែក្លាយកាន់តែដូចព្រះវរបិតា សួគ៌និងព្រះយេស៊ូវ គ្រីស្ទ រង់ ។ យើងមិនត្រឹមតែប្រព្រឹត្តដោយសុចរិតនិងដើរជាមួយព្រះនៃខ្លួនដោយរាបសារនោះទេ យើងក៏រៀនដើម្បីស្រឡាញ់សេចក្តីសប្បុរសតាមរបៀបរបស់ព្រះវបិតាសួគ៌និងព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទស្រឡាញ់ផងដែរ ។
ព្រះសព្វព្រះទ័យចំពោះសេចក្ដីសប្បុរស ហើយពុំស្ទាក់ស្ទើរក្នុងការប្រើប្រាស់វាទេ ។ តាមសម្តីរបស់មីកាទៅកាន់ព្រះយេហូវ៉ាថា « តើមានអ្នកណាជាព្រះឲ្យដូចទ្រង់ ដែលទ្រង់អត់ទោសចំពោះអំពើទុច្ចរិត … នឹងមានសេចក្តីអាណិតអាសូរ ដល់យើងរាល់គ្នាទៀត » ហើយ « នឹងបោះអស់ … ទាំងអំពើបាបយើងទៅក្នុងសមុទ្រ » ។១៦ ដើម្បីស្រឡាញ់សេចក្តីសប្បុរសដូចព្រះគឺវាភ្ជាប់យ៉ាងណែនទៅនឹងការប្រព្រឹត្តដោយសុចរិតជាមួយអ្នកដទៃហើយមិនធ្វើបាបពួកគេ ។
សារៈសំខាន់នៃការមិនធ្វើបាបអ្នកដទៃគឺត្រូវបានគូសបញ្ជាក់នៅក្នុងរឿងនិទានអំពីលោកអាចារ្យ ហ៊ីលែល ជាអ្នកប្រាជ្ញ ជនជាតិ ជ្វីហ្វដែលបានរស់នៅសតវត្សរ៍ទី១ ពីមុនព្រះគ្រីស្ទ ។ សិស្សម្នាក់របស់ ហ៊ីលែលបានធ្លាក់ដុនដាបដោយសារតែភាពស្មុគស្មាញនៃគម្ពីរ ថូរ៉ា—ជាសៀវភៅទាំង ប្រាំ របស់លោកម៉ូសេដែលមាននូវបទបញ្ញត្តិចំនួន ៦១៣ និងសំណេរជាភាសាអារ៉ាប់ ។។ សិស្សបានបបួលឲ្យ ហ៊ីលែល ពន្យល់គម្ពីរ ថូរ៉ា ដោយប្រើពេលត្រឹមតែពេលហ៊ីលែលអាចឈរដោយ ជើងម្ខាងប៉ុណ្ណោះ ។ ហ៊ីលែលប្រហែលជាពុំមានលំនឹងល្អទេ ប៉ុន្តែបានទទួលយកការបបួលនោះ ។ គាត់បានដកស្រង់មកពីលេវីវិន័យដោយនិយាយ « ឯងឡើយ គឺត្រូវឲ្យស្រឡាញ់អ្នកជិតខាងដូចខ្លួនឯងវិញ » ។១៧ ហ៊ីលែលបានសរុបថា « អ្វីដែលអ្នកមិនចូលចិត្ត ចូរកុំធ្វើដាក់អ្នកជិតខាង ។ នេះគឺជាសារដ៏សំខាន់បំផុតនៅក្នុងគម្ពីរ ថូរ៉ា ហើយផ្នែកដែលនៅសល់គឺគ្រាន់តែជាការអធិប្បាយតែប៉ុណ្ណោះ ។ ទៅហើយសិក្សាចុះ » ។១៨
ការតែងតែប្រព្រឹត្តដោយស្មោះត្រង់ជាមួយអ្នកដទៃ គឺជាផ្នែកមួយនៃការស្រឡាញ់សេចក្តីសប្បុរស ។ ពិចារណាឡើងវិញនូវការសន្ទនាមួយដែលខ្ញុំស្ដាប់ឮកាលពីច្រើនទសវត្សរ៍កន្លងទៅនៅក្នុងផ្នែកសង្គ្រោះបន្ទាន់នៃ មន្ទីរពេទ្យ បាល់ទីម័រ រដ្ឋម៉ារីលែន នៅក្នុងសហរដ្ឋអាមេរិក ។ អ្នកជំងឺម្នាក់ឈ្មោះ ជែកសុន គឺជាមនុស្សសុភាពរាបសានិងរីករាយហើយមានបុគ្គលិកមន្ទីរពេទ្យស្គាល់ច្បាស់ ។ កាលពីមុន គាត់បាន សម្រាក នៅ មន្ទីរពេទ្យជាច្រើនដងដើម្បីព្យាបាលជំងឺមកពីការបរិភោគគ្រឿងស្រវឹង ។ ក្នុងឱកាសនេះ លោក ជេកសុន បានវិលត្រឡប់ទៅមន្ទីរពេទ្យវិញដោយរោគសញ្ញាដែលត្រូវបានវិនិច្ឆ័យថារលាកលំពែងដែលបណ្តាលមកពីជាតិអាល់កុល ។
ពេលជិតចប់វេនគាត់ វេជ្ជបណ្ឌិត ខូអិន ដែលជាគ្រូពេទ្យដ៏ឧស្សាហ៍និងគួរឲ្យកោតសរសើរម្នាក់ បានធ្វើការវាយតម្លៃស្ថានភាព ជែកសុន ហើយបានកំណត់ថាគាត់ចាំបាច់ត្រូវសម្រាកនៅមន្ទីរពេទ្យ ។ វេជ្ជបណ្ឌិត ខូអិន បានចាត់ឲ្យ វេជ្ជបណ្ឌិត ចូនស៍ ដែលចូលមកបន្តវេនពីគាត់ឲ្យមើលថែនិងពិនិត្យព្យាបាលលោក ជែកសុន ។
វេជ្ជបណ្ឌិត ចូនស៍ បានចូលរួមនៅក្នុងសាលាពេទ្យល្បីមួយ ហើយទើបចាប់ផ្ដើមការសិក្សាបន្ដរបស់គាត់ ។ ការបំពាក់បំប៉នដ៏នឿយហត់នេះ ជាញឹកញាប់ជាប់ទាក់ទងទៅនឹងការអត់ងងុយ ដែលទំនងជានាំឲ្យវេជ្ជបណ្ឌិត ចូនស៍ឆ្លើយតបអវិជ្ជមាន ។ ដល់យប់ទី៥របស់គាត់ នោះគាត់ បានត្អូញត្អែរខ្លាំងៗទៅកាន់វេជ្ជបណ្ឌិត ខូអិន ។ គាត់មានអារម្មណ៍ថាមិនយុត្តិធម៌ទេដែលគាត់ត្រូវចំណាយពេលជាច្រើនម៉ោងមើលថែលោក ជែកសុន ដោយសារតែការលំបាកនោះលោកជាអ្នកធ្វើទុក្ខដល់ខ្លួន ។
វេជ្ជបណ្ឌិត ខូអិនឆ្លើយតបស្ទើរតែខ្សឹប ។ គាត់ថា « វេជ្ជបណ្ឌិត ចូនស៍ អ្នកក្លាយជាគ្រូពេទ្យម្នាក់ដើម្បីមើលថែមនុស្សនិងព្យាបាលពួកគេឲ្យបានជា ។ អ្នកមិនបានក្លាយជាគ្រូពេទ្យវិនិច្ឆ័យពួកគេទេ ។ បើអ្នកមិនយល់ពីភាពខុសគ្នានេះទេ អ្នកគ្មានសិទ្ធិដើម្បីមកហ្វឹកហាត់នៅក្នុងស្ថានភាពដូចនេះទេ » ។ ក្រោយពីការណែនាំនេះមក វេជ្ជបណ្ឌិត ចូនស៍ បានមើលថែព្យាបាលលោក ជែកសុន យ៉ាងព្យាយាមអំឡុងពេលនៃការសម្រាកព្យាបាលនោះ ។
ក្រោយមកលោក ជែកសុន បានទទួលមរណភាព ។ ទាំងវេជ្ជបណ្ឌិត ចូនស៍និងវេជ្ជបណ្ឌិត ខូអិន បានមាននូវអាជីពដ៏ល្បីល្បាញមួយ ។ ប៉ុន្តែនៅគ្រាដ៏សំខាន់មួយក្នុងការបំពាក់បំប៉នរបស់គាត់ វេជ្ជបណ្ឌិត ចូនស៍ ត្រូវការការរំឮកដើម្បីឲ្យប្រព្រឹត្តដោយសុចរិត ឲ្យស្រឡាញ់សេចក្ដីសប្បុរស និងឲ្យមើលថែ លោក ជែកសុន ដោយគ្មានការវិនិច្ឆ័យ ។១៩
ច្រើនឆ្នាំកន្លងទៅ ខ្ញុំបានទទួលប្រយោជន៍មកពីការរំឮកនោះ ។ ស្រឡាញ់សេចក្តីសប្បុរសមានន័យថា យើងមិនត្រឹមតែស្រឡាញ់សេចក្ដីសប្បុរសដែលព្រះផ្តល់ឲ្យយើងនោះទេ យើងអររីករាយដែលព្រះបានផ្តល់សេចក្តីមេត្តាដូចគ្នានេះដល់មនុស្សដទៃផងដែរ ។ ហើយយើងធ្វើតាមគំរូទ្រង់ជានិច្ច ។ « មនុស្សទាំងអស់ក៏ដូចគ្នានៅចំពោះព្រះដែរ »២០ ហើយយើងទាំងអស់គ្នាត្រូវការជំនួយ និងការព្យាបាលខាងវិញ្ញាណឲ្យជាសៈស្បើយ ។ ព្រះអម្ចាស់ព្រះបន្ទូលថា « អ្នករាល់គ្នាមិនត្រូវលើកតម្កើងមនុស្សម្នាក់ជាងមនុស្សម្នាក់ផ្សេងទៀតឡើយ ឬ បុរសម្នាក់មិនត្រូវគិតថាខ្លួនខ្ពស់ជាងម្នាក់ទៀតទេ » ។២១
ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទជាគំរូអំពីអត្ថន័យឲ្យប្រព្រឹត្តដោយសុចរិតនិងស្រឡាញ់សេចក្តីសប្បុរស ។ ទ្រង់បានប្រាស្រ័យនឹងមនុស្សមានបាបដោយសេរី ព្យាបាលពួកគេដោយស្មោះសរនិងការគោរព ។ ទ្រង់បានបង្រៀនអំពីអំណរមកពីការរក្សាព្រះបញ្ញត្តិរបស់ព្រះ ហើយ ព្យាយាមលើកតម្កើងជាជាងថ្កោលទោសអ្នកទាំងឡាយដែលជួបឧបសគ្គ ។ ទ្រង់បានបដិសេធអ្នកដែលបានដាក់កំហុសទ្រង់សម្រាប់ការធ្វើការងារបម្រើដល់មនុស្សដែលពួកគេចោទថាពុំស្អាតស្អំនោះ ។២២ សេចក្ដីសុចរិតផ្ទាល់ខ្លួនដូច្នេះបានធ្វើឲ្យអាក់អន់ចិត្តដល់ទ្រង់ ហើយនៅតែមាន ។២៣
ដើម្បីក្លាយដូចជាព្រះគ្រីស្ទ មនុស្សម្នាក់ត្រូវប្រព្រឹត្តដោយសុចរិត មានឥរិយាបទថ្លៃថ្នូទាំងចំពោះព្រះនិងអ្នកដទៃ ីនិងសកម្មភាព ហើយទទួលស្គាល់ពីភាពខុសគ្នាខាងទស្សនៈវិស័យឬជំនឿដែលមិនរារាំងដល់សណ្ដានចិត្តល្អនិងមិត្តភាពពិតទេ ។ បុគ្គលដែលប្រព្រឹត្តដោយសុចរិត « នឹងពុំមានគំនិតចង់ព្យាបាទគ្នាទៅវិញទៅមកឡើយ ប៉ុន្តែចង់រស់នៅដោយសុខសាន្ត »២៤ ជាមួយគ្នា ។
មនុស្សស្រឡាញ់សេចក្តីសប្បុរស ដើម្បីក្លាយដូចជាព្រះគ្រីស្ទ ។ មនុស្សដែលស្រឡាញ់សេចក្តីសប្បុរសគឺពុំគិតវិនិច្ឆ័យអ្នកដទៃទេ ពួកគេបង្ហាញការអាណិតអាសូរចំពោះអ្នកដទៃ ជាពិសេសចំពោះអ្នកទាំងឡាយដែលមានភ័ព្វវាសនាទន់ទាប ពួកគេមានចិត្តល្អ សប្បុរស និងថ្លៃថ្នូ ។ បុគ្គលទាំងនេះប្រព្រឹត្តចំពោះអ្នកគ្រប់គ្នាដោយក្តីស្រឡាញ់និងការយល់ដឹង ដោយមិនគិតពីលក្ខណៈផ្សេងៗដូចជា ពូជសាសន៍ ភេទ សម្ព័ន្ធសាសនា លក្ខណៈផ្លូវភេទ ស្ថានភាពសេដ្ឋកិច្ចសង្គម និង កុលសម្ព័ន្ធ ត្រកូល ឬជាតិសាសន៍ខុសគ្នានោះទេ ។ ទាំងនេះត្រូវបានជំនួសដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់ដូចជាព្រះគ្រីស្ទ ។
ដើម្បីក្លាយដូចជាព្រះគ្រីស្ទ មនុស្សម្នាក់ជ្រើសរើសព្រះ២៥ ដើរជាមួយនឹងព្រះនៃខ្លួនដោយរាបសារ ព្យាយាមផ្គាប់ព្រះហឫទ័យទ្រង់និងរក្សាសេចក្ដីសញ្ញាជាមួយទ្រង់ ។ បុគ្គលដែលដើរជាមួយព្រះដោយរាបសារ ចងចាំនូវអ្វីដែលព្រះវរបិតាសួគ៌ និងព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានធ្វើសម្រាប់ពួកគេ ។
តើខ្ញុំធ្វើគ្រប់គ្រាន់ហើយឬនៅ ? តើខ្ញុំគួរធ្វើអ្វីទៀត ? សកម្មភាពដែលយើងធ្វើក្នុងការឆ្លើយតបចំពោះសំណួរទាំងនេះគឺសំខាន់ចំពោះសុភមង្គលរបស់យើងនៅក្នុងជីវិតនេះ និងអស់កល្បជានិច្ចផងដែរ ។ ព្រះអង្គសង្គ្រោះពុំចង់ឲ្យយើងបាត់អំណរគុណចំពោះសេចក្ដីសង្គ្រោះនោះឡើយ ។ សូម្បីតែបន្ទាប់ពីយើងបានធ្វើសេចក្តីសញ្ញាពិសិដ្ឋរួចហើយក៏ដោយ ក៏វាមានចន្លោះដែលយើងអាច « ធ្លាក់ចេញពីព្រះគុណ ហើយបោះបង់ព្រះដ៏មានព្រះជន្មរស់នៅ » ដែរ ។ ដូច្នេះ យើងគប្បី « ប្រយ័ត្ន ហើយអធិស្ឋានជានិច្ច » ដើម្បីជៀសវាងពីការធ្លាក់ « ទៅក្នុងសេចក្ដីល្បួង » ។២៦
ប៉ុន្តែក្នុងពេលដំណាលគ្នានោះ ព្រះវបិតានិងព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទរបស់យើងមិនចង់ឲ្យយើងត្រូវបង្អាក់ដោយភាពមិនប្រាកដប្រជាឥតឈប់ឈរក្នុងដំណើរនៃជីវិតរមែងស្លាប់ ដោយងឿងឆ្ងល់ថាតើយើងបានធ្វើគ្រប់គ្រាន់ហើយឬនៅដើម្បីបានសង្គ្រោះនិងលើកតម្កើងទេ ។ ពួកទ្រង់ច្បាស់ជាមិនចង់ឲ្យយើងត្រូវទទួលរងទារុណដោយកំហុសដែលយើងបានប្រែចិត្ត ដោយគិតថាវាជារបួសដែលមិនជាសះស្បើយ២៧ឬមានការព្រួយបារម្ភជ្រុលថាយើងនឹងជំពប់ដួលម្តងទៀតឡើយ ។
យើងអាចវាយតម្លៃការរីកចម្រើនរបស់យើងផ្ទាល់ ។ យើងអាចដឹងថា « មាគ៌ានៃជីវិត [ ដែលយើង ] កំពុងដើរតាមគឺស្របតាមព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះ »២៨នៅពេលយើងប្រព្រឹត្តដោយសុចរិត ស្រឡាញ់សេចក្តីសប្បុរស ហើយដើរនឹងព្រះដោយរាបសារ ។ យើងដាក់ចរិតលក្ខណៈនៃព្រះវរបិតាសួគ៌ និងព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនៅក្នុងខ្លួនយើង ហើយស្រឡាញ់គ្នាទៅវិញទៅមក ។
នៅពេលអ្នកធ្វើនូវកិច្ចការទាំងនេះ នោះអ្នកនឹងដើរតាមផ្លូវនៃសេចក្តីសញ្ញា និងសក្ដិសម « រស់នៅជាមួយនឹងព្រះក្នុងស្ថានភាពសុភមង្គលដ៏មិនចេះចប់មិនចេះហើយ » ។២៩ ព្រលឹងរបស់អ្នកនឹងបានបញ្ចូលទៅក្នុងសិរីល្អរបស់ព្រះ និងពន្លឺនៃជីវិតដ៏អស់កល្ប ។៣០ អ្នកនឹងបានពោរពេញទៅដោយក្តីអំណរដ៏ក្រៃលែង ។៣១ ខ្ញុំថ្លែងទីបន្ទាល់ថា ព្រះមានព្រះជន្មរស់ ហើយថាព្រះយេស៊ូវគឺជាព្រះគ្រីស្ទ ជាព្រះអង្គសង្គ្រោះនិងព្រះប្រោសលោះរបស់យើង ហើយទ្រង់បានផ្ដល់ក្ដីស្រឡាញ់ និងអំណរទៅកាន់មនុស្សទាំងអស់ ។ តើអ្នកមិនចូលចិត្តទេឬអី ? នៅក្នុងព្រះនាមនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ អាម៉ែន ៕