Manna

Drobne pożywienie o kształcie kulistym o smaku placka z miodem (Ⅱ Mojż. 16:14–31) lub świeżej oliwy (Ⅳ Mojż. 11:7–8). Pan zapewnił ją dzieciom Izraela podczas ich czterdziestoletniej wędrówki po pustkowiu (Ⅱ Mojż. 16:4–5, 14–30, 35; Joz. 5:12; Ⅰ Nefi 17:28).

Dzieci Izraela nazwały ją manną (lub man-hu po hebrajsku) — co oznacza: „Co to jest?” — ponieważ nie wiedzieli, co to było (Ⅱ Mojż. 16:15). Nazywano ją też „pokarmem anielskim” i „chlebem z nieba” (Ps. 78:24–25; Jan 6:31). Był to symbol Chrystusa, który będzie Chlebem Żywota (Jan 6:31–35).