Amen

Oznacza „niech tak się stanie” lub „i tak też jest”. Amen mówi się, aby wyrazić szczerą lub uroczystą akceptację i zgodę (Ⅴ Mojż. 27:14–26) lub prawdę (Ⅰ Król. 1:36). Obecnie na końcu zmawianych modlitw, wygłaszanych świadectw i przemówień osoby, które wysłuchały modlitwę lub przesłanie, na głos mówią amen, aby wskazać, że je przyjmują i akceptują.

W czasach Starego Testamentu mówiło się amen, kiedy składało się przysięgę (Ⅰ Kron. 16:7, 35–36; Neh. 5:12–13; 8:2–6). Chrystus jest nazywany „Amen, świadek wierny i prawdziwy” (Obj. 3:14). Amen to także znak przymierza w Szkole Proroków (DiP 88:133–135).