ការដឹង ការស្រឡាញ់ និងការរីកចម្រើន
សូមឲ្យយើងបានយល់ពីផ្នែករបស់យើងនៅក្នុងកិច្ចការនៃការងារបម្រើដ៏ធំនេះ ដើម្បីយើងនឹងប្រែក្លាយកាន់តែដូចជាទ្រង់ ។
នៅឆ្នាំ ២០១៦ ក្រុមចម្រៀងរោងឧបោសថនៅវិសាលដ្ឋានព្រះវិហារបរិសុទ្ធបានមកលេងនៅប្រទេសន័រវ៉េ និងប៊ែលហ្សិក ។ ហើយដោយសារខ្ញុំបានចំណែកនៅក្នុងព្រឹត្តិការណ៍ដ៏រំភើបនោះ ខ្ញុំមានឱកាសរីករាយនឹងការសម្ដែងរបស់ពួកគេពីរលើក ។
អំឡុងពេលនៃការសម្ដែងរបស់ពួកគេ ខ្ញុំបានគិតថាវាជាកិច្ចខិតខំដ៏អស្ចារ្យណាស់ ដើម្បីធ្វើដំណើរពីកន្លែងមួយទៅកន្លែងមួយជាមួយនឹងក្រុមធំបែបនេះនោះ ។ គំនិតរបស់ខ្ញុំដក់ជាប់ជាមួយនឹងឃ្មោះដ៏ធំ ដែលវាពិបាក ហើយប្រហែលជាថ្លៃណាស់ដើម្បីផ្ញើវាមកទីនេះ បើប្រៀបធៀបទៅនឹងវីយ៉ូឡុង ត្រែ ឬឧបករណ៍ផ្សេងទៀតដែលអ្នកអាចស្ពាយនឹងស្មាអ្នកដោយងាយស្រួលនោះ ។ ប៉ុន្តែពេលមើលពីការរួមចំណែកពិតប្រាកដរបស់ឃ្មោះនេះ ខ្ញុំបានដឹងថា គេវាយវាតែពីរបីដងប៉ុណ្ណោះ កាលដែលឧបករណ៍តូចៗផ្សេងទៀតបានរួមចំណែកភាគច្រើនបំផុតនៃការប្រគំតន្ត្រីនោះ ។ ខ្ញុំបានគិតថា បើគ្មានសំឡេងរបស់ឃ្មោះនោះទេ នោះការសម្ដែងនឹងមិនដូចគ្នាទេ ដូច្នេះហើយកិច្ចខិតខំនោះត្រូវតែធ្វើឡើងដើម្បីបញ្ចូនឃ្មោះដ៏ធំនេះឆ្លងកាត់មហាសមុទ្រ ។
ពេលខ្លះ យើងអាចមានអារម្មណ៍ថាយើងដូចជាឃ្មោះដ៏ធំនោះដែរ គ្រាន់តែល្អល្មមគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីលេងក្នុងផ្នែកដ៏តូចនៅក្នុងការសម្ដែងប៉ុណ្ណោះ ។ ប៉ុន្តែសូមឲ្យខ្ញុំប្រាប់បងប្អូនថា សំឡេងរបស់បងប្អូនសំខាន់ខ្លាំងណាស់ ។
យើងត្រូវការឧបករណ៍ទាំងអស់ ។ ពួកយើងខ្លះរៀនបានយ៉ាងងាយ ហើយធ្វើបានល្អនៅសាលារៀន ខណៈដែលអ្នកផ្សេងទៀតមានទេពកោសល្យខាងសិល្បៈ ។ អ្នកខ្លះចេះរចនាម៉ូត និងសង់របស់របរ ឬថែទាំ ការពារ ឬបង្រៀនអ្នកផ្សេងទៀត ។ យើងគ្រប់គ្នាត្រូវការមនុស្សទាំងអស់នោះដើម្បីនាំពណ៌ និងអត្ថន័យដល់ពិភពលោកនេះ ។
ចំពោះអស់អ្នកដែលមានអារម្មណ៍ថា ពួកគេពុំមានអ្វីដើម្បីរួមចំណែក ឬជឿថា ពួកគេគ្មានសារសំខាន់ ឬមិនមានតម្លៃដល់នរណាសោះ ចំពោះអ្នកផ្សេងទៀតប្រហែលជាមានអារម្មណ៍ថា អ្វីៗគ្រប់យ៉ាងគឺល្អប្រសើរនៅក្នុងជីវិតគេ ហើយនរណាក៏ដោយនៅចន្លោះនោះ ខ្ញុំសូមថ្លែងសារនេះដល់បងប្អូន ។
មិនថាបងប្អូនស្ថិតត្រង់ណាក៏ដោយនៅលើផ្លូវនៃជីវិត បងប្អូនមួយចំនួនប្រហែលជាមានអារម្មណ៍ថាមានបន្ទុកហួសកម្រិត ដែលបងប្អូនមិនទាំងគិតផងថាបងប្អូនស្ថិតនៅលើផ្លូវនោះ ។ ខ្ញុំចង់អញ្ជើញបងប្អូនឲ្យឈានជើងចេញពីភាពងងឹតចូលទៅក្នុងពន្លឺ ។ ពន្លឺនៃដំណឹងល្អនឹងផ្ដល់នូវភាពកក់ក្ដៅ និងការព្យាបាល ហើយនឹងជួយបងប្អូនឲ្យយល់ពីអត្តសញ្ញាណរបស់បងប្អូន និងគោលបំណងនៅក្នុងជីវិតរបស់បងប្អូន ។
ពួកយើងខ្លះបានវង្វេងលើផ្លូវដែលហាមឃាត់ ដើម្បីសាកល្បងរកមើលសុភមង្គលនៅទីនោះ ។
ព្រះវរបិតាសួគ៌ដ៏ពោរពេញដោយក្ដីស្រឡាញ់បានអញ្ជើញយើងឲ្យដើរតាមផ្លូវនៃភាពជាសិស្ស ដើម្បីត្រឡប់ទៅកាន់ទ្រង់វិញ ។ ទ្រង់ ស្រឡាញ់ យើង ដោយ ក្ដី ស្រឡាញ់ ដ៏ ឥតខ្ចោះ ។១
តើអ្វីទៅជាផ្លូវនោះ ? ផ្លូវនោះគឺដើម្បីជួយគ្នាទៅវិញទៅមកឲ្យយល់ថា យើងជានរណាតាមរយៈការផ្ដល់ការងារបម្រើដល់គ្នាទៅវិញទៅមក ។
ចំពោះខ្ញុំ ការងារបម្រគឺការអនុវត្តសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ទេវភាព ។២ តាមរបៀបនោះយើងបង្កើតនូវបរិយាកាសមួយដែលទាំងអ្នកផ្ដល់ឲ្យ និងអ្នកទទួលទទួលបាននូវបំណងប្រាថ្នាដើម្បីប្រែចិត្ត ។ និយាយម្យ៉ាងទៀត យើងផ្លាស់ប្ដូរទិសដៅ ហើយខិតកាន់តែជិត និងប្រែក្លាយកាន់តែដូចជាព្រះអង្គសង្គ្រោះយើង គឺព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។
ឧទាហរណ៍ មិនចាំបាច់ប្រាប់ស្វាមីឬភរិយា ឬកូនៗពីរបៀបដែល ពួកគេត្រូវអភិវឌ្ឍចំណុចណានោះទេ ពួកគេដឹងរួចហើយ ។ ការបង្កើតបរិយាកាសនៃក្ដីស្រឡាញ់បែបនេះហើយ ដែលពួកគេនឹងត្រូវបានជម្រុញឲ្យធ្វើការផ្លាស់ប្ដូរដ៏ចាំបាច់នៅក្នុងជីវិតពួកគេ ហើយក្លាយជាមនុស្សកាន់តែល្អប្រសើរ ។
នៅក្នុងរបៀបនេះ ការប្រែចិត្តក្លាយជាដំណើរការនៃការបន្សុទ្ធជាប្រចាំថ្ងៃ ដែលអាចរួមមានការសូមទោសសម្រាប់ឥរិយាបទមិនល្អ ។ ខ្ញុំចាំ ហើយនៅតែជួបនឹងស្ថានភាពដែលខ្ញុំឆាប់នឹងកាត់សេចក្ដី ឬមិនងាយនឹងស្ដាប់ ។ ហើយនៅចុងបញ្ចប់នៃថ្ងៃនោះ អំឡុងការអធិស្ឋានផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ខ្ញុំ ខ្ញុំបានទទួលនូវការប្រឹក្សាប្រកបដោយក្ដីស្រឡាញ់ពីស្ថានសួគ៌ឲ្យប្រែចិត្ត ហើយប្រែក្លាយកាន់តែប្រសើរឡើង ។ បរិយាកាសដ៏ប្រកបដោយក្ដីស្រឡាញ់ដែលដំបូងឡើយបានបង្កើតឡើងដោយឪពុកម្ដាយ បងប្រុស និងបងស្រីខ្ញុំ ហើយក្រោយមកដោយភរិយា កូនៗ និងមិត្តភក្ដិខ្ញុំ បានជួយខ្ញុំឲ្យក្លាយជាមនុស្សកាន់តែល្អប្រសើរឡើង ។
យើងទាំងអស់គ្នាដឹងថា យើងអាចអភិវឌ្ឍនៅចំណុចណា ។ មិនចាំបាច់រំឭកគ្នាដដែលៗនោះទេ ប៉ុន្តែតម្រូវឲ្យស្រឡាញ់ និងផ្ដល់ការងារបម្រើដល់គ្នាទៅវិញទៅមក ហើយក្នុងការធ្វើដូច្នោះផ្ដល់នូវបរិយាកាសនៃឆន្ទៈដើម្បីផ្លាស់ប្ដូរ ។
នៅក្នុងបរិយកាសដូចគ្នានេះ យើងកំពុងរៀនថាយើងជានរណាពិតប្រាកដ ហើយថាតួនាទីរបស់យើងជាអ្វីនៅក្នុងជំពូកចុងក្រោយនៃប្រវត្តិសាស្ត្រពិភពលោកនេះ ពីមុនការយាងមកជាលើកទីពីររបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។
ប្រសិនបើបងប្អូនឆ្ងល់ពីផ្នែករបស់បងប្អូន ខ្ញុំសូមអញ្ជើញបងប្អូនឲ្យស្វែងរកកន្លែងមួយដែលបងប្អូនអាចនៅតែឯង ហើយសួរដល់ព្រះវរបិតាសួគ៌ដើម្បីបងប្អូនដឹងថាផ្នែកណាជារបស់បងប្អូន ។ បងប្អូនប្រហែលជាទទួលចម្លើយបន្តិចម្ដងៗ ហើយកាន់តែច្បាស់ឡើងៗ ពេលយើងចាក់គ្រឹះកាន់តែរឹងមាំក្នុងផ្លូវនៃសេចក្ដីសញ្ញា និងការងារបម្រើ ។
យើងកំពុងតែជួបនឹងការលំបាកដូចគ្នាដែលយ៉ូសែប ស្ម៊ីធ បានជួបពេលលោកស្ថិតនៅកណ្ដាលចម្បាំងខាងពាក្យសម្ដី និងការជ្រួលច្របល់ខាងគំនិត ។ ពេលយើងអាននៅក្នុងដំណើររឿងផ្ទាល់របស់លោក ជាញឹកញាប់លោកបាននិយាយទៅកាន់ខ្លួនឯងថា « តើត្រូវធ្វើអ្វីហ្ន៎ ? តើបក្សពួកមួយណាទៅដែលត្រូវ ឬក៏គេសុទ្ធតែខុសទាំងអស់គ្នា ? បើសិនជាមានបក្សពួកណាមួយដែត្រូវ នោះតើ[មួយ]ណាទៅ ហើយតើខ្ញុំនឹងស្គាល់តាមរបៀបណាបាន ? »៣
ជាមួយនឹងចំណេះដឹងដែលលោកបានរកឃើញនៅក្នុងសំបុត្ររបស់យ៉ាកុប ដែលថ្លែងថា « តែបើអ្នករាល់គ្នាណាមួយខ្វះប្រាជ្ញា មានតែសូមដល់ព្រះ ដែលទ្រង់ប្រទានដល់មនុស្សទាំងអស់ដោយសទ្ធា ឥតបន្ទោសផង នោះទ្រង់នឹងប្រទានឲ្យ »៤នោះនៅទីបំផុត យ៉ូសែបបានប្ដេជ្ញាចិត្តដើម្បី « សូមដល់ព្រះ » ។៥
យើងអានបន្ថែមទៀតថា វាជាលើកទីមួយនៅក្នុងជីវិតលោកដែលលោកបានធ្វើការប៉ុនប៉ងដូច្នេះ ទោះស្ថិតនៅកណ្ដាលការថប់បារម្ភរបស់លោកដែលលោកមិនដែលបានប៉ុនប៉ងអធិស្ឋានឲ្យឮៗ ក៏លោកបានធ្វើដូច្នោះ ។៦
ហើយវាអាចជាលើកទីមួយសម្រាប់យើង ដែលយើងថ្លែងទៅកាន់ព្រះរបស់យើងក្នុងរបៀបមួយដែលយើងមិនដែលធ្លាប់ធ្វើពីមុនមក ។
ដោយសារការប៉ុនប៉ងរបស់យ៉ូសែប នោះព្រះវរបិតាសួគ៌ និងព្រះរាជបុត្រារបស់ទ្រង់ គឺព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ បានយាងមកជួបលោក ហៅលោកដោយឈ្មោះ ហើយជាលទ្ធផល យើងមានការយល់ដឹងកាន់តែច្បាស់ថាយើងជានរណា ហើយថាយើងពិតជាសំខាន់ ។
យើងអានបន្ថែមទៀតថា នៅក្នុងយុវវ័យដ៏ទន់ភ្លន់របស់លោក យ៉ូសែបត្រូវបានធ្វើទុក្ខបុកម្នេញដោយពួកអ្នកដែលគួរតែជាមិត្តរបស់លោក និងជាអ្នកដែលត្រូវប្រព្រឹត្តល្អចំពោះលោក ។៧ អញ្ចឹងហើយ យើងអាចរំពឹងនូវការប្រឆាំងខ្លះៗ ពេលយើងរស់តាមជីវិតនៃភាពជាសិស្ស ។
ប្រសិនបើបងប្អូនមានអារម្មណ៍ថា បងប្អូនមិនអាចធ្វើជាផ្នែកមួយនៃក្រុមតន្ត្រីនេះនាពេលឥឡូវនេះ ហើយផ្លូវនៃការប្រែចិត្តហាក់ដូចជាពិបាកចំពោះបងប្អូន សូមដឹងថា បើយើងបន្តព្យាយាម នោះបន្ទុកនោះនឹងត្រូវបានដកចេញពីស្មារបស់យើង ហើយវានឹងបានស្រាលឡើង ។ ព្រះវរបិតាសួគ៌នឹងមិនដែលចាកចេញពីយើង ពេលយើងឈោងទៅរកទ្រង់នោះឡើយ ។ យើងអាចដួលចុះ ហើយងើបឡើងវិញ ហើយទ្រង់នឹងជួយយើងឲ្យបោសធូលីចេញពីជង្គង់យើង ។
ពួកយើងមួយចំនួនមានរបួស ប៉ុន្តែកញ្ចប់សង្គ្រោះបឋមរបស់ព្រះអម្ចាស់មានបង់រុំរបួសធំគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីរុំរបួសទាំងអស់របស់បងប្អូន ។
ដូច្នេះវាគឺសេចក្ដីស្រឡាញ់ ក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ល្អឥតខ្ចោះនោះហើយ ដែលយើងក៏ហៅថា សេចក្ដីសប្បុរស ឬសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏សុទ្ធសាធនៃព្រះគ្រីស្ទផងដរ៨ដែលយើងត្រូវការនៅក្នុងគេហដ្ឋានរបស់យើង ជាកន្លែងដែលឪពុកម្ដាយធ្វើការងារបម្រើដល់កូនៗរបស់ពួកគេ ហើយកូនៗធ្វើការងារបម្រើដល់ឪពុកម្ដាយរបស់ពួកគេ ។ តាមរយៈសេចក្ដីស្រឡាញ់នោះ ដួងចិត្តនឹងផ្លាស់ប្ដូរ ហើយមានបំណងប្រាថ្នាថ្មីដើម្បីធ្វើតាមព្រះរាជបំណងរបស់ទ្រង់ ។
វាគឺជាសេចក្ដីស្រឡាញ់នោះហើយដែលយើងត្រូវការ នៅក្នុងការដោះស្រាយជាមួយគ្នាទៅវិញទៅមកក្នុងនាមជាបុត្ររបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌ និងក្នុងនាមជាសមាជិកនៃសាសនាចក្ររបស់ទ្រង់ ដែលនឹងជួយយើងឲ្យបញ្ចូលនូវគ្រប់ឧបករណ៍តន្ត្រីទាំងអស់នៅក្នុងក្រុមតន្ត្រីរបស់យើង ដើម្បីយើងអាចសម្តែងបានយ៉ាងរុងរឿង ជាមួយនឹងក្រុមចម្រៀងដូចទេវតានៃស្ថានសួគ៌ ពេលដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះយាងមកម្ដងទៀត ។
វាគឺជាសេចក្ដីស្រឡាញ់នោះហើយ ជាពន្លឺដែលត្រូវបញ្ចាំង និងបំភ្លឺដល់អ្វីដែលនៅជុំវិញយើង កាលដែលយើងធ្វើកិច្ចការប្រចាំថ្ងៃរបស់យើង ។ មនុស្សនឹងកត់សម្គាល់ពីពន្លឺនោះ ហើយនឹងចាប់អារម្មណ៍នឹងវា ។ នោះគឺជាប្រភេទកិច្ចការផ្សព្វផ្សាយសាសនាដែលនឹងនាំមនុស្សដទៃ« ឲ្យមក ហើយមើល មក ហើយជួយ ព្រមទាំងមក ហើយនៅ » ។៩ ពេលបងប្អូនបានទទួលសាក្សីផ្ទាល់ខ្លួនអំពីកិច្ចការដ៏អស្ចារ្យនេះ និងផ្នែករបស់យើងនៅក្នុងកិច្ចការនេះ សូមឲ្យយើងរីករាយរួមគ្នាជាមួយព្យាការីយ៉ូសែប ស្ម៊ីធ ជាទីស្រឡាញ់របស់យើង ដែលបានប្រកាសថា « ត្បិតខ្ញុំបានឃើញការនិមិត្ត ខ្ញុំដឹងថា ខ្ញុំបានឃើញការនិមិត្ត ហើយខ្ញុំដឹងថា ព្រះទ្រង់ក៏ដឹងថាខ្ញុំបានឃើញការនិមិត្ត ហើយខ្ញុំពុំអាចបដិសេធរឿងនេះ » ។១០
ខ្ញុំសូមថ្លែងទីបន្ទាល់ដល់បងប្អូនថា ខ្ញុំដឹងថាខ្ញុំជានរណា ហើយខ្ញុំពិតជាដឹងថាបងប្អូនជានរណា ។ យើងគ្រប់រូបគឺជាបុត្រាបុត្រីរបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌ដែលទ្រង់ស្រឡាញ់យើង ។ ហើយទ្រង់ពុំបានបញ្ជូនយើងមកទីនេះឲ្យបរាជ័យនោះទេ ប៉ុន្តែឲ្យត្រឡប់ទៅរកទ្រង់់វិញដោយសិរីរុងរឿង ។ ថាយើងទាំងអស់គ្នាអាចយល់ពីផ្នែករបស់យើងនៅក្នុងកិច្ចការបម្រើដ៏អស្ចារ្យនេះ ដើម្បីយើងនឹងប្រែក្លាយកាន់តែដូចជាទ្រង់ ពេលព្រះអង្គសង្គ្រោះយាងមកម្ដងទៀត នេះជាការអធិស្ឋានរបស់ខ្ញុំ នៅក្នុងព្រះនាមនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ អាម៉ែន ។