គេហដ្ឋាន គឺជាក្រុមគ្រួសាររបស់យើង
ការការការពារដ៏ល្អបំផុតនៅទីបំផុតរបស់យើង ទាស់នឹងរបស់យើងទាស់នឹងរូបអាសគ្រាម
អ្នកនិពន្ធរស់នៅរដ្ឋ វ៉ាស៊ីងតោន ស.រ.អា. ។
នៅក្នុងខគម្ពីរមួយ ខ្ញុំបានឃើញគន្លឹះរបស់គ្រួសារខ្ញុំដើម្បីចៀសវាងពីរូបភាពជាក់ស្ដែង ដែលហាក់ដូចជាមាននៅគ្រប់ទីកន្លែង ។
ខ្ញុំបានដើរផ្សាររកទិញសម្លៀកបំពាក់ទៅរៀនជាមួយនឹងកូនប្រុសអាយុប្រាំបួនឆ្នាំរបស់ខ្ញុំ នៅពេលដែលការសន្ទនារបស់យើង បានផ្លាស់ប្ដូរពីការនិយាយដោយរីករាយទៅជាចម្ងល់កាន់តែហ្មត់ចត់មួយវិញ ។ « ម៉ាក់ ហេតុអ្វីក៏ពួកគេដាក់អ្វីៗទាំងនោះនៅគ្រប់បង្អួចហាងដូច្នេះ ?
« អ្វីៗទាំងនោះ » គឺគាត់ចង់សំដៅទៅលើរូបភាពអសីលធម៌ ដែលដាក់តាំងនៅស្ទើរតែគ្រប់ហាងដែលយើងបានដើរឆ្លងកាត់ ។ ទោះជារូបភាពនានាហាក់ដូចជាមាននៅទីនោះជានិច្ចក្ដី តែខ្ញុំពុំបានយកចិត្តទុកដាក់នឹងវាទេពីមុនមកនោះ ។ ប៉ុន្តែធាតុពិតដែលកូនប្រុសច្បងរបស់ខ្ញុំបានចាប់ផ្ដើមកត់សម្គាល់ បានបណ្ដាលឲ្យខ្ញុំបានចាប់អារម្មណ៍ជាថ្មី ។ នៅប៉ុន្មានសប្ដាហ៍ក្រោយមក ខ្ញុំបានចាប់ផ្ដើមឃើញរូបភាពទាំងនេះនៅគ្រប់ទីកន្លែង ៖ នៅតាមទូរទស្សន៍ នៅតាមហាងលក់ម្ហូបអាហារ នៅតាមភោជនីយដ្ឋាន នៅក្នុងការផ្សាយពាណិជ្ជកម្ម ដែលផ្ញើមកតាមអ៊ីម៉ែល ។ ខ្ញុំពុំអាចគេចចេញពីវាឡើយ ។ រូបភាពមួយចំនួន បានបង្ហាញស្ដែងខ្លាំងពេក ដែលខ្ញុំចាប់ផ្ដើមមានអារម្មណ៍ច្របូកច្របល់ ហើយចាប់ផ្ដើមមានអារម្មណ៍ភ័យខ្លាច នៅក្នុងដួងចិត្តខ្ញុំ ។ តើខ្ញុំត្រូវការពារគ្រួសារខ្ញុំពីអន្ទាក់នៃរូបអាសគ្រាមយ៉ាងដូចម្ដេច ?
នៅគ្រប់សន្និសីទទូទៅ យើងបានស្ដាប់ឮការព្រមានអំពីឥទ្ធិពលដ៏បំផ្លិចបំផ្លាញរបស់វា ហើយយើងបានស្គាល់ជនរងគ្រោះរបស់វា ។ យើងបានប្រុងប្រយ័ត្នយ៉ាងខ្លាំងចំពោះកុំព្យូទ័រ និងប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយ ដែលមាននៅក្នុងផ្ទះរបស់យើងប៉ុន្តែច្បាស់ណាស់ លុះត្រាតែកូនៗរបស់យើងត្រូវបានដាក់ឃុំឃាំងនៅឲ្យឆ្ងាយដាច់តែឯង បើមិនដូច្នោះទេ វាហាក់ដូចជាគ្មានផ្លូវណាដែលអាចចៀសផុតពីការមើលឃើញនូវរូបភាពដែលយើងពុំចង់មើលឃើញ ដែលនឹងនាំឲ្យចង់ដឹងចង់ឃើញបន្ថែមនោះទេ ។ តើការមើលឃើញដោយគ្មានកំហុសរបស់កូនប្រុសខ្ញុំនៅឯហាងលក់ម្ហូបអាហារ អាចក្លាយទៅជាបញ្ហាខាងរូបអាសគ្រាមពេញមួយជីវិតរបស់គាត់ដែរឬទេ ? ការបារម្ភរបស់ខ្ញុំចំពោះរឿងនេះបានមានកាន់តែខ្លាំងឡើងៗ ហើយខ្ញុំបានចាប់ផ្ដើមមានអារម្មណ៍ថាគ្មានប្រយោជន៍ និងធ្វើមិនបានល្អនៅក្នុងការការពារកូនរបស់ខ្ញុំ ។
រូបភាពលម្អិតមកពី ដើមឈើនៃ ជីវិត, ដោយ កាស្សូតុ អ៊ុតា
បន្ទាប់មកនៅថ្ងៃមួយ ពេលខ្ញុំកំពុងអានព្រះគម្ពីរមរមន ខ្ញុំបានរកឃើញនូវការអះអាងមួយដោយពុំរំពឹងទុកជាមុននៅក្នុង នីហ្វៃទី ១ ១៥ ។ នីហ្វៃ កំពុងពន្យល់អំពីការនិមិត្តរបស់លីហៃអំពីដើមឈើនៃជីវិតទៅដល់លេមិន និងលេមយួល នៅពេលពួកគេសួរអំពីអត្ថន័យនៃទឹកទន្លេ ។ នីហ្វៃបានឆ្លើយនៅក្នុងខទី ២៧ ៖ « ហើយខ្ញុំបាននិយាយទៅពួកគេថា ទឹកដែលឪពុកខ្ញុំឃើញនោះ គឺជាភាពស្មោកគ្រោក ហើយដោយចិត្តលោករវល់តែគិតដល់រឿងផ្សេងៗទៀត បានជាលោកមិនបានឃើញភាពស្មោកគ្រោកនៃទឹកនោះ » ( សេចក្ដីបញ្ជាក់ត្រូវបានបន្ថែម ) ។ គំនិតរបស់លីហៃបានផ្ដោតទៅលើដើមឈើនៃជីវិត ហើយបាននាំគ្រួសារលោកឲ្យផ្ដោតលើវា ដើម្បីទទួលទានផ្លែឈើនោះ ! លោកពុំបានមើលឃើញនូវភាពស្មោគគ្រោករបស់វាទេ ដោយសារតែការផ្ដោតចិត្តនេះ ។
នោះគឺជាចម្លើយ ! ការរារាំងកុំឲ្យមានប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយមិនល្អនៅក្នុងផ្ទះរបស់យើង គឺជាការចាប់ផ្ដើម ប៉ុន្តែកិច្ចខិតខំដែលកាន់តែដោយផ្ទាល់ និងដោយយកចិត្តទុកដាក់ក្នុងការបង្រៀនកូនៗរបស់យើងអំពីដំណឹងល្អ គឺជាអ្វីដែលនឹងជាការការពារដ៏ល្អបំផុតនៅទីបំផុត ទាស់នឹងរឿងគ្រប់យ៉ាងដែលអាចនាំពួកគេឲ្យឃ្លាតឆ្ងាយពីនោះ ។
ដោយសារតែបទពិសោធន៍ជាមួយនឹងព្រះគម្ពីរនេះ ស្វាមីខ្ញុំ និងខ្ញុំបានសម្រេចចិត្តខិតខំបន្ថែមទៀតក្នុងការបង្រៀនដល់កូនៗរបស់យើង ហើយរក្សាកែវភ្នែករបស់យើងផ្ដោតទៅលើសេចក្ដីស្រឡាញ់នៃព្រះ ជំនួសឲ្យភាពស្មោកគ្រោកខាងលោកិយ ។ យើងមានអារម្មណ៍ដ៏អស្ចារ្យដើម្បីផ្ដោតទៅលើចំណុចបីផ្សេងៗគ្នា* ៖
១. បង្កើនការសិក្សាព្រះគម្ពីរផ្ទាល់ខ្លួនរបស់យើង ហើយបន្ថយ « សំឡេង » ដែលនៅជុំវិញយើង ។ ដូចជា លីហៃ ដែរ គំនិតរបស់យើង ត្រូវតែពោរពេញទៅដោយរឿងវិជ្ជមានដើម្បីស្ដាប់ឮការបំផុសគំនិតពីព្រះវិញ្ញាណ ហើយរក្សាយើងឲ្យផ្តោតការយកចិត្តទុកដាក់ទៅលើការបោះយុថ្កាគ្រួសាររបស់យើងនៅក្នុងដំណឹងល្អ ។ ស្វាមីរបស់ខ្ញុំ និងខ្ញុំ ព្យាយាមចំណាយពេលពិភាក្សាអំពីតម្រូវការខាងវិញ្ញាណរបស់សមាជិកម្នាក់ៗក្នុងគ្រួសារ និងរបៀបដែលយើងអាចបំពេញតម្រូវការទាំងនោះ ហើយធ្វើឲ្យគេហដ្ឋានក្លាយជាកន្លែងដែលព្រះវិញ្ញាណអាចរីកចម្រើនឡើងជាទៀងទាត់ ។
២. ការធ្វើឲ្យការសិក្សាព្រះគម្ពីរជាគ្រួសារកាន់តែមានអត្ថន័យ ។ ថ្វីបើវាតម្រូវឲ្យមានការខិតខំយ៉ាងច្រើនដើម្បីប្រមូលសមាជិកគ្រួសារជុំគ្នាជារៀងរាល់ថ្ងៃដើម្បីអានព្រះគម្ពីរក្ដី ក៏យើងកំពុងព្យាយាមដើម្បីមានការពិភាក្សាកាន់តែច្រើន នៅពេលយើងអានព្រះគម្ពីរដែរ ។ យើងមានកូនៗដែលមានអាយុឃ្លាតៗគ្នាខ្លាំង ដូច្នេះយើងអានព្រះគម្ពីរជាមួយនឹងកូនតូចៗពេលថ្ងៃ ហើយអានជាមួយនឹងកូនធំៗនៅពេលព្រឹកព្រលឹម ជាពេលដែលកូនតូចៗកំពុងតែនៅគេងនៅឡើយ ដូច្នេះមានការរំខានតិច ហើយមានឱកាសកាន់តែច្រើនសម្រាប់ការពិភាក្សាគ្នា ។ យើងបានឃើញថា យើងបានពិភាក្សាស្ទើរតែរាល់ថ្ងៃអំពីព្រឹត្តិការណ៍បច្ចុប្បន្នដែលទាក់ទងទៅនឹងបទគម្ពីរដែលយើងអាន ។
ពេលព្រឹកភាគច្រើនគឺពុំសូវល្អទេ ប៉ុន្ដែដោយសារការស៊ូទ្រាំ នោះយើងអាចឃើញថា កូនៗគឺពិតជាស្ដាប់ ហើយចូលរួម ទោះជាពេលខ្លះវាត្រូវចំណាយការខិតខំច្រើនដើម្បីឲ្យគ្រប់គ្នាមកចូលរួមក្ដី ។
៣. ការធ្វើកិច្ចការផ្សព្វផ្សាយសាសនា ។ នៅពេលយើងថ្លែងទីបន្ទាល់នោះព្រះវិញ្ញាណបានថ្លែងទីបន្ទាល់ថា អ្វីៗដែលយើងនិយាយគឺពិត ហើយទីបន្ទាល់របស់យើងរីកចម្រើន ។ យើងព្យាយាមធ្វើឲ្យកិច្ចការផ្សព្វផ្សាយសាសនាជាកិច្ចការរបស់គ្រួសារ ។ យើងនិយាយអំពីការចែកចាយដំណឹងល្អ ហើយយើងក៏បានអញ្ជើញមិត្តភក្ដិមកផ្ទះរបស់យើងយ៉ាងទៀងទាត់ ។ យើងក៏អាចឆ្លៀតគ្រប់ឱកាសដើម្បីអញ្ជើញអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនា និងអ្នករៀនថ្មីមកចូលរួម នៅពេលមានការពិភាក្សាអំពីដំណឹងល្អផងដែរ ។ យើងមានបទពិសោធន៍ដ៏អស្ចារ្យជាច្រើនក្នុងការអញ្ជើញសមាជិកថ្មីនៃសាសនាចក្រ និងអ្នករៀនថ្មីមករៀនក្នុងផ្ទះរបស់យើង ហើយវាបានធ្វើឲ្យកូនៗរបស់យើងចាប់អារម្មណ៍ នៅពេលពួកគេនឹកគិតអំពីទីបន្ទាល់ផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ពួកគេ និងបានស្ដាប់ឮមកពីអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាទាំងនោះ ។
ខ្ញុំមានអំណរគុណយ៉ាងខ្លាំងចំពោះព្រះគម្ពីរមរមន ហើយរបៀបដ៏ប្រកបដោយអព្ភូតហេតុនោះ គឺខគម្ពីរមួយ បានផ្ដល់នូវការអះអាងដល់ខ្ញុំ និងការដឹកនាំដ៏ច្បាស់មួយសម្រាប់គ្រួសាររបស់យើង ។ បទគម្ពីរពិតជាអាចយកមកដាក់ជំនួសភាពភ័យខ្លាច និងភាពគ្មានជំនួយដោយព្រះចេស្ដា និងភាពសុខសាន្ដយ៉ាងពិតប្រាកដមែន ។