Lewi

Jakub błogosławił Lewiego i jego potomków (Ⅰ Mojż. 49:5–7, 28). Potomkowie Lewiego czynili posługę w sanktuariach Izraela (Ⅳ Mojż. 1:47–54). Aaron był Lewitą, a jego potomkowie byli kapłanami (Ⅱ Mojż. 6:16–20; 28:1–4; 29). Lewici pomagali kapłanom, synom Aarona (Ⅳ Mojż. 3:5–10; Ⅰ Król. 8:4). Czasami byli muzykami (Ⅰ Kron. 15:16; Neh. 11:22), zabijali to, co było składane w ofierze (Ⅱ Kron. 29:34; Ezdr. 6:20) i ogólnie pomagali w świątyni (Neh. 11:16). Lewici byli oddani służbie Panu, wykonując obrzędy dla dzieci Izraela. Lewici sami byli ofiarowani w imieniu dzieci Izraela (Ⅳ Mojż. 8:11–22), zatem stali się wyjątkową własnością Boga daną Mu w zamian za pierworodnego (Ⅳ Mojż. 8:16). Nie byli poświęceni, ale byli oczyszczeni do sprawowania urzędu (Ⅳ Mojż. 8:7–16). Nie mieli dziedzictwa w Kanaanie (Ⅳ Mojż. 18:23–24), ale otrzymywali dziesięcinę (Ⅳ Mojż. 18:21), czterdzieści osiem miast (Ⅳ Mojż. 35:6) i prawo do otrzymywania jałmużny od ludzi w czasie uczt (Ⅴ Mojż. 12:18–19; 14:27–29).