មេរៀនទី ១២៥
ភីលីព ៤
សេចក្តីផ្ដើម
ប៉ុលបានណែនាំពួកបរិសុទ្ធនៅភីលីពឲ្យអធិស្ឋាន ហើយស្វែងរកអ្វីៗដែលសុចរិត ។ លោកក៏បានប្រកាសពីទំនុកចិត្តរបស់លោកទៅលើកម្លាំងដ៏ខ្លាំងក្លារបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទដែរ ។ ប៉ុលបានបញ្ចប់សំបុត្ររបស់លោកជាមួយនឹងការថ្លែងអំណរគុណមួយទៀតដល់ពួកបរិសុទ្ធនៅភីលីព សម្រាប់ការជួយជ្រោមជ្រែងដែលពួកគេបានផ្ដល់ឲ្យលោកនៅក្នុងគ្រាដែលលោកត្រូវការ ។
យោបល់សម្រាប់ការបង្រៀន
ភីលីព ៤:១-១៤
ប៉ុលណែនាំពួកបរិសុទ្ធនៅភីលីពឲ្យអធិស្ឋាន ហើយស្វែងរកអ្វីៗដែលសុចរិត
ពីមុនថ្នាក់ចាប់ផ្ដើម សូមសរសេរឃ្លាខាងក្រោមនេះនៅលើក្រដាសផ្សេងៗគ្នា ហើយឲ្យក្រដាសនីមួយៗទៅសិស្សផ្សេងៗគ្នា ៖
« ខ្ញុំព្រួយបារម្ភពីការប្រឡងឲ្យជាប់នៅពេលខាងមុខនេះ » ។
« ខ្ញុំព្រួយបារម្ភពីសមាជិកគ្រួសារម្នាក់ដែលឈឺ » ។
« ខ្ញុំព្រួយបារម្ភពីការឈរការពារជំនឿរបស់ខ្ញុំ » ។
« ខ្ញុំព្រួយបារម្ភថា តើខ្ញុំអាចក្លាយជាអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាម្នាក់ដ៏ជោគជ័យម្នាក់ឬទេ » ។
សូមចាប់ផ្ដើមមេរៀនដោយសរសេរពាក្យ ព្រួយបារម្ភនៅលើក្ដារខៀន ។ ចូរចង្អុលបង្ហាញថា នៅពេញមួយជីវិតយើង យើងនឹងជួបឧបសគ្គ ឬកាលៈទេសៈដែលអាចនាំឲ្យយើងព្រួយបារម្ភ ។ សូមអញ្ជើញសិស្សដែលមានក្រដាសឲ្យក្រោកឈរឡើងអានឃ្លារបស់ពួកគេម្ដងម្នាក់ៗ ។ ចូរសុំឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់គិតពីគ្រាដែលពួកគេមានការព្រួយបារម្ភស្រដៀងគ្នានេះ ។
-
តើមានការព្រួយបារម្ភអ្វីផ្សេងទៀតដែលយើងអាចជួបដោយសារឧបសគ្គ ឬកាលៈទេសៈពិបាកៗនោះ ?
ចូរសុំឲ្យសិស្សសរសេរនៅក្នុងសៀវភៅកត់ចំណាំក្នុងថ្នាក់របស់ពួកគេ ឬសៀវភៅកត់ត្រាការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់ពួកគេ អំពីឧបសគ្គមួយដែលពួកគេ ឬមនុស្សម្នាក់ដែលពួកគេស្គាល់ មានការព្រួយបារម្ភនោះ ។ សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យរកមើលសេចក្ដីពិតមួយ នៅពេលពួកគេសិក្សាភីលីព ៤ដែលអាចជួយពួកគេបាន នៅពេលពួកគេព្រួយបារម្ភ ។
សូមរំឭកសិស្សថា នៅក្នុងសំបុត្ររបស់ប៉ុលសរសេរទៅកាន់សមាជិកសាសនាចក្រនៅភីលីព លោកបានសរសើរពីភាពស្មោះត្រង់របស់សមាជិកសាសនាចក្រ ( សូមមើល ភីលីព ២:១២ ) ហើយបានបង្រៀនពួកគេអំពីរង្វាន់ដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច ដែលមានសម្រាប់ជនដែលលះបង់ ហើយស្មោះត្រង់ចំពោះព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ សូមសង្ខេប ភីលីព ៤:១–៥ ដោយពន្យល់ថា ប៉ុលបានទូន្មានដល់ពួកបរិសុទ្ធឲ្យឈរឲ្យរឹងមាំនៅក្នុងសេចក្ដីស្មោះត្រង់ចំពោះព្រះអម្ចាស់ រីករាយនៅក្នុងព្រះអម្ចាស់ ហើយចូរឲ្យភាពទន់ភ្លន់របស់ពួកគេ ( នៅក្នុងភាសាក្រិកពាក្យថា ការចេះប្រមាណ ក៏បកប្រែថាជាភាពទន់ភ្លន់ដែរ ) បានបង្ហាញដល់មនុស្សដទៃទៀត ។
សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អានប្រយោគទីមួយក្នុង ភីលីព ៤:៦ ឲ្យឮៗ ។ ចូរសុំសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាម រកមើលពាក្យទូន្មានរបស់ប៉ុលទៅកាន់ពួកបរិសុទ្ធ ។ សូមពន្យល់ថាឃ្លា « កុំឲ្យខ្វល់ខ្វាយអ្វីឡើយ » មានន័យថាកុំឲ្យខ្វល់ខ្វាយពីអ្វីៗទាំងអស់ជ្រុលហួសហេតុពេក ។
សូមសរសេរឃ្លាខាងក្រោមនេះនៅលើក្ដារខៀន ៖ ក្នុងនាមជាអ្នកដើរតាមរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ប្រសិនបើ …
សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់ឲ្យអានឃ្លាដែលនៅសល់ក្នុង ភីលីព ៤:៦ ឲ្យឮៗ ។ ចូរសុំសិស្សក្នុងថ្នាក់ឲ្យផ្ទៀងតាមរកមើលថា តើប៉ុលបានទូន្មានឲ្យពួកបរិសុទ្ធធ្វើអ្វីខ្លះ ជាជាងការព្រួយបារម្ភ ។ អ្នកអាចពន្យល់ថាពាក្យសូមអង្វរគឺជាការស្នើមួយដ៏ស្មោះត្រង់ និងរាបសា ។
-
តើអ្នកនឹងសង្ខេបការណែនាំរបស់ប៉ុលនៅក្នុងខទី ៦ យ៉ាងដូចម្ដេច ? ( សូមសរសេរចម្លើយរបស់សិស្សនៅលើក្ដារខៀនថា ឃ្លា « ប្រសិនបើ » ស្រដៀងគ្នានឹងឃ្លាខាងក្រោម ៖ ក្នុងនាមជាអ្នកដើរតាមដ៏ស្មោះត្រង់របស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ប្រសិនបើយើងអធិស្ឋានដោយពាក្យសូមអង្វរ និងការដឹងគុណ … ) ។
សូមបន្ថែមពាក្យបន្ទាប់មកទៅឃ្លានៅលើក្ដារខៀន ។ សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អាន ភីលីព ៤:៧ ឲ្យឮៗ ។ ចូរសុំសិស្សក្នុងថ្នាក់ឲ្យផ្ទៀងតាមរកមើលពរជ័យ ដែលប៉ុលបានសន្យាសម្រាប់ការអធិស្ឋានដោយពាក្យសូមអង្វរ និងការដឹងគុណ ។ សូមពន្យល់ថា ពាក្យ ការពារ នៅក្នុងខគម្ពីរមានន័យថា ឃុំគ្រង ។
-
តើអ្នកនឹងសង្ខេបពរជ័យដែលប៉ុលបានសន្យាយ៉ាងដូចម្ដេច ? ( សូមសរសេរចម្លើយរបស់សិស្សនៅលើក្ដារខៀនបន្ទាប់ពីពាក្យ នោះ ។ សិស្សគួររកឃើញគោលការណ៍មួយ ដែលស្រដៀងគ្នានឹងគោលការណ៍ខាងក្រោម ៖ ក្នុងនាមជាអ្នកដើរតាមដ៏ស្មោះត្រង់របស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ប្រសិនបើយើងអធិស្ឋានដោយពាក្យសូមអង្វរ និងការដឹងគុណ នោះព្រះនឹងប្រទានភាពសុខសាន្តរបស់ទ្រង់ដល់យើង ) ។
-
នៅពេលយើងព្រួយបារម្ភ តើយើងអាចបង្ហាញការដឹងគុណនៅក្នុងការអធិស្ឋានរបស់យើង អាចជួយនាំយកភាពសុខសាន្តដល់យើងយ៉ាងដូចម្ដេច ?
-
តើភាពសុខសាន្តរបស់ព្រះឃុំគ្រងចិត្ត និងគំនិតយើងពីអ្វីដែរ ?
សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់ឲ្យអានសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមដោយអែលឌើរ រីឆាដ ជី ស្កត ជាកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ឲ្យឮៗ ។ ចូរសុំឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ស្ដាប់រកវិធីបន្ថែមទៀត ដែលភាពសុខសាន្តរបស់ព្រះអាចជួយដល់យើង ៖
« ដោយសារទ្រង់គោរពដល់សិទ្ធិជ្រើសរើសរបស់អ្នក នោះព្រះវរបិតាដែលគង់នៅស្ថានសួគ៌នឹងមិនបង្ខំអ្នកឲ្យអធិស្ឋានទៅទ្រង់ឡើយ ។ ប៉ុន្តែនៅពេលអ្នកអនុវត្តសិទ្ធិជ្រើសរើសនោះ ហើយដាក់បញ្ចូលទ្រង់នៅគ្រប់ទិដ្ឋភាពនៃជីវិតប្រចាំថ្ងៃរបស់អ្នក នោះដួងចិត្តរបស់អ្នកនឹងចាប់ផ្ដើមពោរពេញដោយសេចក្ដីសុខសាន្ត ជាសេចក្ដីសុខសាន្តដ៏ក្លៀវក្លា ។ សេចក្ដីសុខសាន្តនោះនឹងបញ្ចាំងពន្លឺដ៏អស់កល្បមួយទៅលើភាពស្មុគស្មាញរបស់អ្នក ។ វានឹងជួយអ្នកឲ្យគ្រប់គ្រងឧបសគ្គទាំងនោះ ដោយទស្សនៈដ៏អស់កល្បមួយ » ( « Make the Exercise of Faith Your First Priority » Ensign ឬ Liahona ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០១៤ ទំព័រ ៩៣ ) ។
-
យោងតាមអែលឌើរ ស្កត តើសេចក្ដីសុខសាន្តរបស់ព្រះអាចជួយយើងឲ្យយកឈ្នះលើឧបសគ្គនានា ដែលយើងជួបបានយ៉ាងដូចម្ដេច ?
-
តើអ្នកធ្លាប់អធិស្ឋានដោយពាក្យសូមអង្វរ និងដោយការថ្លែងអំណរគុណនៅក្នុងគ្រាដែលព្រួយបារម្ភ ហើយត្រូវបានប្រទានឲ្យនូវសេចក្ដីសុខសាន្តរបស់ព្រះនៅពេលណាដែរ ?
ចូរសុំឲ្យសិស្សមើលទៅពាក្យព្រួយបារម្ភ ដែលបានសរសេរនៅលើក្ដារខៀនកាលពីដើមមេរៀននេះ ។ សូមលើកទឹកចិត្តពួកគេឲ្យអធិស្ឋានដោយពាក្យសូមអង្វរ និងដោយការដឹងគុណ ជាជាងការព្រួយបារម្ភ ។ ប្រសិនបើសិស្សបានសរសេរអំពីការព្រួយបារម្ភរបស់មនុស្សម្នាក់ផ្សេងទៀត សូមលើកទឹកចិត្តពួកគេឲ្យចែកចាយគោលការណ៍នេះជាមួយនឹងបុគ្គលនោះ ។
ដើម្បីរៀបចំខ្លួនសិស្សឲ្យស្គាល់ពីគោលការណ៍មួយបន្ថែមទៀត ដែលប៉ុលបានបង្រៀនដល់ពួកបរិសុទ្ធនៅភីលីព សូមបំបែកសិស្សក្នុងថ្នាក់ជាបីក្រុម ។ ចូរចាត់សិស្សមួយភាគបីនៅក្នុងថ្នាក់ ឲ្យគិតពីអាហារដែលពួកគេចូលចិត្ត មួយក្រុមទៀតគិតពីរូបភាព ឬរឿងកំប្លែងមួយ ហើយឲ្យក្រុមបន្ទាប់គិតពីរូបភាពស្ដីពីបទសោធន៍នៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ។ សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យផ្ដោតយកចិត្តទុកដាក់ទៅលើគំនិតនេះរយៈពេល ៣០ វិនាទី ។
-
ប្រសិនបើមាន តើការផ្ដោតនេះមានឥទ្ធិពលអ្វីខ្លះលើគំនិតដែលអ្នកមាន ?
ចូរចង្អុលបង្ហាញថា អ្វីដែលយើងគិតអាចជះឥទ្ធិពលដល់បំណងប្រាថ្នា និងឥរិយាបថរបស់យើង ។ សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អាន ភីលីព ៤:៨-៩ ឲ្យឮៗ ។ ចូរសុំសិស្សក្នុងថ្នាក់ឲ្យផ្ទៀងតាមរកមើលថា ប៉ុលបានទូន្មានឲ្យពួកបរិសុទ្ធនៅភីលីពគិត ហើយធ្វើអ្វីខ្លះ ។ អ្នកអាចពន្យល់ថា ពាក្យ « ពិចារណា » មានន័យថា ការផ្ដល់ជាគំនិតជាបន្តបន្ទាប់ដោយប្រុងប្រយ័ត្ន ។
សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យគូសចំណាំប្រភេទរឿងនីមួយៗ ដែលប៉ុលបានណែនាំពួកបរិសុទ្ធឲ្យផ្ដោតគំនិតលើនោះ ។
-
បន្ថែមពីលើការគិតអំពីរឿងទាំងនេះ តើប៉ុលបានទូន្មានសមាជិកសាសនាចក្រឲ្យធ្វើអ្វីខ្លះ ?
-
តើប៉ុលបានសន្យាពរជ័យអ្វីខ្លះដល់ពួកបរិសុទ្ធ ប្រសិនបើពួកគេធ្វើតាមការបង្រៀនទាំងឡាយ និងគំរូរបស់លោក ?
-
តើយើងអាចរៀនគោលការណ៍អ្វីខ្លះពីអ្វី ដែលប៉ុលបានបង្រៀនដល់ពួកបរិសុទ្ធស្មោះត្រង់នៅក្នុង ភីលីព ៤:៨–៩ ? ( សិស្សអាចនឹងប្រើពាក្យខុសៗគ្នា ប៉ុន្តែពួកគេគួរស្គាល់ពីគោលការណ៍ខាងក្រោមនេះ ៖ ប្រសិនបើពួកបរិសុទ្ធស្មោះត្រង់ផ្ដោតគំនិតពួកគេលើអ្វីៗដែលសុចរិត ហើយប្រសិនបើពួកគេធ្វើតាមពួកសាវក និងពួកព្យាការី នោះសេចក្ដីសុខសាន្តរបស់ព្រះនឹងកើតមានដល់ពួកគេ ) ។
-
តើការផ្ដោតគំនិតរបស់យើងលើអ្វីៗដែលសុចរិត អាចជះឥទ្ធិពលដល់បំណងប្រាថ្នា និងឥរិយាបថរបស់យើងយ៉ាងដូចម្ដេច ?
ចូរសុំឲ្យសិស្សបើកទៅមាត្រានៃសេចក្ដីជំនឿនៅក្នុងមុក្ដាដ៏មានតម្លៃមហិមា ។ សូមឲ្យសិស្សអានមាត្រានៃសេចក្ដីជំនឿទីដប់បីឲ្យឮៗ ៖ ចូរសុំឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ឲ្យផ្ទៀងតាម រកមើលភាពស្រដៀងគ្នាជាមួយនឹងភីលីព ៤:៨ ។
-
តើភាពស្រដៀងគ្នាអ្វីខ្លះ ដែលអ្នកបានសម្គាល់ឃើញរវាងខគម្ពីរទាំងពីរនេះ ?
សូមចង្អុលបង្ហាញថា នៅពេលព្យាការីយ៉ូសែប ស្ម៊ីធ បានដកស្រង់ « ការទូន្មានរបស់ប៉ុល » ពី ភីលីព ៤:៨ នៅក្នុងមាត្រានៃសេចក្ដីជំនឿទីដប់បី លោកបានផ្លាស់ប្ដូរ ឃ្លា « ចូរពិចារណាពីសេចក្តីទាំងនោះចុះ » ឲ្យកាន់តែមានភាពរស់រវើកទៅជា « យើងខ្ញុំស្វែងរករបស់ផងទាំងនេះហើយ » ។
-
តើអ្នកគិតថា ហេតុអ្វីក៏វាសំខាន់ចំពោះយើងដើម្បីស្វែងរកអ្វីដែលទៀងត្រង់ ត្រឹមត្រូវ បរិសុទ្ធ( ឬ ត្រឹមត្រូវ) គុណធម៌ គួរឲ្យស្រឡាញ់ ហើយឈ្មោះល្អ ?
-
តើការស្វែងរករបស់ទាំងអស់នេះនឹងជួយយើងឲ្យផ្ដោតគំនិតរបស់យើងទៅលើរបស់ទាំងនេះបានដោយរបៀបណា ?
សូមបំបែកសិស្សជាក្រុមដែលមានគ្នាបី ឬបួននាក់ ។ សូមឲ្យកូនសៀវភៅ កម្លាំងដើម្បីយុវជន ( កូនសៀវភៅ ឆ្នាំ ២០១១ ) និងឯកសារចែកចាយខាងក្រោមនេះដល់ក្រុមនីមួយៗ ។ សូមចាត់ដល់ក្រុមនីមួយៗនូវប្រធានបទពីរនៅក្នុង កម្លាំងដើម្បីយុវជន ដូចខាងក្រោម ៖ « ការដើរលេងជាគូ » « ការស្លៀកពាក់ និង អការៈខាងក្រៅ » « ការអប់រំ » « ការកម្សាន្ត និង ប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយ » « មិត្តភក្ដិ » « ភាសា » និង « តន្ត្រី និងការរាំ » ( សូមកែសម្រួលចំនួនសិស្សក្នុងក្រុម និងចំនួនប្រធានបទ ដោយផ្អែកទៅលើចំនួនសិស្ស ) ។ សូមណែនាំសិស្សឲ្យធ្វើតាមសេចក្តីណែនាំនៅក្នុង ឯកសារចែកចាយនោះ ។
ភីលីព ៤:៨-៩
ព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មី សៀវភៅសិក្សាសម្រាប់គ្រូបង្រៀនថ្នាក់សិក្ខាសាលា—មេរៀនទី ១២៥
សូមសរសេរប្រធានបទដែលអ្នកបានចាត់ឲ្យនៅត្រង់នេះ ៖
ចំពោះប្រធានបទនីមួយៗ សូមពិភាក្សាសំណួរដូចតទៅ ៖
-
តើយើងអាចប្រើការណែនាំរបស់ប៉ុលនៅក្នុង ភីលីព ៤:៨–៩ ដើម្បីដឹកនាំការជ្រើសរើសរបស់យើង ដែលទាក់ទងនឹងប្រធានបទនេះយ៉ាងដូចម្ដេច ?
-
នៅពេលយើងព្យាយាមធ្វើតាមការណែនាំរបស់ប៉ុល តើយើងអាចជួបនឹងឧបសគ្គអ្វីខ្លះ ដែលទាក់ទងនឹងប្រធានបទនេះ ?
បន្ទាប់មក សូមពិភាក្សាសំណួរដូចខាងក្រោមនេះ ៖
-
ហេតុអ្វីការមានសេចក្ដីសុខសាន្តរបស់ព្រះនៅជាមួយនឹងយើង មានតម្លៃសក្ដិសមចំពោះការខិតខំស្វែងរកអ្វីដែលសុចរិត និងការធ្វើតាមពួកសាវក និងពួកព្យាការី ?
© 2015 by Intellectual Reserve, Inc. All rights reserved.
បន្ទាប់ពីឲ្យពេលគ្រប់គ្រាន់ហើយ សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់ពីក្រុមនីមួយៗឲ្យប្រាប់ដល់សិស្សក្នុងថ្នាក់ពីអ្វី ដែលក្រុមខ្លួនបានពិភាក្សាសម្រាប់សំណួរនីមួយៗ ។
-
នៅពេលអ្នកផ្ដោតគំនិតរបស់អ្នកទៅលើរឿងសុចរិតនានា តើព្រះនៃសេចក្ដីសុខសាន្តបានបង្ហាញថា ទ្រង់គង់នៅជាមួយនឹងអ្នកតាមរបៀបណា ?
សូមលើកទឹកចិត្តសិស្សឲ្យសរសេរពីវិធីមួយដែលពួកគេអាចកែលម្អការខិតខំរបស់ពួកគេ ដើម្បីផ្ដោតគំនិតលើរឿងសុចរិត ហើយធ្វើតាមពួកសាវក និងពួកព្យាការីរបស់ព្រះនៅក្នុងកំណត់ហេតុសិក្សាព្រះគម្ពីរ ឬ សៀវភៅកត់ត្រាក្នុងថ្នាក់របស់ពួកគេ ។
សូមសង្ខេប ភីលីព ៤:១០ ដោយពន្យល់ថា ប៉ុលបានអរគុណដល់ពួកបរិសុទ្ធនៅភីលីពសម្រាប់ការជួយជ្រោមជ្រែង និងការមើលថែដែលពួកគេបានផ្ដល់ឲ្យលោក កាលលោកជួបប្រទះនឹងការសាកល្បង ។
សូមឲ្យសិស្សម្នាក់អាន ភីលីព ៤:១១-១២ ឲ្យឮៗ ។ សូមឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាមរកមើលថា ប៉ុលបានប្រាប់ដល់ពួកបរិសុទ្ធថាលោកបានរៀនអ្វីខ្លះ ។
-
តើប៉ុលបានរៀនធ្វើអ្វីខ្លះនៅគ្រប់កាលៈទេសៈ ?
សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់ អានភីលីព ៤:១៣–១៤ ឲ្យឮៗ ។ ចូរសុំឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាម រកមើលថានរណាទៅ ជាប្រភពនៃកម្លាំងរបស់ប៉ុល ។
-
តើប៉ុលបាននិយាយថា នរណាទៅដែលជាប្រភពនៃកម្លាំងរបស់លោក ?
សូមពន្យល់ថា សម្ដីរបស់ប៉ុលនៅក្នុង ខទី ១៣ ទាក់ទងនឹងសមត្ថភាពរបស់លោកនៅក្នុងកម្លាំង ដែលព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានប្រទានឲ្យ ដើម្បីធ្វើអ្វីៗគ្រប់យ៉ាងដែលព្រះបានតម្រូវឲ្យធ្វើ ហើយធ្វើឲ្យទ្រង់សព្វព្រះទ័យ រួមបញ្ចូលទាំងការរីករាយនៅក្នុងគ្រប់កាលៈទេសៈទាំងអស់ ។
-
តើយើងអាចរៀនសេចក្ដីពិតអ្វីខ្លះនៅក្នុង ខទី ១៣ ? ( ដោយប្រើពាក្យផ្ទាល់ខ្លួន សិស្សគួរស្គាល់សេចក្ដីពិតខាងក្រោមនេះ ៖ យើងអាចធ្វើអ្វីៗគ្រប់យ៉ាងតាមរយៈព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ដែលជាអង្គប្រទានកម្លាំងដល់យើង [ សូមមើលផងដែរ អាលម៉ា ២៦:១២ ] ) ។
-
តើយើងអាចធ្វើអ្វីខ្លះ ដើម្បីទទួលបានកម្លាំងដែលព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទប្រទានឲ្យនោះ ?
សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់ឲ្យអានឮៗនូវសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមដោយប្រធាន ឌៀថើរ អេស្វ អុជដូហ្វ នៃគណៈប្រធានទីមួយ ។ ចូរសុំឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ស្ដាប់រកមើលថា កម្លាំងនេះអាចជួយឲ្យយើងធ្វើអ្វីខ្លះ ៖
« ព្រះចាក់ស្រោចពរជ័យនៃថាមពល និងកម្លាំង ដោយជួយយើងឲ្យសម្រេចរឿងទាំងឡាយ ដែលយើងមិនអាចធ្វើបានដោយសមត្ថភាពខ្លួនឯង ។ ដោយសារតែព្រះគុណដ៏អស្ចារ្យនៃព្រះ ទើបកូនចៅនៃទ្រង់អាចយកឈ្នះទៅលើការល្បួងដ៏គ្រោះថ្នាក់នៃមេកុហកឆបោក និង ការលាក់ខ្លួនរបស់អ្នកបញ្ឆោត ឈប់ប្រព្រឹត្តបាប ហើយ ‹ បានល្អឥតខ្ចោះនៅក្នុងព្រះគ្រីស្ទ › [ មរ៉ូណៃ ១០:៣២ ] » ( « The Gift of Grace » Ensign ឬ Liahona ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០១៥ ទំព័រ ១០៨ ) ។
-
តើយើងអាចដកពិសោធន៍កម្លាំង ឬព្រះគុណនេះតាមរបៀបណា ? ( ចម្លើយដែលអាចមានរួមបញ្ចូលទាំងភាពក្លៀវក្លា ការតាំងចិត្ត ភាពក្លាហាន ការអត់ធ្មត់ ការខិតខំជាបន្តបន្ទាប់ ការអំណត់ និងថាមពលខាងសាច់ឈាម ខាងផ្លូវចិត្ត ឬខាងវិញ្ញាណ ) ។
-
តើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទធ្លាប់ប្រទានកម្លាំងដល់អ្នកឲ្យធ្វើអ្វីមួយដែលល្អនៅពេលណា ? ( ចូរពិចារណាចែកចាយបទពិសោធន៍ផ្ទាល់ខ្លួនផងដែរ ) ។
ភីលីព ៤:១៥–២៣
ប៉ុលបញ្ចប់សំបុត្ររបស់លោកដល់ពួកភីលីពដោយការថ្លែងអំណរគុណ
សូមសង្ខេប ភីលីព ៤:១៥–២៣ ដោយពន្យល់ថា ប៉ុលបានថ្លែងអំណរគុណម្ដងទៀតដល់ពួកបរិសុទ្ធនៅភីលីពសម្រាប់ការជួយជ្រោមជ្រែងរបស់ពួកគេដល់លោក កាលលោកជួបប្រទះនឹងទុក្ខលំបាក ។ អំណោយរបស់ពួកបរិសុទ្ធគឺជាដង្វាយដ៏រីករាយមួយចំពោះព្រះ ហើយប៉ុលបានសន្យាថា ព្រះនឹងបំពេញសេចក្ដីត្រូវការរបស់ពួកគេផងដែរ ។
សូមបញ្ចប់ដោយការចែកចាយទីបន្ទាល់របស់អ្នកអំពីសេចក្ដីពិតទាំងឡាយ ដែលបានពិភាក្សានៅក្នុងមេរៀននេះ ។
![]()
រូបភាពscripture mastery icon
សូមជួយសិស្សឲ្យទន្ទេញចាំ ភីលីព ៤:១៣ ដោយសរសេរខគម្ពីរនេះនៅលើក្ដារខៀន ហើយអានវាឮៗរួមគ្នា ។ សូមលុបពាក្យមួយ ហើយអានខគម្ពីរនេះឮៗម្ដងទៀត ។ សូមធ្វើបែបនេះរហូតដល់លុបពាក្យទាំងនោះអស់ ។
សេចក្តីពន្យល់ និង ព័ត៌មានសាច់រឿង
ភីលីព ៤:៦ ។ ការបង្ហាញការដឹងគុណនៅក្នុងចំណោមការប្រឈមទាំងឡាយ
ប្រធាន ឌៀថើរ អេស្វ អុជដូហ្វ ក្នុងគណៈប្រធានទីមួយបានបង្រៀនថា ការមានឥរិយាបថនៃការដឹងគុណអាចប្រទានពរដល់យើងនៅក្នុងកាលៈទេសៈលំបាកៗនានាដែលយើងអាចជួប ដោយរួមបញ្ចូលទាំងរឿងដែលធ្វើឲ្យយើងព្រួយបារម្ភផងដែរ ៖
« សេចក្ដីយោងបទគម្ពីរភាគច្រើនមិនបានពោលអំពីការដឹងគុណចំពោះ រឿងទាំងឡាយនោះទេ តែណែនាំឲ្យមានអារម្មណ៍ ឬឥរិយាបថនៃការដឹងគុណទូទៅមួយ ។ …
« យើងអាចជ្រើសរើសថ្លែងអំណរគុណ មិនថាមានអ្វីកើតឡើងនោះទេ ។
« ការដឹងគុណប្រភេទនេះនឹងផ្លាស់ប្ដូរអ្វីៗគ្រប់យ៉ាងដែលកំពុងកើតឡើងជុំវិញយើង ។ វាលើសពីការខកចិត្ត ការបាក់ទឹកចិត្ត និងភាពអស់សង្ឃឹមទៅទៀត ។ …
« ពេលយើងមានអំណរគុណចំពោះព្រះ ក្នុង ស្ថានភាពរបស់យើង នោះយើងអាចមានសេចក្ដីសុខសាន្តនៅក្នុងគ្រានៃទុក្ខវេទនា ។ ក្នុងពេលសោកសៅ យើងនៅតែអាចលើកដួងចិត្តយើងឲ្យសរសើរតម្កើង ។ ក្នុងពេលឈឺចាប់ យើងអាចរីករាយ ដោយ សារ ដង្វាយធួនរបស់ព្រះគ្រីស្ទ ។ ពេលមានទុក្ខសោកដ៏ជូរចត់ យើងអាចមានភាពជិតស្និទ្ធ និងភាពកក់ក្តៅនៃការ ឱប ក្រសោប ពីស្ថានសួគ៌ ។ …
« អំណរគុណចំពោះព្រះវរបិតាសួគ៌យើង នឹងពង្រីកគំនិត ហើយបំភ្លឺទស្សនវិស័យយើង » ( « Grateful in Any Circumstances » Ensign ឬ Liahona ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០១៤ ទំព័រ ៧០, ៧៥, ៧៧ ) ។
ភីលីព ៤:៦-៧ ។ សេចក្តីសុខសាន្តនៃព្រះ
ប្រធាន ថូម៉ាស អេស ម៉នសុន បានបង្រៀនអំពីសេចក្ដីសុខសាន្តដែលអាចកើតមាន ប្រសិនបើយើងអធិស្ឋាន ៖
« បងប្អូននឹងមានគ្រា ដែលបងប្អូនត្រូវដើរលើផ្លូវមួយដែលមានសុទ្ធតែបន្លា និងស្លាកស្នាមនៃការខិតខំពុះពារ ។ បងប្អូននឹងមានគ្រាដែលបងប្អូនមានអារម្មណ៍ថាដាច់ឆ្ងាយ—ថែមទាំងឃ្លាតឆ្ងាយ—ពីអង្គដែលប្រទាននូវរាល់អំណោយទានល្អៗ ។ បងប្អូនព្រួយបារម្ភថា បងប្អូនដើរតែឯង ។ ភាពភ័យខ្លាចបានជំនួសឲ្យសេចក្ដីជំនឿ ។
« នៅពេលបងប្អូនរកឃើញថាខ្លួនឯងនៅក្នុងកាលៈទេសៈបែបនេះ ខ្ញុំសូមអង្វរឲ្យបងប្អូនចងចាំដល់ការអធិស្ឋាន ។ ខ្ញុំស្រឡាញ់ប្រសាសន៍របស់ប្រធាន អ៊ែសរ៉ា ថាហ្វ ប៊ែនសឹន ស្ដីពីការអធិស្ឋាន ។ លោកបានថ្លែងថា
« ‹ ពេលមួយជីវិតរបស់ខ្ញុំ ពាក្យទូន្មានឲ្យពឹងផ្អែកលើការអធិស្ឋាន គឺមានតម្លៃលើសពាក្យទូន្មានណាៗទាំងអស់ដែលខ្ញុំធ្លាប់ … បានទទួល ។ វាបានក្លាយជាផ្នែកដ៏សំខាន់មួយនៃជីវិតខ្ញុំ—ជាយុថ្កា ជាប្រភពដ៏ស្ថិតស្ថេរមួយនៃកម្លាំង និងជាគ្រឹះនៃចំណេះដឹងរបស់ខ្ញុំចំពោះរឿងដ៏ទេវភាព ។ …
« ‹ … ទោះជាមានរឿងអភ័ព្វបានកើតឡើងក្ដី ប៉ុន្តែនៅក្នុងការអធិស្ឋាន យើងអាចស្វែងរកនូវការធានាអះអាង ដ្បិតព្រះនឹងនាំយកសេចក្ដីសុខសាន្តដល់ព្រលឹង ។ សេចក្តីសុខសាន្តនោះ អារម្មណ៍នៃភាពស្ងៀមស្ងាត់នោះ គឺជាពរជ័យដ៏អស្ចារ្យបំផុតសម្រាប់ជីវិត › [ អ៊ែសរ៉ា ថាហ្វ ប៊ែនសឹន ‹ Pray Always › Ensign ខែកុម្ភៈ ឆ្នាំ ១៩៩០ ទំព័រ ៤–៥ ] ។
« សាវកប៉ុលបានទូន្មាន ៖
« ‹ ចូរទូលដល់ព្រះ ឲ្យជ្រាបពីសេចក្តីសំណូមរបស់អ្នករាល់គ្នា ។
« ‹ យ៉ាងនោះ សេចក្តីសុខសាន្តរបស់ព្រះ ដែលហួសលើសពីអស់ទាំងគំនិត និងជួយការពារចិត្ត ហើយនិងគំនិតរបស់អ្នករាល់គ្នាក្នុងព្រះគ្រីស្ទយេស៊ូវ › [ ភីលីព ៤:៦–៧ ] ។
« ឱ ! ការសន្យានេះរុងរឿងអ្វីម្ល៉េះ ! សេចក្តីសុខសាន្តដែលយើងខិតខំស្វែងរក ហើយប្រាថ្នាចង់បាន ។
« យើងបានមិនត្រូវដាក់ឲ្យធ្វើដំណើរនៅលើផែនដីតែម្នាក់ឯងនោះឡើយ ។ មាននូវប្រភពនៃថាមពល កម្លាំង និងការលួងលោមដ៏អស្ចារ្យសម្រាប់យើងម្នាក់ៗ » ( « We Never Walk Alone » Ensign ឬ Liahona ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០១៣ ទំព័រ ១២១ ) ។
ភីលីព ៤:៨ ។ ការដាស់តឿនរបស់ប៉ុល
« ប៉ុលបានដាស់តឿនពួកបរិសុទ្ធឲ្យ ‹ ពិចារណា › ( ការគិតដោយប្រុងប្រយ័ត្នជាបន្តបន្ទាប់ ) ពីរឿងដែលពិត ជាសេចក្ដីណាដែលបរិសុទ្ធ គួរឲ្យស្រឡាញ់ ហើយមានឈ្មោះល្អ ( ភីលីព ៤:៨ ) ។ នៅពេលព្យាការីយ៉ូសែប ស្ម៊ីធ … បានដកស្រង់ ‹ ការដាស់តឿនរបស់ប៉ុល › នេះនៅក្នុងមាត្រានៃសេចក្ដីជំនឿ លោកបានផ្លាស់ប្ដូរឃ្លា ‹ ចូរពិចារណាពីសេចក្តីទាំងនោះចុះ › ឲ្យកាន់តែសកម្ម ‹ ស្វែងរក របស់ផងទាំងនេះ › ( មាត្រានៃសេចក្តីជំនឿ ១:១៣ បានបន្ថែមអក្សរទ្រេត ) ។ អែលឌើរ យ៉ូសែប ប៊ី វ៉ឺតលីន ( ឆ្នាំ១៩១៧–២០០៨ ) ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់បានពិភាក្សាពីការដាស់តឿននោះឲ្យ ‹ ស្វែងរករបស់ផងទាំងនេះ › ៖
« ‹ ពាក្យ ស្វែងរក មានន័យថាត្រូវទៅស្វែងរក ព្យាយាមរកឲ្យឃើញ ព្យាយាមដោយសមត្ថភាពផ្ទាល់ខ្លួន ដើម្បីទទួលបាន ។ វាតម្រូវឲ្យមានវិធានការចំពោះជីវិតយ៉ាងសកម្ម និងស្វាហាប់ ។ … ផ្ទុយទៅវិញ វាជាការរង់ចាំនៅស្ងៀមសម្រាប់ឲ្យអ្វីមួយល្អកើតឡើងដល់យើង ដោយយើងមិនបានខិតខំប្រឹងប្រែងសោះ ។
« ‹ យើងអាចបំពេញជីវិតរបស់យើងជាមួយនឹងរឿងល្អៗ ដោយមិនទុកចន្លោះសម្រាប់អ្វីផ្សេងទៀតឡើយ ។ យើងមានរឿងល្អៗជាច្រើនដែលត្រូវជ្រើសរើស រហូតដល់យើងមិនត្រូវរើសយករឿងអាក្រក់ៗឡើយ ។ …
« ‹ ប្រសិនបើយើងស្វែងរករឿងដែលមានគុណធម៌ ហើយគួរឲ្យស្រឡាញ់ នោះយើងប្រាកដជានឹងរកឃើញវា ។ ផ្ទុយទៅវិញ ប្រសិនបើយើងស្វែងរកអំពើអាក្រក់ នោះយើងក៏នឹងរកឃើញរឿងអាក្រក់នោះផងដែរ › ( « Seeking the Good » Ensign ខែឧសភា ឆ្នាំ ១៩៩២ ទំព័រ ៨៦ ) » ( New Testament Student Manual [ Church Educational System manual ឆ្នាំ ២០១៤ ] ទំព័រ ៤៣៧–៣៨ ) ។
អែលឌើរ ប្រ៊ូស អ័រ ម៉ាក់ខន់ឃី ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ក៏បានទូន្មានដូចគ្នាដល់សមាជិកសាសនាចក្រ « ឲ្យរកមើលអ្វីដែលល្អ ហើយស្អាងឡើងនៅក្នុងគ្រប់ការណ៍ទាំងអស់ ។ …
« នៅក្នុងទិដ្ឋភាពនៃអ្វីៗដែលបើកសម្ដែងនៅក្នុងពិភពលោកនេះ វាអាចងាយស្រួលដើម្បីផ្តោតសតិរបស់យើងទៅលើរឿងអវិជ្ជមាន ឬរឿងអាក្រក់ ឬដើម្បីបង្ហិនកម្លាំងរបស់យើងនៅលើបុព្វហេតុនៃភាពសង្ស័យ និងរឿងដែលធ្វើឲ្យងឿងឆ្ងល់ ។ …
« ខ្ញុំគិតថា ពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយមានកាតព្វកិច្ចដ៏អស្ចារ្យមួយដែលជម្រុញឲ្យពួកគេរីករាយនៅក្នុងព្រះអម្ចាស់ ដើម្បីសរសើរតម្កើងទ្រង់សម្រាប់សេចក្ដីល្អ និងព្រះគុណរបស់ទ្រង់ ដើម្បីសញ្ជឹងគិតពីសេចក្ដីពិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ចនៅក្នុងដួងចិត្តពួកគេ ហើយដាក់ចិត្តពួកគេលើរឿងសុចរិត ។ …
« មានក្រឹត្យវិន័យដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ចមួយ ដែលបានតាំងឡើងដោយព្រះផ្ទាល់ពីមុនកំណើតលោកិយនេះម្ល៉េះ ថាមនុស្សគ្រប់រូបនឹងទទួលផលចំពោះអ្វី ដែលខ្លួនបានសាបព្រោះ ។ ប្រសិនបើយើងគិតគំនិតអាក្រក់ អណ្ដាតរបស់យើងនឹងថ្លែងពាក្យមិនស្អាតស្អំ ។ ប្រសិនបើយើងថ្លែងពាក្យទុច្ចរិត មិនយូរមិនឆាប់យើងនឹងធ្វើកិច្ចការទុច្ចរិត ។ ប្រសិនបើចិត្តយើងផ្ដោតលើរឿងខាងសាច់ឈាម និងអំពើអាក្រក់នៃលោកិយ នោះរឿងខាងលោកិយ និងរឿងទុច្ចរិតនឹងក្លាយទៅជាផ្លូវធម្មតានៅក្នុងជីវិតយើង ។ ប្រសិនបើយើងសញ្ជឹងគិតរឿងដែលទាក់ទងនឹងរឿងអសីលធម៌ខាងផ្លូវភេទនៅក្នុងគំនិតយើង នោះមិនយូរប៉ុន្មានយើងនឹងគិតថា មនុស្សគ្រប់គ្នាគ្មានសីលធម៌ ហើយមិនស្អាតស្អំ ហើយវានឹងផ្ដួលរំលំរណាំងដែលខណ្ឌរវាងយើង និងពិភពលោកនេះ ។ …
« ផ្ទុយទៅវិញ ប្រសិនបើយើងកំពុងសញ្ជឹងគិតនៅក្នុងចិត្តយើងពីរឿងសុចរិត នោះយើងនឹងក្លាយជាមនុស្សសុចរិត » ( « Think on These Things » Ensign ខែមករា ឆ្នាំ ១៩៧៤ ទំព័រ ៤៦–៤៨ ) ។
ភីលីព ៤:១៣ ។ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទប្រទានកម្លាំងឲ្យយើងធ្វើរឿងល្អៗទាំងអស់
កម្លាំងដែលព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទប្រទានឲ្យយើងធ្វើនូវរាល់រឿងល្អៗទាំងអស់ ត្រូវបានហៅថាជាព្រះគុណ ( សូមមើលសេចក្ដីណែនាំដល់បទគម្ពីរទាំងឡាយ « ព្រះគុណ » ) ។ ប្រធាន ឌៀថើរ អេស្វ អុជដូហ្វ ក្នុងគណៈប្រធានទីមួយបានបង្រៀនពីកម្លាំងនេះ ដែលព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទប្រទានដល់យើងឲ្យធ្វើនូវរាល់រឿងល្អៗទាំងអស់ ដូចតទៅ ៖
« ការថ្លែងប្រាប់ដ៏មានអានុភាពនៃសេចក្ដីស្រឡាញ់ [ របស់ព្រះគ្រីស្ទ ] នោះ គឺជាអ្វីដែលនៅក្នុងព្រះគម្ពីរជាញឹកញាប់ហៅថា ព្រះគុណនៃព្រះ—ជំនួយ និង ការផ្ដល់ឲ្យដ៏ទេវភាពនៃកម្លាំងនោះ យើងអាចរីកចម្រើនចេញពីបុគ្គលដែលមានកំហុស និង មានកម្រិត ទៅជាបុគ្គលម្នាក់ដែលត្រូវបានលើកតម្កើងនៅក្នុង ‹ សេចក្ដីពិត និង ពន្លឺរហូតដល់ [ យើងបាន ] តម្កើងក្នុងសេចក្ដីពិត ហើយ [ ស្គាល់ ] ការណ៍គ្រប់យ៉ាង ›[ គោលលទ្ធិ និង សេចក្តីសញ្ញា ៩៣:២៨ ] ។ …
« … ព្រះចាក់ស្រោចពរជ័យនៃថាមពល និងកម្លាំង ដោយជួយយើងឲ្យសម្រេចរឿងទាំងឡាយ ដែលហួសសមត្ថភាពខ្លួនយើងអាចធ្វើបាន ។ ដោយសារតែព្រះគុណដ៏អស្ចារ្យនៃព្រះ ទើបកូនចៅនៃទ្រង់អាចយកឈ្នះទៅលើការល្បួងដ៏គ្រោះថ្នាក់ និង ការលាក់ខ្លួនរបស់អ្នកបញ្ឆោត ឈប់ប្រព្រឹត្តបាប ហើយ « បានល្អឥតខ្ចោះនៅក្នុងព្រះគ្រីស្ទ »[ មរ៉ូណៃ ១០:៣២ ] ។
« ទោះជាយើងមានភាពទន់ខ្សោយក្ដី ក៏យើងអាចយកឈ្នះវាបានដែរ ។ ប្រាកដណាស់ គឺដោយសារព្រះគុណនៃព្រះ បើយើងបន្ទាបខ្លួន ហើយមានសេចក្ដីជំនឿ នោះភាពទន់ខ្សោយនឹងបានទៅជាខ្លាំងពូកែ [ សូមមើល អេធើរ ១២:២៧ ] ។
« ពេញមួយជីវិតយើង ព្រះគុណនៃព្រះស្រោចស្របមកខាងសាច់ឈាម និង អំណោយទានខាងវិញ្ញាណ ដែលបង្កើនសមត្ថភាពយើង ហើយធ្វើឲ្យជីវិតយើងរីកចម្រើន ។ ព្រះគុណទ្រង់ដុសខាត់យើង ។ ព្រះគុណទ្រង់ជួយយើងឲ្យបានល្អប្រសើរបំផុត ។ …
« តើយើងយល់ដឹងអំពីការជំពាក់បំណុលរបស់យើងចំពោះព្រះវរបិតាសួគ៌ និង អង្វរដោយអស់ពីព្រលឹងដើម្បីបានព្រះគុណនៃព្រះដែរឬទេ ? » ( « The Gift of Grace » Ensign ឬ Liahona ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០១៥ ទំព័រ ១០៧-៩ ) ។
អែលឌើរ ចន អេជ ហ្គ្រូប៊ឺក នៃពួកចិតសិបនាក់ បានចែកចាយនូវឧទាហរណ៍មួយអំពីរបៀបដែលព្រះបានប្រទានកម្លាំងដល់បុរសស្មោះត្រង់ម្នាក់ ដែលវាអាចជួយឲ្យគាត់សម្រេចបាននូវការងារដ៏សុចរិតមួយ ( សូមមើល « The Lord’s Wind » Ensign ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ១៩៩៣ ទំព័រ ២៦–២៨ ) ។