គោរពដល់ព្រះនាមទ្រង់
ហេតុដូច្នេះ ជាមួយអត្តសញ្ញាណ និងកម្មសិទ្ធិនៃសេចក្ដីសញ្ញា យើងត្រូវបានហៅតាមព្រះនាមនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។
កាលឪពុកម្ដាយរង់ចាំកំណើតកូនម្នាក់ដោយក្ដីរំភើប ពួកគេទទួលខុសត្រូវលើការជ្រើសរើសឈ្មោះមួយសម្រាប់ទារកថ្មីរបស់គេនោះ ។ ប្រហែលពេលបងប្អូនកើតមក បងប្អូនបានទទួលឈ្មោះមួយ ដែលបន្ដក្នុងគ្រួសាររបស់បងប្អូនរាប់ជំនាន់មក ។ ឬប្រហែលឈ្មោះដែលបងប្អូនទទួលនោះល្បីល្បាញនៅឆ្នាំ ឬតំបន់ដែលបងប្អូនកើតនោះ ។
ព្យាការីហេលេមិន និងភរិយារបស់លោកដាក់ឈ្មោះគ្រួសារដ៏មានអត្ថន័យដល់កូនប្រុសគាត់ថា នីហ្វៃ និងលីហៃ ។ ហេលេមិនបានប្រាប់កូនប្រុសរបស់លោកក្រោយមកថា ៖
« ឪពុកបានដាក់ឈ្មោះឲ្យកូនតាមឈ្មោះពួកឪពុកដើមរបស់យើង … ដើម្បីកាលណាកូនចាំឈ្មោះរបស់កូន នោះកូនអាចនឹកចាំដល់ពួកគេ ហើយកាលណាកូននឹកចាំដល់ពួកគេ នោះកូនអាចនឹកចាំដល់កិច្ចការទាំងឡាយរបស់គេ … ដែលបាននិយាយ ហើយបានសរសេរទុកមកផងថា ជាការល្អ ។
ហេតុដូច្នេះហើយ ឱកូនប្រុសទាំងឡាយរបស់ឪពុកអើយ ឪពុកចង់ឲ្យកូនធ្វើនូវអ្វីៗ ដែលជាការល្អ » ។១
ឈ្មោះរបស់នីហ្វៃ និងលីហៃបានជួយពួកគេឲ្យចងចាំដល់ការល្អរបស់បុព្វបុរសគេ ហើយលើកទឹកចិត្តគេឲ្យធ្វើល្អផងដែរ ។
បងប្អូនស្រី មិនថាយើងរស់នៅទីណា និយាយភាសាអ្វី ឬថាយើងអាយុ ៨ ឆ្នាំ ឬ ១០៨ ឆ្នាំទេ យើងមានឈ្មោះដ៏ពិសេសមួយ ដែលមានគោលបំណងដូចគ្នានេះ ។
« ព្រោះអស់ [ យើង ] ដែលបានទទួលបុណ្យជ្រមុជក្នុងព្រះគ្រីស្ទ នោះឈ្មោះថាបានប្រដាប់កាយដោយព្រះគ្រីស្ទហើយ … ពីព្រោះ [ យើង ] ទាំងអស់រួមមកតែមួយ នៅក្នុងព្រះគ្រីស្ទយេស៊ូវ » ។២
ក្នុងនាមជាសមាជិកសាសនាចក្រនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនៃពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយ « ដំបូង យើងសន្យាដោយឆន្ទៈយើងថា នឹងលើកដាក់មកខ្លួនយើងនូវព្រះនាមរបស់ព្រះគ្រីស្ទ …តាមរយៈពិធីបរិសុទ្ធនៃបុណ្យជ្រមុជទឹក » ។៣ តាមរយៈសេចក្ដីសញ្ញានេះ យើងសន្យាថានឹងចងចាំដល់ទ្រង់ជានិច្ច កាន់តាមបទបញ្ញត្តិរបស់ទ្រង់ និងបម្រើមនុស្សដទៃ ។ ឆន្ទៈរបស់យើងដើម្បីរក្សាសេចក្ដីសញ្ញានេះ ត្រូវបានរំឭករាល់ថ្ងៃឈប់សម្រាក ពេលយើងទទួលទានសាក្រាម៉ង់ ហើយអររីករាយម្ដងទៀតក្នុងពរជ័យនៃ « [ ការ ] ដើរក្នុងជីវិតបែបថ្មី » ។៤
ឈ្មោះដែលយើងទទួលពីកំណើតឆ្លុះបញ្ចាំងពីអត្តសញ្ញាណបុគ្គលរបស់យើង ហើយផ្ដល់កម្មសិទ្ធិឲ្យយើងនៅក្នុងក្រុមគ្រួសារយើងលើផែនដីនេះ ។ ប៉ុន្ដែពេលយើង « កើតម្ដងទៀត » នៅឯបុណ្យជ្រមុជទឹក ការយល់ដឹងរបស់យើងអំពីខ្លួនយើងបានរីកចម្រើនឡើង ។ « មកពីសេចក្តីសញ្ញាដែលអ្នករាល់គ្នាបានធ្វើ អ្នករាល់គ្នានឹងត្រូវបានហៅថាជាកូនចៅនៃព្រះគ្រីស្ទ … ដ្បិតមើលចុះ … ទ្រង់បានអ្នកខាងវិញ្ញាណ ហើយដ្បិតអ្នករាល់គ្នាបាននិយាយថា ចិត្តរបស់អ្នកបានផ្លាស់ប្តូរតាមរយៈសេចក្តីជំនឿជឿដល់ព្រះនាមទ្រង់ ហេតុដូច្នោះហើយ អ្នករាល់គ្នាបានកើតមកពីទ្រង់ » ។៥
ហេតុដូច្នេះ ជាមួយអត្តសញ្ញាណ និងកម្មសិទ្ធិនៃសេចក្ដីសញ្ញា យើងត្រូវបានហៅតាមព្រះនាមនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ ហើយ « ពុំមាននាមណាមួយ ឬផ្លូវ ឬក៏មធ្យោបាយឯណាទៀតឡើយ ដែលអាចនាំសេចក្ដីសង្គ្រោះមកឲ្យកូនចៅមនុស្ស មានតែមធ្យោបាយមួយប៉ុណ្ណោះ គឺដោយ ហើយតាមរយៈព្រះនាមនៃព្រះគ្រីស្ទ ជាព្រះអម្ចាស់ដ៏មានគ្រប់ព្រះចេស្ដា » ។៦
ព្រះនាមរបស់ព្រះយេស៊ូវត្រូវគេស្គាល់ជាយូរពីមុនការប្រសូតរបស់ទ្រង់ ។ ទេវតាបានព្យាករទៅកាន់ស្ដេចប៊េនយ៉ាមីនថា « ហើយទ្រង់នឹងត្រូវបានហៅថា ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ព្រះរាជបុត្រានៃព្រះ … ហើយមាតារបស់ព្រះអង្គនឹងត្រូវបានហៅថាម៉ារា » ។៧ កិច្ចការរបស់ទ្រង់អំពី « សេចក្ដីស្រឡាញ់ដែលប្រោសលោះ » ៨ ក៏ត្រូវបានបុត្រាបុត្រីរបស់ព្រះដឹងផងដែរ ពេលណាដែលមានដំណឹងល្អលើផែនដី ពីជំនាន់របស់អ័ដាម និងអេវ៉ា រហូតដល់ជំនាន់យើងសព្វថ្ងៃ ដើម្បីឲ្យពួកគេអាចដឹង « ថា តើត្រូវស្វែងរកប្រភពទឹកណាមួយ ដើម្បីឲ្យបានផ្ដាច់បាបរបស់ពួកគេ » ។៩
ឆ្នាំមុន ប្រធាន រ័សុល អិម ណិលសុន « បានអង្វរក្នុងនាមជាព្យាការី »ទៅកាន់បងប្អូនស្រីឲ្យ « រៀបចំអនាគតដោយជួយប្រមូលផ្ដុំសាសន៍អ៊ីស្រាអែលដែលខ្ចាត់ខ្ចាយ » ។ លោកអញ្ជើញយើងឲ្យអានព្រះគម្ពីរមរមន ហើយ « គូសចំណាំខគម្ពីរនីមួយៗដែលលើកឡើង ឬនិយាយពីព្រះអង្គសង្គ្រោះ » ។ លោកបានសូមឲ្យយើង « មានបំណងនិយាយអំពីព្រះគ្រីស្ទ អររីករាយក្នុងព្រះគ្រីស្ទ និងផ្សាយអំពីព្រះគ្រីស្ទជាមួយនឹងក្រុមគ្រួសារ និងមិត្តភក្ដិរបស់ [ យើង ] » ។ ប្រហែលជាអ្នកបានចាប់ផ្ដើមទទួលស្គាល់ផលផ្លែនៃការសន្យារបស់លោក « បងប្អូន និងពួកគេនឹងខិតទៅកាន់តែជិតព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។… ហើយការផ្លាស់ប្ដូរ សូម្បីអព្ភូតហេតុ នឹងចាប់ផ្ដើមកើតមានឡើង ។១០
ការសន្យារបស់យើងដើម្បីចងចាំព្រះអង្គសង្គ្រោះជានិច្ច ផ្ដល់កម្លាំងឲ្យយើងឈរការពារសេចក្ដីពិត និងសេចក្ដីសុចរិត—មិនថាយើងនៅក្នុងហ្វូងមនុស្សមួយដ៏ធំ ឬនៅតែឯង ជាទីដែលគ្មាននរណាម្នាក់ដឹងពីសកម្មភាពរបស់យើង លើកលែងតែព្រះនោះទេ ។ ពេលយើងចងចាំទ្រង់ និងព្រះនាមទ្រង់ដែលយើងលើកដាក់មកលើខ្លួននោះ យើងគ្មានកន្លែងសម្រាប់ការប្រៀបធៀបដែលបន្ថយតម្លៃខ្លួនយើង ឬការកាត់សេចក្ដីហួសហេតុទេ ។ ដោយផ្ចង់ភ្នែកយើងលើព្រះអង្គសង្គ្រោះ យើងឃើញខ្លួនយើងថាជានរណាយ៉ាងពិតប្រាកដ—គឺបុត្រសំណព្វរបស់ព្រះ ។
ការចងចាំដល់សេចក្ដីសញ្ញារបស់យើងរម្ងាប់ការព្រួយខាងលោកិយ បង្វែរការសង្ស័យលើខ្លួនឯងទៅជាចិត្តក្លាហាន ហើយផ្ដល់ក្ដីសង្ឃឹមក្នុងគ្រាមានឧបសគ្គ ។
ហើយពេលយើងជំពប់ដួលនៅក្នុងដំណើរការរីកចម្រើនរបស់យើងនៅលើផ្លូវសេចក្ដីសញ្ញា យើងមានតែត្រូវចងចាំដល់ព្រះនាមទ្រង់ និងព្រះទ័យល្អជាទីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់ចំពោះយើងប៉ុណ្ណោះ ។ « ត្បិតទ្រង់មានគ្រប់ព្រះចេស្ដា គ្រប់ទាំងប្រាជ្ញា និងគ្រប់ទាំងយោបល់ ទ្រង់ជ្រាបនូវគ្រប់ការណ៍ទាំងអស់ ហើយទ្រង់ជាតួអង្គមួយដែលប្រកបដោយសេចក្ដីមេត្តាករុណា … ដល់អស់អ្នកណាដែលនឹងប្រែចិត្ត ហើយជឿដល់ព្រះនាមទ្រង់ » ។១១ ប្រាកដណាស់ គ្មានសំឡេងណាផ្អែមល្ហែមជាងព្រះនាមរបស់ព្រះយេស៊ូវចំពោះអ្នកទាំងអស់ដែលមានដួងចិត្តសោកសង្រេង និងវិញ្ញាណទន់ទាប ដែលខំ « ធ្វើល្អជាង ហើយជាមនុស្សប្រសើរជាង »ឡើយ ។១២
ប្រធានណិលសុនបានបង្រៀន ៖ « ថ្ងៃនោះនឹងកន្លងហួស ពេលអ្នកអាចនៅជាគ្រិស្ដសាសនិកស្ងៀមស្ងាត់ និងសុខស្រួល ។ សាសនារបស់អ្នកមិនមែនគ្រាន់តែមកព្រះវិហារនៅថ្ងៃអាទិត្យប៉ុណ្ណោះទេ ។ ប៉ុន្ដែក៏ត្រូវបង្ហាញថា អ្នកជាសិស្សដ៏ពិតម្នាក់តាំងពីព្រឹកថ្ងៃអាទិត្យដល់យប់ថ្ងៃសៅរ៍ផងដែរ ។ … ព្រោះមិនមានងារថាជាសិស្សរបស់ព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវគ្រីស្ទក្រៅម៉ោងនោះទេ » ។១៣
ឆន្ទៈយើងដើម្បីលើកដាក់ព្រះនាមនៃព្រះគ្រីស្ទមកលើខ្លួនយើងគឺ លើសពីការសន្ទនាផ្លូវការជាពាក្យសម្ដីទៅទៀត ។ វាមិនមែនជាការសន្យាអកម្ម ឬការបង្កើតវប្បធម៌ក្លែងក្លាយនោះទេ ។ វាមិនមែនជាពិធីអបអរក្នុងជីវិត ឬស្លាកឈ្មោះដែលយើងពាក់នោះទេ ។ វាមិនមែនជាឃ្លា ដែលយើងគ្រាន់តែដាក់តាំងលើធ្នើរ ឬព្យួរលើជញ្ជាំងនោះទេ ។ ព្រះនាមទ្រង់គឺជាព្រះនាមដែល « បានប្រដាប់កាយ »១៤ ឆ្លាក់ក្នុងចិត្តយើង ហើយ « ឆ្លាក់លើមុខរបស់ [ យើង ] » ។១៥
ពលិកម្មដ៏ធួនរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះគួរបានចងចាំជានិច្ច ទាំងក្នុងគំនិត សកម្មភាព និងការប្រាស្រ័យទាក់ទងរបស់យើងជាមួយមនុស្សដទៃ ។ ទ្រង់មិនគ្រាន់តែចាំឈ្មោះរបស់យើងប៉ុណ្ណោះទេ តែទ្រង់ថែមទាំងចងចាំយើងជានិច្ចទៀតផង ។ ព្រះអង្គសង្គ្រោះបានប្រកាស ៖
« ត្បិតអី ស្ត្រីនឹងភ្លេចកូន ដែលកំពុងបៅដោះឬ ? ឥតមានអាណិតដល់កូនដែលចេញពីផ្ទៃខ្លួនមកបានដែរឬ ? « មែនហើយ ឱវង្សអ៊ីស្រាអែលអើយ គេនឹងខភ្លេចបាន ប៉ុន្តែយើងមិនដែលភ្លេចអ្នកឡើយ ។
មើលចុះ យើងបានចារិកអ្នកទុកនៅផ្ទៃបាតដៃរបស់យើង » ។១៦
ប្រធាន ចច អាល់ប៊ើត ស្ម៊ីធ បានបង្រៀនថា « សូមគោរពព្រះនាមដែលអ្នកលើកដាក់មកលើខ្លួន ព្រោះថ្ងៃណាមួយអ្នកនឹងមានឯកសិទ្ធិ និងកាតព្វកិច្ចដើម្បីរាយការណ៍… ជូនព្រះវរបិតាអ្នកដែលគង់នៅស្ថានសួគ៌… ពីអ្វីដែលអ្នកបានធ្វើជាមួយព្រះនាម [ ទាំងនោះ ] » ។១៧
ដូចជាការរើសឈ្មោះយ៉ាងប្រយ័ត្នរបស់នីហ្វៃ និងលីហៃដែរ តើវាអាចនិយាយ និងសរសេរអំពីយើងថា យើងជាសិស្សពិតរបស់ព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវគ្រីស្ទដែរទេ ? តើយើងគោរពព្រះនាមរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ដែលយើងបានលើកដាក់មកលើខ្លួនយើងដោយស្ម័គ្រចិត្តដែរទេ ? តើយើងជា « អ្នកបំរើ ហើយជាទីបន្ទាល់ »១៨នៃសេចក្ដីល្អជាទីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់ និងព្រះចេស្ដាប្រោសលោះរបស់ទ្រង់ឬទេ ?
កន្លងទៅមិនយូរប៉ុន្មាន ខ្ញុំបានស្ដាប់ព្រះគម្ពីរមរមន ។ នៅជំពូកចុងបញ្ចប់នៃនីហ្វៃទី ២ ខ្ញុំបានឮនីហ្វៃនិយាយអ្វីមួយ ដែលខ្ញុំមិនធ្លាប់បានអានតាមរបៀបនេះពីមុនមក ។ ពេញកំណត់ត្រារបស់លោកទាំងអស់ លោកបង្រៀន និងថ្លែងទីបន្ទាល់អំពី « ព្រះប្រោសលោះ » « ព្រះដ៏បរិសុទ្ធនៃអ៊ីស្រាអែល » « កូនចៀមនៃព្រះ » និង « ព្រះមែស៊ី » ។ ប៉ុន្ដែកាលលោកបញ្ចប់ដំណើររឿងរបស់លោក ខ្ញុំបានឮលោកនិយាយពាក្យទាំងនេះ ៖ « ខ្ញុំសរសើរតម្កើងនៅក្នុងសេចក្ដីច្បាស់លាស់ ខ្ញុំសរសើរតម្កើងនៅក្នុងសេចក្ដីពិត ខ្ញុំសរសើរតម្កើងនៅក្នុងព្រះយេស៊ូវរបស់ខ្ញុំ ព្រោះទ្រង់បានប្រោសលោះព្រលឹងខ្ញុំ » ។១៩ កាលខ្ញុំឮពាក្យទាំងនេះ ដួងចិត្តខ្ញុំរីករាយ ហើយខ្ញុំបានស្ដាប់វាម្ដងហើយម្ដងទៀត ។ ខ្ញុំបានស្គាល់ និងឆ្លើយតបនឹងខគម្ពីរនោះ ដូចជាខ្ញុំស្គាល់ និងឆ្លើយតបនឹងឈ្មោះរបស់ខ្លួនខ្ញុំដែរ ។
ព្រះអម្ចាស់មានបន្ទូលថា « មែនហើយ មានពរហើយ ដល់ប្រជាជននេះដែលស្ម័គ្រចិត្តលើកយកនាមយើង ត្បិតដោយនូវនាមយើងនេះហើយដែលពួកគេនឹងត្រូវបានហៅ ហើយពួកគេជារាស្ត្ររបស់យើង » ។២០
ក្នុងនាមជាសមាជិកសាសនាចក្រនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនៃពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយ សូមយើង « លើកយកដាក់លើខ្លួនដោយរីករាយ នូវព្រះនាមនៃព្រះគ្រីស្ទ »២១ តាមរយៈការគោរពព្រះនាមទ្រង់ដោយក្ដីស្រឡាញ់ ភក្ដីភាព និងកិច្ចការល្អ ។ ខ្ញុំថ្លែងទីបន្ទាល់ថា ទ្រង់គឺជា « កូនចៀមនៃព្រះ មែនហើយ គឺជាព្រះរាជបុត្រានៃព្រះវរបិតាដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច » ។២២ នៅក្នុងព្រះនាមនៃព្រះរាជបុត្រាដ៏បរិសុទ្ធរបស់ទ្រង់គឺព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ អាម៉ែន ៕