បទបញ្ញត្តិធំទីពីរ
អំណរដ៏ធំបំផុតរបស់យើងកើតមាន ពេលយើងជួយបងប្អូនប្រុសស្រីរបស់យើង ។
បងប្អូនប្រុសស្រីជាទីស្រឡាញ់ អរគុណអ្នកទាំងអស់គ្នាដែលកំពុងជួយប្រមូលផ្ដុំអ៊ីស្រាអែលទាំងនៅសង្ខាននៃវាំងនន ដើម្បីពង្រឹងគ្រួសារអ្នក ហើយប្រទានពរដល់ជីវិតនៃអ្នកដែលខ្វះខាត ។ អរគុណចំពោះការរស់នៅជាអ្នកដើរតាមពិតរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។១ អ្នកដឹង ហើយចូលចិត្តគោរពតាមបទបញ្ញត្តិធំទាំងពីរ គឺស្រឡាញ់ព្រះ និងស្រឡាញ់អ្នកជិតខាង ។២
អំឡុងប្រាំមួយខែមុន ស៊ិស្ទើរ ណិលសុន និងខ្ញុំ បានជួបពួកបរិសុទ្ធរាប់ពាន់នាក់ នៅពេលយើងធ្វើដំណើរទៅកាន់អាមេរិកកណ្ដាល និងអាមេរិកខាងត្បូង កោះនៅប៉ាស៊ីហ្វិក និងទីក្រុងផ្សេងៗនៅសហរដ្ឋអាមេរិក ។ នៅពេលយើងធ្វើដំណើរ សេចក្ដីសង្ឃឹមរបស់យើងគឺ ស្ថាបនា ជំនឿ របស់អ្នក ។ ប៉ុន្តែពេលយើងត្រឡប់មកវិញ ជំនឿរបស់យើងត្រូវបានពង្រឹងឡើងដោយសារសមាជិក និងមិត្តភក្ដិដែលយើងបានទៅជួបនោះ ។ សូមឲ្យខ្ញុំចែកចាយគ្រាដ៏មានអត្ថន័យចំនួនបីដែលយើងមានបទពិសោធន៍ថ្មីៗនេះបានទេ ?
នៅខែឧសភា ស៊ិស្ទើរ ណិលសុន និងខ្ញុំបានធ្វើដំណើរជាមួយអែលឌើរ ហ្គែរីត ដបុលយូ ហ្គង និង សូសាន ហ្គង ទៅប៉ាស៊ីហ្វិកខាងត្បូង ។ ខណៈនៅក្នុងទីក្រុង អូកឡែន ប្រទេសនូវវែលសេឡង់ នោះយើងមានកិត្តិយសជួបនឹងសម្ដេចសង្ឃមកពីវិហារអ៊ីស្លាមចំនួនពីរនៅក្នុងព្រះវិហារគ្រីស្ទ នូវវែលសេឡង់ ជាកន្លែងដែលរយៈពេលពីរខែមុននោះ មានអ្នកថ្វាយបង្គំស្លូតត្រង់ជាច្រើនត្រូវបានគេបាញ់ប្រហារដោយទង្វើរដ៏សាហាវយ៉ង់ឃ្នង ។
យើងសូមសម្ដែងការសោកស្ដាយដល់បងប្អូនប្រុសនៃជំនឿផ្សេងនោះ ហើយបញ្ជាក់អះអាងជាថ្មីអំពីការតាំងចិត្តចំពោះគ្នាទៅវិញទៅមកទៅលើសេរីភាពខាងសាសនា ។
យើងក៏ស្ម័គ្រចិត្តផ្ដល់កម្លាំងពលកម្ម និងជំនួយហិរញ្ញវត្ថុសមរម្យមួយដើម្បីសាងសង់វិហារអ៊ីស្លាមរបស់ពួកគេឡើងវិញផងដែរ ។ ការប្រជុំរបស់យើងជាមួយនឹងថ្នាក់ដឹកនាំម៉ូស្លីមទាំងនេះ គឺមានពោរពេញទៅដោយភារតភាពដ៏ទន់ភ្លន់ ។
នៅខែសីហា ព្រមជាមួយនឹងអែលឌើរ ឃ្វីនធីន អិល និងស៊ីស្ទើរ ម៉ារី ឃុក នោះស៊ីស្ទើរ ណិលសុន និងខ្ញុំ បានជួបផ្ទាល់ជាមួយនឹងអ្នកដែលពុំមានជំនឿដូចយើង—នៅ ប៊ុយណូហ្សែ ប្រទេស អាហ្សង់ទីន— ដែលជីវិតរបស់ពួកគេបានផ្លាស់ប្ដូរ ពេលអង្គការសប្បុរសធម៌ពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយផ្ដល់ជំនួយរទេះជនពិការដល់ពួកគេ ។ ពួកយើងត្រូវបានបំផុសគំនិតនៅពេលពួកគេសម្ដែងការដឹងគុណពោរពេញដោយអំណរចំពោះភាពបត់បែនថ្មីរបស់ពួកគេ ។
គ្រាដ៏មានតម្លៃទីបី បានកើតឡើងកាលពីប៉ុន្មានសប្ដាហ៍កន្លងទៅនៅទីនេះក្នុងទីក្រុងសលត៍ លេក ។ វាមកពីសំបុត្រពិសេសមួយដែលខ្ញុំបានទទួលនៅថ្ងៃបុណ្យកំណើតរបស់ខ្ញុំមកពីយុវនារីម្នាក់ ដែលខ្ញុំនឹងហៅថា ម៉ារី — អាយុ ១៤ ឆ្នាំ ។
ម៉ារីបានសរសេរអំពីរឿងដែលនាង និងខ្ញុំមានអ្វីដូចគ្នា ៖ អ្នកមានកូន ១០ នាក់ ។ ពួកយើងមានកូន ១០ នាក់ ។ លោកនិយាយភាសា ចិនកាតាំង ។ កូនប្រាំពីរនាក់ក្នុងគ្រួសារខ្ញុំ រួមទាំងខ្ញុំ ពួកយើងត្រូវបានយកមកចិញ្ចឹមពីប្រទេសចិន ដូច្នេះភាសាចិនកាតាំង គឺជាភាសាដំបូងរបស់យើង ។ លោកជាវេជ្ជបណ្ឌិតវះកាត់បេះដូង ។ បងស្រីខ្ញុំ មាន [ការវះកាត់] បេះដូងចំហរពីរដង ។ លោកចូលចិត្តទៅព្រះវិហារពីរម៉ោង ។ ពួកយើងចូលចិត្តទៅព្រះវិហារពីរម៉ោង ។ លោកចេះនិពន្ធភ្លេងយ៉ាងឥតខ្ចោះ ។ បងប្រុសខ្ញុំចេះនិពន្ធភ្លេងយ៉ាងឥតខ្ចោះផងដែរ ។ គាត់ពិការភ្នែកដូចខ្ញុំ » ។
ពាក្យសម្ដីរបស់ម៉ារី បានប៉ះនឹងក្រអៅដួងចិត្តខ្ញុំ មិនត្រឹមតែបង្ហាញពីវិញ្ញាណដ៏អស្ចារ្យរបស់នាងប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែក៏បង្ហាញពីការថ្វាយរបស់ម្ដាយឪពុករបស់នាងផងដែរ ។
ពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយ ព្រមជាមួយនឹងអ្នកដើរតាមព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទដទៃទៀត គឺតែងតែស្វែងរកវិធីដើម្បីជួយ លើកស្ទួយ និងស្រឡាញ់អ្នកដទៃ ។ ពួកគេដែលមានឆន្ទៈដើម្បីត្រូវបានហៅជារាស្ត្ររបស់ព្រះអម្ចាស់ « ព្រមទទួលបន្ទុកគ្នាទៅវិញទៅមក… ព្រមទួញយំជាមួយនឹងអ្នកណាដែលទួញយំ … ហើយកម្សាន្ដទុក្ខដល់អស់អ្នកណាដែលកំពុងត្រូវការកម្សាន្ដទុក្ខ » ។៣
ពួកគេពិតជាព្យាយាមរស់នៅតាមបទបញ្ញត្តិធំទីមួយ និងទីពីរ ។ នៅពេលយើងស្រឡាញ់ ព្រះ ដោយអស់ពីដួងចិត្តរបស់យើង នោះទ្រង់បង្វែរដួងចិត្តរបស់យើងទៅរកសុខមាភាពរបស់ អ្នកដទៃ នៅក្នុងវដ្ដដ៏ស្រស់ស្អាត និងប្រកបដោយគុណធម៌ ។
យើងពុំអាចគណនាអំពីចំនួននៃការបម្រើដែលពួកបរិសុទ្ធបានផ្ដល់ឲ្យនៅជុំវិញសាកលលោកជារៀងរាល់ថ្ងៃជារៀងរាល់ឆ្នាំបានទេ ប៉ុន្តែគឺអាចគណនាសេចក្ដីល្អនៃសាសនាចក្រជាអង្គការមួយដែលបានប្រទានពរដល់បុរសស្ត្រី— កុមារាកុមារី —ដែលត្រូវការដៃជំនួយ ។
កម្មវិធីអង្គការសប្បុរសធម៌របស់សាសនាចក្របានចាប់ផ្ដើមឡើងនៅឆ្នាំ ១៩៨៤ ។ ហើយការតមអាហារនៅទូទាំងសាសនាចក្រត្រូវបានធ្វើឡើងដើម្បីរៃអង្គាសមូលនិធិដើម្បីជួយអ្នកទាំងឡាយដែលរងទុក្ខដោយគ្រោះរាំងស្ងួតនៅអាហ្វ្រិកភាគខាងកើត ។ សមាជិកសាសនាចក្របានបរិច្ចាគ ៦.៤ លានដុល្លារនៅថ្ងៃតមអាហារ តែមួយថ្ងៃ នោះ ។
បន្ទាប់មក អែលឌើរ អិម រ័សុល បាឡឺដ និង បងប្រុស គ្លិន អិល ផេស ត្រូវបានបញ្ជូនទៅ អេធីយ៉ូពី ដើម្បីប៉ាន់ប្រមាណអំពីរបៀបដែលមូលនិធិឧទ្ទិសថ្វាយទាំងនេះអាចត្រូវបានប្រើប្រាស់បានល្អបំផុត ។ ការខិតខំនេះបានបង្ហាញថាជាការចាប់ផ្ដើមអំពីអ្វីដែលនឹងក្រោយមកត្រូវបានស្គាល់ថាជាអង្គការសប្បុរសធម៌ពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយ ។
ចាប់តាំងពីគ្រានោះ អង្គការសប្បុរសធម៌ពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយ បានផ្ដល់ឲ្យច្រើនជាង ពីរលាន ដុល្លារនៅក្នុងជំនួយដែលផ្ដល់ទៅដល់អ្នកដែលខ្វះខាតនៅទូទាំងពិភពលោក ។ ជំនួយនេះ ត្រូវបានផ្ដល់ទៅឲ្យអ្នកទទួលដោយពុំគិតពីសមាគមសាសនាចក្រ ជាតិសាសន៍ ពូជអម្បូរ ភេទ ឬការបញ្ចុះបញ្ជូលខាងនយោបាយ ។
នោះពុំទាន់អស់នោះទេ ។ ដើម្បីជួយសមាជិកនៃសាសនាចក្ររបស់ព្រះអម្ចាស់ ដែលកំពុងមានវិបត្តិ យើងស្រឡាញ់ ហើយរស់នៅតាមច្បាប់តមអាហារពីបុរាណ ។ ៤ យើងចង់ជួយអ្នកដទៃដែលស្រេកឃ្លាន ។ មួយថ្ងៃជារៀងរាល់ខែ យើងពុំទទួលទានអាហារ ហើយបរិច្ចាគថ្លៃចំណាយនៃអាហារ ( និងច្រើនទៀត) ដើម្បីជួយអ្នកទាំងឡាយដែលខ្វះខាត ។
ខ្ញុំនឹងពុំដែលភ្លេចការជួបជាលើកដំបូងរបស់ខ្ញុំនៅអាហ្វ្រិកខាងលិចក្នុងឆ្នាំ ១៩៨៦ ទេ ។ ពួកបរិសុទ្ធបានមកការប្រជុំរបស់យើងយ៉ាងច្រើនកុះករ ។ ទោះជាពួកគេមានទ្រព្យបន្ដិចបន្តួចក្ដី ប៉ុន្តែភាគច្រើន ពួកគេបានមកដោយមានសម្លៀកបំពាក់សពុំមានប្រឡាក់ស្នាម ។
ខ្ញុំបានសួរប្រធានស្ដេកថាតើគាត់អាចមើលថែដល់សមាជិកដែលមានតែបន្ដិចបន្ដួចនោះដោយរបៀបណា ។ គាត់បានតបថា ពួកប៊ីស្សពស្គាល់មនុស្សរបស់ពួកគេច្បាស់ ។ បើសមាជិកអាចទិញអាហារពីរពេលក្នុងមួយថ្ងៃបាន នោះពួកគេពុំត្រូវការជំនួយនោះទេ ។ ប៉ុន្តែបើពួកគេអាចទិញបានតែអាហារមួយពេល ឬតិចជាងនោះ— ទោះជាមានជំនួយពីគ្រួសារហើយក្ដី— នោះពួកប៊ីស្សពបានផ្ដល់អាហារ ដែលបានផ្ដល់ប្រាក់មកពីដង្វាយតមអាហារ ។ បន្ទាប់មក គាត់បានបន្ថែមភាពពិតដ៏អស្ចារ្យនេះ ៖ ការបរិច្ចាគដង្វាយតមអាហាររបស់ពួកគេ ជាធម្មតា គឺបរិច្ចាគ លើសការចំណាយរបស់ពួកគេ ។ ហើយដង្វាយតមអាហារដែលលើសនោះ ត្រូវបានបញ្ជូនទៅកាន់មនុស្សនៅកន្លែងផ្សេងទៀត ដែលត្រូវការច្រើនជាងពួកគេ ។ ពួកបរិសុទ្ធអាហ្វ្រិកស្មោះត្រង់ទាំងនោះ បានបង្រៀនខ្ញុំនូវមេរៀនដ៏អស្ចារ្យមួយអំពីអំណាចនៃក្រឹត្យវិន័យ និងស្មារតីនៃការតម ។
ក្នុងនាមជាសមាជិកសាសនាចក្រ យើងមានអារម្មណ៍ភ្ជាប់នឹងអ្នកទាំងនោះដែលរងទុក្ខគ្រប់ប្រភេទ ។៥ ក្នុងនាមជាបុត្រាបុត្រីរបស់ព្រះ យើងទាំងអស់គ្នាគឺជាបងប្អូននឹងគ្នា ។ យើងស្ដាប់តាមដំបូន្មានពីព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់ថា ៖ « ត្រូវឲ្យឯងលាដៃដល់បងប្អូន និងពួកអ្នកទាល់ក្រ ហើយនឹងពួកកំសត់ទុរគត » ។៦
យើងក៏ព្យាយាមដើម្បីរស់នៅតាមការបង្រៀនដែលព្រះអម្ចាស់ ព្រះយេស៊ូវ គ្រីស្ទ បានកត់ត្រានៅក្នុងម៉ាថាយ ២៥ ៖
« ពីព្រោះយើងបានឃ្លាន ហើយអ្នករាល់គ្នាបានឲ្យបរិភោគ៖ យើងបានស្រេក ហើយអ្នករាល់គ្នាបានឲ្យផឹក ៖ យើងជាអ្នកដទៃ ហើយអ្នករាល់គ្នាបានទទួលយើង ៖
« យើងនៅអាក្រាតហើយអ្នករាល់គ្នាបានស្លៀកពាក់ឲ្យយើង ៖ យើងបានឈឺហើយអ្នករាល់គ្នាបានមកសួរយើង ។…
ដែលអ្នករាល់គ្នាធ្វើការទាំងនោះដល់អ្នកតូចបំផុតក្នុងពួកបងប្អូនយើងនេះ នោះឈ្មោះថាបានធ្វើដល់យើងដែរ » ។ ៧
ខ្ញុំសូមចែកចាយឧទាហរណ៍ខ្លះៗអំពីរបៀបដែលសាសនាចក្រធ្វើតាមការបង្រៀនទាំងនេះរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។
ដើម្បីជួយសម្រាលអ្នកស្រេកឃ្លាន សាសនាចក្រប្រតិបត្តិឃ្លាំងស្ដុករបស់ប៊ីស្សពមានចំនួន ១២៤ នៅទូទាំងពិភពលោក ។ តាមរយៈឃ្លាំងទាំងនោះ មានការបញ្ជាទិញអាហារប្រហែលជា ៤០០,០០០ ផ្ដល់ទៅឲ្យបុគ្គលម្នាក់ៗដែលខ្វះខាតជារៀងរាល់ឆ្នាំ ។ នៅទីតាំងដែលគ្មានឃ្លាំងស្ដុក ប៊ីស្សព និងប្រធានសាខាបានដកចេញពីមូលនិធិតមអាហាររបស់សាសនាចក្រដើម្បីផ្ដល់អាហារ និងសម្ភារសម្រាប់សមាជិកខ្វះខាតរបស់ពួកគេ ។
ទោះបីជាយ៉ាងណាក៏ដោយបញ្ហាប្រឈមនៃភាពអត់ឃ្លានគឺហួសពីព្រំដែននៃសាសនាចក្រ វាកំពុងតែរីកលូតលាស់់ទូទាំងពិភពលោក របាយការណ៍សហរដ្ឋថ្មីៗបានចង្អុលបង្ហាញថា ចំនួនមនុស្សស្រេកឃ្លាននៅលើពិភពលោកមានច្រើនជាង ៨២០ លានឥឡូវនេះ— ឬស្ទើរតែមួយភាគប្រាំបួននៃចំនួនប្រជាជនលើពិភពលោក ។ ៨
ស្ថិតិនោះគឺធ្ងន់ធ្ងរណាស់ ! យើងមានអំណរគុណណាស់ចំពោះការបរិច្ចាគរបស់អ្នក ។ អរគុណចំពោះដួងចិត្តសប្បុរសរបស់អ្នក មនុស្សរាប់លាននៅទូទាំងពិភពលោកនឹងទទួលបានអាហារដែលត្រូវការ សម្លៀកបំពាក់ ជម្រកបណ្ដោះអាសន្ន រទេះជនពិការ ថ្នាំពេទ្យ ទឹកស្អាត ជាច្រើនទៀត ។
ជំងឺជាច្រើននៅទូទាំងពិភពលោកបណ្ដាលមកពីទឹកមិនស្អាត ។ មកដល់សព្វថ្ងៃ អង្គការសប្បុរធម៌សាសនាចក្របានជួយផ្គត់ផ្គង់ទឹកស្អាតនៅក្នុងសហគមន៍រាប់រយកន្លែងនៅក្នុងប្រទេសចំនួន ៧៦ ប្រទេស ។
គម្រោងមួយនៅ លូពូតា នៅសាធារណៈរដ្ឋប្រជាធិបតេយ្យ កុងហ្គោ គឺជាឧទាហរណ៍ដ៏អស្ចារ្យមួយ ។ ទីក្រុងដែលមានចំនួនប្រជាជនលើសពី ១០០,០០០ គ្មានទឹក ទេ ។ ពលរដ្ឋត្រូវដើរផ្លូវវែងឆ្ងាយទៅរកប្រភពទឹកសុវត្ថិភាព ។ ទឹកចេញពីភ្នំនោះ គឺត្រូវបានរកឃើញនៅចម្ងាយ ២៩ គ.ម. អ្នកភូមិពុំអាចទៅទទួលបានទឹកជាទៀងទាត់នោះទេ ។
នៅពេលអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាខាងសប្បុរសធម៌របស់យើងបានដឹងអំពីបញ្ហានេះ ពួកគេបានធ្វើការជាមួយអ្នកដឹកនាំនៅ លូពូតា តាមរយៈការផ្ដល់សម្ភារ និងការបំពាក់បំប៉នអំពីទុយោទឹកទៅកាន់ទីក្រុង ។ ប្រជាជននៅលូពូតា បានចំណាយពេល បីឆ្នាំ ជីកប្រឡាយជម្រៅមួយម៉ែតតាមព្រៃ និងថ្ម ។ ទីបំផុតថ្ងៃដ៏អំណរបានមកដល់ នៅពេលទឹកស្អាតមានសម្រាប់មនុស្សគ្រប់រូបនៅក្នុងភូមិនោះ ដោយសារតែការធ្វើការជាមួយគ្នា ។
សាសនាចក្រក៏ជួយជនភៀសខ្លួនផងដែរ មិនថាពួកគេមកពីជម្លោះស៊ីវិល គ្រោះធម្មជាតិ ឬការបៀតបៀនខាងសាសនានោះទេ ។ មានមនុស្សច្រើនជាង៧០ លាននាក់ ឥឡូវនេះពុំអាចរស់នៅក្នុងផ្ទះរបស់ពួកគេបានទេ ។៩
តែក្នុងឆ្នាំ ២០១៨ សាសនាចក្របានផ្ដល់សម្ភារសង្គ្រោះបន្ទាន់ដល់ជនភៀសខ្លួនចំនួន ៥៦ ប្រទេស ។ បន្ថែមពីលើនោះ សមាជិកសាសនាចក្រជាច្រើនស្ម័គ្រចិត្តចំណាយពេលវេលារបស់ពួកគេដើម្បីជួយជនភៀសខ្លួនចូលចុះក្នុងសហគមន៍ថ្មី ។ យើងអរគុណមនុស្សគ្រប់រូបដែលបានឈោងទៅជួយអ្នកទាំងឡាយដែលព្យាយាមសង់ផ្ទះថ្មី ។
តាមរយៈការបរិច្ចាគដោយសប្បុរសទៅកាន់ហាងឧស្សាហកម្មដេសេរ៉ែតនៅសហរដ្ឋអាមេរិក នោះសម្លៀកបំពាក់ជាច្រើនលានតោនត្រូវបានប្រមូលផ្ដុំ និងស្តុកទុកជារៀងរាល់ឆ្នាំ ។ ខណៈដែលប៊ីស្សពប្រើស្ដុកដ៏ធំនេះដើម្បីជួយសមាជិកខ្វះខាត នោះចំណែក ដ៏ធំបំផុត គឺត្រូវបានបរិច្ចាគទៅកាន់អង្គការសប្បុរសធម៌ដទៃទៀតដែលចែកចាយសម្ភារទៅកាន់ពិភពលោកទាំងមូល ។
កាលពីឆ្នាំមុន សាសនាចក្របានផ្ដល់ការថែទាំភ្នែកសម្រាប់ប្រជាជនជាង ៣០០,០០០ នាក់នៅក្នុងប្រទេសចំនួន ៣៥ ប្រទេស និងការមើលថែទារកទើបកើតសម្រាប់មាតារាប់ពាន់នាក់ និងទារកនៅក្នុងប្រទេសចំនួន ៣៩ ប្រទេស និងរទេះជនពិការច្រើនជាង ៥០,០០០ នាក់ដែលរស់នៅក្នុងប្រទេសជាច្រើន ។
សាសនាចក្រត្រូវបានគេស្គាល់ថា ជាអ្នកឆ្លើយតបមុនគេនៅពេលមានបញ្ហាសោកនាដកម្ម ។ សូម្បីពីមុនព្យុះវាយប្រហារ ថ្នាក់ដឹកនាំទាំងឡាយរបស់សាសនាចក្រ និងបុគ្គលិកនៅទីតាំងដែលរងគ្រោះ បានរៀបចំផែនការអំពីរបៀបដែលពួកគេនឹងដឹកជញ្ជូនសម្ភារជួយសង្គ្រោះ និងជំនួយអ្នកស្ម័គ្រចិត្តទៅកាន់ជនរងគ្រោះ ។
កាលពីឆ្នាំមុនប៉ុណ្ណោះ សាសនាចក្របានអនុវត្តគម្រោងច្រើនជាង ១០០ គម្រោងដើម្បីជួយសង្គ្រោះពីគ្រោះធម្មជាតិនៅជុំវិញពិភពលោក ការជួយដល់ជនរងគ្រោះពីព្យុះ អគ្គិសភ័យ ទឹកជំនន់ រញ្ជួយដី និងគ្រោះធម្មជាតិដទៃទៀត ។ នៅពេលណាដែលអាចធ្វើទៅបាន សមាជិកសាសនាចក្រជាច្រើនរបស់យើងនឹងពាក់អាវកាក់ពណ៌លឿងដៃជំនួយ ដើម្បីជួយដល់ជនរងគ្រោះដោយគ្រោះធម្មជាតិ ។ ការបម្រើដោយសន្ដានចិត្តល្អ ដែលផ្ដល់ឲ្យដោយបងប្អូនយើងជាច្រើនេះ គឺសំខាន់ណាស់នៅក្នុងការងារបម្រើ ។
បងប្អូនប្រុសស្រីជាទីស្រឡាញ់របស់ខ្ញុំ សកម្មភាពដែលខ្ញុំបានពិពណ៌នាគឺគ្រាន់តែជាចំណែកតូចមួយនៃការរីកចម្រើននៃសុខុមាលភាព និងសប្បុរសធម៌របស់សាសនាចក្រនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនៃពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយប៉ុណ្ណោះ ។១០ ហើយ អ្នក គឺជាមនុស្សម្នាក់ដែលបានធ្វើឲ្យអ្វីៗទាំងអស់កើតមានឡើងបាន ។ ដោយសារតែជីវិតជាគំរូរបស់អ្នក ដួងចិត្តសប្បុរសរបស់អ្នក និងដៃជំនួយរបស់អ្នក វាពុំគួរងឿងឆ្ងល់ទេថា សហគមន៍ជាច្រើន និងថ្នាក់ដឹកនាំរដ្ឋាភិបាល កោតសរសើរដល់កិច្ចខិតខំរបស់អ្នក ។១១
ចាប់តាំងពីក្លាយជាប្រធាននៃសាសនាចក្រមក ខ្ញុំមានការស្ងើចសរសើរចំពោះប្រធានាធិបតី នាយករដ្ឋមន្ត្រី និងអគ្គរាជទូតជាច្រើនបានថ្លែងអំណរគុណដោយស្មោះចំពោះខ្ញុំសម្រាប់ជំនួយសប្បុរសធម៌ទៅដល់ប្រជាជនលោក ។ ហើយលោកបានថ្លែងការដឹងគុណចំពោះកម្លាំងដែលសមាជិកស្មោះត្រង់របស់យើងបាននាំចូលទៅក្នុងប្រទេសរបស់ពួកលោក ជាប្រជាពលរដ្ឋមានភក្ដីភាព និងមានការបរិច្ចាគ ។
ខ្ញុំក៏ស្ងើចសរសើរផងដែរដល់ថ្នាក់ដឹកនាំលើពិភពលោកដែលបានទៅជួបគណៈប្រធានទីមួយ ដើម្បីសម្ដែងនូវក្ដីសង្ឃឹមរបស់ពួកលោក ចំពោះសាសនាចក្រដែលបានស្ថាបនានៅលើទឹកដីពួកលោកនោះ ។ ហេតុអ្វី ? ដោយសារពួកគេបានដឹងថាពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយនឹងជួយស្ថាបនាគ្រួសារនិងសហគមន៍រឹងមាំ ធ្វើឲ្យជីវិតបានល្អប្រសើរចំពោះអ្នកដទៃ គ្រប់កន្លែង ដែលពួកគេរស់នៅ ។
មិនថាយើងរស់នៅទីណា សមាជិកទាំងឡាយនៃសាសនាចក្រមានអារម្មណ៍មេត្តាករុណាអំពីភាពជាបិតានៃ ព្រះ និងភារតភាពនៃមនុស្ស ។ ដូច្នេះអំណរដ៏មហិមាបំផុតរបស់យើង កើតមាននៅពេលយើងជួយបងប្អូនប្រុសស្រីរបស់យើង មិនថាយើងរស់នៅកន្លែងណានៅក្នុងពិភពលោកដ៏ស្រស់ស្អាតនេះ ។
ការផ្ដល់ជំនួយដល់មនុស្សដទៃ— ការខិតខំប្រកបដោយមនសិកាដើម្បីមើលថែអ្នកដទៃឲ្យបានច្រើន ឬ ច្រើនជាង ដែលយើងអាចមើលថែខ្លួនឯង— គឺជាអំណររបស់យើង ។ ជាពិសេស ខ្ញុំអាចបន្ថែមថា នៅពេលវាពុំងាយស្រួល ហើយនៅពេលយើងចេញពីភាពងាយស្រួលរបស់យើង ។ការរស់នៅ តាមបទបញ្ញត្តិធំទីពីរ ជាគន្លឹះ ដើម្បីប្រែក្លាយជាសិស្សពិតរបសព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។
បងប្អូនប្រុសស្រីជាទីស្រឡាញ់ អ្នកកំពុងរស់នៅជាគំរូនៃផលផ្លែដែលកើតចេញមកពីការធ្វើតាមការបង្រៀនរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ ខ្ញុំសូមអរគុណ ! ខ្ញុំស្រឡាញ់បងប្អូន !
ខ្ញុំដឹងថា ព្រះមានព្រះជន្មរស់ ។ ព្រះយេស៊ូវជាព្រះគ្រីស្ទ ។ សាសនាចក្ររបស់ទ្រង់ត្រូវបានស្ដារឡើងវិញនៅថ្ងៃចុងក្រោយនេះដើម្បីបំពេញតាមគោលបំណងដ៏ទេវភាពរបស់សាសនាចក្រ ។ ខ្ញុំថ្លែងទីបន្ទាល់ដូច្នោះ ក្នុងព្រះនាមនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ អាម៉ែន ។