Hebrajczycy, List do [Hebrajczyków]

Księga w Nowym Testamencie. Paweł napisał ten list do żydowskich członków Kościoła, aby przekonać ich, że ważne aspekty prawa Mojżesza zostały wypełnione w Chrystusie i wyższe prawo Chrystusa je zastąpiło. Kiedy Paweł powrócił do Jerozolimy na koniec swojej trzeciej misji (około 60 r. n.e.), dowiedział się, że wielu żydowskich członków Kościoła nadal przestrzegało prawa Mojżesza (Dz. 21:20). Miało to miejsce przynajmniej dziesięć lat po konferencji Kościoła w Jerozolimie, podczas której ustalono, że chrześcijanie wywodzący się z Innych narodów nie potrzebowali do zbawienia pewnych obrzędów prawa Mojżesza. Najwidoczniej w niedługim czasie Paweł napisał do Hebrajczyków, aby wykazać im, za pomocą ich pism świętych i zdrowego rozsądku, dlaczego nie powinni więcej praktykować prawa Mojżesza.

W rozdziałach 1. i 2. zostało wyjaśnione, że Jezus jest wspanialszy od aniołów. W rozdziałach 3–7 znajduje się porównanie Jezusa do Mojżesza i prawa Mojżesza oraz świadectwo, że jest On wspanialszy od Mojżesza i prawa Mojżesza. Znajdują się w nich także nauki o tym, że Kapłaństwo Melchizedeka jest większe niż Kapłaństwo Aarona. W rozdziałach 8–9 znajduje się opis tego, jak obrzędy mojżeszowe miały przygotować ludzi na posługę Chrystusa oraz jak Chrystus jest Pośrednikiem nowego przymierza (Alma 37:38–45; DiP 84:21–24). Rozdział 10. stanowi wezwanie do bycia pilnym i wiernym. Rozdział 11. to dyskurs na temat wiary. W rozdziale 12. podane są napomnienia i pozdrowienia. Rozdział 13. traktuje o zaszczytnej naturze małżeństwa i ważności posłuszeństwa.