ការស្គាល់អំពី ក្រុមព្រះ
ដោយ អែលឌើរ ជែហ្វ្រី អ័រ ហូឡិន
ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់
ដកស្រង់ចេញពីសុន្ទរកថា « ក្រុមព្រះ » ដែលបានធ្វើឡើងនៅក្នុងសិក្ខាសាលាសម្រាប់ប្រធានបេសកកម្មថ្មី នៅមជ្ឈមណ្ឌលបំពាក់បំប៉នអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាទីក្រុង ប្រូវ៉ូ នៅថ្ងៃទី ២៣ ខែ មិថុនា ឆ្នាំ ២០១៣ ។
យើងត្រូវស្គាល់តួអង្គព្រះទាំងនេះតាមគ្រប់វិធីដែលយើងអាចធ្វើបាន ។ យើងត្រូវស្រឡាញ់ពួកទ្រង់ ខិតទៅជិតទ្រង់ គោរពប្រតិបត្តិទ្រង់ ហើយព្យាយាមប្រែក្លាយដូចជាពួកទ្រង់ ។
ការនិមិត្តដំបូង ដោយ វលធើរ រេន
ព្យាការី យ៉ូសែប ស៊្មីធ បានមានប្រសាសន៍ថា « វាគឺជាគោលការណ៍ទីមួយនៃដំណឹងល្អ ដែលត្រូវស្គាល់ឲ្យច្បាស់នូវចរិតលក្ខណៈរបស់ព្រះ » ។១ លោកបានបន្ថែមតទៅទៀតថា « ខ្ញុំចង់ឲ្យអ្នកទាំងអស់គ្នាស្គាល់ទ្រង់ ហើយមានភាពជិតស្និទ្ធនឹងទ្រង់ » ។២ យើងត្រូវតែមាន «គំនិត ត្រឹមត្រូវ មួយអំពីភាពល្អឥតខ្ចោះរបស់ទ្រង់ និងលក្ខណៈរបស់ទ្រង់ … » ហើយកោតសរសើរចំពោះ « ចរិតលក្ខណដ៏ល្អវិសេស [ របស់ទ្រង់ ] » ។៣
ខ្ញុំចង់ថ្លែងបន្ដនូវសំណូមពររបស់ព្យាការីទៅដល់យើងទាំងអស់គ្នា ហើយនិយាយថា យើង និងអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនារបស់យើង សមាជិករបស់យើង និងអ្នករៀនថ្មីរបស់យើង ត្រូវតែដឹងឲ្យច្បាស់អំពីលក្ខណៈនៃសមាជិកនៃ ក្រុមព្រះ ។ យើងត្រូវតែមានគំនិតត្រឹមត្រូវមួយអំពីភាពឥតខ្ចោះ និងលក្ខណៈនៃតួអង្គនិមួយៗ ហើយកោតសរសើរចំពោះលក្ខណៈដ៏ល្អវិសេស របស់ពួកទ្រង់ ។
វាពុំមែនជារឿងចៃដន្យនោះទេ ដែលមាត្រានៃសេចក្ដីជំនឿទីមួយរបស់យើងចែងថា « យើងខ្ញុំជឿដល់ព្រះ គឺព្រះវរបិតាដ៏គង់នៅអស់កល្បជានិច្ច និង ដល់ព្រះរាជបុត្រាទ្រង់គឺព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ហើយដល់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ » ( មាត្រានៃសេចក្ដីជំនឿ ១:១ ) ។ សារលិខិតនេះគឺច្បាស់លាស់សម្រាប់មនុស្សទាំងអស់ដែលបង្រៀនដំណឹងល្អ ។ វាពុំចាំបាច់មាននូវការពិភាក្សាអំពីសេចក្ដីពិតផ្សេងទៀតដែលយើងជឿដោយហួសហេតុពេកទេ បើយើងពុំមានភាពជាក់ច្បាស់នៅក្នុងគំនិតរបស់យើង និងក្នុងគំនិតរបស់អស់អ្នកដែលយើងបង្រៀនអំពីតួនាទីដ៏វិសេសនៃក្រុមព្រះនៅក្នុងគោលលទ្ធិរបស់យើងនិងនៅក្នុងជោគវាសនាដ៏អស់កល្បជានិច្ចរបស់យើងផងនោះ ។ យើងត្រូវស្គាល់តួអង្គព្រះអាទិទេពទាំងនេះតាមគ្រប់វិធីដែលយើងអាចធ្វើបាន ។ យើងត្រូវស្រឡាញ់ពួកទ្រង់ ខិតទៅជិតទ្រង់ គោរពប្រតិបត្តិទ្រង់ ហើយព្យាយាមប្រែក្លាយដូចជាពួកទ្រង់ ។
នៅពេលយើងនាំមនុស្សមកក្នុងសាសនាចក្រ យើងពុំមែនជ្រមុជទឹកដល់ពួកគេឲ្យចូលមកក្នុងសាសនាចក្រនៃមនុស្សទេ មិនថាមនុស្សនោះជា យ៉ូសែប ស៊្មីធ ឬ ព្រិកហាំ យ៉ង់ ឬ ថូម៉ាស អេស ម៉នសុននោះទេ — ទោះជាយើងគោរពដល់ពួកព្យាការីទាំងនោះក្ដី ។ ហើយយើងក៏ពុំមែនជ្រមុជទឹកពួកគេមកក្នុងសាសនាចក្រនៃក្រុមគ្រួសាររីករាយ ឬនៃក្រុមចម្រៀងរោងឧបោសថមរមននោះដែរ ។
នៅពេលយើងនាំមនុស្សមកក្នុងសាសនាចក្រ យើងជ្រមុជទឹកពួកគេនៅក្នុងព្រះនាមនៃព្រះវរបិតា នៃព្រះរាជបុត្រា និងនៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ។ ពេលធ្វើដូច្នោះ យើងកំពុងនាំពួកគេត្រឡប់ទៅកាន់វត្តមានរបស់ព្រះវរបិតា តាមរយៈការបម្រើ ដង្វាយធួន និងព្រះគុណនៃព្រះរាជបុត្រាទ្រង់ ដោយមានឥទ្ធិពលនៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ដឹកនាំពួកគេទៅរកគោលដៅនេះ ។ យើងត្រូវតែរក្សារឿងសំខាន់បំផុតអំពីក្រុមព្រះនេះនៅក្នុងគំនិតរបស់យើងជានិច្ច ទាំងនៅក្នុងគោលដៅមួយ និងរបៀបដើម្បីសម្រេចគោលដៅនោះ នៅពេលយើងធ្វើកិច្ចការនៃសេចក្ដីសង្គ្រោះ ។
ដូចស្ដេចបេនយ៉ាមីន បានទូន្មាន បើយើង ពិតជា ស្គាល់តួអង្គអាទិទេពទាំងនេះ ដែលយើងបម្រើ ហើយដឹងប្រាកដថា ពួកទ្រង់ពុំមែនជាតួអង្គចម្លែកចំពោះយើង ហើយពួកទ្រង់ពុំដែលឃ្លាតឆ្ងាយពីគំនិត និងបំណងនៃដួងចិត្តរបស់យើង ( សូមមើលម៉ូសាយ ៥:១៣ ) ទេនោះយើងអាចទទួលបានលទ្ធផលដូចជាស្ដេចបេនយ៉ាមីនបានទទួលដែរ ។ ហើយតើលទ្ធផលទាំងនោះគឺជាអ្វី ? រាស្ត្ររបស់ទ្រង់មានបទពិសោធន៍ « ការផ្លាស់ប្ដូរដ៏ធំ » « ពុំមានបំណងនឹងប្រព្រឹត្តអំពើទុច្ចរិតទៀតឡើយ ប៉ុន្តែចង់ប្រព្រឹត្តអំពើល្អជានិច្ចវិញ » ហើយ « យល់ព្រមចូលទៅក្នុងសេចក្ដីសញ្ញា … ដើម្បីធ្វើតាមព្រះហឬទ័យ [ របស់ព្រះ ] ហើយគោរពតាមព្រះបញ្ញត្តិទាំងឡាយរបស់ទ្រង់ចំពោះអ្វីៗទាំងអស់ ដែលទ្រង់ [ នឹង ] បញ្ជាដល់ [ ពួកគេ ] នៅក្នុងជីវិត [ របស់ពួកគេ ] ដែលនៅសល់ទាំងប៉ុន្មាន » ( ម៉ូសាយ ៥:២, ៥ ) ។
ខាងឆ្វេង ៖ នៅក្នុងការបម្រើនៃព្រះរបស់អ្នក ដោយ វលធើរ រេន ទទួលបានសិទ្ធិអនុញ្ញាតមកពីសារៈមន្ទីរប្រវត្តិសាស្ត្រសាសនាចក្រ; ខាងស្ដាំ ៖ រូបភាពលម្អិតមកពី ពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹក ដោយ ជេ ឃើក រីឆាដ
នោះគឺជាឥទ្ធិពលនៃការបង្រៀនរបស់ស្ដេចបេនយ៉ាមីន មកដល់ក្រុមជំនុំ ហើយវាគឺជានិយមន័យខាងបទគម្ពីរ ដ៏ល្អឥតខ្ចោះមួយ នៃ ការរីកចម្រើនពិត នៅក្នុងអ្នកផ្លាស់ប្រែចិត្តជឿរបស់យើង ដែលយើងកំពុងគូសបញ្ជាក់ នៅពេលយើងស្ថាបនាសាសនាចក្រនៅក្នុង « លោកិយទាំងមូល » ( ម៉ាកុស ១៦:១៥ ) ។
នៅពេលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានបង្រៀនផ្ទាល់អំពី កិច្ចការផ្សព្វផ្សាយសាសនា — កិច្ចការនៃសេចក្ដីសង្គ្រោះ — គឺដូចជាសំណាញ់មួយ ដែលយើងបោះដែលមានទំហំកាន់តែធំទៅៗ ទៅក្នុងលោកិយនៃជាតិសាសន៍ វប្បធម៌ និងប្រជាជនទាំងឡាយ ។ ដូច្នេះ យើងនឹងប្រមូលផ្ដុំ ដូចរឿងប្រៀបប្រដូចបាននិយាយអំពីត្រី « គ្រប់មុខ » ( ម៉ាថាយ ១៣:៤៧ ) ។ « ត្រី » ជាច្រើនទាំងនោះដែលនៅក្នុងព្រំដែននៃការគ្រប់គ្រងរបស់យើង ពុំបានដឹងថាព្រះជានរណាទេ ឬភាពជាព្រះវរបិតារបស់ទ្រង់មានលក្ខណៈពិតយ៉ាងណាទេ ពួកគេពុំស្គាល់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទជានរណាពិតទេ ឬហេតុអ្វីក៏ព្រះនាមទ្រង់គឺជាព្រះនាមតែមួយនៅក្រោមមេឃ ដែលបានប្រទានឲ្យ ដើម្បីយើងអាចត្រូវបានសង្គ្រោះដូច្នេះ ( សូមមើល កិច្ចការ ៤:១២ ) ពួកគេពុំស្គាល់តួអង្គណាជាព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ឬហេតុអ្វីក៏សមាជិកនៃក្រុមព្រះអង្គនេះ « ត្រូវបានចាត់ឲ្យចេញទៅបង្រៀនពីសេចក្ដីពិត » ដូច្នេះដែរ ( គ. និង ស. ៥០:១៤ ) ។
ចំណេះដឹងអំពីក្រុមព្រះ
ប្រាកដណាស់ មានរឿងផ្សេងៗទៀតជាច្រើនដែលត្រីទាំងនេះ ដែលត្រូវបានប្រមូលគ្រប់មុខ តែពុំបានដឹងទេ ប៉ុន្តែបើពួកគេត្រូវតែឱបក្រសោបយកដំណឹងល្អ ដែលបានស្ដារឡើងវិញ ហើយស្វែងរកសេចក្ដីសង្គ្រោះពិតសម្រាប់ព្រលឹងរបស់ពួកគេ នោះវានឹងត្រូវចាប់ផ្ដើមជាមួយនឹងចំណេះដឹងមួយចំនួន ហើយយល់អំពីសមាជិកនៃក្រុមព្រះ ។ ទីបំផុត « ការថ្វាយបង្គំពិត និងជាការថ្វាយបង្គំសម្រាប់ការសង្គ្រោះ គឺត្រូវបានរកឃើញតែនៅក្នុងចំណោមអស់អ្នកដែលស្គាល់សេចក្ដីពិតអំពី … ក្រុមព្រះ ហើយយល់ពីទំនាក់ទំនងពិតដែលមនុស្សគួរតែមានជាមួយនឹងសមាជិកនៃ [ បងប្អូនប្រុសម្នាក់ដែលត្រូវបានហៅថា ] ជាគណៈប្រធានដ៏អស់កល្បជានិច្ចប៉ុណ្ណោះ » ។៤
អែលឌើរ ប្រូស អ័រ ម៉ាក់ខន់ឃី ( ឆ្នាំ ១៩១៥–៨៥ ) ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ បានរំឭកយើងថា លូស៊ីហ្វើរ យល់អំពីសារៈសំខាន់នៃគោលលទ្ធិបែបនេះ ទោះជាយើងពុំយល់ក្ដី ។ លោកបានមានប្រសាសន៍ ៖
« វាគ្មាននូវសេចក្ដីសង្គ្រោះនោះទេនៅពេលយើងជឿទៅលើ … គោលលទ្ធិខុសឆ្គង ជាពិសេសទស្សនៈខុសឆ្គង ឬមិនឈ្លាសវៃ អំពីក្រុមព្រះ ឬសមាជិកណាមួយនៃក្រុមព្រះ ។ …
« ហេតុដូច្នោះហើយ អារក្សវាផ្សាយគោលលទ្ធិខុសឆ្គងអំពីព្រះ និងក្រុមព្រះ ហើយបង្កនូវអារម្មណ៍ខុសឆ្គងជាមួយនឹងសេចក្ដីយោងចំពោះតួអង្គណាមួយនៃក្រុមព្រះច្រើនជាង អ្វីផ្សេងៗទាំងអស់ដែលវាអាចធ្វើបាន » ។៥
ដូច្នេះគ្មានអ្នករៀនថ្មីណាម្នាក់ដែលចូលមកកាន់សាសនាចក្រនេះដោយទីបន្ទាល់ ពិត ដោយមានការផ្លាស់ប្រែចិត្តជឿ ពិត ដោយមានអ្វីដែលយើងកំពុងស្វែងរក ឬហៅថាជាការរីកចម្រើនពិតនៅក្នុងអ្នកផ្លាស់ប្រែចិត្តជឿម្នាក់ៗទេ លុះត្រាតែគាត់ ឬនាង មានយ៉ាងហោចណាស់នូវការចាប់ផ្ដើមផ្ទាល់ខ្លួនខ្លះៗ ខាងវិញ្ញាណ និងមានបទពិសោធន៍ពិតជាមួយព្រះសិន ។ ប្រភេទនៃបទពិសោធន៍ពិតនោះ អាចកើតមានឡើងតែនៅពេលដែលមានការដឹងច្បាស់ថា ទ្រង់គឺជាតួអង្គពិត ជាអង្គពិតមួយ ជាព្រះបិតាដែលមានសាច់ និងឆ្អឹងដោយពិត ដែលថ្លែង ហើយទតឃើញ និងដឹង ហើយទ្រង់ស្គាល់ឈ្មោះកូនចៅទ្រង់ទាំងអស់ ហើយដឹងពីតម្រូវការពួកគេទាំងអស់ ដែលស្ដាប់ឮការអធិស្ឋានទាំងអស់របស់ពួកគេ ហើយដែលសព្វព្រះទ័យចង់ឲ្យកូនចៅទាំងអស់របស់ទ្រង់មកក្នុងសាសនាចក្ររបស់ទ្រង់ ។ អ្នករៀនថ្មីទាំងនេះ ចាំបាច់ត្រូវដឹងថា ទ្រង់មានផែនការមួយសម្រាប់សេចក្ដីសង្គ្រោះពួកគេ ហើយថាទ្រង់បានប្រទានបទបញ្ញត្តិទាំងឡាយ ជារបៀបដែលយើងស្វែងរកផ្លូវត្រឡប់ទៅរកទ្រង់វិញ ។
ព្រះដែលមានព្រះទ័យខ្វល់ចំពោះពួកគេដោយទន់ភ្លន់ដូចជាឪពុកម្ដាយមើលថែកូនតូចម្នាក់នោះ ពុំអាចជាអង្គដែលគ្មានរូបរាង ឬជាគំនិតទស្សនៈវិជ្ជាអរូបី ឬជាម្ចាស់នៃសកលលោកដែលគ្មានជីវិតនោះទេ ។ ទ្រង់ត្រូវតែបានគេទទួលស្គាល់ព្រះអង្គថាមានអត្តសញ្ញាណព្រះដោយពិត — គឺជាព្រះបិតាប្រកបដោយក្ដីមេត្តា និងព្រះគុណ ដែលកូនចៅរបស់ទ្រង់បានបង្កើតឡើងតាមរូបអង្គទ្រង់ ហើយជាអង្គដែលយើងទាំងអស់គ្នានឹងឈរនៅចំពោះព្រះភ័ក្ត្រ — ហើយលុតជង្គង់ចុះចំពោះទ្រង់នៅថ្ងៃណាមួយ ! អ្នករៀនថ្មីរបស់យើងមួយចំនួនតូចនឹងស្គាល់ពី ថា អំពីព្រះប្រភេទនោះ ក្នុងពេលឥឡូវនេះ ទាំងក្នុង ឬក្រៅព្រះវិហារពួកគ្រីស្ទានក្ដី ។
ចំពោះរឿងនោះ វាសំខាន់បំផុតដែលមេរៀនទី ១ នៅក្នុងសៀវភៅ ប្រកាសដំណឹងល្អរបស់យើង ចាប់ផ្ដើមដោយការប្រកាសយ៉ាងសាមញ្ញថា « ព្រះគឺជាព្រះវរបិតាសួគ៌របស់យើង » ។៦ នៅក្នុងមេរៀននោះ ការប្ដេជ្ញាចិត្តដំបូងដែលអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាគួរស្វែងយល់គឺថា អ្វីដែលមនុស្សម្នាក់ៗត្រូវបានបង្រៀន គឺពួកគេយល់អំពីលក្ខណៈពិតរបស់ព្រះ ។
បើអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាអាចដាក់ការយល់ដឹងត្រឹមត្រូវអំពីព្រះ នៅក្នុងគំនិត និងដួងចិត្តរបស់អ្នករៀនថ្មីរបស់ពួកគេចាប់ពីដំបូងនៃការបង្រៀនរបស់ពួកគេ នោះអ្វីៗផ្សេងទៀត នឹងត្រូវបានយល់កាន់តែងាយស្រួលនៅក្នុងគ្រប់ការណែនាំដែលនឹងមានតាមក្រោយ ។
បេសកកម្ម និង សារលិខិតរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ
ខាងឆ្វេង ៖ នៅក្នុងការបម្រើនៃព្រះរបស់អ្នក ដោយ វលធើរ រេន ទទួលបានសិទ្ធិអនុញ្ញាតមកពីសារៈមន្ទីរប្រវត្តិសាស្ត្រសាសនាចក្រ; ខាងស្ដាំ ៖ រូបភាពលម្អិតមកពី ពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹក ដោយ ជេ ឃើក រីឆាដ
តាមរបៀបដូចគ្នានោះ អែលឌើរ ស៊ីស្ទើរ និង អ្នករៀនថ្មី ច្បាស់ជាមានអំណរគុណច្រើនជាងដែលពួកគេមាន ទៅលើអានុភាពដ៏អស្ចារ្យនៃបេសកកម្ម និងសារលិខិតរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ដែលទ្រង់បានទទួលមកពីព្រះវរបិតា ហើយបានបង្រៀននូវអ្វីដែលព្រះបិតាបានបង្រៀនដល់ទ្រង់ ។ មនុស្សគ្រប់រូបត្រូវតែទទួលស្គាល់ថា ព្រះយេស៊ូវ យាងមកក្នុងជីវិតរមែងស្លាប់នេះដើម្បីបង្ហាញពីផ្លូវនៃ សេចក្ដីពិត និងជីវិតដល់យើង ។ ច្បាស់ណាស់ ពិតប្រាកដហើយថា ទ្រង់ គឺជា មាគ៌ា តែមួយគត់ ជាសេចក្ដីពិត ដ៏ពេញលេញ ហើយជាជីវិត ដ៏ឥតខ្ចោះ ។ ដោយហេតុនោះ ទ្រង់គឺជាបុត្រតែមួយគត់នៅក្នុងគ្រួសារមនុស្សលោក ដែលព្រះវរបិតា អាចមានបន្ទូលដោយពេញលេញទាំងស្រុងថា « នេះជាកូនស្ងួនភ្ងាយើង ជាទីគាប់ចិត្តយើងណាស់ » ( ម៉ាថាយ ១៧:៥ ) ។
យើងត្រូវមានជំនឿទៅលើព្រះគ្រីស្ទ ទុកចិត្តថា ទ្រង់បានប្រោសលោះយើងពីការស្លាប់ខាងរាងកាយ និងស្ថាននរកខាងវិញ្ញាណ ហើយទទួលយកដង្វាយធួនរបស់ទ្រង់ទុកថាជាមធ្យោបាយ តែមួយគត់ ដើម្បីសម្រុះសម្រួលខ្លួនយើងនៅចំពោះព្រះ ហើយទទួលស្គាល់ថា គ្មានផ្លូវណាផ្សេងទៀតនាំទៅរកសេចក្ដីសង្គ្រោះឡើយ ។ បើពិភពលោកនេះត្រូវបានប្រោសលោះ នោះត្រូវតែលុតជង្គង់ចុះ ហើយអណ្ដាតត្រូវសារភាពថា ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ គឺព្រះគ្រីស្ទ ជាព្រះរាជបុត្រាដ៏មានព្រះជន្មរស់ របស់ព្រះដ៏មានព្រះជន្មរស់ ។ យើងចាំបាច់ត្រូវបង្រៀនដោយសេចក្ដីជំនឿ និង ដោយក្លៀវក្លាអំពី « គោលលទ្ធិនៃព្រះគ្រីស្ទ » ( ហេព្រើរ ៦:១, យ៉ូហានទី ២ ១:៩, នីហ្វៃទី ២ ៣១:២, ២១, ៣២:៦, យ៉ាកុប ៧:២, ៦ ) ដូចបានប្រកាសនៅក្នុងបទគម្ពីរ និងដូចបានសង្ខេបនៅក្នុងមេរៀនទី ៣ នៃសៀវភៅ ប្រកាសដំណឹងល្អរបស់យើង ។
អ្នករៀនថ្មីរបស់យើង ចាំបាច់ត្រូវស្គាល់ថា ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ គឺជាសមាជិកនៃក្រុមព្រះ ដែលពួកគេនឹងមានទំនាក់ទំនងញឹកញាប់បំផុត និងជិតស្និតបំផុត នៅពេលពួកគេទទួលអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនា ហើយអធិស្ឋានសុំការដឹកនាំពីស្ថានសួគ៌ ស្ដីអំពីសារលិខិតរបស់ពួកគេនោះ ។ គឺសមាជិកនៃក្រុមព្រះនេះហើយ ដែលនឹង ដឹកនាំ អ្នករៀនថ្មីទៅរកសេចក្ដីពិត បន្ទាប់មកនឹង ថ្លែងទីបន្ទាល់ អំពីសេចក្ដីពិតនោះ នៅពេលពួកគេជួបប្រទះនឹងកិច្ចការនេះ ។ អ្នករៀនថ្មី ត្រូវតែបានបង្រៀនឲ្យស្គាល់ព្រះវិញ្ញាណ នៅពេលដែលព្រះវិញ្ញាណសម្ដែងឡើងអំឡុងពេលរៀនមេរៀនទាំងឡាយ ។ ប្រាកដណាស់ថា អ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាត្រូវតែយល់អំពីតួនាទីដ៏ទេវភាពរបស់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ នៅក្នុងដំណើរការនៃការផ្លាស់ប្រែចិត្តជឿ ហើយត្រូវតែព្យាយាមមានព្រះវិញ្ញាណគង់នៅជាមួយពួកគេគ្រប់ពេលវេលា ។
ព្រះអម្ចាស់បានសួរថា « តើអ្នកត្រូវបានតែងតាំងឲ្យធ្វើអ្វី ? » ។ « គឺដើម្បីផ្សាយដំណឹងល្អរបស់យើង ដោយសារព្រះវិញ្ញាណ គឺព្រះដ៏ជាជំនួយ ដែលបានចាត់ឲ្យចេញទៅបង្រៀនពីសេចក្ដីពិត ។ …
« ហេតុដូច្នោះហើយ អ្នកដែលផ្សាយដំណឹងល្អ [ ដោយព្រះវិញ្ញាណ ] និងអ្នកដែលទទួល [ ដោយព្រះវិញ្ញាណ ] យល់គ្នាទៅវិញទៅមក ហើយទាំងពីរនាក់ត្រូវបានស្អាងឡើង ហើយត្រេកអរជាមួយគ្នា » ( គ. និង ស. ៥០:១៣–១៤, ២២ ) ។
យើងអាចដឹងយ៉ាងច្បាស់លាស់ថា វា នឹងមិន ដំណើរការល្អទេ — ចំពោះអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនា និងអ្នករៀនរបស់ពួកគេ — បើយើងពុំបង្រៀនត្រឹមត្រូវអំពីក្រុមព្រះរបស់យើងនោះ ។ យើងពុំត្រូវបង្រៀនអំពីអ្នកដឹកនាំនៃជីវិតរមែងស្លាប់ មុនពេលយើងបង្រៀន និងថ្លែងទីបន្ទាល់អំពីអ្នកដឹកនាំខាងសេឡេស្ទាលឡើយ ។ យើងមិនត្រូវព្យាយាមបង្រៀនសេចក្ដីពិតបន្ទាប់បន្សំ មុនពេលយើងបង្រៀនសេចក្ដីពិតជាមូលដ្ឋានគ្រឹះឡើយ ។ យើងមិនត្រូវប្រញាប់ប្រញាល់ឆ្ពោះទៅកាន់បុណ្យជ្រមុជទឹក និងទទួលគោលដៅសម្រាប់អ្នកផ្លាស់ប្រែចិត្តជឿថ្មី ពីមុនយើងបានបង្រៀនសេចក្ដីជំនឿពិតទៅលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ដែលបានពន្យល់អំពីតម្រូវការឲ្យមានការប្រែចិត្តជឿពិតទៅលើព្រះគ្រីស្ទ ហើយត្រូវប្រាកដថា ចំណុចទាំងនោះ ដែលផ្ដោតសំខាន់ដំបូងគេទៅលើការរីកចម្រើនខាងទីបន្ទាល់របស់អ្នកផ្លាស់ប្រែចិត្តជឿ ត្រូវបានរក្សាឲ្យរឹងមាំ ហើយល្អ តាមរយៈការចិញ្ចឹមបីបាច់ពីភ្នាក់ងារនៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ។
ការយល់ច្រឡំរបស់ពួកគ្រីស្ទាន
ស្ដីអំពីលក្ខណៈពិសេសនៃតួអង្គអាទិទេពទាំងនេះ វិវរណៈថ្ងៃចុងក្រោយបានបង្រៀនថា « ព្រះវរបិតា ទ្រង់មានព្រះកាយជាសាច់ និង ឆ្អឹង ដែលជាក់ស្ដែងដូចជារូបកាយមនុស្ស ហើយព្រះរាជបុត្រាក៏ដូច្នោះដែរ ប៉ុន្តែព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធពុំមានព្រះកាយជាសាច់ និង ឆ្អឹងឡើយ តែមានរូបជាវិញ្ញាណវិញ » ( គ. និង ស. ១៣០:២២ ) ។
រូបភាពលម្អិតមកពី ការព្យាបាលមនុស្សខ្វាក់ ដោយ ខាល ហេនរីច ប្លក
អ្នកពុំអាចទទួលបានសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ណាដែលច្បាស់លាស់ជាងនេះទៀតទេ ! ប៉ុន្តែជាអកុសល រយៈពេលជិតពីរពាន់ឆ្នាំនៃប្រវត្តិសាស្ត្រពួកគ្រីស្ទាន បានសាបព្រោះនូវការយល់ច្រឡំដ៏ធំ និងកំហុសឆ្គងដែលស្ទើរតែវិនាសបង់នៅក្នុងរឿងនេះ ។ ការវិវត្តន៍ និងការបញ្ជាក់នៃលទ្ធិជំនឿខាងសាសនាជាច្រើន បកស្រាយខុសយ៉ាងខ្លាំងទៅនឹងភាពច្បាស់លាស់ដ៏សាមញ្ញនៃគោលលទ្ធិពិត ដោយប្រកាសថា ព្រះវរបិតា ព្រះរាជបុត្រា និងព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ជាអរូបី បរិបូណ៌ អស្ចារ្យ ខ្ពស់ត្រដែត ឋិតឋេរ មានខ្លឹមសារដូចគ្នា អស់កល្បជានិច្ចរួមគ្នា និង មិនអាចយល់បាន ដោយគ្មានរូបកាយ ជាផ្នែកសរីរៈ ឬមានអារម្មណ៍ ហើយរស់នៅក្រៅលំហអាកាស និងពេលវេលា ។
នៅក្នុងលទ្ធិសាសនាដូចនេះ សមាជិកទាំងបីអង្គ គឺមានរូបកាយតួអង្គផ្សេងគ្នា ប៉ុន្តែជាតួអង្គតែមួយ បានពិភាក្សាជារឿយៗអំពី « អាថ៌កំបាំងនៃក្រុមព្រះបីអង្គ » ។ ពួកទ្រង់គឺជាតួអង្គផ្សេងគ្នា ប៉ុន្តែពុំមែនជាព្រះបីអង្គទេ តែជាព្រះមួយអង្គ ។ តួអង្គផ្សេងគ្នាទាំងបី គឺពុំអាចយល់បានទេ ប៉ុន្តែគឺមានព្រះមួយអង្គដែលពុំអាចយល់បាន ។
យើងយល់ស្របនឹងការរិះគន់របស់យើងនៅត្រង់ចំណុចនោះ — ថាការពោលអំពីភាពជាព្រះដូច្នោះ គឺពុំអាចយល់បានទេ ។ ជាមួយនឹងនិយមន័យដ៏ច្របូកច្របល់នេះអំពីតួអង្គព្រះ ត្រូវបានគេដាក់មកលើសាសនាចក្រ តែវាពុំគួរឲ្យងឿងឆ្ងល់ទេ ដែលសង្ឃសតវត្សរ៍ទីបួនបានប្រកាសថា « វរហើយខ្ញុំ ! ពួកគេបានដកយកព្រះរបស់ខ្ញុំចេញពីខ្ញុំហើយ … ហើយខ្ញុំពុំស្គាល់អង្គដែលខ្ញុំត្រូវថ្វាយបង្គំ ឬទំនាក់ទំនងទៅទេ » ។៧ តើយើងទុកចិត្ត ស្រឡាញ់ និងថ្វាយបង្គំ ព្យាយាមដើម្បីប្រែក្លាយដូចជាតួអង្គមួយដែលពុំអាចយល់ និងពុំអាចស្គាល់បានដោយរបៀបណា ? ការអធិស្ឋានរបស់ព្រះយេស៊ូវបានថ្លែងថា « នេះជាជីវិតដ៏អស់កល្បជានិច្ច គឺឲ្យគេបាន ស្គាល់ដល់ទ្រង់ ដ៏ជាព្រះពិតតែមួយ នឹងព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ដែល ទ្រង់ បានចាត់ឲ្យមកផង ? » ( យ៉ូហាន ១៧:៣ គូសបញ្ជាក់បន្ថែម ) ។
វាពុំមែនជាគោលបំណងរបស់យើងទៅបន្តុះបង្អាប់ដល់ជំនឿរបស់នរណាម្នាក់ ឬគោលលទ្ធិសាសនាណាមួយនោះទេ ។ យើងសូមផ្ដល់នូវការគោរពដូចគ្នាចំពោះគោលលទ្ធិរបស់ពួកគេ ដែលយើងសូមឲ្យមានការគោរពចំពោះគោលលទ្ធិរបស់យើងដែរ ។ ( នោះក៏ជាមាត្រានៃសេចក្ដីជំនឿរបស់យើងផងដែរ ) ។ ប៉ុន្តែ វចនានុក្រមព្រះគម្ពីរប៊ីបរបស់ ហាបពើរ ដែលអាចពឹងផ្អែកបាន ដែលបានចាត់ទុកថាបានអនុញ្ញាតនៅក្នុងការសិក្សាព្រះគម្ពីរប៊ីបកត់ត្រាថា « គោលលទ្ធិជាផ្លូវការអំពីក្រុមព្រះបីអង្គ ដែលត្រូវបានកំណត់ដោយក្រុមប្រឹក្សាព្រះវិហារដ៏ធំនៃសតវត្សរ៍ទីបួន និងទីប្រាំ គឺពុំអាចរកឃើញ [ នៅកន្លែងណាមួយ ] នៅក្នុង [ ព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មី ] ទេ » ។៨
ដូច្នេះ តាមពិតយើងមានចិត្តកក់ក្តៅ និងប្រកាសដោយឥតលាក់លាមថា យើងពុំកាន់តាមទស្សនៈអំពីក្រុមព្រះដែលពួកឥតជំនឿសាសនាមានក្នុងសតវត្សរ៍ទីបួន ឬ ទីប្រាំ ឬពួកគ្រីស្ទានដំបូងដែលជាសាក្សីផ្ទាល់ភ្នែកនៃព្រះគ្រីស្ទដ៏មានព្រះជន្មរស់ទេ ។៩ យើងគឺជាពួកគ្រីស្ទានសញ្ញាថ្មី — ពុំមែន ជាពួកគ្រីស្ទានដែលដើរតាមលទ្ធិនីសេនទេ ។
ភាពសាមគ្គីគ្នានៃក្រុមព្រះ
ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ឥឡូវខ្ញុំសូមគូសបញ្ជាក់យ៉ាងរហ័សថា នៅពេលយើងបានលើកឡើងពីចំណុចអំពីភាពផ្សេងគ្នានៃតួអង្គរបស់ពួកទ្រង់ វាមានសារៈសំខាន់ស្មើនឹងការគូសបញ្ជាក់អំពីរបៀបដែលពួក ទ្រង់សាមគ្គីភាពគ្នា និងរបៀបដ៏ពិតអំពីក្រុមព្រះគឺ តែមួយ ។ ខ្ញុំគិតថា ខ្ញុំមានសុវត្ថិភាពដើម្បីនិយាយថា ចំណែកនៃមូលហេតុដែលយើងត្រូវបានអ្នកដទៃយល់ច្រឡំយ៉ាងខ្លាំង នៅក្នុងទំនៀមទម្លាប់នៃពួកគ្រីស្ទាន គឺដោយសារតែការគូសបញ្ជាក់អំពីតួអង្គផ្សេងៗគ្នានៃក្រុមព្រះនេះហើយ ទើបយើងពុំបានតាមដានឲ្យបានញឹកញាប់ល្មម ទាំងការព្រមទទួល និង ការគូសបញ្ជាក់ អំពីសាមគ្គីភាពរបស់ពួកទ្រង់តាមរបៀបដែលអាចនឹកស្រមៃផ្សេងៗទៀតតាមការជាក់ស្ដែង ។ ដោយមូលហេតុនេះ យើងត្រូវបានរិះគន់ ហើយយើងបានធ្វើឲ្យជំហរជាពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយរបស់យើង កាន់តែពិបាកយល់ជាងដែលវាចាំបាច់ត្រូវយល់ ។
ប្រាកដណាស់ វគ្គបទគម្ពីរ « គោលលទ្ធិនៃព្រះគ្រីស្ទ » នៅក្នុង នីហ្វៃទី ២ ៣១ បានបញ្ចប់ជាមួយនឹងការប្រកាសនេះ ៖ « នេះគឺជាគោលលទ្ធិនៃព្រះគ្រីស្ទ ហើយគឺជាគោលលទ្ធិតែមួយ ហើយពិតនៃព្រះវរបិតា និងព្រះរាជបុត្រា ហើយនឹងព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ គឺជាព្រះពិតតែមួយ ដែលគ្មានចុងបំផុត » ( នីហ្វៃទី ២ ៣១:២១ ) ។
យើងទាំងអស់គ្នាបានអាននូវការអធិស្ឋានទូលសូមជំនួសដ៏ឧត្តុងឧត្តមរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះនៅក្នុងយ៉ូហាន ១៧ ។ យើងដឹងថាវាជាការប្រកាសមួយអំពីសាមគ្គីភាពរវាងព្រះវរបិតា និងព្រះរាជបុត្រា ហើយរវាងពួកទ្រង់នឹងពួកយើង ដែលជាពួកសិស្សលើផែនដីរបស់ពួកទ្រង់ ។ សូមអានវាជាញឹកញាប់ ជាពិសេសចាប់តាំងពី ប្រធាន ដេវីឌ អូ មិកឃេ ( ឆ្នាំ ១៨៧៣–១៩៧០ ) ម្ដងនោះបានហៅថា « ការអធិស្ឋានដ៏អស្ចារ្យបំផុត … ដែលពុំធ្លាប់បានឮនៅក្នុងពិភពលោកនេះ » ទេ ។១០ យើងគប្បីព្យាយាមឲ្យក្លាយទៅជាតែមួយនឹងព្រះវរបិតា ព្រះរាជបុត្រា និង ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ដូចដែលព្រះយេស៊ូវបានអធិស្ឋានឲ្យយើងប្រែក្លាយ ។
សាក្សីរបស់សាវក
ខ្ញុំសូមបញ្ចប់ជាមួយនឹងទីបន្ទាល់របស់ខ្ញុំចំពោះតួអង្គអាទិទេពនិមួយៗ ដែលបង្កើតជា « គណៈប្រធានដ៏អស់កល្ប » ដូចដែលបានថ្លែងនោះ ។ ដោយសារការធ្វើជាសាក្សី និងការថ្លែងទីបន្ទាល់អំពីតួនាទីដ៏ធំពីរ ខ្ញុំសូមធ្វើជាសាក្សីអំពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ដោយវិញ្ញាណ នៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ។ ខ្ញុំសូមថ្លែងជាសាក្សីថា ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ គឺជាគ្រូបង្រៀន ជាអង្គលួងលោមចិត្ត និងជាភ្នាក់ងារនៃវិវរណៈផ្ទាល់ខ្លួនមួយ ។ ខ្ញុំថ្លែងជាសាក្សីថា ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ នឹងនាំអ្វីៗគ្រប់យ៉ាងមកក្នុងការចងចាំរបស់យើង — ជាពរជ័យជាក់លាក់មួយ ដោយសារការចងចាំគឺជាបទបញ្ញត្តិធំមួយដែលបានប្រទានដល់យើង រួមមាននៅក្នុងការអធិស្ឋាននៃពិធីសាក្រាម៉ង់ ( សូមមើល គ. និង ស. ២០:៧៧, ៧៩ ) ។
ខ្ញុំសូមថ្លែងទីបន្ទាល់ថា តាមរយៈព្រះចេស្ដានៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ នោះយើងអាចបណ្ដេញភាពងងឹតចេញពីក្នុងចំណោមយើង ហើយត្រូវបានព្រមានប្រាប់ពីគ្រោះថ្នាក់ និងភាពមិនពិត ។ ខ្ញុំថ្លែងជាសាក្សីថា ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ គឺជាព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនៃសេចក្ដីសញ្ញាផងដែរ ដែលបញ្ជាក់ និងបង្ហាញថាសេចក្ដីសញ្ញា និង ពិធីបរិសុទ្ធត្រឹមត្រូវ ហើយទីបញ្ចប់ផ្សារភ្ជាប់នូវពរជ័យនៃការសង្គ្រោះទាំងអស់ដល់ជីវិតអស់កល្បជានិច្ច ។ ខ្ញុំមានការអស្ចារ្យដែលយើងមានលទ្ធភាពជាស្រេចដើម្បីទៅកាន់សមាជិកនៃក្រុមព្រះ ហើយមានលទ្ធភាពនេះដោយខ្ជាប់ខ្ជួន និងម្តងហើយម្តងទៀត បើយើងរស់នៅដោយសក្ដិសមចំពោះព្រះវិញ្ញាណ ។ ខ្ញុំសូមសម្ដែងនូវការដឹងគុណហួសពីពាក្យដែលអាចថ្លែងបានចំពោះអំណោយទាននៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ។
ខ្ញុំថ្លែងជាសាក្សីអំពីព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ជាព្រះរាជបុត្រាដ៏មានព្រះជន្មរស់របស់ព្រះដ៏មានព្រះជន្មរស់ ដែលបានបង់ថ្លៃលោះព្រលឹងរបស់អ្នក និងខ្ញុំ ហើយនឹងព្រលឹងមនុស្សគ្រប់រូប ទាំងបុរស និងស្ត្រី និងកុមារតូចៗ ចាប់តាំងពីជំនាន់អ័ដាម រហូតដល់ចុងបំផុតនៃលោកិយ ។ ខ្ញុំសូមថ្លែងទីបន្ទាល់ថា គោលការណ៍ទីមួយនៃដំណឹងល្អគឺជា សេចក្ដីជំនឿ ទៅលើព្រះអម្ចាស់ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ហើយថាវាជាគ្រឹះ និងជាសារលិខិតសំខាន់នៃសាសនាចក្រនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនៃពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយ ។
ខាងឆ្វេង ៖ កុំតាមទូលបង្គំឡើយ សូមតាមតែព្រះហឬទ័យទ្រង់វិញ, ដោយ ហារី អេនឌើរសិន ; ខាងស្ដាំ ៖ រូបភាពលម្អិតមកពី រូបសំណាកព្រះគ្រីស្ទ ជាអង្គលួងលោមចិត្ត ដោយ ខាល ហេនរីច ប្លក
ខ្ញុំសូមថ្លែងទីបន្ទាល់ថា មនុស្សគ្រប់រូបដែលបានកើតមកក្នុងពិភពលោកនេះ គឺកើតមកដោយមានពន្លឺនៃព្រះគ្រីស្ទនៅក្នុងព្រលឹងរបស់គាត់ ឬនាង ។ ខ្ញុំថ្លែងជាសាក្សីថា ទ្រង់គឺជាអង្គដំបូងគេ និងចុងក្រោយគេ ជាដើម និងជាចុង ជាអាល់ផា និង អូមេកា នៃសេចក្ដីសង្គ្រោះរបស់យើង ។ ខ្ញុំសូមប្រកាសថា ទ្រង់គឺជាព្រះយេហូវ៉ាដ៏មហិមា ជាអង្គប្រោសលោះ ជាកូនចៀមនៃព្រះ ដែលត្រូវបានគេធ្វើគតតាំងពីមុនគ្រឹះនៃលោកិយមកម្ល៉េះ ។ ខ្ញុំសូមថ្លែងទីបន្ទាល់ថា នៅក្នុងទ្រង់គឺមានភាពពេញលេញ ហើយថាទ្រង់បានចាប់កំណើតមក បានរស់នៅ និងបានសុគតក្នុងនាមជាបុរសគ្មានបាប ល្អឥតខ្ចោះ ដោយគ្មានប្រឡាក់ស្នាមអ្វីឡើយ ។
ខ្ញុំមានអំណរគុណចំពោះសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ដែលគ្រប់គ្រងលើអ្វីៗទាំងអស់នៃសារៈសំខាន់ដ៏អស់កល្បជានិច្ច នៅក្នុងសាកលលោកនេះ ដែលវាថ្លែងនៅក្នុងព្រះនាមទ្រង់ — បព្វជិតភាពបរិសុទ្ធតាមលំដាប់នៃព្រះរាជបុត្រានៃព្រះ ។ បើខ្ញុំនឹងរស់នៅដល់អាយុមួយពាន់ឆ្នាំ ខ្ញុំពុំអាចថ្លែងឲ្យបានគ្រប់គ្រាន់អំពីភាពអស្ចារ្យរបស់ខ្ញុំ និងថ្លែងពុំល្មមគ្រប់គ្រាន់នៅក្នុងការហៅឲ្យធ្វើជាសាវកមួយរូបរបស់ទ្រង់ ធ្វើជាសាក្សីអំពីព្រះនាមទ្រង់នៅក្នុងពិភពលោកទាំងមូលបានទេ ។
ខ្ញុំឆ្ងល់យ៉ាងអស្ចារ្យនូវក្ដីស្នេហ៍ព្រះគ្រីស្ទឲ្យខ្ញុំ
ទាំងឆ្ងល់ចំពោះព្រះគុណដែលព្រះអង្គបានប្រទានដល់ខ្ញុំ ។១១
ខ្ញុំថ្លែងជាសាក្សីអំពីព្រះ ជាព្រះវរបិតាសួគ៌ ព្រះអេឡូហិមដ៏មហិមា ព្រះវរបិតានៃខ្ញុំ និងអ្នករាល់គ្នា ដែលបានប្រទានជីវិតខាងវិញ្ញាណដល់យើង ។ ខ្ញុំថ្លែងទីបន្ទាល់ថា ទ្រង់គឺជាបុរសនៃបរិសុទ្ធភាព ដែលពាក្យព្រះគុណ និងសេចក្ដីល្អ សេចក្ដីស្រឡាញ់ និងសេចក្ដីមេត្តាករុណា គ្រាន់តែជាពាក្យចាប់ផ្ដើមពិពណ៌នាអំពីលក្ខណៈដ៏អស់កល្បជានិច្ច និងសំខាន់របស់ទ្រង់ប៉ុណ្ណោះ ។ ខ្ញុំសូមថ្លែងទីបន្ទាល់ថា ព្រះគ្រីស្ទ បានយាងមកបង្ហាញដល់យើងអំពីព្រះវរបិតា ហើយដោយហេតុនេះហើយ ទើបទ្រង់ត្រូវបានហៅដោយពេញសិទ្ធិថាជាកូនមនុស្ស ( នៃបរិសុទ្ធភាព ) ។
ខ្ញុំសូមថ្លែងជាសាក្សីថា ព្រះ ដែលជាព្រះវរបិតារបស់យើង គឺជាអង្គនិពន្ធផែនការនៃសេចក្ដីសង្គ្រោះដ៏មហិមា ហើយថាអ្វីដែលត្រូវបានស្គាល់ថាជាដំណឹងល្អនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ក៏ត្រូវបានស្គាល់ថាជា «ដំណឹងល្អនៃព្រះ » ផងដែរ ( រ៉ូម ១:១ សូមមើលផងដែរ ខ ២–៣ ) ។ ខ្ញុំសូមថ្លែងទីបន្ទាល់ថា ព្រះវរបិតា គឺជា និងជាអង្គបង្កបង្កើតនៃវត្ថុគ្រប់យ៉ាង ដែលធ្វើការតាមរយៈព្រះយេហូវ៉ា និងភ្នាក់ងារស្ថានសួគ៌ដទៃទៀត ដើម្បីសម្រេចនូវការបង្កបង្កើតនោះ ហើយចែកចាយនូវនាមជាអង្គបង្កបង្កើតជាមួយនឹងព្រះរាជបុត្រាសំណព្វរបស់ទ្រង់ ។ ខ្ញុំសូមថ្លែងទីបន្ទាល់ថា យើងត្រូវ បម្រើ ព្រះវរបិតា នៅក្នុងព្រះនាមនៃព្រះរាជបុត្រា ហើយយើងក៏ត្រូវ អធិស្ឋាន ទៅកាន់ព្រះវរបិតានៅក្នុងព្រះនាមនៃព្រះរាជបុត្រាដែរ ។
ខ្ញុំសូមថ្លែងទីបន្ទាល់ថា ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ យាងមកដើម្បីធ្វើតាមព្រះហឬទ័យព្រះវរបិតា បានបង្រៀនគោលលទ្ធិអំពីព្រះវរបិតា ហើយបានទទួលសេចក្ដីសង្គ្រោះផ្ទាល់ព្រះអង្គទ្រង់តាមរយៈព្រះវរបិតា ។ ខ្ញុំសូមធ្វើជាសាក្សីដ៏ឧឡារិកបំផុតថា ព្រះវរបិតាស្រឡាញ់ពិភពលោកនេះយ៉ាងខ្លាំង ស្រឡាញ់កូនចៅរបស់ទ្រង់ រហូតដល់ទ្រង់បានប្រទានបុត្រដ៏ល្អបំផុតរបស់ទ្រង់មក ជាព្រះរាជបុត្រដ៏ល្អឥតខ្ចោះ បុត្រសំណព្វតែមួយគត់ ហើយនរណាដែលនឹងជឿទៅលើទ្រង់ នឹងមានជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច ( សូមមើល យ៉ូហាន ៣:៣៦; ៦:៤៧; ហេលេមិន ១៤:៨ ) ។
ខ្ញុំមានអំណរគុណចំពោះព្រះវរបិតា ព្រះរាជបុត្រា និង ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ដែលនៅក្នុងព្រះនាមដ៏ពិធីបរិសុទ្ធពិសិដ្ឋ និងការសង្គ្រោះ ចាប់ពីពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹក ដល់ការផ្សារភ្ជាប់នៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ត្រូវបានធ្វើឡើងនៅក្នុងសាសនាចក្រនេះ ។ ខ្ញុំសូមអញ្ជើញបងប្អូនម្នាក់ៗឲ្យស្គាល់តួអង្គព្រះទាំងនេះឲ្យកាន់តែខ្លាំង ។