Skarcić, karcenie Zobacz także Przeciwności Upomnienie lub zdyscyplinowanie osób lub grup, aby mogły stać się lepsze lub silniejsze. Nie pogardzaj karceniem z ręki Wszechmocnego, Job 5:17 (Przyp. 3:11). Błogosławiony człowiek, którego Ty karcisz, o Panie, Ps. 94:12. Całe Pismo przez Boga jest dane do wykrywania błędów, do poprawy, Ⅱ Tym. 3:16. Pan karci tych, których miłuje, Hebr. 12:5–11. Pan uważa za właściwe karcenie Swoich ludzi, Mos. 23:21–22. Jeśli Pan nie karci Swego ludu, nie będą o Nim pamiętać, Hel. 12:3. Pan rozmawiał z bratem Jereda, i karcił go, Eter 2:14. Zostali skarceni, by mogli odpokutować, DiP 1:27. Kogo kocham, tego też karcę, aby ich grzechy były przebaczone, DiP 95:1. Wszyscy ci, którzy nie wytrzymają karcenia, nie będą mogli być uświęceni, DiP 101:2–5. Mój lud musi być karcony, dopóki nie nauczy się posłuszeństwa, DiP 105:6. Ten, kto nie zniesie karcenia, nie jest godzien królestwa mego, DiP 136:31.