មេរៀនទី ៥៣ ៖ លូកា ១៥

មេរៀនទី ៥៣

លូកា ១៥

សេចក្ដីផ្ដើម

ពួកផារិស៊ី និង ពួកអាចារ្យបានរអ៊ូរទាំអំពីទំនាក់ទំនងរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះនឹងពួកអ្នកយកពន្ធ និង មនុស្សមានបាប ។ ព្រះអង្គសង្គ្រោះបានឆ្លើយតបដោយការប្រទាននូវរឿងប្រៀបធៀបអំពីចៀមដែលបាត់ ការបាត់កាក់ និង រឿងកូនប្រុសខ្ជះខ្ជាយ ។

យោបល់សម្រាប់ការបង្រៀន

លូកា ១៥:១-១០

ព្រះយេស៊ូវបានប្រទានរឿងប្រៀបធៀបអំពីចៀមដែលបាត់ ការបាត់កាក់

សូមចាប់ផ្ដើមថ្នាក់ដោយការសួរដល់សិស្សប្រសិនបើពួកគេធ្លាប់បាត់វត្ថុមួយ ដែលមានតម្លៃចំពោះពួកគេ ។

តើអ្នកមានឆន្ទៈធ្វើអ្វីខ្លះដើម្បីស្វែងរកវា ? ហេតុអ្វី ?
តើអ្នកគិតថាវាមានន័យយ៉ាងណាចំពោះមនុស្សដែលបាន « វង្វេង » ខាងវិញ្ញាណ ? ( សូមជួយសិស្សយល់ដឹងថា រឿងនេះអាចសំដៅទៅលើអ្នកទាំងឡាយដែលពុំទាន់បានទទួលដំណឹងល្អនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទដែលបានស្ដារឡើងវិញ ឬដែលពុំរស់នៅស្របតាមការបង្រៀននៃដំណឹងល្អបច្ចុប្បន្ននេះ ) ។

សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យគិតអំពីនរណាម្នាក់ដែលពួកគេស្គាល់ ដែលអាចនឹងវង្វេងខាងវិញ្ញាណ ។ ចូរសុំឲ្យពួកគេពិចារណា អំពីរបៀបដែលពួកគេមានអារម្មណ៍យ៉ាងណាអំពីមនុស្សម្នាក់នេះ ។

សូមពន្យល់ថាលូកា ១៥មាននូវការបង្រៀនរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះអំពីអ្នកទាំងឡាយ ដែលវង្វេងខាងវិញ្ញាណ ។ សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យស្វែងរកសេចក្ដីពិតនៅក្នុងលូកា ១៥ស្ដីអំពីរបៀបដែលព្រះវរបិតាសួគ៌មានព្រះទ័យ អំពីអ្នកទាំងឡាយដែលវង្វេងខាងវិញ្ញាណ និង ទំនួលខុសត្រូវដែលយើងមានចំពោះពួកគេ ។

ចូរសុំឲ្យសិស្សម្នាក់អាន លូកា ១៥:១-២ ឮៗ ។ ចូរអញ្ជើញឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាម រកមើលថានរណាបានខិតមកជិតនឹងព្រះយេស៊ូវ ហើយនឹងអ្វីដែលពួកផារិស៊ី និងពួកអាចារ្យបានរអ៊ូរទាំ ។

តើនរណាបានខិតមកជិតនឹងព្រះអង្គសង្គ្រោះ ? ហេតុអ្វីក៏ពួកផារិស៊ី និង ពួកអាចារ្យរអ៊ូរទាំ ?
តើការរអ៊ូរទាំនេះ បង្ហាញអំពីពួកផារ៉ាស៊ី និង ពួកអាចារ្យយ៉ាងណា ?

ចូរពន្យល់ថា ព្រះអង្គសង្គ្រោះ បានឆ្លើយតបដោយការប្រទាននូវរឿងប្រៀបធៀបចំនួនបី ៖ ចៀមមួយដែលបាត់ កាក់មួយដែលបាត់ និង កូនប្រុសម្នាក់ដែលវង្វេង ។ រឿងប្រៀបធៀបទាំងនេះមានន័យទាំងផ្ដល់ក្ដីសង្ឃឹមដល់មនុស្សមានបាប ក៏ដូចជាស្ដីបន្ទោសដល់ភាពលាក់ពុត និងការលើកតំកើងខ្លួនឯងរបស់ពួកអាចារ្យ និង ពួកផារិស៊ី ។ ចូរលើកទឹកចិត្តដល់សិស្សឲ្យយកចិត្តទុកដាក់ទៅលើប្រធានបទនៃរឿងប្រៀបធៀបនីមួយៗ ថាហេតុអ្វីបានជាវាបាត់ និង របៀបដែលវារកឃើញវិញ ។

សូមចម្លងតារាងខាងក្រោមដាក់លើក្ដារខៀន ឬឲ្យវាទៅសិស្សទុកជាក្រដាសសម្រាប់ចែកឲ្យ។ សូមចាត់សិស្សជាគូៗ ហើយចាត់ឲ្យសិស្សម្នាក់សិក្សាលូកា ១៥:៣-៧ហើយសិស្សផ្សេងទៀតឲ្យសិក្សាលូកា ១៥:៨-១០។ សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យអានរឿងប្រៀបធៀបដែលចាត់ទៅឲ្យពួកគេ ហើយរកមើលចម្លើយចំពោះសំណួរនៅក្នុងកូឡោនខាងឆ្វេង ។ ( រឿងប្រៀបធៀបទីបី នឹងត្រូវប្រើនៅពេលក្រោយក្នុងមេរៀន ) ។

រូបភាព

ឯកសារចែកចាយ រឿងប្រៀបធៀបអំពីចៀមដែលបាត់ កាក់ និង កូនប្រុស

រឿងប្រៀបធៀបអំពីចៀមដែលបាត់ កាក់ និង កូនប្រុស

សៀវភៅសិក្សាព្រះគម្ពីរសញ្ញាថ្មីសម្រាប់គ្រូបង្រៀនថ្នាក់សិក្ខាសាលា—មេរៀនទី ៥៣

	លូកា ១៥:៣-៧ ។	លូកា ១៥:៨-១០	លូកា ១៥:១១-៣២
តើបាត់អ្វី ?
ហេតុអ្វីក៏វាបាត់ ?
តើវារកឃើញដោយរបៀបណា ?
តើពាក្យ ឬឃ្លាអ្វីខ្លះ ដែលពិពណ៌នាអំពីប្រតិកម្មដែលវាត្រូវបានរកឃើញវិញ ?

បន្ទាប់ពីផ្ដល់ពេលគ្រប់គ្រាន់ហើយ ចូរសុំឲ្យសិស្សពន្យល់អំពីរឿងប្រៀបធៀបដែលត្រូវបានចាត់ទៅឲ្យពួកគេ ហើយរាយការណ៍អំពីចម្លើយចំពោះសំណួរនៅក្នុងតារាងទៅដល់ដៃគូរបស់ពួកគេ ។ បន្ទាប់ពីសិស្សទាំងពីរនៅក្នុងក្រុមនីមួយៗបានបញ្ចប់ហើយ សូមអញ្ជើញសិស្សពីរបីនាក់ឲ្យមកឯក្ដារខៀន ហើយបំពេញនៅក្នុងតារាងនូវចម្លើយរបស់ពួកគេ ឬ ( ប្រសិនបើអ្នកពុំគូសតារាងនៅលើក្ដារខៀន ) ចែកចាយចម្លើយរបស់ពួកគេជាមួយសិស្សក្នុងថ្នាក់ ។

តើ ការបាត់ចៀម និងការបាត់កាក់មានភាពខុសគ្នាអ្វីខ្លះ ? ( ចៀមបានវង្វេងចេញពីផ្លូវពុំមែនជាកំហុសរបស់វាទេ ខណៈដែលកាក់ត្រូវបានបាត់ ដោយសារតែភាពធ្វេសប្រហែស ឬការមិនយកចិត្តទុកដាក់របស់ម្ចាស់វាផ្ទាល់ [សូមមើល ដេវីឌ អូ មិកឃេ នៅក្នុង Conference Report ខែ មេសា ឆ្នាំ ១៩៤៥ ទំព័រ ១២០, ១២១-២២ ] ) ។
យោងតាមខទី ៧និង១០តើកាក់ និង ចៀមដែលត្រូវបានរកឃើញតំណាងឲ្យអ្វី ? ( វាតំណាងឲ្យមនុស្សមានបាបដែលបានប្រែចិត្ត ហើយបានត្រឡប់មករកព្រះវិញ ) ។
តើទំនួលខុសត្រូវរបស់យើងមានអ្វីខ្លះចំពោះអ្នកទាំងឡាយដែលវង្វេង ទោះជាពួកគេវង្វេងដោយរបៀបណាក្ដីនោះ ?

សូមសរសេរប្រយោគមិនពេញលេញខាងក្រោមនៅលើក្ដារខៀន ៖ នៅពេលយើងជួយអ្នកដទៃឲ្យមានបំណងប្រាថ្នាប្រែចិត្ត …

ផ្អែកទៅលើចម្លើយនៃអ្នកទាំងឡាយដែលបានរកឃើញនូវអ្វីដែលបានបាត់ តើអ្នកនឹងបញ្ចប់សេចក្ដីថ្លែងការណ៍នៅលើក្ដារខៀនយ៉ាងដូចម្ដេច ? ( សិស្សគួររកឃើញគោលការណ៍មួយដែលស្រដៀងគ្នានឹងគោលការណ៍ខាងក្រោម ៖ នៅពេលយើងជួយអ្នកដទៃឲ្យប្រាថ្នាចង់ប្រែចិត្ត នោះយើងនឹងទទួលអារម្មណ៍នៃក្តីអំណរ និងសេចក្ដីអំណរនៃស្ថានសួគ៌ ។ ចូរបំពេញគោលការណ៍ដែលបានសរសេរនៅលើក្តារខៀន។ អ្នកអាចនឹងចង់អញ្ជើញសិស្សឲ្យពិចារណាធ្វើការសរសេរគោលការណ៍នេះ នៅក្នុងគម្ពីររបស់ពួកគេជិតនឹងលូកា ១៥:១-១០) ។
តើអ្នក ឬនរណាម្នាក់ដែលអ្នកស្គាល់បានជួយមនុស្សម្នាក់ដែលបានវង្វេងខាងវិញ្ញាណឲ្យមានបំណងប្រាថ្នាប្រែចិត្ត ឬខិតទៅកាន់តែជិតព្រះវរបិតាសួគ៌យ៉ាងដូចម្ដេច ? តើនរណាម្នាក់បានជួយដល់អ្នកនៅពេលណា ? ( សូមរំឭកសិស្សថា ពួកគេមិនគួរចែកចាយពីបទពិសោធន៍ឬ រឿងផ្ទាល់ខ្លួនខ្លាំងពេកនោះទេ ។ )

លូកា ១៥:១១-៣២

ព្រះយេស៊ូវបានប្រទានរឿងប្រៀបធៀបអំពីកូនប្រុសខ្ជះខ្ជាយ

សូមអញ្ជើញសិស្សក្នុងថ្នាក់គិតពិចារណាអំពីស្ថានភាពដូចខាងក្រោម ៖ យុវនារីម្នាក់ បានប្រព្រឹត្តអំពើបាបធ្ងន់ធ្ងរ ហើយបានឈប់អធិស្ឋាន និង ឈប់ចូលរួមក្នុងព្រះវិហារ ។ នាងមានប្រាថ្នាចង់ចាប់ផ្ដើមអធិស្ឋាន និង រស់នៅតាមបទដ្ឋានរបស់ព្រះអម្ចាស់វិញ ប៉ុន្តែនាងបារម្ភថា ទ្រង់មិនចង់ឲ្យនាងត្រឡប់មកវិញ ។

ចូរសុំឲ្យសិស្សសញ្ជឹងគិតថាតើពួកគេស្គាល់នរណាម្នាក់ ដែលអាចនឹងមានអារម្មណ៍ដូចជាបុគ្គលនៅក្នុងស្ថានភាពនេះឬទេ ។ សូមពន្យល់ថា រឿងប្រៀបធៀបទីបីនៅក្នុងលូកា ១៥គឺជារឿងអំពីកូនប្រុសខ្ជះខ្ជាយ ( មានន័យថា ជាមនុស្សម្នាក់ដែលបានចាយវាយយ៉ាងខ្ជះខ្ជាយ ហើយដោយឥតបើគិត ) បងប្រុសរបស់គាត់ និង ឪពុករបស់ពួកគេ ។ ចូរអញ្ជើញសិស្សឲ្យរកមើលសេចក្ដីពិតនៅពេលពួកគេសិក្សារឿងប្រៀបធៀបនេះដែលអាចជួយបុគ្គលម្នាក់ៗដែលអាចមានអារម្មណ៍ថាពួកគេបានវង្វេងហើយគ្មានសង្ឃឹមថាអាចត្រឡប់មកវិញ ។

សូមពិចារណាបែងចែកសិស្សជាក្រុមដែលមានសមាជិកបីនាក់ ។ សូមឲ្យក្រុមនិមួយៗនូវច្បាប់ចម្លងមួយនូវឯកសារចែកចាយដូចខាងក្រោម ។ សូមអញ្ជើញពួកគេអានលូកា ១៥:១១-៣២ឲ្យឮៗនៅក្នុងក្រុមរបស់ពួកគេ ។ សូមចាត់សិស្សម្នាក់ឲ្យពិចារណាអំពីរឿងប្រៀបធៀបអំពីទស្សនវិស័យរបស់កូនប្រុសខ្ជះខ្ជាយ ហើយឲ្យសិស្សទីពីរពិចារណាអំពីទស្សនៈវិស័យរបស់ឪពុក និង សិស្សទីបី ពិចារណាអំពីទស្សនៈវិស័យរបស់បងប្រុស ។

កិច្ចការក្រុមតូចៗ

អំឡុងពេលធ្វើកិច្ចការជាក្រុមតូចៗ សិស្សអាចត្រូវបានរំខានបង្វែរចេញពីគោលបំណងរបស់សកម្មភាព ពីបញ្ហាផ្ទាល់ខ្លួន ឬ ក្លាយទៅជាមិនសូវយកចិត្តទុកដាក់ក្នុងកិច្ចខិតខំរបស់ពួកគេដើម្បីរៀន ។ សូមបន្ដចូលរួមយ៉ាងសកម្មដោយការផ្លាស់ពីក្រុមមួយទៅក្រុមមួយទៀត ហើយពិនិត្យមើលសកម្មភាពនៃការរៀនសូត្រ ដើម្បីជួយសិស្សឲ្យផ្តោតយកចិត្តទុកដាក់ទៅលើកិច្ចការ និង ទទួលបានលទ្ធផលច្រើនបំផុតមកពីកិច្ចការនោះ ។

បន្ទាប់ពីសិស្សបានបញ្ចប់ការអាន ចូរសុំឲ្យពួកគេពិភាក្សាអំពីសំណួរនៅលើឯកសារដែលចែកឲ្យនៅក្នុងក្រុមរបស់ពួកគេ ។

រូបភាព

handout, The Parable of the Prodigal Son

រឿងប្រៀបធៀបអំពីកូនប្រុសខ្ជះខ្ជាយ

រឿងកូនប្រុសខ្ជះខ្ជាយ

តើមានអ្វីខ្លះដែលបានជួយអ្នកភ្ញាក់ដឹងខ្លួន ឬទទួលស្គាល់ស្ថានភាពអាក្រក់ដែលអ្នកកំពុងស្ថិតនៅ ?
តើអ្នករំពឹងឲ្យឪពុករបស់អ្នកធ្វើដូចម្តេចចំពោះការត្រឡប់មកផ្ទះវិញរបស់អ្នក ?
តើអ្នកអាចនឹងគិត ហើយមានអារម្មណ៍យ៉ាងណា នៅពេលឪពុករបស់អ្នកប្រព្រឹត្តនឹងអ្នក ដូចជាគាត់បានធ្វើ ?

ឪពុក

តើអ្នកអាចនឹងគិត ហើយមានអារម្មណ៍យ៉ាងណា ខណៈដែលកូនពៅរបស់អ្នកបានវង្វេងបាត់នោះ ?
ហេតុអ្វីក៏អ្នកស្វាគមន៍កូនប្រុសខ្ជះខ្ជាយរបស់អ្នកត្រឡប់មកផ្ទះ តាមរបៀបដែលអ្នកធ្វើនោះ ?
នៅពេលដែលកូនច្បងរបស់អ្នក អន់ចិត្តចំពោះរបៀបដែលអ្នកប្រព្រឹត្តនឹងប្អូនប្រុសរបស់គាត់ តើអ្នកបានជួយគាត់ឲ្យយល់អំពីសកម្មភាពរបស់អ្នកយ៉ាងដូចម្ដេច ?

បងប្រុស

តើអ្នកអាចនឹងគិត ហើយមានអារម្មណ៍យ៉ាងណា ខណៈដែលប្អូនប្រុសរបស់អ្នកបានវង្វេងបាត់នោះ ?
ហេតុអ្វីក៏វាលំបាកចំពោះអ្នកដើម្បីរីករាយចំពោះការត្រឡប់មកវិញរបស់ប្អូនប្រុសអ្នក?
តើមានពរជ័យអ្វីខ្លះ ដែលអ្នកបានទទួលចំពោះការមានភាពស្មោះត្រង់ចំពោះឪពុករបស់អ្នក ?

ចូរសួរសិស្សអំពីរបៀបដែលពួកគេនឹងបំពេញនៅក្នុងកូឡោនទីបី (លូកា ១៥:១១-៣២) នៃតារាងនៅលើក្ដារខៀន ឬនៅលើក្រដាសចែកចាយដំបូងគេ ។ សូមសរសេរចម្លើយរបស់សិស្សនៅលើក្ដារខៀន ឬអញ្ជើញសិស្សឲ្យសរសេរចម្លើយរបស់ពួកគេនៅលើក្រដាសចែកចាយរបស់ពួកគេ ។

ហេតុអ្វីក៏កូនប្រុសខ្ជះខ្ជាយបានវង្វេង ? ( ផ្ទុយគ្នាចំពោះរឿងចៀម និងកាក់ ពីរឿងកូនប្រុសខ្ជះខ្ជាយដែលបានវង្វេងដោយសារតែការបះបោររបស់គាត់ផ្ទាល់ ) ។
កាលបានយល់ដឹងថាឪពុកនៅក្នុងរឿងប្រៀបធៀបនេះតំណាងឲ្យព្រះវបិតាសួគ៌ តើយើងអាចរៀនអ្វីខ្លះអំពីរបៀបដែលព្រះវរបិតាសួគ៌បានឆ្លើយតបចំពោះអ្នកទាំងឡាយដែលត្រឡប់មករកទ្រង់ដោយការប្រែចិត្តនោះ ? ( សិស្សគួររកឃើញគោលការណ៍មួយដែលស្រដៀងគ្នានឹងគោលការណ៍ខាងក្រោម ៖ ប្រសិនបើយើងត្រឡប់ទៅរកព្រះវរបិតាសួគ៌តាមរយៈការប្រែចិត្ត និងការស្វែងរកការអភ័យទោសរបស់ទ្រង់ នោះទ្រង់នឹងរីករាយ ហើយស្វាគមន៍យើងឲ្យត្រឡប់មកក្នុងព្រះហស្តលាតត្រដាងរបស់ទ្រង់វិញ ។ សូមសរសេរគោលការណ៍នេះនៅលើក្ដារខៀន ) ។
តើគោលការណ៍នេះអាចជួយអ្នកទាំងឡាយដែលមានអារម្មណ៍ថាបានវង្វេងខាងវិញ្ញាណយ៉ាងដូចម្ដេច ?

សូមឲ្យសិស្សម្នាក់អានសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមនេះឮៗដោយអែលឌើរ ជែហ្វ្រី អ័រ ហូឡិន ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ ៖

រូបភាព
អែលឌើរ ជែហ្វ្រី អ័រ ហូឡិន

« នៅក្នុងរូបភាពដ៏ទន់ភ្លន់នៃភាពអន្ទះសាររបស់ក្មេងប្រុសនេះ ឪពុកស្មោះត្រង់បានរត់ទៅជួបនឹងគាត់ ហើយការឱបថើបគាត់ គឺជាទិដ្ឋភាពដ៏រំជួលចិត្ត និង មានក្ដីករុណាបំផុតមួយនៅក្នុងបទគម្ពីរទាំងអស់ ។ រឿងនេះប្រាប់ថា កូនទាំងអស់របស់ព្រះ ទាំងកូនដែលវង្វេងផ្លូវ ឬអ្វីផ្សេងទៀត ថាព្រះចង់ឲ្យយើងត្រឡប់ទៅរកព្រះហស្តការពាររបស់ទ្រង់ខ្លាំងប៉ុណ្ណា » («The Other Prodigal »Ensignខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០០២ ទំព័រ ៦២ ) ។

សូមរំឭកសិស្សអំពីបងច្បងនៅក្នុងរឿងប្រៀបធៀប ។

ហេតុអ្វីក៏អ្នកគិតថាបងច្បងខឹង ?

សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់ឲ្យអានឮៗ នូវសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមនេះឮៗដោយអែលឌើរ ជែហ្វ្រី អ័រ ហូឡិន នៃកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ ហើយសុំឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ស្ដាប់មើលពីយោបល់ស្ដីអំពីមូលហេតុដែលបងច្បងខឹង ៖

រូបភាព
អែលឌើរ ជែហ្វ្រី អ័រ ហូឡិន

« កូនប្រុសរូបនេះពុំខឹងខ្លាំងដែលប្អូនប្រុសដែលបានមកផ្ទះវិញ ដូចជាគាត់ខឹងនឹងឪពុកម្ដាយគាត់ដែលរីករាយយ៉ាងខ្លាំងអំពីរឿងនោះ ។ ចំពោះអារម្មណ៍ដែលថាគេពុំដឹងគុណ ហើយប្រហែលជាអាណិតខ្លួនឯងច្រើនបន្ដិចនេះ កូនប្រុសដែលធ្វើកាតព្វកិច្ចរបស់គាត់នេះ—ហើយគាត់គឺជាអ្នកធ្វើកាតព្វកិច្ចដ៏អស្ចារ្យ—បានភ្លេចអំពីគ្រាមួយ ដែលគាត់ពុំធ្លាប់ដឹងពីភាពអាក្រក់ ឬភាពអស់សង្ឃឹម ភាពភ័យខ្លាច ឬការស្អប់ខ្ពើមខ្លួនឯង ។ គាត់បានភ្លេចនូវគ្រាមួយដែលថាគោគ្រប់ក្បាលនៅក្នុងក្រោល ហើយក៏ដូចជាខោអាវក្នុងទូ និងចិញ្ចៀននៅក្នុងថតតុទាំងអស់ផងដែរ គឺជារបស់ផងគាត់រួចទៅហើយនោះ ។ គាត់បានភ្លេចគ្រាមួយដែលភាពស្មោះត្រង់របស់គាត់បាន ហើយនឹងត្រូវបានផ្ដល់រង្វាន់ជានិច្ច ។ …

គាត់ពុំទាន់មានចិត្តករុណា និង ក្ដីមេត្តានៅឡើយទេ ដែលវាជាដង្ហើមនៃក្ដីសប្បុរសធម៌នៃចក្ខុវិស័យដើម្បីមើលឃើញថានេះពុំមែនជាការត្រឡប់មកវិញដើម្បីប្រកួតប្រជែងនោះទេ ។ នោះគឺជាប្អូនប្រុសរបស់គាត់ ។ …

« ច្បាស់ណាស់ ប្អូនប្រុសនេះ ធ្លាប់ជាអ្នកមានទោស—ជាអ្នកទោសនៃអំពើបាប ភាពល្ងិតល្ងង់ និង នៅក្នុងទ្រុងជ្រូក ។ ប៉ុន្តែបងប្រុសបានរស់ នៅក្នុងការជាប់ឃុំខ្លះៗផងដែរ ។ ពីព្រោះ គាត់ពុំទាន់អាចដោះលែងខ្លួនគាត់ពីការជាប់ឃុំឃាំង ។ គាត់ត្រូវបានលងបន្លាចដោយអសូរកាយភ្នែកបៃតងនៃភាពច្រណែន » (« The Other Prodigal » ទំព័រ ៦៣ ) ។

ស្របតាមអែលឌើរ ហូឡិន ហេតុអ្វីក៏បងប្រុសច្បងខឹង ?
តើយើងចាំបាច់ត្រូវធ្វើអ្វីខ្លះ ដើម្បីចងចាំគ្រាដែលយើងមើលឃើញព្រះប្រកបដោយក្ដីមេត្តាករុណា ហើយបានប្រទានពរដល់អ្នកទាំងឡាយដែលប្រែចិត្ត ហើយត្រឡប់មកទ្រង់វិញនោះ ?
តើគោលការណ៍អ្វីខ្លះ ដែលយើងអាចរៀនមកពីរឿងប្រៀបធៀបនេះ អំពីការប្រែក្លាយឲ្យកាន់តែដូចជាព្រះវរបិតាសួគ៌របស់យើង ? ( សិស្សគួររកឃើញគោលការណ៍មួយដែលស្រដៀងគ្នានឹងគោលការណ៍ខាងក្រោម ៖ យើងអាចប្រែក្លាយកាន់តែដូចជាព្រះវរបិតាសួគ៌របស់យើង ដោយការឆ្លើយតបដោយក្ដីមេត្តាករុណា និង ក្ដីអំណរ នៅពេលអ្នកដទៃប្រែចិត្ត) ។

ចូររំឭកគោលការណ៍ដែលសិស្សបានរៀនមកពីរឿងប្រៀបធៀបនៅក្នុងលូកា ១៥ ។ ចូរសុំឲ្យសិស្សពន្យល់អំពីរបៀបដែលពួកគេអាចនឹងប្រើគោលការណ៍ទាំងនេះដើម្បីឆ្លើយតបចំពោះពួកផារិស៊ី និង ពួកអាចារ្យដែលបានរអ៊ូរទាំ នៅពេលព្រះយេស៊ូវបានទទួលទានជាមួយនឹង ពួកមនុស្សមានបាប ។

ចូររំឭកសិស្សអំពីមនុស្សដែលពួកគេបានគិតដល់ នៅពេលចាប់ផ្ដើមថ្នាក់ ដែលអាចនឹងវង្វេងខាងវិញ្ញាណ ។ សូមលើកទឹកចិត្តដល់ពួកគេឲ្យពិចារណាប្រកបដោយការអធិស្ឋានអំពីរបៀបដែលពួកគេអាចជួយមនុស្សនោះប្រែចិត្ត ហើយខិតមកកាន់តែជិតព្រះវរបិតាសួគ៌ ។ សូមអញ្ជើញពួកគេឲ្យសរសេរចម្លើយ ឆ្លើយនឹងសំណួរនេះចូលក្នុងសៀវភៅកំណត់ចំណាំក្នុងថ្នាក់ ឬសៀវភៅកំណត់ត្រាការសិក្សាព្រះគម្ពីររបស់ពួកគេ ៖

តើវិធីមួយដែលអ្នកនឹងអនុវត្តនូវអ្វីដែលអ្នកបានរៀននៅថ្ងៃនេះ គឺជាអ្វី ?

សេចក្តីពន្យល់ និង ព័ត៌មានសាច់រឿង

លូកា ១៥។ « រឿងប្រៀបធៀបអំពីការវង្វេងបាត់ »

រឿងប្រៀបធៀបបានកត់ត្រានៅក្នុងលូកា ១៥គឺជាចម្លើយរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះទៅកាន់ពួកផារិស៊ី និង ពួកអាចារ្យ បន្ទាប់ពីពួកគេបានដាក់ទោសទ្រង់ចំពោះការទទួលទានអាហារ និងការផឹកជាមួយនឹងពួកមនុស្សមានបាប ។ ដូចបានមើលឃើញនៅក្នុងបរិបទនេះ រឿងប្រៀបធៀបទាំងនេះពុំមានតែជាពាក្យនៃក្ដីសង្ឃឹមសម្រាប់មនុស្សមានបាបប្រែចិត្តប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែក៏មាននូវការស្ដីបន្ទោសខ្លាំងៗទាស់នឹងភាពសុចរិតតែខ្លួនឯងផងដែរ ។ ការស្ដីបន្ទោសនេះ អាចមើលទៅហាក់ដូចជានៅក្នុងសេចក្ដីថ្លែងការណ៍របស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ មានក្ដីអំណរកាន់តែច្រើននៅស្ថានសួគ៌ចំពោះមនុស្សមានបាប ដែលប្រែចិត្តម្នាក់ ជាងមនុស្ស ៩៩ នាក់ដែលពុំត្រូវការការប្រែចិត្ត ។ សេចក្ដីយោងរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះចំពោះ « ជាជាងមនុស្សសុចរិត ដែលមិនត្រូវការប្រែចិត្ត » (លូកា ១៥:៧) តែពុំបានឲ្យយោបល់ដល់ពួកផារិស៊ី និង ពួកអាចារ្យថាពុំចាំបាច់ត្រូវការប្រែចិត្តនោះទេ ។ ប៉ុន្តែវាគឺជាភាពវាងវៃមួយដែលតំណាងឲ្យការលើកតម្កើងដោយអំនួតតែខ្លួនឯងរបស់ពួកផារិស៊ី និងពួកអាចារ្យ និង ការពុំបានទទួលស្គាល់នូវតម្រូវការដើម្បីប្រែចិត្តខ្លួនគេនោះ ។ ការថ្កោលទោសមួយទៀតគឺចំពោះអាកប្បកិរិយារបៀបនេះ អាចមើលទៅហាក់ដូចជានៅក្នុងទង្វើរបស់បងប្រុស នៅក្នុងរឿងប្រៀបធៀបនៃរឿងកូនប្រុសខ្ជះខ្ជាយ ។ ដូចជាពួកផារិស៊ី និង ពួកអាចារ្យ ដែលបានរអ៊ូរទាំនៅពេលព្រះយេស៊ូវបានទទួលមនុស្សមានបាប នោះបងប្រុសនៅក្នុងរឿងប្រៀបធៀបនោះបានមានប្រតិកម្មដោយការខឹងសម្បារចំពោះការលើកតំកើងខ្លួនឯង ជាជាងមានចិត្តមេត្តាករុណាពេលដែលឪពុករបស់ខ្លួនបានស្វាគមន៍ប្អូនប្រុសដែលវង្វេងនោះត្រឡប់មកវិញ ។

លូកា ១៥:១-៣២។ ចៀម កាក់ និង កូនប្រុសខ្ជះខ្ជាយ បានត្រូវវង្វេងតាមរបៀបផ្សេង

ប្រធាន ដាវីឌ អូ មិកឃេ បានមានប្រសាសន៍អំពីមូលហេតុដែលមនុស្សមួយចំនួនបានទៅជាវង្វេង ៖

« ខ្ញុំប្រាថ្នាចង់សំដៅទៅលើស្ថានភាពដែលនាំទៅ [ចៀម កាក់ និង កូនប្រុសខ្ជះខ្ជាយ ] ត្រូវបានវង្វេងបាត់ ។ …

« ខ្ញុំសូមសួរបងប្អូននារាត្រីនេះ តើចៀមនោះបានវង្វេងដោយរបៀបណា ? គាត់ពុំបានបះបោរទេ ។ ប្រសិនបើអ្នកមើលតាមការប្រៀបធៀបនោះ ចៀមកំពុងស្វែងរកជីវភាពរបស់វានៅក្នុងរបៀបដ៏សមហេតុផលបំផុត ប៉ុន្តែដោយភាពល្ងិតល្ងង់ ប្រហែលជាដោយឥតដឹងខ្លួន វាបានធ្វើតាមការការទាក់ទាញនៃទីវាល រំពឹងនូវវាលស្មៅកាន់តែខៀវខ្ចី រហូតដល់វាបានចេញទៅក្រៅហ្វូង ហើយបានវង្វេងបាត់ ។

« ដូច្នេះយើងមានអ្នកទាំងឡាយដែលនៅក្នុងសាសនាចក្រ ទាំងយុវជន និង យុវនារី ដែលបានវង្វេងចេញពីហ្វូងតាមរបៀបសមហេតុផលបំផុត ។ ពួកគេកំពុងស្វែងរកភាពជោគជ័យ ភាពជោគជ័យនៅក្នុងជំនួញ ជោគជ័យនៅក្នុងអាជីពរបស់ពួកគេ ហើយពីមុនពេលពួកគេបានឈប់មានចំណាប់អារម្មណ៍ទៅលើសាសនាចក្រ ហើយទីបំផុតត្រូវបានកាត់ផ្ដាច់ចេញពីហ្វូង ពួកគេបានវង្វេងចេញពីផ្លូវនៃភាពជោគជ័យពិតប្រាកដ ប្រហែលជាដោយភាពឆោតល្ងង់ ប្រហែលជាដោយឥតដឹងខ្លួន នៅក្នុងករណីមួយចំនួន ប្រហែលជាទៅដោយស្ម័គ្រចិត្ត ។ ពួកគេបានមើលមិនឃើញនូវអ្វីដែលបង្កើតឲ្យមានជោគជ័យពិត ។ …

« នៅក្នុង [ ករណីនៃកាក់ដែលបាត់ ] វត្ថុដែលបាត់ ពុំមែនជាទំនួលខុសត្រូវរបស់វានោះទេ ។ អ្នកដែលបានទុកចិត្តឲ្យទទួលកាក់នោះ ដោយសារតែការមិនយកចិត្តទុកដាក់ ឬដោយការធ្វេសប្រហែស បានធ្វើឲ្យបាត់ ឬធ្លាក់វាបាត់ ។ វាមានភាពខុសគ្នាមួយរវាងរឿងទាំងនេះ ហើយនេះគឺជារឿងមួយនៃរឿងទាំងបី ដែលខ្ញុំគិតថាអនុវត្តចំពោះយើងនាយប់នេះ ។ ការទទួលខុសត្រូវរបស់យើង មិនគ្រាន់តែកាក់ប៉ុណ្ណោះនោះទេ ប៉ុន្តែព្រលឹងរស់នៃកុមារតូចៗ យុវវ័យ និង មជ្ឈិមវ័យទាំងអស់ ។ យើងទទួលខុសត្រូវចំពោះពួកគេ ។ ពួកគេមួយចំនួនអាចនឹងវង្វេងនៅយប់នេះ ដោយសារតែការធ្វេសប្រហែសរបស់គ្រូបង្រៀនតាមផ្ទះក្នុងវួដ ។ …

« [ ស្ដីពីកូនប្រុសខ្ជះខ្ជាយ ៖ ] នេះគឺជាករណីដែលជាឆន្ទៈរបស់បុគ្គល នេះគឺជាការជ្រើសរើស ជាការជ្រើសរើសដោយសេរី ។ តាមរបៀបមួយ ដែលនេះគឺជាការបះបោរទាស់នឹងសិទ្ធិអំណាច ។ ហើយតើគាត់ធ្វើអ្វីខ្លះ ? គាត់បានចំណាយទ្រព្យសម្បត្តិរបស់គាត់នៅក្នុងការរស់នៅដែលវឹកវរ គាត់បានចំណាយទ្រព្យរបស់គាត់ជាមួយនឹងពួកសំផឹង ។ នោះគឺជារបៀបដែលពួកគេបានវង្វេង ។

« យុវវ័យដែលបានចាប់ផ្ដើមផ្ដេកផ្ដួលតាមតម្រេក និង តណ្ហារបស់ពួកគេ គឺស្ថិតនៅលើផ្លូវទៅរកការក្បត់សាសនា ប្រាកដដូចជាព្រះអាទិត្យរះនៅទិសខាងកើតដូច្នោះដែរ ។ ខ្ញុំពុំគ្រាន់តែនិយាយទៅកាន់យុវវ័យប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្ដែថ្លែងទៅគ្រប់បុរស ឬស្ត្រី ដែលចាប់ផ្ដើមស្ថិតនៅលើផ្លូវនៃការរស់នៅក្នុងជីវិតអសីលធម៌ នឹងបំបែកខ្លួនគាត់ចេញពីហ្វូង ក៏ដូចជាភាពងងឹតមកតាមពីក្រោយថ្ងៃលិចដោយពុំអាចចៀសពុំរួចដូច្នោះដែរ » ( នៅក្នុង Conference Report ខែ មេសា ឆ្នាំ ១៩៤៥ ទំព័រ ១២០, ១២១-២២, ១២៣ ) ។

លូកា ១៥:១-៣២។ ព្រះយេស៊ូវប្រទានរឿងប្រៀបធៀបអំពីចៀមដែលបាត់ កាក់ដែលបាត់ និង រឿងកូនប្រុសខ្ជះខ្ជាយ

អែលឌើរ ជេម អ៊ី ថាលម៉េហ្គ ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់បានសរសេរ ៖

« រឿងប្រៀបធៀបទាំងបី … គឺជាការបង្ហាញមួយអំពីអំណរដែលមាននៅស្ថានសួគ៌ចំពោះការស្រោចស្រង់ព្រលឹងមកវិញ ក្នុងចំណោមព្រលឹងដែលបានវង្វេង មិនថាព្រលឹងនោះត្រូវបានតំណាងដ៏ល្អបំផុតដោយសត្វចៀមមួយក្បាលដែលបានវង្វេងចេញទៅឆ្ងាយ ជាកាក់មួយដែលបានធ្លាក់បាត់ឈឹងដោយសារតែការធ្វេសប្រហែសរបស់អ្នកមើលថែរ ឬកូនប្រុសម្នាក់ដែលនឹងជ្រើសរើសបំបែកខ្លួនគាត់ពីផ្ទះ និង ពីស្ថានសួគ៌ ។ គ្មានការដោះសារចំពោះការស្មានថា មនុស្សមានបាបដែលប្រែចិត្តត្រូវបានទទួលអាទិភាពខ្ពស់ជាងព្រលឹងដែលសុចរិតមួយ ដែលបានតស៊ូនឹងអំពើបាបនោះទេ ។ … ទោះជាអំពើបាបគឺជារឿងដែលគួរស្អប់ខ្ពើមក្ដី ក៏មនុស្សមានបាបនៅតែមានតម្លៃចំពោះព្រះនេត្ររបស់ព្រះបិតាដែរ ដោយសារតែលទ្ធភាពនៃការប្រែចិត្តរបស់គាត់ ហើយត្រឡប់មករកភាពសុចរិតវិញនោះ ។ ការបាត់បង់ព្រលឹងគឺជាការបាត់បង់ដ៏ពិតជាក់ស្តែង និងដ៏ធំនៅចំពោះព្រះ ។ ទ្រង់បានឈឺចាប់ ហើយបានសោកសង្រែងព្រះទ័យ ដ្បិតទ្រង់ពុំចង់ឲ្យព្រលឹងណាមួយត្រូវវិនាសឡើយ » ( Jesus the Christ បោះពុម្ពលើកទី ៣ [ ឆ្នាំ ១៩១៦ ] ទំព័រ ៤៦១ ) ។

លូកា ១៥:៣-៧។ ចៀមដែលវង្វេង

« ព្យាការី យ៉ូសែប ស៊្មីធ ( ឆ្នាំ ១៨០៥-៤៤ ) បានមានប្រសាសន៍ថា ការបកប្រែមួយនៃរឿងប្រៀបធៀបគឺថា ‹ ចៀមមួយរយ គឺតំណាងឲ្យពួកសាឌូស៊ី និង ពួកផារិស៊ីចំនួនមួយរយនាក់ › ហើយដោយសារពួកគេពុំទទួលយក និង ពុំដើរតាមការបង្រៀនរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ នោះទ្រង់នឹងចេញពីហ្វូងចៀមទាំងនោះ ដើម្បីស្វែងរក ‹ បុគ្គលមួយចំនួន ឬពួកអ្នកយកពន្ធក្រីក្រម្នាក់ ដែលពួកផារិស៊ី និង ពួកសាឌូស៊ីបានស្អប់នោះវិញ › ។ នៅពេលទ្រង់រកឃើញ ‹ ចៀមដែលវង្វេងនោះ › ដែលបានប្រែចិត្ត ហើយទទួលយកទ្រង់ នោះពួកគេនឹងមាន ‹ អំណរនៅស្ថានសួគ៌ › ( នៅក្នុងHistory of the Church៥:២៦២ ) ។ ការបកប្រែនេះ ជួយយើងយល់ថា ព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ គឺជាការស្ដីបន្ទោសដើម្បីជួយឲ្យពួកផារិស៊ី និង ពួកអាចារ្យបានទទួលស្គាល់ថាខ្លួនពួកគេចាំបាច់ត្រូវប្រែចិត្ត ដ្បិតព្រះអម្ចាស់បញ្ជាឲ្យ ‹ មនុស្សទាំងអស់ទោះនៅទីណាក៏ដោយ ឲ្យប្រែចិត្ត › (គ និង ស ១៣៣:១៦សូមមើលផងដែរ រ៉ូម ៣:២៣,យ៉ូហានទី ១ ១:៨,គ. និង ស. ១៨:៩, ៤២) » (New Testament Student Manual [ Church Educational System manual ឆ្នាំ2014 ]ទំព័រ ១៦៨–៦៩) ។

លូកា ១៥:១១-៣២ ។ « កូនប្រុសខ្ជះខ្ជាយ »

យោងទៅលើរឿងប្រៀបធៀងនៃកូនប្រុសខ្ជះខ្ជាយ ប្រធាន ហ្គរដុន ប៊ី ហ៊ិងគ្លី បានជម្រុញទឹកចិត្ត ៖

« ខ្ញុំសូមឲ្យអ្នករាល់គ្នាអានរឿងនោះ ។ ឪពុកម្ដាយគ្រប់រូបគប្បីអានវាម្ដងហើយម្ដងទៀត ។ វាល្មមគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីអនុវត្តគ្រប់ក្រុមគ្រួសារ និងគ្រប់មនុស្សជាតិ ដ្បិតតើយើងទាំងអស់គ្នាពុំមែនជាកូនប្រុស និង កូនស្រីខ្ជះខ្ជាយទាំងអស់គ្នាទេឬអី ដែលចាំបាច់ត្រូវប្រែចិត្ត ហើយទទួលទាននូវការអភ័យទោសដោយក្ដីករុណាពីព្រះវរបិតាសួគ៌របស់យើង បន្ទាប់មកធ្វើតាមគំរូរបស់ទ្រង់នោះ ? » (« Of You It Is Required to Forgive »Ensignខែ មិថុនា ឆ្នាំ ១៩៩១ ទំព័រ ៥ ) ។

ប្រធាន ហ៊ីងគ្លី ក៏បានមានប្រសាសន៍ផងដែរថា ៖

« យើងមួយចំនួនដែលជាសមាជិកនៃសាសនាចក្រ … បានស្រែកដោយការឈឺចាប់ ការរងទុក្ខ ភាពឯកោ និង ភាពភ័យខ្លាច ។ កាតព្វកិច្ចដ៏អស្ចារ្យ និង ឧឡារិកមួយរបស់យើងដើម្បីឈោងទៅជួយពួកគេ ដើម្បីលើកពួកគេ ដើម្បីបីបាច់ពួកគេប្រសិនបើពួកគេស្រេកឃ្លាន ដើម្បីចិញ្ចឹមវិញ្ញាណរបស់ពួកគេ ប្រសិនបើពួកគេស្រេកឃ្លានសេចក្ដីពិត និង សេចក្ដីសុចរិត ។ …

« … មានអ្នកទាំងឡាយដែលធ្លាប់មានភាពកក់ក្តៅនៅក្នុងសេចក្ដីជំនឿ ប៉ុន្តែសេចក្ដីជំនឿបានប្រែទៅជាទន់ខ្សោយ ។ ពួកគេជាច្រើនចង់ត្រឡប់មកវិញ ប៉ុន្តែពុំដឹងពីរបៀបដើម្បីត្រឡប់មកវិញ ។ ពួកគេត្រូវការដៃឈោងទៅជួយពួកគេដោយភាពរាក់ទាក់ ។ ដោយការខិតខំខ្លះៗ ពួកគេជាច្រើនអាចត្រូវបាននាំត្រឡប់មកទទួលទានអាហារនៅតុរបស់ព្រះអម្ចាស់ជាថ្មីម្ដងទៀត ។

« បងប្អូនប្រុសស្រី ខ្ញុំសង្ឃឹម ហើយអធិស្ឋានថា យើងម្នាក់ៗ … នឹងមានដំណោះស្រាយដើម្បីស្វែងរកជនដែលត្រូវការជំនួយ ជនដែលឯកោ ហើយស្ថិតនៅក្នុងស្ថានភាពដ៏លំបាក ហើយលើកពួកគេឡើងនៅក្នុងវិញ្ញាណនៃសេចក្ដីស្រឡាញ់ចូលទៅក្នុងការឱបក្រសោបនៃសាសនាចក្រ ជាទីកន្លែងដែលមានដៃដ៏រឹងមាំ និងចិត្តដែលពេញដោយក្ដីស្រឡាញ់នឹងធ្វើឲ្យពួកគេមានភាពកក់ក្ដៅ លួងលោមពួកគេ គាំទ្រពួកគេ ហើយដាក់ពួកគេនៅលើផ្លូវនៃជីវិតរីករាយ ហើយមានន័យ »(« Reach with a Rescuing Hand » Ensign ខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ១៩៩៦ ទំព័រ ៨៦) ។