មេរៀនទី ១៣៩
ហេព្រើរ ១២-១៣
សេចក្ដីផ្ដើម
ប៉ុលបានទូន្មានសមាជិកសាសនាចក្រដែលជាសាសន៍យូដា ឲ្យដើរនៅលើផ្លូវនៃភាពជាសិស្សដោយធ្វើតាមគំរូរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ លោកក៏បានពន្យល់អំពីពរជ័យនៃការទទួលការផ្ចាញ់ផ្ចាលរបស់ព្រះអម្ចាស់ ។ ប៉ុលបានដាស់តឿនពួកបរិសុទ្ធឲ្យធ្វើតាមព្រះទ័យរបស់ព្រះ ដើម្បីពួកគេអាចធ្វើឲ្យបានល្អឥតខ្ចោះតាមរយៈដង្វាយធួនរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។
កំណត់ចំណាំ ៖មេរៀនទី ១៤០ ផ្ដល់នូវឱកាសមួយសម្រាប់សិស្សពីរនាក់ឲ្យឡើងមកបង្រៀន ។ សូមជ្រើសរើសសិស្សពីរនាក់ទុកជាមុន ហើយចម្លងឲ្យពួកគេនូវផ្នែកដែលបានចាត់ឲ្យពួកគេបង្រៀននៅក្នុងមេរៀនទី ១៤០ ដើម្បីឲ្យពួកគេអាចត្រៀមខ្លួន ។ សូមលើកទឹកចិត្តពួកគេឲ្យសិក្សាមេរៀននោះប្រកបដោយការអធិស្ឋាន ហើយស្វែងរកការដឹកនាំពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនៅក្នុងការរៀបចំខ្លួនពួកគេដើម្បីបង្រៀន ។
យោបល់សម្រាប់ការបង្រៀន
ហេព្រើរ ១២
ប៉ុលទូន្មានពួកបរិសុទ្ធឲ្យដើរនៅលើផ្លូវនៃជីវិតនេះដោយសេចក្ដីជំនឿ និងការអត់ធ្មត់
សូមគូរ គំនូរ បន្ទាត់ដ៏សាមញ្ញមួយនៃអ្នករត់ប្រណាំងនៅលើក្ដារខៀន ។ សូមឲ្យសិស្សពិពណ៌នាអំពីការលំបាកដែលអ្នករត់ប្រណាំងម្នាក់អាចជួប កាលគាត់រត់នៅក្នុងការប្រកួតចម្ងាយឆ្ងាយនោះ ។ ( អ្នកក៏អាចសួរថា មានសិស្សក្នុងថ្នាក់ណាម្នាក់ធ្លាប់រត់ប្រណាំងចម្ងាយឆ្ងាយដែរឬទេ រួចហើយសួរសិស្សម្នាក់ថានរណាទៅដែលមានការលំបាកដែលគាត់បានជួប កាលរត់ប្រណាំងចម្ងាយឆ្ងាយមួយ ) ។
-
តើអ្វីទៅដែលអាចលើកទឹកចិត្តអ្នករត់ប្រណាំងម្នាក់ឲ្យបន្តរត់ ទោះជានៅពេលគាត់ជួបនឹងការអស់កម្លាំង ឬការលំបាកផ្សេងទៀតក្ដី ?
-
តើជីវិតក្នុងនាមជាសិស្សម្នាក់របស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទប្រៀបបាននឹងការស៊ូទ្រាំ នៅក្នុងការរត់ប្រណាំងមួយយ៉ាងដូចម្ដេច ?
-
តើយើងប្រហែលជាជួបការលំបាកអ្វីខ្លះក្នុងនាមជាសិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ?
សូមឲ្យសិស្សគិតអំពីការលំបាកនានាដែលពួកគេជួប ( ឬធ្លាប់ជួប )ក្នុងនាមជាពួកអ្នកដើរតាមព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ នៅពេលសិស្សសិក្សា ហេព្រើរ ១២ សូមអញ្ជើញពួកគេឲ្យរកមើលសេចក្ដីពិតដែលអាចជួយពួកគេឲ្យបន្តដើរតាមព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ទោះជានៅពេលវាមានភាពលំបាកក្ដី ។
សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អាន ហេព្រើរ១២:១ឲ្យឮៗ ។ ចូរសុំសិស្សក្នុងថ្នាក់ឲ្យផ្ទៀងតាម រកមើលថា ប៉ុលបានប្រាប់ពួកបរិសុទ្ធថាពួកគេត្រូវធ្វើអ្វីខ្លះ ដើម្បីដើរនៅលើផ្លូវនៃភាពជាសិស្សប្រកបដោយជោគជ័យ ។
-
តើប៉ុលបានប្រាប់ពួកបរិសុទ្ធថា ពួកគេត្រូវធ្វើអ្វីខ្លះ ដើម្បីដើរនៅលើផ្លូវនៃភាពជាសិស្សប្រកបដោយជោគជ័យ ?
សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់ឲ្យឡើងមកក្ដារខៀន ហើយឲ្យគាត់ស្ពាយកាបូបស្ពាយមួយ ។ សូមយកដុំថ្មដាក់នៅក្នុងកាបូបស្ពាយនោះ រួចហើយសូមឲ្យសិស្សពន្យល់ថា ការស្ពាយកាបូបដែលមានសុទ្ធតែដុំថ្មនឹងជះឥទ្ធិពលដល់អ្នករត់ប្រណាំងម្នាក់យ៉ាងដូចម្ដេច ។
-
តើអំពើបាបរបស់យើងប្រៀបបាននឹងកាបូបស្ពាយមួយ ដែលមានសុទ្ធតែដុំថ្មនោះយ៉ាងដូចម្ដេច ?
សូមឲ្យសិស្សដោះកាបូបស្ពាយនោះចេញ ហើយត្រឡប់ទៅកន្លែងអង្គុយវិញ ។
-
តើការដើរនៅលើផ្លូវនៃភាពជាសិស្សដោយភាពអត់ធ្មត់មានន័យដូចម្ដេច ?
សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់ឲ្យអាន ហេព្រើរ១២:២-៤ ឲ្យឮៗ ។ ចូរសុំសិស្សក្នុងថ្នាក់ឲ្យផ្ទៀងតាម រកមើលថា ប៉ុលបានប្រាប់ពួកបរិសុទ្ធឲ្យធ្វើអ្វីខ្លះដើម្បីជួយពួកគេឲ្យបោះបង់ចោលអំពើបាបរបស់ពួកគេ ហើយស៊ូទ្រាំនឹងការផ្ទុយដោយអត់ធ្មត់នោះ ។ សូមពន្យល់ថា ពាក្យ ធ្វើទទឹងទទែង នៅក្នុង ខទី ៣ សំដៅទៅលើការបដិសេធ ។
-
ដោយផ្អែកទៅលើអ្វីដែលប៉ុលបានបង្រៀនដល់ពួកបរិសុទ្ធ តើអ្វីទៅដែលអាចជួយយើងឲ្យបោះបង់ចោលអំពើបាបរបស់យើង ហើយស៊ូទ្រាំនឹងការផ្ទុយដោយអត់ធ្មត់ ? ( សិស្សអាចនឹងប្រើពាក្យខុសគ្នា ប៉ុន្តែត្រូវធ្វើឲ្យប្រាកដថា ពួកគេស្គាល់គោលការណ៍មួយស្រដៀងគ្នានឹងគោលការណ៍ដូចតទៅនេះ ៖ នៅពេលយើងមើលទៅគំរូរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ យើងអាចរកឃើញកម្លាំងដើម្បីបោះបង់ចោលអំពើបាបរបស់យើង ហើយស៊ូទ្រាំនឹងការផ្ទុយដោយអត់ធ្មត់ ) ។
-
យោងតាម ខទី ២តើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានធ្វើអ្វីខ្លះ ទើបប៉ុលបានប្រាប់ពួកបរិសុទ្ធឲ្យមើលទៅទ្រង់ទុកជាគំរូ ?
សូមដាក់បង្ហាញរូបភាព ការឆ្កាង ( Gospel Art Book [ ឆ្នាំ ២០០៩ ] ល.រ. ៥៧, សូមមើលផងដែរ LDS.org ) ហើយពន្យល់ថា ប៉ុលបានប្រាប់ពួកបរិសុទ្ធថា ព្រះយេស៊ូវបានព្រមរងទុក្ខនឹងសេចក្ដីស្លាប់នៅលើឈើឆ្កាង ហើយស៊ូទ្រាំនឹងភាពអាម៉ាសនៃលោកិយនេះ ដោយសារទ្រង់បានជ្រាបអំពីអំណរដែលទ្រង់នឹងទទួលបាន ប្រសិនបើទ្រង់បន្តស្មោះត្រង់ចំពោះព្រះវរបិតាសួគ៌ ។
-
តើអ្នកគិតថា ការយកគំរូតាមព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទអាចជួយយើងបានយ៉ាងដូចម្ដេច កាលយើងបានជួបការរងទុក្ខ និងឧបសគ្គទាំងឡាយនោះ ?
សូមឲ្យសិស្សគិតអំពីការប្រឈមនាពេលបច្ចុប្បន្នរបស់ពួកគេ ហើយថាការមើលទៅគំរូរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទអាចជួយពួកគេជាមួយនឹងការប្រឈមទាំងនោះយ៉ាងដូចម្ដេច ។
សូមអញ្ជើញឲ្យសិស្សម្នាក់អានសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមនេះឮៗដោយអែលឌើរ ជែហ្វ្រី អ័រ ហូឡិន ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ ។ សូមឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ស្ដាប់រកថា គំរូរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទអាចជួយពួកគេឲ្យបោះបង់ចោលអំពើបាបរបស់យើង ហើយបន្តដោយភាពអត់ធ្មត់ដោយរបៀបណា ។
« ដើម្បីឲ្យដង្វាយធួនរបស់ទ្រង់គ្មានទីបញ្ចប់ ហើយមានភាពអស់កល្ប ទ្រង់ត្រូវទទួលអារម្មណ៍ ពីការដកពិសោធន៍ទាំងខាងសាច់ឈាម និងខាងវិញ្ញាណថាតើសេចក្ដីស្លាប់មានសភាពបែបណា ដើម្បីញាណដឹងថាតើការបាត់បង់ព្រះវិញ្ញាណនៃព្រះដោយបន្សល់ទុកនូវអារម្មណ៍ឯកោទាំងស្រុង ហើយអស់សង្ឃឹមនោះមានសភាពបែបណាដែរ ។
« ប៉ុន្តែព្រះយេស៊ូវបានស៊ូទ្រាំ ។ ទ្រង់បានបន្តទៅមុខ ។ សេចក្ដីល្អនៅក្នុងទ្រង់បានអនុញ្ញាតឲ្យសេចក្ដីជំនឿមានជ័យជំនះ ទោះជាស្ថិតនៅក្នុងស្ថានភាពមួយពោរពេញដោយការឈឺចាប់ដ៏ខ្លាំងក្ដី ។ ការទុកចិត្តដែលទ្រង់បានរស់នៅតាមបានប្រាប់ទ្រង់ ទោះជាទ្រង់មានព្រះទ័យយ៉ាងណាក្ដី ថាសេចក្ដីមេត្តាករុណាមកពីព្រះគឺ ពុំផុតរលត់ឡើយ ថាព្រះគឺស្មោះត្រង់ជានិច្ច ថាទ្រង់ពុំគេចចេញ ឬធ្វើឲ្យយើងបរាជ័យឡើយ » ( « None Were with Him » Ensign ឬ Liahona ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០០៩ ទំព័រ ៨៨ ) ។
សូមលើកទឹកចិត្តសិស្សឲ្យលះបង់ពេលវេលាជារៀងរាល់ថ្ងៃ ប្រហែលជាផ្នែកមួយនៃការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់ពួកគេ ឲ្យមើលទៅគំរូរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទដើម្បីពួកគេអាចរកឃើញកម្លាំងដើម្បីបោះបង់ចោលអំពើបាបរបស់ពួកគេ ហើយស៊ូទ្រាំការផ្ទុយដោយអត់ធ្មត់ ។
ដើម្បីរៀបចំសិស្សឲ្យស្គាល់អំពីគោលការណ៍មួយទៀតដែលប៉ុលបានបង្រៀននៅក្នុង ហេព្រើរ ១២ សូមអញ្ជើញពួកគេឲ្យគិតអំពីគ្រាមួយដែលមនុស្សម្នាក់បានកែតម្រូវពួកគេ ។ សូមឲ្យពួកគេរំឭកឡើងវិញថា ពួកគេបានមានប្រតិកម្មយ៉ាងណាដែរចំពោះការកែតម្រូវនោះ ។
-
ហេតុអ្វីវាជារឿងដ៏លំបាកដើម្បីទទួលការកែតម្រូវមកពីមនុស្សម្នាក់ ?
-
តើហេតុផលណាខ្លះដែលអាចគិតថាមនុស្សប្រហែលជាចង់កែតម្រូវអ្នក ជាពិសេសនៅពេលមនុស្សទាំងនោះដឹងថា យើងអាចនឹងពុំចូលចិត្តការកែតម្រូវរបស់ពួកគេឡើយ ?
សូមពន្យល់ថា នៅពេលយើងដើរនៅលើផ្លូវនៃភាពជាសិស្ស យើងអាចរំពឹងទុកដើម្បីទទួលបានការផ្ចាញ់ផ្ចាល ឬការកែតម្រូវ ។ សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អាន ហេព្រើរ ១២:៦-៩ ឮៗ ។ ចូរសុំឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាម រកមើលថានរណានឹងកែតម្រូវយើង ហើយហេតុអ្វី ។ នៅក្នុងបរិបទនេះ ពាក្យ កូនឥតខាន់ស្លា នៅក្នុង ខទី ៨ មានន័យថា ជាមនុស្សដែលបានកើតចេញពីឪពុកម្ដាយពុំបានរៀបការនឹងគ្នាតាមច្បាប់ ហើយពុំត្រូវបានគេចាត់ទុកថាជាកូនស្របច្បាប់ឡើយ ។
-
តើនរណានឹងកែតម្រូវយើង នៅពេលយើងរត់ប្រណាំងនៅលើផ្លូវនៃភាពជាសិស្ស ?
-
យោងតាមប៉ុល ហេតុអ្វីព្រះវរបិតាសួគ៌ផ្ចាញ់ផ្ចាល ឬកែតម្រូវយើង ?
-
តើការផ្ចាញ់ផ្ចាលរបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌ គឺជាការបង្ហាញមួយអំពីសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់ចំពោះកូនចៅរបស់ទ្រង់យ៉ាងដូចម្ដេច ?
សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យចំណាយពេល ៣០ វិនាទី សរសេរនៅក្នុងសៀវភៅសរសេរ ឬសៀវភៅកំណត់ត្រាការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់ពួកគេ អំពីរបៀបមួយចំនួនដែលព្រះវរបិតាសួគ៌អាចកែតម្រូវយើង ។ សូមឲ្យសិស្សបីបួននាក់ប្រាប់ដល់សិស្សក្នុងថ្នាក់អំពីអ្វីដែលពួកគេបានសរសេរ ។ សូមធ្វើឲ្យសិស្សយល់ថា ទោះបីជាការផ្ចាញ់ផ្ចាលអាចកើតឡើងក្នុងរបៀបជាច្រើនក្ដី ក៏រាល់ការសាកល្បង ឬការរងទុក្ខដែលយើងជួបពុំមែនសុទ្ធតែមកពីព្រះនោះទេ ។
-
នៅក្នុង ខទី ៩ តើប៉ុលបាននិយាយថា យើងគួរធ្វើអ្វីខ្លះ នៅពេលព្រះវរបិតាសួគ៌កែតម្រូវ ហើយផ្ចាញ់ផ្ចាលយើងនោះ ?
-
តើការ « ត្រូវចុះចូល » ឬការប្រតិបត្តិតាមព្រះវរបិតាសួគ៌មានន័យដូចម្ដេច ? ( ការមានចិត្តរាបសា ងាយបង្រៀន ហើយព្រមផ្លាស់ប្ដូរនៅក្នុងជីវិតរបស់យើងឲ្យស្របនឹងព្រះទ័យរបស់ទ្រង់ ) ។
សូមសរសេរឃ្លាមិនពេញលេញដូចតទៅនេះនៅលើក្ដារខៀន ៖ ប្រសិនបើយើងចុះចូលនឹងការផ្ចាញ់ផ្ចាលមកពីព្រះវរបិតាសួគ៌ នោះយើងនឹង …
សូមពន្យល់ថា នៅក្នុង ខទី ១០ ប៉ុលបានទទួលស្គាល់ថា ឪពុករបស់យើងនៅលើផែនដីនេះ ពេលខ្លះអាចនឹងផ្ចាញ់ផ្ចាលយើងតាមរបៀបដែលពុំត្រឹមត្រូវ ប៉ុន្តែការផ្ចាញ់ផ្ចាលរបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌គឺល្អឥតខ្ចោះ ហើយបានរៀបចំឡើងដើម្បីជាប្រយោជន៍របស់យើង ។ សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អាន ហេព្រើរ ១២:១០-១១ ឲ្យឮៗ ។ សូមឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់តាមរកមើលថា ប៉ុលបានបង្រៀនថានឹងមានអ្វីខ្លះកើតឡើងប្រសិនបើយើងចុះចូលនឹងការផ្ចាញ់ផ្ចាលមកពីព្រះវរបិតាសួគ៌ ។ សូមពន្យល់ថា ឃ្លា « ដើម្បីឲ្យយើងបានសេចក្តីបរិសុទ្ធរបស់ទ្រង់ » នៅក្នុង ខទី ១០ សំដៅទៅលើការប្រែក្លាយកាន់តែដូចជាទ្រង់ ។
-
តើពាក្យរបស់ប៉ុលនៅក្នុង ខទី ១១ បានពិពណ៌នាយ៉ាងណាខ្លះអំពីអារម្មណ៍ដែលយើងប្រហែលជាមាន នៅពេលយើងទទួលបានការផ្ចាញ់ផ្ចាលលើកដំបូង ?
-
យោងតាម ខទី ១០–១១តើនឹងមានអ្វីកើតឡើង ប្រសិនបើយើងចុះចូលតាមការផ្ចាញ់ផ្ចាលមកពីព្រះវរបិតាសួគ៌ ? ( បន្ទាប់ពីសិស្សឆ្លើយហើយ សូមបំពេញឃ្លានៅលើក្ដារខៀនដូចតទៅ ៖ប្រសិនបើយើងចុះចូលនឹងការផ្ចាញ់ផ្ចាលមកពីព្រះវរបិតាសួគ៌ នោះយើងនឹងប្រែក្លាយកាន់តែដូចទ្រង់ ហើយមានសេចក្ដីសុខសាន្តដែលកើតចេញពីសេចក្ដីសុចរិត ) ។
សូមពិចារណាចែកចាយបទពិសោធន៍មួយអំពីពេលដែលអ្នកបានចុះចូលនឹងការផ្ចាញ់ផ្ចាលមកពីព្រះវរបិតាសួគ៌ ហើយមានអារម្មណ៍ថាមានពរដោយបានធ្វើដូច្នោះ ។ ( សូមកុំចែកចាយអ្វីដែលគួរឲ្យភ័យខ្លាច ឬផ្ទាល់ខ្លួនខ្លាំងពេក ) ។ សូមឲ្យសិស្សគិតអំពីពេលមួយដែលពួកគេបានមានអារម្មណ៍ថា ពួកគេត្រូវបានផ្ចាញ់ផ្ចាលដោយព្រះវរបិតាសួគ៌ ។ សូមឲ្យពួកគេគិតអំពីរបៀបដែលពួកគេបានឆ្លើយតបនឹងការកែតម្រូវនោះ ។ សូមលើកទឹកចិត្តសិស្សឲ្យសម្រេចចិត្តនៅពេលនេះ ដើម្បីចុះចូលនឹងការផ្ចាញ់ផ្ចាលរបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌ ដែលពួកគេអាចនឹងទទួលបាននៅពេលអនាគត ។
សូមសង្ខេប ហេព្រើរ ១២:១២–២៩ ដោយពន្យល់ថា ប៉ុលបានលើកទឹកចិត្តពួកបរិសុទ្ធឲ្យពង្រឹងសមាជិកផ្សេងទៀតក្នុងសាសនាចក្រនៅក្នុងសេចក្ដីជំនឿ ។ សូមដាស់តឿនពួកគេឲ្យចៀសវាងពីអំពើបាប ដើម្បីកុំឲ្យពួកគេបាត់សិទ្ធិទទួលបានពរជ័យរបស់ព្រះដូចជា អេសាវ និងកូនចៅនៃអ៊ីស្រាអែលនៅលើភ្នំស៊ីណាយ ។ ប៉ុលបានពន្យល់ថា ពួកបរិសុទ្ធដែលបន្តស្មោះត្រង់ ហើយបម្រើព្រះនឹងទទួលបានសិរីល្អដែលពុំអាចប្រៀបផ្ទឹមបាន និងទទួលបានកន្លែងមួយនៅក្នុងនគររបស់ទ្រង់ ។
ហេព្រើរ ១៣
ប៉ុលផ្ដល់ការទូន្មានផ្សេងៗគ្នាដល់ពួកបរិសុទ្ធ
សូមពន្យល់ថា ប៉ុលបានបញ្ចប់សំបុត្ររបស់លោកដល់ពួកបរិសុទ្ធនៅហេព្រើរ ដោយផ្ដល់ការទូន្មានដល់ពួកគេអំពីប្រធានបទខុសៗ គ្នា ។ សូមចែកសិស្សជាក្រុម ដែលមួយក្រុមតូចៗមានគ្នាពីរ ឬបីនាក់ ។ សូមអញ្ជើញពួកគេអាន ហេព្រើរ១៣:១–៩, ១៧ រួមគ្នារកមើលការទូន្មានដែលប៉ុលបានផ្ដល់ឲ្យពួកបរិសុទ្ធ ។ សូមណែនាំសិស្សឲ្យពិភាក្សាជាមួយនឹងក្រុមរបស់ពួកគេនូវសំណួរខាងក្រោមនេះ នៅពេលពួកគេបានបញ្ចប់ការអាន ។ អ្នកគប្បីសរសេរសំណួរទាំងនេះលើក្ដារខៀន ។
-
តើអ្នកគិតថា ការទូន្មានណាមួយដែលយើងត្រូវការបំផុតនៅក្នុងជំនាន់របស់យើង ? ហេតុអ្វី ?
ក្រោយពីមានពេលគ្រប់គ្រាន់ហើយ សូមឲ្យសិស្សបួនប្រាំនាក់ប្រាប់អំពីរបៀប ដែលពួកគេឆ្លើយនឹងសំណួរទាំងនោះ ។ សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យពិចារណាថា ផ្នែកណាមួយនៃការទូន្មានរបស់ប៉ុល ដែលពួកគេអាចយកមកអនុវត្តបានយ៉ាងប្រសើរនៅក្នុងជីវិតរបស់ពួកគេ ។
សូមសង្ខេប ហេព្រើរ ១៣:១០–១២ ដោយពន្យល់ថា ប៉ុលបានបង្រៀនថា នៅសម័យព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់ សត្វដែលត្រូវបានគេយកទៅបូជា ជាការថ្វាយនៃអំពើបាបត្រូវបានគេដុតនៅក្រៅជំរំរបស់អ៊ីស្រាអែល ។ ស្រដៀងគ្នានេះដែរ ព្រះយេស៊ូវបានធ្វើការបូជានៅខាងក្រៅក្រុងយេរូសាឡិម ។ សូមពន្យល់ថា បន្ទាប់ពីព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានបំពេញដង្វាយធួន ការបូជាសត្វគឺពុំបានតម្រូវឲ្យមានទៀតឡើយ ( សូមមើល នីហ្វៃទី៣ ៩:១៨–២០ ) ។
សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អាន ហេព្រើរ១៣:១៣-១៦ ឲ្យឮៗ ។ ចូរសុំសិស្សក្នុងថ្នាក់ឲ្យផ្ទៀងតាមរកមើលថា ប៉ុលបាននិយាយឲ្យពួកបរិសុទ្ធគួរបូជាអ្វីជំនួសឲ្យការបូជាសត្វ ។ សូមពិចារណាអញ្ជើញសិស្សឲ្យគូសចំណាំអ្វីដែលពួកគេរកឃើញ ។
-
តើប៉ុលបាននិយាយថា យើងគួរបូជាអ្វីខ្លះ ?
-
ហេតុអ្វីអ្នកគិតថា ការបូជាបែបនេះនឹងធ្វើឲ្យព្រះសព្វព្រះទ័យ ?
សូមសង្ខេប ហេព្រើរ ១៣:១៧–២៥ ដោយពន្យល់ថា ប៉ុលបានទូន្មានពួកបរិសុទ្ធឲ្យគោរពតាមថ្នាក់ដឹកនាំខាងវិញ្ញាណរបស់ពួកគេ ហើយអធិស្ឋានឲ្យពួកគាត់ ។ ប៉ុលបានអធិស្ឋានថា ព្រះនឹងប្រទាននូវអ្វីដែលចាំបាច់ដល់ពួកបរិសុទ្ធ ដើម្បីសម្រេចតាមព្រះទ័យរបស់ទ្រង់ ។
អ្នកគួរតែបញ្ចប់ដោយថ្លែងទីបន្ទាល់អំពីសេចក្ដីពិត ដែលសិស្សបានស្គាល់នៅក្នុងហេព្រើរ ១២–១៣ ។
![]()
រូបភាពscripture mastery icon
សូមជួយសិស្សឲ្យទន្ទេញចាំ ហេព្រើរ១២:៩ ដោយអញ្ជើញពួកគេឲ្យសរសេរតួអក្សរដំបូងនៃពាក្យនីមួយៗ នៅក្នុងខគម្ពីរនោះនៅលើក្រដាសមួយសន្លឹក ។ សូមរំឭកបទគម្ពីរនេះឲ្យបានច្រើនដងជាមួយនឹងសិស្សរបស់អ្នក រហូតពួកគេអាចសូត្រខគម្ពីរនេះដោយប្រើតួអក្សរដំបូងនៃពាក្យនីមួយៗ ។
-
តើយើងអាចរៀនគោលលទ្ធិអ្វីខ្លះពីក្នុងខគម្ពីរទាំងនេះអំពីទំនាក់ទំនងរបស់យើង និងព្រះវរបិតាសួគ៌ ? ( សិស្សគួរស្គាល់គោលលទ្ធិដូចតទៅនេះ ៖ ព្រះវរបិតាសួគ៌គឺជាបិតានៃវិញ្ញាណរបស់យើង ) ។
-
ហេតុអ្វីក៏វាសំខាន់ដើម្បីជឿថា យើងជាកូនរបស់ព្រះ ?
សូមថ្លែងទីបន្ទាល់ថា យើងពិតជាកូនចៅរបស់ព្រះមែន ។
សេចក្តីពន្យល់ និង ព័ត៌មានសាច់រឿង
ហេព្រើរ ១២:៦–១១ ។ ការផ្ចាញ់ផ្ចាលរបស់ព្រះអម្ចាស់
អែលឌើ ឌី ថត គ្រីស្តូហ្វឺសិន ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ បានពន្យល់ដូចតទៅនេះ អំពីការផ្ចាញ់ផ្ចាលរបស់ព្រះអម្ចាស់ ៖
« ការកែតម្រូវគឺជារឿងដ៏សំខាន់ ប្រសិនបើយើងអនុលោមជីវិតរបស់យើងឲ្យ ‹ ដល់បានពេញជាមនុស្ស[ នោះគឺបាន ] ដល់ខ្នាតកំពស់នៃសេចក្តីពោរពេញផងព្រះគ្រីស្ទ › ( អេភេសូរ ៤:១៣ ) ។ ប៉ុលបាននិយាយអំពីការកែតម្រូវ ឬការផ្ចាញ់ផ្ចាលរបស់ព្រះថា ‹ ដ្បិតព្រះអម្ចាស់ទ្រង់ផ្ចាញ់ផ្ចាលចំពោះអស់អ្នកណាដែលទ្រង់ស្រឡាញ់ › ( ហេព្រើរ ១២:៦ ) ។. ទោះបីជារឿយៗ វាពិបាកស៊ូទ្រាំក្ដី ប៉ុន្តែយើងគប្បីរីករាយដែលព្រះទ្រង់ចាត់ទុកថា យើងមានតម្លៃសមនឹងពេលវេលា និងបញ្ហាដែលត្រូវកែតម្រូវ » ( « As Many as I Love, I Rebuke and Chasten » Ensign ឬ Liahona ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០១១ ទំព័រ ៩៧–៩៨ ) ។
ហេព្រើរ ១២:៩ ។ « ព្រះវរបិតាខាងវិញ្ញាណ »
ប្រធាន ប៊យដ៏ ឃេ ផាកកឺ ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់បានបង្រៀនថា វិញ្ញាណរបស់បុគ្គលម្នាក់ៗគឺជាបុត្ររបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌ ៖
« បងប្អូនគឺជាកូនរបស់ព្រះ » ។ ទ្រង់គឺជាបិតានៃវិញ្ញាណរបស់បងប្អូន ។ បងប្អូនមានកំណើតយ៉ាងថ្លៃថ្នូរ ជាបុត្រខាងវិញ្ញាណស្ដេចនៃស្ថានសួគ៌ ។ សូមដាក់សេចក្ដីពិតនៅក្នុងគំនិតបងប្អូន ហើយកាន់វាឲ្យជាប់ ។ មិនថានៅក្នុងជីវិតនេះ បងប្អូនមានដូនតាប៉ុន្មានជំនាន់ មិនថាបងប្អូនជាជាតិសាសន៍អ្វីនោះទេ ពង្សាវលីនៃវិញ្ញាណរបស់បងប្អូនអាចសរសេរឡើងតែមួយបន្ទាត់ប៉ុណ្ណោះ ។ បងប្អូនគឺជាកូនរបស់ព្រះ ! » ( « To Young Women and Men » Ensign ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ១៩៨៩ ទំព័រ ៥៤ ) ។
អែលឌើរ ដាល្លិន អេក អូក ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់បានគូសបញ្ជាក់អំពីសារៈសំខាន់នៃការយល់ដឹងថា យើងគឺជាកូនរបស់ព្រះ ៖
« សូមពិចារណាអំពីអំណាចនៃគំនិត ដែលត្រូវបានបង្រៀននៅក្នុងចម្រៀងជាទីស្រឡាញ់របស់យើង ‹ ខ្ញុំជាកូនរបស់ព្រះ › ( Hymns ឆ្នាំ ១៩៨៥ ល.រ. ៣០១ ) ។ … នេះជាចម្លើយចំពោះសំណួរក្នុងជីវិតមួយដ៏អស្ចារ្យ ‹ តើខ្ញុំជានរណា ? › ខ្ញុំជាកូនរបស់ព្រះ ដែលមានវង្សត្រកូលខាងវិញ្ញាណមកពីព្រះវរបិតា ព្រះមាតាសួគ៌ ។ ពូជពង្សនោះចង្អុលបង្ហាញអំពីសក្ដានុពលភាពដ៏អស់កល្បរបស់យើង ។ គំនិតដ៏មានឥទ្ធិពលនោះ ជាថ្នាំប្រឆាំងនឹងជំងឺថប់អារម្មណ៍ដ៏អស្ចារ្យ ។ វាអាចពង្រឹងយើងម្នាក់ៗ ឲ្យធ្វើការជ្រើសរើសសុចរិត និងស្វែងរកអ្វីដែលល្អបំផុតនៅក្នុងខ្លួនយើង ។ សូមស្ថាបនានូវគំនិតដ៏អស្ចារ្យមួយនៅក្នុងគំនិតរបស់យុវវ័យម្នាក់ថា គាត់គឺជាកូនរបស់ព្រះ ហើយបងប្អូនត្រូវបានប្រទានឲ្យនូវភាពជឿជាក់លើខ្លួនឯង និងការលើកទឹកចិត្តឲ្យពុះពារនឹងបញ្ហានៃជីវិត » ( « Powerful Ideas » Ensign ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ១៩៩៥ ទំព័រ ២៥ ) ។
ហេព្រើរ ១២:២៣ ។ « ជំនុំពួកកូនច្បង »
« ការបង្រៀនរបស់ប៉ុលដែលថា ពួកបរិសុទ្ធដែលទទួលបានការប្រោសលោះចូលរួមនឹង ‹ ជំនុំពួកកូនច្បង › ( ហេព្រើរ ១២:២៣ ) គឺវាត្រូវបានលើកឡើងតែម្ដងគត់នៅក្នុងព្រះគម្ពីរប៊ីប ។ នៅក្នុងវិវរណៈថ្ងៃចុងក្រោយ ព្យាការី យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ បានដឹងថា ជំនុំពួកកូនច្បងសំដៅទៅលើសាសនាចក្រសួគ៌ារបស់ព្រះគ្រីស្ទ ដែលមាននូវពួកបរិសុទ្ធស្មោះត្រង់ ហើយបានតម្កើងឡើងនៅក្នុងនគរសេឡេស្ទាល ( សូមមើល គ. និង ស. ៧៦:៥៤, ៨៨:៤–៥ ) ។ ‹ ព្រះយេស៊ូវគឺជាបុត្រច្បងនៃកូនចៅវិញ្ញាណរបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌ ជាព្រះរាជបុត្រាបង្កើតតែមួយនៃព្រះវរបិតានៅក្នុងសាច់ឈាម ហើយជាអង្គដំបូងដែលមានព្រះជន្មឡើងវិញនៅក្នុងការរស់ឡើងវិញ ( កូលុស ១:១៣–១៨ ) ។ ពួកបរិសុទ្ធស្មោះត្រង់ក្លាយជាសមាជិកសាសនាចក្រនៃកូនច្បងក្នុងភាពដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច ( គ. និង ស. ៩៣:២១–២២ ) › ( សេចក្ដីណែនាំដល់បទគម្ពីរទាំងឡាយ « កូនច្បង » scriptures.lds.org ) » ( New Testament Student Manual [ Church Educational System manual ឆ្នាំ ២០១៤ ] ទំព័រ ៤៨៩ ) ។ ពួកបរិសុទ្ធទាំងនេះគឺជា « អ្នកគ្រងមរដកនៃព្រះជាមួយនឹងព្រះគ្រីស្ទ » ( រ៉ូម ៨:១៧ ) ហើយនៅទីបំផុត « គ្រប់អ្វីទាំងអស់ ដែលព្រះវរបិតាយើងគ្រង ( គ. និង ស. ៨៤:៣៨ ) ។