Pagbansay sa Atong Espiritwal nga mga Kaunoran
Sama nga ang pagbasa lang ug pagkat-on kabahin sa kaunoran dili igo aron malig-on ang unod, ang pagbasa ug pagkat-on kabahin sa hugot nga pagtuo nga dili dugangan sa buhat dili igo aron mapalig-on ang hugot nga pagtuo.
Nagpasalamat ako alang sa panalangin sa pag-angkon og pisikal nga lawas, nga usa ka maanindot kaayo nga gasa gikan sa atong Langitnong Amahan. Ang atong mga lawas adunay sobra sa 600 nga kaunoran.1 Daghang kaunoran ang nanginahanglan nga mabansay aron maanaa sa kondisyon nga makahimo sa atong inadlaw-adlaw nga mga gimbuhaton. Mahimong mogamit kita og dako nga kahago sa pangisip aron sa pagbasa ug pagkat-on kabahin sa atong kaunoran, apan kon naghunahuna kita nga makapalig-on kini niini, mapakyas lang kita. Ang atong kaunoran motubo lamang kon ato kining gamiton.
Naamguhan nako nga ingon usab niini ang espirituhanong mga gasa. Kinahanglan usab kining bansayon aron molambo. Ang espirituhanong gasa sa hugot nga pagtuo, dili lang usa ka pagbati o usa ka kahimtang sa buot; kini usa ka baruganan sa paglihok nga kanunay nga makita sa mga kasulatan nga gilambigit ngadto sa lihok nga pagbansay.2 Sama nga ang pagbasa lang ug pagkat-on kabahin sa kaunoran dili igo aron malig-on ang unod, ang pagbasa ug pagkat-on kabahin sa hugot nga pagtuo nga dili dugangan sa buhat dili igo aron mapalig-on ang hugot nga pagtuo.
Sa dihang 16 anyos pa ko, ang akong kinamagulangang igsoon, si Ivan, kinsa 22 nianang higayuna, miuli sa balay usa ka adlaw ug mipaambit og pipila ka balita diha sa pamilya. Nakadesisyon siya nga magpabunyag sa Ang Simbahan ni Jesukristo sa mga Santos sa Ulahing mga Adlaw. Mitan-aw kaniya ang among mga ginikanan nga mora og nagduda, ug nakahinumdum ko nga wala kaayo makasabut kon unsa ang nahitabo. Paglabay sa mga usa ka tuig, mihatag siya kanamo og mas makapakurat nga balita: nakadesisyon siya nga moserbisyo isip misyonaryo sa Simbahan, nga nagpasabut nga dili namo siya makita sulod sa duha ka tuig. Wala malipay ang among mga ginikanan niini nga balita; apan, nakita nako diha niya ang klaro nga determinasyon nga nakadugang sa akong pagdayeg niya ug sa desisyon nga iyang gihimo.
Mga buwan ang milabay, samtang si Ivan nagserbisyo sa iyang misyon, ako adunay oportunidad nga makaplano og bakasyon kauban sa pipila ka kaeskwela. Gusto namo nga saulogon ang pagtapos sa among mga tuig sa hayskul ug mogahin og pipila ka adlaw sa dagat.
Misulat ko sa akong misyonaryo nga igsoon, nga naghisgot sa akong mga plano sa bakasyon sa ting-init. Mibalos siya og sulat nga ang lungsod diin siya nagserbisyo maagian padulong sa among destinasyon. Nakadesisyon ko nga maayo nga ideya ang paghapit ug pagbisita niya. Ulahi na nga akong nahibaloan nga ang mga misyonaryo dili dapat bisitahon sa pamilya.
Gihan-ay nako ang tanan. Nakahinumdom ko nga naglingkod sa bus nga naghunahuna sa tanan nga paglingaw-lingaw ni Ivan ug nako nga mag-uban niining nindot nga init nga adlaw. Mamahaw kami, mag-istoryahanay, magdula diha sa balas, magbulad sa adlaw—mahimo gayud nga mabulukon ang among higayon!
Sa dihang miabut na ang bus sa terminal, nakita nako si Ivan nga nagbarug tupad sa lain nga batan-ong lalaki, parehas nga nag-polo ug nag-necktie. Nanaug ko sa bus, nagginaksanay kami, ug gipaila-ila niya ang iyang kompanyon. Sa walay paglangay, akong gisultihan ang akong igsoon sa akong mga plano alang nianang adlawa, apan wala ko kahibalo kon unsay gi-iskedyul ni Ivan. Mitan-aw siya nako, mipahiyom, ug miingon, “Sige! Pero, kinahanglan naa usa kitay buhaton. Mokuyog ka ba kanamo?” Miuyon ko, naghunahuna nga aduna pa kami igong higayon nga maglingaw-lingaw sa baybayon inigka human.
Nianang adlawa, sa sobra 10 ka oras, naglakaw ko sa kadalanan niana nga lungsod uban sa akong igsoon ug sa iyang kompanyon. Mipahiyum ko sa katawhan tibuok adlaw. Mitimbaya ko sa mga tawo nga wala pa nako makita sukad sa akong kinabuhi. Nakig-istorya kami sa tanan, nanuktok sa mga pultahan sa mga estranghero, ug mibisita sa mga tawo nga gitudloan sa akong igsoon ug sa iyang kompanyon.
Atol sa usa sa maong pagbisita, ang akong igsoon ug ang iyang kompanyon nagtudlo kabahin ni Jesukristo ug sa plano sa kaluwasan. Kalit lang, mihunong si Ivan ug mitan-aw kanako. Sa akong kakurat, matinahuron ko niyang gihangyo nga mopaambit sa akong opinyon kabahin sa unsay gitudlo. Nahilom diha sa lawak, ug ang tanan mitan-aw kanako. Uban sa gamayng kalisud, sa katapusan nakaplagan nako ang mga pulong ug mipaambit sa akong mga pagbati kabahin sa Manluluwas. Wala ko kahibalo kon ang akong gipaambit sakto o sayop. Ang akong igsoon wala gayud mokorehir nako, kondili, gipasalamatan ko niya sa pagpaambit sa akong mga hunahuna ug mga pagbati.
Atol niadtong mga oras nga nagkauban kami, ang akong igsoon ug ang iyang kompanyon wala mogahin og usa ka minuto sa pagtudlo og leksyon nga para lang nako, apan nakaangkon ko og mas daghang kahibalo kaysa tanang nangagi nga pagpakig-istorya niya. Nasaksihan nako kon giunsa pagkausab sa mga panagway samtang ang katawhan nakadawat og espirituhanong kahayag diha sa ilang mga kinabuhi. Nakita nako kon giunsa sa uban nila pagkakaplag og paglaum diha sa mga mensahe, ug akong nakat-unan unsaon pagserbisyo sa uban ug pagkalimot sa akong kaugalingon ug sa akong kaugalingong mga gusto. Akong gibuhat kon unsa ang gitudlo sa Manluluwas: “Kon adunay buot mosunod kanako, kinahanglan magdumili siya sa iyang kaugalingon.”3
Sa paghunahuna niana nga kasinatian, nakaamgo ko nga ang akong pagtuo nitubo nianang adlawa tungod kay ang akong igsoon mihatag nako og kahigayunan sa pagbuhat niini. Akong gibansay ang akong pagtuo samtang nagbasa kami gikan sa mga kasulatan, nangita og mga tawo nga tudloan, mihatag og pagpamatuod, miserbisyo sa uban, ug uban pa. Wala gayud kami makabulad sa init nianang adlawa, apan ang akong kasingkasing napuno sa kahayag gikan sa langit. Wala gani ko makakita bisan og usa ka lugas sa balas diha sa baybayon, apan akong nabati ang paglambo sa akong hugot nga pagtuo sama sa gamay nga lugas sa liso sa mustasa.4 Wala nako mapahimusli ang init nga adlaw isip usa ka turista, apan nakaangkon ko og nindot nga mga kasinatian, ug wala makaamgo niini, nahimo kong misyonaryo—bisan gani wala pa ko mamiyembro sa Simbahan!
Mga Kahigayunan sa Paglig-on sa Espiritwal nga mga Kaunoran
Tungod sa Pagpahiuli sa ebanghelyo, atong masabtan kon sa unsang paagi ang atong Langitnong Amahan motabang nato nga mapalambo ang espirituhanong mga gasa. Adunay posibilidad nga hatagan kita Niya og mga kahigayunan sa pagpalambo niana nga mga gasa kaysa ihatag lang kini kanato nga walay espiritwal ug pisikal nga paningkamot. Kon ang Iyang Espiritu anaa kanato, makat-on kita sa pag-ila niana nga mga kahigayunan ug dayon buhaton kini.
Kon magtinguha kita og dugang nga pasensya, mahimong atong makaplagan ang atong mga kaugalingon nga nagkinahanglan sa pagbansay niini samtang naghulat sa tubag. Kon gusto kita nga makabaton og dugang nga gugma sa atong silingan, ato kining masugdan pinaagi sa pagtupad sa dili kaila diha sa simbahan. Kini sama ra sa hugot nga pagtuo: kon ang mga pagduha-duha moabut sa atong mga hunahuna, ang pagsalig sa mga saad sa Ginoo gikinahanglan aron makapadayon. Niini nga paagi, atong gibansay ang espiritwal nga mga kaunoran ug gipalambo kini ngadto sa mga tinubdan sa kalig-on sa atong mga kinabuhi.
Tingali dili kini sayon sa sinugdanan, ug mahimo gani siguro kini nga dako nga hagit. Ang mga pulong sa Ginoo, pinaagi ni propeta Moroni, magamit kanato karon: “Ug kon ang mga tawo moduol ngari kanako Ako mopakita ngadto kanila sa ilang kahuyang. Ako mohatag ngadto sa mga tawo og kahuyang nga sila mahimo nga magpaubos; ug ang akong grasya igo alang sa tanan nga mga tawo nga magpaubos sa ilang mga kaugalingon sa akong atubangan; kay kon sila magpaubos sa ilang mga kaugalingon sa akong atubangan, ug magbaton [ o magbansay] og hugot nga pagtuo ngari kanako, niana Ako mohimo sa mahuyang nga mga butang nga mahimo nga malig-on ngadto kanila.”5
Mapasalamaton ko sa akong igsoon nga si Ivan, kinsa wala lang mopaambit sa ebanghelyo ngari kanako apan usab sa dili direkta nga paagi midapit kanako sa pagsunod niini ug sa pag-ila sa akong mga kahuyang. Gitabangan ko niya nga madawat ang pagdapit sa Agalon: “Dali, sunod kanako”6—nga mobuhat sa mga butang nga gibuhat sa Manluluwas, mangita sa mga butang nga gipangita sa Manluluwas, ug mohigugma sa uban sama sa paghigugma sa Manluluwas kanato. Mga bulan ang milabay, human sa akong misyonaryo nga kasinatian, nakadesisyon ko nga magpabunyag ug moserbisyo sa akong kaugalingon nga misyon.
Kinahanglan nato nga dawaton ang pagdapit ni Presidente Russell M. Nelson ug hugtanon nga moduol sa Manluluwas7 pinaagi sa pag-ila sa mga kaunoran nga nagkinahanglan og dugang nga espiritwal nga kalihokan ug sugdan kini sa pagbansay. Kini usa ka taas nga lumba sa dagan,usa ka maraton, kaysa paspasay nga lumba, mao nga ayaw og kalimot nianang gagmay apan kanunay nga espiritwal nga mga kalihukan nga makapalig-on nianang importante nga espiritwal nga mga kaunoran. Kon gusto kita nga mapalambo ang atong hugot nga pagtuo, nan buhaton nato ang mga butang nga nagkinahanglan og hugot nga pagtuo.
Mohatag ko sa akong pagpamatuod nga kita mga anak sa mahigugmaon nga Langitnong Amahan. Ang Iyang Anak, si Jesukristo, nahigugma usab kanato. Mianhi Siya nining kalibutan aron sa pagpakita kanato sa dalan ug dayon boluntaryo nga mihatag sa Iyang kinabuhi aron sa paghatag kanato og paglaum. Ang Manluluwas midapit kanato sa pagsunod sa Iyang hingpit nga ehemplo, sa pagbansay sa atong pagtuo Kaniya ug sa Iyang Pag-ula, ug sa pagpalambo sa tanang espirituhanong mga gasa nga gipanalangin kanato. Siya mao ang dalan. Kini ang akong pagpamatuod sa ngalan ni Jesukristo, amen.