Ons gezin door middel van onze verbonden tot zegen zijn
Als wij onze verbonden naleven, zijn de beloften die we ontvangen groot
Zusters, ik vind het heerlijk om vanavond bij u te zijn. U bent zo goed. U bent getrouwe, rechtschapen dochters van God, en u doet uw uiterste best om de verbonden na te leven die u met onze hemelse Vader hebt gesloten.
Ik hoop dat eenieder van u de poster heeft gezien die wij hebben uitgekozen voor ons thema vandaag, ‘Hier ben ik, zend mij’. Het schilderij De pioniers arriveren is geschilderd door zuster Minerva Teichert, echtgenote, moeder en vermaard artiest. We vinden het een prachtig schilderij. Vooral de uitdrukking op het gezicht van de vrouw die naast haar gezin loopt, vinden we prachtig. En we vinden haar tas mooi. Hoewel we nooit zullen weten wat er in die tas zit, moet ik denken aan andere tassen die we in de kerk zien. Ik heb er mee rondgelopen, en u zeker ook! Dan zaten de Schriften er in, maar ook lesmateriaal, flessen, stilteboeken, papier en krijtjes.
Zusters, net als we onze tas mee naar de kerk nemen, hebben we figuurlijk gesproken altijd een andere tas bij ons — en in deze tas zitten onze waardevolle verbonden — omdat we verbondsvrouwen zijn. Ik wil het met u hebben over de manier waarop ons rechtschapen gezin door onze verbonden versterkt kan worden.
Het is belangrijk dat we beseffen dat rechtschapen gezinnen er niet hetzelfde uitzien. Sommige rechtschapen gezinnen hebben twee ouders; maar soms is er slechts één — door overlijden of echtscheiding. Of misschien is slechts een van hen lid van de kerk. Sommige rechtschapen gezinnen hebben veel kinderen. Andere gezinnen hebben op dit moment geen kinderen. De meeste leden zijn een deel van hun leven ongehuwd, maar ouderling Marvin J. Ashton heeft gezegd dat ‘God en een alleenstaande samen een gezin vormen.’ 1 In sommige rechtschapen gezinnen werkt alleen de vader buitenshuis, en in sommige gevallen moeten beide ouders werken. Dus hoewel er verschillen zijn, zijn de overeenkomsten tussen rechtschapen gezinnen de verbonden die we gedenken, eren en heilig houden.
En dan denk ik vooral aan de verbonden die met de wetten van het evangelie te maken hebben, zoals bijvoorbeeld: tiende, naar de kerk gaan en het woord van wijsheid. Zusters, ik hoef u niet te vertellen dat ons gezin gezegend zal worden als we deze verbonden naleven. Dat houdt niet in dat we nooit zullen lijden; maar we weten dat we uiteindelijk een beloning voor het naleven van onze beloften zullen ontvangen.
Andere verbonden hebben met ons morele gedrag te maken: zowel onze gedragsnormen ten opzichte van elkaar als ten opzichte van ons lichaam. We moeten onze kinderen gedragsnormen bijbrengen: eerlijkheid, respect, integriteit, vriendelijkheid in woord en daad. We sturen onze kinderen een wereld in waar dergelijke normen in verval raken, maar we moeten ze door woord en, wat nog belangrijker is, door ons voorbeeld leren dat ze zich fatsoenlijk en goed moeten gedragen.
En hoe zit het met de gedragsnorm inzake ons eigen lichaam? Zusters, we moeten een voorbeeld voor onze kinderen zijn op het gebied van kleding, uiterlijk en kuisheid. Twee jaar geleden sprak president Hinckley in deze bijeenkomst en zei: ‘Onderwijs uw kinderen als ze nog erg jong en klein zijn, en houd daar nooit mee op.’2 Onze normen zijn heel duidelijk, maar we weten dat de wegen van de wereld maar al te vaak onze wegen en die van onze kinderen worden.
Ik heb een moeder eens horen zeggen dat ze vanwege de vele kwade invloeden op haar dochters moest kiezen waar ze wel of geen punt van zou maken. Ze had besloten geen probleem te maken van hun kledingkeuze. Maar fatsoen is een strijd die echt de moeite waard is, omdat daar zo vaak zedelijke kwesties uit voortkomen die ernstiger zijn. Dat houdt niet in dat we van onze dochters en zoons verwachten dat ze zich van de nek tot de enkel bedekken, maar het betekent dat we ervoor zorgen dat ze zich zo kleden dat ze herkenbaar zijn als kinderen van God. Zusters, u bent verstandige en geweldige moeders. U hebt geen handboek nodig om te weten wat wel of niet gepast is. Geef gehoor aan de influisteringen van de Geest, dan zullen uw kinderen weten wat juist is.
We moeten er ook voor zorgen dat onze kinderen de verwachtingen van de Heer op het gebied van seksueel gedrag begrijpen. De norm op het gebied van kuisheid is nooit veranderd — kinderen moeten weten waar de grenzen liggen. Maar al te vaak zien we dat onze kinderen werelds gedrag rechtvaardigen waarvan ze weten dat het niet juist is. We moeten eventuele gevoelens van schaamte en onbehaaglijkheid aan de kant zetten, zodat we open en eerlijk met onze tieners kunnen praten. Zij moeten heel concreet weten wat voor gedrag buiten het huwelijk gepast is. Als wij hun geen normen bijbrengen, zal de wereld dat doen, met de bijbehorende, rampzalige gevolgen.
Datzelfde geldt voor de nieuwste bedreiging: de technologie. Helaas kunnen zelfs de beste filters er niet voor zorgen dat wij thuis gevrijwaard blijven van pornografie. Hoewel het internet prachtig is, moeten we er waakzaam voor zijn en thuis ook de andere media in de gaten houden. Pornografie neemt hand over hand toe en verspreidt zich ook in het leven van sommige heiligen, waardoor zij zich van de normen van God afkeren.
Het belangrijkste verbond met betrekking tot het gezin is het eeuwig huwelijksverbond. Wij weten dat ‘het huwelijk tussen man en vrouw van Godswege is geboden en dat het gezin centraal staat in het plan van de Schepper voor de eeuwige bestemming van zijn kinderen.’ 3 Ons gezin is onze grootste verantwoordelijkheid en onze grootste zegen.
Het thema van deze conferentie is: ‘Hier ben ik, zend mij.’ De woorden zijn een belofte aan de Heer, en een uitdrukking van onze gewilligheid om dienstbaar te zijn. Als wij onze verbonden naleven, zijn de beloften die we ontvangen groot. President Boyd K. Packer heeft geschreven:
‘Het is niet ongewoon dat verantwoordelijke ouders een kind een tijdje kwijtraken aan invloeden waarover zij geen macht hebben. Ze hebben het verschrikkelijk moeilijk met een opstandige zoon of dochter. Ze vragen zich af hoe het komt dat ze zo hulpeloos zijn terwijl ze zo hard geprobeerd hebben te doen wat ze moesten doen. Naar mijn overtuiging zullen die kwade invloeden op een dag teniet worden gedaan. (…)
‘We kunnen het belang van het tempelhuwelijk niet voldoende beklemtonen, en dat geldt ook voor de band van de verordening ter verzegeling en de gedragsnormen die ervoor als vereiste gelden. Wanneer de ouders zich houden aan de verbonden die ze aan het altaar in de tempel hebben gesloten, zullen hun kinderen voor eeuwig aan hen verbonden zijn.’ 4
Zusters, die belofte geeft me zoveel hoop. Laten wij vol vertrouwen onze reis voortzetten, met onze tas stevig onder de arm, maar laten we eruit halen wat we niet nodig hebben. Extra gewicht zal ons alleen maar vertragen. Laten we ‘maar’ en ‘als’ en ‘had ik maar’ vergeten en onze ‘bekommernis op de Here’ werpen.5 Dat moeten u en ik doen. Laten we iedere dag ons uiterste best doen en de Heer in staat stellen het tekort voor ons aan te vullen. Dat is een van de beloften die Hij ons heeft gegeven.
Ten slotte wil ik u iets vertellen over een vrouw die ik nog nooit ontmoet heb, maar die ik bijzonder liefheb omdat ze trouw aan haar verbonden was. Mijn betovergrootmoeder, Charlotte Gailey Clark, was een van de laatste 295 mensen die hun verbonden in de Nauvoo-tempel ontvingen voordat de grote uittocht naar het westen begon. De tempel was gesloten omdat de heiligen moesten vertrekken, maar niet alle getrouwe leden waren in de gelegenheid geweest om hun begiftiging te ontvangen. Die laatste groep heiligen zat de hele avond op de trap van de tempel op Brigham Young te wachten. Mijn betovergrootmoeder en haar man zouden hun gezin naar het westen leiden, en zij wilde haar verbonden sluiten voordat ze aan die reis zou beginnen. Ik heb de laatste maanden vaak aan haar gedacht. Ooit wil ik tegen haar zeggen: ‘Oma, bedankt dat u uw verbonden hebt nageleefd. Het is zo’n zegen om uw kleindochter te zijn. Uw getrouwheid is mijn gezin en mij tot zegen — en zal generatie op generatie tot zegen zijn.’ En zusters, onze kinderen en kleinkinderen zullen op een dag hetzelfde tegen ons zeggen. Op een dag zullen ze ons bedanken omdat we deze ‘tas’ met verbonden bij ons hebben gehouden, en ze hebben gebruikt om ons gezin tot zegen te zijn.
Moge onze hemelse Vader ons zegenen bij het naleven van onze verbonden, zodat onze rechtschapen levenswijze ons gezin zal versterken en tot zegen zal zijn. In de naam van Jezus Christus. Amen.