Ginoo, Himoa nga Ako Mahigmata
Kinahanglan motan-aw kita sa uban sa susama nga paagi sa pagtan-aw sa atong Manluluwas.
Ang Lion King usa ka karaang animated nga salida mahitungod sa African savanna. Sa dihang ang hari sa mga leon namatay samtang nagluwas sa iyang anak, ang batang prinsipe nga leon gipugos paghingilin samtang ang tighari-hari nga nagmando miguba sa balanse sa savanna. Ang prinsipe sa mga leon mibawi sa gingharian pinaagi sa tabang sa usa ka magtutudlo. Siya nahigmata ngadto sa panginahanglan sa pagbalanse sa talagsaon nga sirkulo sa kinabuhi dinha sa savanna. Sa pag-angkon sa iyang hustong dapit isip hari, ang batan-ong leon gitambagan nga “tan-awa ang labaw pa sa imong nakita.”1
Samtang nagkat-on nga mahimong mga manununod sa tanang anaa sa atong Amahan, ang ebanghelyo nagtudlo kanato sa pagtan-aw labaw pa sa atong nakita. Sa pagtan-aw labaw pa sa atong nakita, kinahanglan motan-aw kita sa uban sa susama nga paagi nga pagtan-aw sa atong Manluluwas. Ang pukot sa ebanghelyo dako, nga adunay tanang klasi sa mga tawo. Kita dili hingpit nga makasabut sa mga pagpili ug psychological nga mga background sa mga tawo sa atong palibut, sa trabahoan, sa kongregasyon sa Simbahan, ug bisan sa atong pamilya tungod kay panagsa ra kita makakita sa tibuok nilang pagkatawo. Kita kinahanglan motan-aw saylo pa sa sayon nga mga pangagpas ug mga tumo-tumo ug palapdan ang atong pagtan-aw sa atong kaugalingon nga kasinatian.
Naabli ang akong mga mata sa “pagtan-aw labaw pa sa akong nakita” samtang nagserbisyo isip usa ka mission president. Usa ka batan-on nga elder ang miabut nga may kabalaka sa iyang mga mata. Samtang ako siyang gi-interbyu, masulob-on siyang miingon, “gusto nakong mopauli.” Sa akong hunahuna, “Aw, masulbad ra nato kini.” Ako mitambag kaniya sa pagkugi og trabaho ug pag-ampo mahitungod niana sulod sa usa ka semana ug dayon tawagi ako. Usa ka semana ang milabay, hapit untop kaayo sa oras, siya mitawag. Gusto gihapon niyang mopauli. Gitambagan na usab nako siya sa pag-ampo, pagkugi sa pagtrabaho, ug tawagi ako sunod semana. Sa among sunod nga interbyu, wala gihapoy kausaban. Siya miinsister nga mopauli gayud.
Dili lang gayud ako makatugot nga mahitabo kana. Ako misugod sa pagtudlo kaniya mahitungod sa kasagrado sa iyang tawag. Ako siyang giawhag nga kalimti ang iyang kaugalingon ug motrabaho.”2 Apan bisan unsang pormula ang akong gitanyag, ang iyang huna-huna wala gayud mausab. Sa katapusan nakahunahuna ako nga tingali wala nako makita ang tibuok sitwasyon. Diha niana akong nabati ang usa ka pag-aghat sa pagpangutana kaniya: “Elder, unsa ang imong nalisdan?” Ang iyang gisulti miduot sa akong kasingkasing: “President,dili ako makamaong mobasa.”
Ang maalamon nga tambag nga akong nahunahunaan nga importante kaayo nga iyang madunggan wala gayuy kalabutan sa iyang mga panginahanglan. Ang gikinahanglan kaayo niya mao ang pagtan-aw labaw pa sa akong dinalian nga pagtimbang-timbang ug motugot sa Espiritu nga motabang kanako nga makasabut kon unsa gayud ang anaa sa hunahuna niini nga elder. Nagkinahanglan siya nga masabtan sa hustong paagi ug mohatag og paglaum. Mura na hinuon ako og usa ka higanting puthaw nga bola nga pangdemolisyon. Kining maisugon nga elder nakakat-on sa pagbasa ug nahimong putli nga disipulo ni Jesukristo. Siya mipahigmata kanako sa mga pulong sa Ginoo: “kay ang tawo nagatan-aw sa panagway sa gawas, apan ang Ginoo nagatan-aw sa kasingkasing” (1 Samuel 16:7).
Pagkanindot niana nga panalangin nga ang Espiritu sa Ginoo mopalapad sa atong panglantaw. Hinumdumi si propeta Eliseo, nga nakamata nga ang mga kasundaluhan sa Syria nagpalibut na sa iyang siyudad uban sa ilang mga kabayo ug mga karo? Ang iyang sulogoon nga lalake nahadlok ug nangutana kang Eliseo kon unsa ang ilang buhaton batok sa ingon nga mga kaaway. Si Eliseo nagsulti kaniya nga dili mabalaka sa dili makalimtan nga mga pulong: “Ayaw kahadlok: kay sila nga ania uban kanato labing daghan kay kanila nga anaa kanila” (2 Mga Hari 6:16). Ang sulugoon nga lalaki wala makasabot sa gisulti sa propeta. Dili siya makakita labaw pa sa iyang nakita. Hinoon, si Eliseo nakakita og batalyon sa mga anghel nga andam sa pakiggubat alang sa mga katawhan sa propeta. Si Eliseo nag-ampo sa Ginoo nga mabukas ang mga mata sa batan-ong lalaki, “ug siya nakakita: ug, ania karon, ang bukid napuno sa mga kabayo ug mga karo nga kalayo nanaglibut kang Eliseo” (2 Mga Hari 6:17).
Kanunay natong gibulag ang atong kaugalingon gikan sa uban pinaagi sa panaglahi sa atong mga nakita. Kita mobati nga komportable palibut sa mga kaparehas nato og hunahuna, sinultihan, sinul-uban, ug linihukan ug dili komportable uban niadtong gikan sa lain nga mga sirkumstansya o background. Sa tinud-anay, dili ba kitang tanan gikan sa nagkalainlain nga nasud ug managlahi og pinulongan? Dili ba atong nakita ang kalibutan pinaagi sa dako nga limitasyon sa atong kaugalingong kasinatian? Kay ang uban makakita ug mosulti gamit ang espirituhanong mga mata, sama ni propeta Eliseo, ug ang uban makakita ug makig-istorya gamit ang literal nga panan-aw, sama sa akong nasinati sa akong misyonaryo nga dili kamao mobasa.
Kita nagpuyo sa kalibutan nga napuno sa mga pagkomparar, pagpanaway, pangita og sayop, ug pagbutangbutang. Imbis motan-aw pinaagi sa mga lente sa social media, kinahanglan kitang motan-aw sa atong kaugalingong mga diosnong kinaiya diin mahimong maangkon sa matag usa kanato. Kining mga diosnong kinaiya ug mga pangandoy dili mahimong ma-post sa Pinterest o Instagram.
Ang pagdawat ug paghigugma sa uban wala magpasabut nga kinahanglan kitang mohangop sa ilang mga ideya. Siyempre, ang kamatuoran nagsugo sa atong labing taas nga pagkamaunongon, dili gayud kini angayan nga mahimong babag sa pagkamabination. Ang tinud-anay nga paghigugma sa uban nagkinahanglan sa padayon nga pagdawat sa labing maayong paningkamot sa mga tawo kansang mga kasinatian sa kinabuhi ug limitasyon dili nato hingpit nga mahibaloan. Ang pagtan-aw labaw sa atong makita nagkinahanglan og mahunahunaon nga pagpunting ngadto sa Manluluwas.
Niadtong Mayo 28, 2016, ang 16 anyos nga si Beau Richey ug ang iyang amigo nga si Austin didto sa ransohan sa pamilya sa Colorado. Silang Beau ug Austin hilabihan ka malipayon nga misakay sa ilang all-terrain nga sakyanan sa tibuok adlaw nga paglingaw-lingaw. Wala pa sila makalayo sa dihang nakasugat sila og malisud nga kahimtang, nianang higayuna ang trahedya nahitabo. Ang sakyanan nga gimaniho ni Beau kalit lang nalimbuwad, napiit si Beau sa ilalum sa sobra 180 ka kilos (400 ka libras) nga puthaw. Sa pag-abot ni Austin sa nahimutangan ni Beau, nakita niya si Beau nga naglisud ang kahimtang. Gamit ang tanan niyang kusog, gisuwayan niya og bira ang sakyanan palayo sa iyang higala. Dili kini matarog. Nag-ampo siya alang kang Beau ug dayon nagkabuang og dagan sa pagpangayo og tabang. Sa katapusan miabut ra gayud ang mga emergency personnel, apan paglabay sa pipila ka oras si Beau namatay. Siya nahanaw gikan niining mortal nga kinabuhi.
Miabut ang iyang nagsubo nga mga ginikanan. Samtang sila nagbarug sa gamay nga ospital uban sa minahal ni Beau nga higala ug mga sakop sa pamilya, usa ka opisyal sa pulis ang misulod sa lawak ug mihatag sa cellphone ni Beau ngadto sa iyang mama. Sa pagdawat niya sa cellphone, ang alarm mitingog. Iyang giablihan ang cellphone ug nakita ang inadlaw-adlaw nga pasidaan ni Beau. Gibasa niya og kusog ang mensahe nga gitakda kada adlaw sa iyang makalingaw, mapangahason nga batan-ong anak. Kini nag-ingon, “Hinumdumi nga ibutang si Jesukristo sa sentro sa imong kinabuhi karong adlawa.”
Ang pagpunting ni Beau sa iyang Manunubos wala makapaminus sa kasubo sa iyang minahal sa kinabuhi sa iyang pagkawala. Apan kini naghatag og dakong paglaum ug kahulugan sa kinabuhi ni Beau ug sa iyang mga pagpili. Kini nagtugot sa iyang pamilya ug mga higala sa pagtan-aw labaw sa mga kaguol sa iyang sayo nga kamatayon ngadto sa malipayong kamatuoran sa sunod nga kinabuhi. Unsa ka malomong kalooy alang sa mga ginikanan ni Beau nga makita pinaagi sa mga mata sa ilang anak ang butang nga labing bililhon kaniya.
Isip mga miyembro sa Simbahan, kita gihatagan og mga personal nga espirituhanong alarm nga mopahimangno kanato kon kita magtan-aw gamit lang ang mortal nga mga mata palayo sa kaluwasan. Ang sakrament mao ang atong sinemana nga pahinumdom sa padayon nga pagpunting kang Jesukristo nga unta kanunay kitang mohinumdom Kaniya ug unta sa kanunay makabaton sa Iyang Espiritu uban kanato.(tan-awa sa D&P 20:77). Apan usahay atong ibaliwala kining mga pagbati sa pahinumdom ug alarm. Kon si Jesukristo anaa sa sentro sa atong kinabuhi, Iyang mabuka ang atong mga mata sa dagkong posibilidad nga kon kita lamang dili makasabut.
Nakadawat ako og makapaikag kaayo nga sulat mahitungod sa kasinatian sa makapanalipod nga alarm nga nasinati sa usa ka matinud-anon nga sister. Siya misulti kanako nga sa iyang paningkamot nga makatabang sa iyang bana nga makasabut sa iyang gibati, nagsugod siya sa paghimo og elektronik nga listahan sa iyang telepono sa mga butang nga iyang gibuhat o gisulti nga nakapungot kaniya. Siya nangatarongan nga sa hustong panahon, natigum na unta niya ang sinulat nga pruweba nga mahimo niyang ipaambit kaniya aron ganahan siyang mousab sa iyang mga pamaagi. Hinoon, usa ka Domingo samtang miambit sa sakrament ug nagpunting sa Pag-ula sa Manluluwas, siya nakaamgo nga ang pagdokumento sa iyang negatibo nga mga pagbati ngadto sa iyang bana sa tinud-anay lang nagpapahawa sa Espiritu gikan kaniya ug dili gayud makapa-usab kaniya.
Ang espirituhanong alarm mitingog sulod sa iyang kasingkasing og miingon: “Pasagdi kana; pasagdi kanang tanan. Papasa kadtong mga nakasulat. Dili kana makatabang.” Siya dayon misulat, ug akong kutloon: “Taudtaod pa una nako mapislit ang ‘select all’ ug mas dugay ang pagpislit sa ‘delete.’ Apan samtang ako kining gibuhat, tanang mga negatibo nga pagbati nahurot og kawala. Napuno ang akong kasingkasing sa gugma—gugma para sa akong bana ug gugma alang sa Ginoo.” Sama ni Saul sa dalan padulong sa Damascus, ang iyang panglantan-aw nausab. Ang mga pagtuis mora og mga himbis nga nangatagak gikan sa iyang mga mata.
Ang atong Manluluwas kanunayng mopahigmata sa pisikal ug espiritwal nga pagkabuta. Ang atong paghigmata sa balaan nga kamatuoran, sa literal ug mapasumbingayon nga paagi, mag-andam kanato nga mamaayo sa mortal nga pagka-walay panglantaw. Kon maminaw kita sa mga espirituhanon nga mga “alarm” kana nagpasabut nga kinahanglan og koreksyon ang padulngan o mas dako nga mahangturong panglantaw, atong madawat ang saad sa sakramento nga makabaton sa Iyang Espiritu uban kanato. Kini nahitabo ni Joseph Smith ug Oliver Cowdery sa Templo sa Kirtland sa dihang ang dili matuis nga mga kamatuoran gitudlo ni Jesukristo, kinsa nisaad nga “ang tabil” sa mortal nga limitasyon “pagakuhaon gikan sa [ilang] mga hunahuna, ug ang mga mata sa [ilang] panabot [paga] buksan” (D&P 110:1).
Ako mopamatuod nga pinaagi sa gahum ni Jesukristo, kita mahimong espirituhanong motan-aw labaw pa sa unsa atong makita sa literal. Kon kita mahinumdom Kaniya ug makabaton sa Iyang Espiritu uban kanato, ang mata sa atong panabot mabuksan. Dayon ang dakung kamatuoran sa kabalaan sa matag-usa kanato gamhanang masilsil sa atong kasingkasing. Sa pangalan ni Jesukristo, amen.