មេរៀនទី ២៩ ៖ ម៉ាថាយ ២៥:១៤-៤៦

មេរៀនទី ២៩

ម៉ាថាយ ២៥:១៤-៤៦

សេចក្ដីផ្ដើម

នៅពេលព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានបង្រៀនពួកសិស្សរបស់ទ្រង់អំពីការយាងមកជាលើកទីពីររបស់ទ្រង់កាលគង់នៅលើភ្នំអូលីវ ទ្រង់បានលើកឡើងពីរឿងប្រៀបប្រដូចស្ដីពីទេពកោសល្យ ។ ទ្រង់ក៏បានពន្យល់ផងដែរថា ទ្រង់នឹងញែកមនុស្សសុចរិតចេញពីមនុស្សទុច្ចរិតកាលទ្រង់យាងមកម្ដងទៀត ។

យោបល់សម្រាប់ការបង្រៀន

ម៉ាថាយ ២៥:១៤-៣០

ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបង្រៀនពួកសិស្សរបស់ទ្រង់នូវរឿងប្រៀបប្រដូចស្ដីពីទេពកោសល្យ

ពីមុនចាប់ផ្ដើមថ្នាក់ សូមដាក់កាក់ប្រាំនៅផ្នែកម្ខាងនៃបន្ទប់ ហើយកាក់ពីរនៅផ្នែកម្ខាងទៀត ។ សូមដាក់កាក់ប្រាំបីទៀតនៅក្នុងហៅប៉ៅរបស់អ្នក ។

ដើម្បីចាប់ផ្ដើមមេរៀននេះ សូមអញ្ជើញសិស្សបីនាក់ឲ្យឡើងមកក្ដារខៀន ដើម្បីជួយអ្នកសម្ដែងរឿងប្រៀបប្រដូចមួយដែលព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានបង្រៀនដល់ពួកសិស្សរបស់ទ្រង់ ជាផ្នែកមួយនៃសេចក្ដីបង្គាប់របស់ទ្រង់ទាក់ទិននឹងការយាងមកជាលើកទីពីររបស់ទ្រង់ ។

សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អាន ម៉ាថាយ ២៥:១៤-១៨ ឲ្យឮៗ ។ ចូរសុំសិស្សក្នុងថ្នាក់ឲ្យផ្ទៀងតាម រកមើលអ្វីដែលអ្នកបម្រើម្នាក់ៗបានទទួល និងអ្វីដែលពួកគេបានធ្វើជាមួយនឹងវត្ថុនោះ ។

តើចៅហ្វាយបានឲ្យអ្វីខ្លះ ទៅពួកអ្នកបម្រើរបស់គាត់ម្នាក់ៗ ? ( សូមពន្យល់ថា ទេពកោសល្យនៅក្នុងរឿងប្រៀបប្រដូចនេះ គឺជាចំនួនសរុបនៃទឹកប្រាក់ ។ សូមយកកាក់ប្រាំបីចេញពីហោប៉ៅរបស់អ្នក ហើយឲ្យសិស្សទីមួយកាក់ប្រាំ សិស្សទីពីរកាក់ពីរ និងសិស្សទីបីកាក់មួយ ។
តើអ្នកបម្រើម្នាក់ៗបានធ្វើអ្វីខ្លះ ជាមួយនឹងប្រាក់ដែលគាត់បានទទួលនោះ ?

សូមអញ្ជើញសិស្សដែលមានកាក់ប្រាំទៅយកកាក់ប្រាំបន្ថែមទៀតពីផ្នែកម្ខាងនៃថ្នាក់ ។ ចូរសុំឲ្យសិស្សដែលមានកាក់ពីរទៅយកកាក់ពីរបន្ថែមទៀតពីផ្នែកម្ខាងទៀតនៃថ្នាក់ ។ សូមអញ្ជើញសិស្សដែលមានកាក់មួយយកកាក់របស់ខ្លួនលាក់ ឬធ្វើហាក់ដូចជាកប់កាក់នោះ ។

ចូរសុំឲ្យសិស្សប្រគល់កាក់ទាំងនោះមកឲ្យអ្នកវិញ ហើយចូលទៅកន្លែងអង្គុយវិញ ។ សូមសរសេរកត្តាខាងក្រោមនេះនៃរឿងប្រៀបប្រដូចនៅលើ ក្ដារខៀន ( ដោយគ្មានការពន្យល់ន័យនៅក្នុងវង់ក្រចក ) ៖

ចៅហ្វាយរបស់ពួកអ្នកបម្រើ (ព្រះអម្ចាស់ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ )

ពួកអ្នកបម្រើ ( ពួកសិស្សរបស់ព្រះអម្ចាស់ )

ទេពកោសល្យ ( អំណោយទាន និង សមត្ថភាពដែលព្រះអម្ចាស់ប្រទានឲ្យពួកសិស្សរបស់ទ្រង់ )

តើអ្វីអាចតំណាងឲ្យវត្ថុធាតុនៃរឿងប្រៀបប្រដូចនេះ ? ( សូមពន្យល់ថា អំណោយទាន និងសមត្ថភាពខ្លះដែលយើងមាននៅក្នុងជីវិតរមែងស្លាប់ត្រូវបានទទួល ហើយអភិវឌ្ឍនៅក្នុងជីវិតមុនឆាកជីវិតនេះ ។ យើងអាចជ្រើសបន្តអភិវឌ្ឍអំណោយទានទាំងនោះ និងអំណោយទានផ្សេងទៀតនៅក្នុងជីវិតរមែងស្លាប់ ) ។
យោងតាម ម៉ាថាយ ២៥:១៥ហេតុអ្វីចៅហ្វាយឲ្យចំនួនប្រាក់ខុសៗគ្នាដល់អ្នកបម្រើម្នាក់ៗ ? ( បន្ទាប់ពីសិស្សឆ្លើយ សូមចង្អុលបង្ហាញថា ឃ្លា « តាមដំរិះគេរៀងខ្លួន » គូសបញ្ជាក់ថា ព្រះប្រទានដល់យើងម្នាក់ៗនូវអំណោយទាន និង សមត្ថភាពដែលត្រូវយើងត្រូវការស្របតាមកាលៈទេសៈរបស់យើង ) ។

សូមអានឮៗនូវសំណួរខាងក្រោម ហើយសូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យសញ្ជឹងគិតពីវា ៖

តើអ្នកគិតថា អ្នកបម្រើណាមួយដែលអ្នកនឹងឲ្យទេពកោសល្យប្រាំ ទេពកោសល្យពីរ ឬទេពកោសល្យមួយ ? ហេតុអ្វី ?

សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អាន ម៉ាថាយ ២៥:១៩-២១ ឲ្យឮៗ ។ ចូរសុំឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាម រកមើលអ្វីដែលលោកចៅហ្វាយបានមានបន្ទូលទៅកាន់អ្នកបម្រើដែលបានទទួលទេពកោសល្យប្រាំ ។

តើចៅហ្វាយបាននិយាយអ្វីខ្លះទៅអ្នកបម្រើទីមួយ ?

សូមពន្យល់ថា ការតាំងឲ្យ « ត្រួតលើរបស់ជាច្រើនទៅទៀត » និង ការ « ប្រកបដោយសេចក្តីអំណររបស់ចៅហ្វាយឯងចុះ » (ម៉ាថាយ ២៥:២១ ) សំដៅទៅលើការបំពេញសក្ដានុពលដ៏ទេវភាពរបស់យើង និងការទទួលបានជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ចជាមួយព្រះវរបិតាសួគ៌ ។

តើយើងអាចរៀនគោលការណ៍អ្វីខ្លះមកពីបទពិសោធន៍របស់អ្នកបម្រើទីមួយ ? ( គោលការណ៍ខាងក្រោមនេះ គឺជាគោលការណ៍មួយដែលសិស្សអាចរកឃើញ ៖ ប្រសិនបើយើងប្រើអំណោយទាន និងសមត្ថភាពដែលព្រះអម្ចាស់បានប្រទានឲ្យយើងដោយស្មោះត្រង់ នោះយើងអាចបំពេញសក្ដានុពលដ៏ទេវភាពរបស់យើង ហើយទទួលបានជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច ) ។
តើគំរូមួយចំនួនស្ដីពីរបៀបដែលយើងអាចប្រើអំណោយទាន និង សមត្ថភាពដែលព្រះអម្ចាស់បានប្រទានឲ្យយើងមានអ្វីខ្លះ ?

សូមចង្អុលបង្ហាញថា អ្នកបម្រើទីពីរអាចត្អូញត្អែរនៅពេលគាត់បានឃើញថា អ្នកបម្រើទីមួយបានទទួលទេពកោសល្យប្រាំ ហើយគាត់បានទទួលតែពីរនោះ ។ ផ្ទុយទៅវិញ គាត់បានប្រើទេពកោសល្យដែលគាត់បានទទួលនោះដោយស្មោះត្រង់ ។

សុំឲ្យសិស្សម្នាក់អាន ម៉ាថាយ 25:22-23 ឮៗ ។ ចូរសុំឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាម រកមើលអ្វីដែលលោកចៅហ្វាយបានថ្លែងទៅកាន់អ្នកបម្រើដែលបានទទួលទេពកោសល្យពីរនោះ ។

តើចៅហ្វាយបាននិយាយអ្វីខ្លះ ទៅអ្នកបម្រើដែលបានទទួលទេពកោសល្យពីរ ?
ទោះបីជាលោកចៅហ្វាយនោះបានឲ្យចំនួនប្រាក់ខុសគ្នាដល់អ្នកបម្រើពីរនាក់ដំបូងក៏ដោយ ហេតុអ្វីក៏អ្នកគិតថាពួកគេទាំងពីរនាក់បានទទួលចម្លើយដូចគ្នាមកពីចៅហ្វាយរបស់ពួកគេ ?
តើយើងអាចរៀនគោលការណ៍អ្វីខ្លះ មកពីបទពិសោធន៍របស់បុរសដែលបានទទួលទេពកោសល្យពីរនោះ ? ( សិស្សអាចនឹងប្រើពាក្យខុសគ្នា ប៉ុន្តែពួកគេគួរស្គាល់ពីគោលការណ៍ខាងក្រោមនេះ ៖ ព្រះអម្ចាស់នឹងប្រទានពរយើង ប្រសិនបើយើងប្រើអំណោយទាន និង សមត្ថភាពទាំងឡាយដែលបានប្រទានឲ្យដោយស្មោះត្រង់ ដោយពុំគិតថាយើងទទួលបានប៉ុន្មាន ឬវាជាអ្វីនោះទេ ។ ដោយប្រើពាក្យរបស់សិស្ស សូមសរសេរគោលការណ៍នេះនៅលើក្ដារខៀន ) ។

ចូរសុំឲ្យសិស្សសញ្ជឹងគិត ប្រសិនបើពួកគេធ្លាប់មានអារម្មណ៍ថា នរណាម្នាក់មានអំណោយទាន ឬសមត្ថភាពច្រើន ហើយប្រសើរជាងពួកគេ ។ សូមចង្អុលបង្ហាញគោលការណ៍ដែលអ្នកទើបតែសរសេរនៅលើក្ដារខៀន ។

តើការចងចាំគោលការណ៍នេះអាចជួយយើងបែបណាខ្លះ នៅពេលយើងមានអារម្មណ៍ថា នរណាម្នាក់បានទទួលអំណោយទានច្រើន ឬប្រសើរជាងអ្វីដែលយើងមាននោះ ?

សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អានសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមនេះ ដោយអែលឌើរ ឃ្វីនថិន អិល ឃុក ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ឲ្យឮៗ ៖

រូបភាព
អែលឌើរ ឃ្វីនថិន អិល ឃុក

« ការរីកចម្រើននៅក្នុងទេពកោសល្យរបស់យើង គឺជាការវាស់វែងដ៏ល្អបំផុតនៃការរីកចម្រើនផ្ទាល់ខ្លួន ។ … ការប្រៀបធៀបពរជ័យគឺជាការដកយកសេចក្ដីអំណរយ៉ាងពិតប្រាកដ ។ យើងពុំអាចមានការដឹងគុណ និងការច្រណែនក្នុងពេលតែមួយបានឡើយ ។ ប្រសិនបើយើងពិតជាចង់មានព្រះវិញ្ញាណនៃព្រះអម្ចាស់ ហើយដកពិសោធន៍នូវអំណរ និងសុភមង្គល យើងគួររីករាយនៅក្នុងពរជ័យរបស់យើង ហើយមានអំណរគុណ » ( « Rejoice! » Ensign ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ១៩៩៦ ទំព័រ ២៩, ៣០ ) ។

តើយើងអាចរកឃើញអំណោយទាន និងសមត្ថភាពដែលព្រះអម្ចាស់បានប្រទានឲ្យយើងដោយរបៀបណា ?

សូមឲ្យក្រដាសមួយសន្លឹកដល់សិស្សម្នាក់ៗ ហើយចូរសុំឲ្យពួកគេសរសេរឈ្មោះរបស់ខ្លួននៅផ្នែកខាងលើ ។ សូមអញ្ជើញពួកគេឲ្យហុចក្រដាសរបស់ខ្លួនទៅឲ្យសិស្ស ដែលអង្គុយនៅក្បែរពួកគេ ។ ចូរសុំឲ្យសិស្ស សរសេរ អំណោយទាន ឬសមត្ថភាពមួយដែលពួកគេមើលឃើញនៅក្នុងបុគ្គលដែលមានឈ្មោះនៅលើក្រដាសនោះ ។ សូមណែនាំពួកគេឲ្យបន្តហុចក្រដាសរបស់ពួកគេដល់សិស្សដទៃទៀត ហើយសរសេរពីអំណោយទាន និងសមត្ថភាពដែលពួកគេបានសង្កេតឃើញ ។

បណ្ដុះបរិយាកាសសិក្សារៀនសូត្រដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់ ការគោរព និងគោលបំណង

នៅពេលសិស្សទាំងឡាយដឹងថា ពួកគេត្រូវបានស្រឡាញ់ និងគោរពដោយគ្រូនិងសិស្សផ្សេងទៀត នោះពួកគេកាន់តែចូលចិត្តមកកាន់ថ្នាក់ ដោយត្រៀមខ្លួនជាស្រេចដើម្បីរៀន ។ ការទទួលយក និងសេចក្ដីស្រឡាញ់ដែលពួកគេទទួលបានអាចបន្ទន់ចិត្តរបស់ពួកគេ រំងាប់ការភ័យខ្លាចរបស់ពួកគេ ហើយបណ្ដុះបំណងប្រាថ្នា និងទំនុកចិត្តដែលចាំបាច់ ដើម្បីចែកចាយគំនិត បទពិសោធន៍ និងអារម្មណ៍របស់ពួកគេនៅក្នុងថ្នាក់ ។

បន្ទាប់ពីពីរបីនាទីក្រោយមក ចូរសុំឲ្យសិស្សប្រគល់ប្រកាសនោះទៅម្ចាស់ដើមវិញ ។ ចូរឲ្យពេលសិស្សអានអំពីអំណោយទាន និងសមត្ថភាពដែលអ្នកផ្សេងមើលឃើញពួកគេមាន ។ រួចសុំឲ្យពួកគេសរសេរចម្លើយឆ្លើយនឹងសំណួរខាងក្រោមនេះ នៅលើក្រដាសរបស់ខ្លួន ៖

តើវិធីមួយដែលអ្នកអាចប្រើអំណោយទានមួយរបស់អ្នក ដើម្បីជួយការងារបន្ថែមទៀតរបស់ព្រះអម្ចាស់គឺជាអ្វីទៅ ?

សូមចង្អុលបង្ហាញថា រឿងប្រៀបប្រដូចពីទេពកោសល្យ រួមបញ្ចូលទាំងការព្រមានអំពីអំណោយទាន និង សមត្ថភាពដែលយើងបានទទួល ។ សុំឲ្យសិស្សបីបួននាក់ប្ដូរវេនគ្នាអានឮៗនៅក្នុង ម៉ាថាយ ២៥:២៤–៣០ ។ ចូរសុំឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាម រកមើលរបៀបដែលចៅហ្វាយឆ្លើយតបនឹងអ្នកបម្រើដែលបានលាក់ទេពកោសល្យ ។ បន្ទាប់ពីអាន ខទី ២៧ សូមពន្យល់ថាពាក្យ ទាំងដើម ទាំងការ មានន័យថាការប្រាក់ ( ប្រាក់ចំណូលបានមកពីការវិនិយោគ ឬការឲ្យខ្ចីប្រាក់ ) ។

ហេតុអ្វីបានជាអ្នកបម្រើចុងក្រោយលាក់ទេពកោសល្យរបស់គាត់ ? តើចៅហ្វាយបានឆ្លើយបែបណា ចំពោះការជ្រើសរើសរបស់អ្នកបម្រើម្នាក់នេះ ?
ទោះបីជា អ្នកបម្រើនេះបានរក្សាប្រាក់ចៅហ្វាយខ្លួនមិនឲ្យបាត់ក៏ដោយ តើទង្វើខុសឆ្គងរបស់អ្នកបម្រើរូបនេះជាអ្វីទៅ ?
តើអ្នកគិតថា ចៅហ្វាយនឹងតបទៅអ្នកបម្រើនេះយ៉ាងដូចម្ដេច ប្រសិនបើគាត់បានយកទេពកោសល្យពីរត្រឡប់មកឲ្យវិញ ?
តើមានអ្វីកើតឡើងចំពោះទេពកោសល្យ ដែលចៅហ្វាយបានផ្ដល់ទៅឲ្យអ្នកបម្រើនោះ ? ( វាត្រូវបានដកចេញពីគាត់ ហើយយកទៅឲ្យអ្នកបម្រើម្នាក់ទៀត ) ។

សូមឲ្យសិស្សម្នាក់អានសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោម ដោយអែលឌើរ ស្ទើរលីង ដ័បុលយូ សីល នៃពួកចិតសិបនាក់ ៖ ចូរសុំឲ្យសិស្សស្ដាប់រកមើលហេតុផល ដែលយើងបានបាត់បង់អំណោយ និងលទ្ធភាពទាំងឡាយ ប្រសិនបើយើងមិនប្រើវាសម្រាប់សេចក្ដីល្អនោះ ។

រូបភាព
អែលឌើរ ស្ទើរលីង ដបុលយូ ស៊ីល

« ការបាត់បង់របស់ [ អ្នកបម្រើទីបី ] ពុំមែនដោយសារគាត់បានធ្វើរឿងខុសឆ្គងនោះទេ ប៉ុន្តែដោយសារការភ័យខ្លាចរបស់គាត់បានរារាំងគាត់ [ ពី ] ការធ្វើកិច្ចការទាំងឡាយ ។ ប៉ុន្តែនេះគឺជាដំណើរការ ដែលពរជ័យរបស់យើងភាគច្រើនត្រូវបានបាត់បង់ ។ …

« … កាលមនុស្សម្នាក់មិនបានប្រើសាច់ដុំរបស់គាត់ នោះគាត់នឹងបាត់បង់កម្លាំង ។ … កាលយើងមិនអភិវឌ្ឍសមត្ថភាពរបស់យើង នោះយើងបាត់បង់សមត្ថភាពរបស់យើង ។ កាលមនុស្សពីបុរាណពុំបានគោរពបព្វជិតភាព វាត្រូវបានដកយកចេញពីពួកគេ ។ … គ្មានទេពកោសល្យខាងវិញ្ញាណ ខាងផ្លូវចិត្ត ឬផ្លូវកាយណាមួយអាចរីកចម្រើនបានឡើយកាលវាត្រូវបានយកទៅកប់នៅក្នុងដីនោះ » ( [ ឆ្នាំ ១៩៦៣ ] ទំព័រ ៣៧៥ ) ។

តើគោលការណ៍អ្វីខ្លះ ដែលយើងអាចរៀនពីអ្នកបម្រើដែលបានលាក់ទុកទេពកោសល្យនោះ ? ( ទោះជាសិស្សប្រហែលជាផ្ដល់យោបល់ អំពីគោលការណ៍ខុសៗគ្នាក្ដី សូមធ្វើឲ្យប្រាកដថាពួកគេរកឃើញសេចក្ដីពិតដូចខាងក្រោម ៖ ការភ័យខ្លាចអាចរារាំងយើងមិនឲ្យប្រើអំណោយទាន និងសមត្ថភាពដែលព្រះអម្ចាស់បានប្រទានឲ្យ ។ ប្រសិនបើយើងមិនអភិវឌ្ឍ ហើយប្រើអំណោយទានខាងវិញ្ញាណរបស់យើងសម្រាប់សេចក្ដីល្អទេ នោះយើងនឹងបាត់បង់វា ) ។
តើការភ័យខ្លាចអាចរារាំងយើងមិនឲ្យធ្វើកិច្ចការល្អដោយប្រើអំណោយទាន និងសមត្ថភាពរបស់យើងបានដោយរបៀបណា ?

សូមអញ្ជើញសិស្សថ្លែងទីបន្ទាល់ អំពីគោលការណ៍ដែលពួកគេបានពិភាក្សា ។ សូមលើកទឹកចិត្តពួកគេឲ្យប្រើអំណោយទាន និងសមត្ថភាពរបស់ពួកគេដើម្បីពន្លឿនកិច្ចការរបស់ព្រះអម្ចាស់ ។

ម៉ាថាយ ២៥:៣១-៤៦

ព្រះអង្គសង្គ្រោះមានបន្ទូលប្រាប់ទុកជាមុន អំពីការញែកមនុស្សទុច្ចរិតចេញពីមនុស្សសុចរិតនៅពេលនៃការយាងមកជាលើកទីពីររបស់ទ្រង់ ។

រូបភាព

ការយាងមកជាលើកទីពីរ

ចូរដាក់បង្ហាញរូបភាព ការយាងមកជាលើកទីពីរ ( Gospel Art Book [ ឆ្នាំ ២០០៩ ] ទំព័រ ៦៦សូមមើលផងដែរ LDS.org ) ។ សូមអញ្ជើញសិស្សម្នាក់អាន ម៉ាថាយ ២៥:៣១-៣៣ ឲ្យឮៗ ។ ចូរសុំឲ្យសិស្សក្នុងថ្នាក់ផ្ទៀងតាម រកមើលនូវអ្វីដែលព្រះអម្ចាស់ នឹងធ្វើជាមួយនឹងមនុស្សនៅលើផែនដី បន្ទាប់ពីការយាងមកជាលើកទីពីររបស់ទ្រង់ ។

តើព្រះអម្ចាស់នឹងដូចម្តេចខ្លះជាមួយនឹងមនុស្សនៅលើផែនដីបន្ទាប់ពីការយាងមកជាលើកទីពីររបស់ទ្រង់ ?
តើព្រះអម្ចាស់បានប្រើសត្វណាខ្លះ ដើម្បីតំណាងឲ្យមនុស្សទុច្ចរិត ? ចុះមនុស្សសុចរិតវិញ ?

សូមបំបែកសិស្សជាគូ ។ សូមអញ្ជើញដៃគូពាក់កណ្ដាលអាន ម៉ាថាយ ២៥:៣៤–៤០ ឲ្យឮៗរួមគ្នា ដោយរកមើលរបៀបដែលព្រះអម្ចាស់នឹងកំណត់ថាជា « កូនចៀម » ( ម៉ាថាយ ២៥:៣២–៣៣ ) ។ សូមអញ្ជើញដៃគូពាក់កណ្ដាលទៀតអាន ម៉ាថាយ ២៥:៤១-៤៦ ឲ្យឮៗរួមគ្នា ដោយរកមើលរបៀបដែលព្រះអម្ចាស់នឹងកំណត់ថាជា « សត្វពពែ » ( ម៉ាថាយ ២៥:៣២–៣៣ ) ។

លុះដល់ពេលកំណត់ហើយ សូមឲ្យដៃគូនីមួយៗធ្វើការជាមួយដៃគូដែលអានខគម្ពីរខុសៗគ្នា ។ ចូរសុំឲ្យសិស្សសង្ខេបពីអ្វីដែលពួកគេបានអាន ហើយពិភាក្សាសំណួរខាងក្រោមនៅក្នុងក្រុមរបស់ខ្លួន ៖

តើព្រះអម្ចាស់សម្គាល់បែងចែករវាងជនដែលស្រឡាញ់ទ្រង់ ( កូនចៀម ) និងជនដែលមិនស្រឡាញ់ទ្រង់ ( សត្វពពែ ) ដោយរបៀបណា ?
តើគោលការណ៍អ្វីខ្លះ ដែលយើងអាចរៀនពីខគម្ពីរទាំងនេះ ?

សូមអញ្ជើញមនុស្សម្នាក់ពីក្រុមនីមួយៗឲ្យសរសេរគោលការណ៍ ដែលក្រុមខ្លួនបានរកឃើញនៅលើក្ដារខៀន ។ សិស្សគួររកឃើញគោលការណ៍ដែលស្រដៀងគ្នានឹងគោលការណ៍ខាងក្រោម ៖ នៅពេលយើងស្រឡាញ់ ហើយបម្រើមនុស្សដទៃ នោះយើងបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់យើងចំពោះព្រះអម្ចាស់ ។ នៅពេលយើងមិនយកចិត្តទុកដាក់ពីសេចក្ដីត្រូវការរបស់មនុស្សដទៃ នោះយើងមិនយកចិត្តទុកដាក់នឹងព្រះអម្ចាស់ដែរ ។

ដើម្បីជួយសិស្សយល់ដឹងពីគោលការណ៍ទាំងនេះ ចូរសួរសំណួរស្រដៀងគ្នានឹងសំណួរខាងក្រោមនេះ ៖

តើមនុស្សដែលនៅខាងស្ដាំព្រះហស្ដនៃព្រះអម្ចាស់ប្រព្រឹត្តចំពោះប្អូនស្រីខ្លួន ដែលកំពុងសូមឲ្យជួយធ្វើកិច្ចការសាលារបស់នាងយ៉ាងដូចម្ដេច ?
តើមនុស្សដែលនៅព្រះហស្ដខាងឆ្វេងរបស់ព្រះអម្ចាស់ អាចប្រព្រឹត្តចំពោះមិត្តក្នុងថ្នាក់ម្នាក់ដែលជ្រុះសៀវភៅនាងនៅតាមសាលសាលារៀនយ៉ាងដូចម្ដេចដែរ ?
តើការយល់ដឹងគោលការណ៍ទាំងនេះ អាចជួយយើងឲ្យកែលម្អទំនាក់ទំនងរបស់យើងជាមួយនឹងអ្នកដទៃយ៉ាងដូចម្ដេច ?

សូមអញ្ជើញសិស្សសញ្ជឹងគិតពីរបៀបដែលពួកគេធ្លាប់ប្រព្រឹត្តចំពោះមនុស្សដទៃក្នុងអំឡុងពេល ២៤ ម៉ោងកន្លងមកនេះ ។ សូមអញ្ជើញពួកគេពិចារណាថា តើពួកគេនឹងជ្រើសធ្វើខុសពីមុនទេ ប្រសិនបើពួកគេស្ថិតនៅក្នុងស្ថានភាពស្រដៀងគ្នានៅពេលអនាគតនោះ ។ សូមលើកទឹកចិត្តសិស្សឲ្យគិតពីរបៀបដែលពួកគេអាចស្រឡាញ់ ហើយបម្រើដល់មនុស្សដទៃជានិច្ច ហើយអញ្ជើញពួកគេឲ្យធ្វើតាមផែនការរបស់ខ្លួន ។ អ្នកគួរតាមដានសិស្សនៅពេលក្រោយពេលបានជួបនឹងពួកគេ ហើយអញ្ជើញពួកគេឲ្យប្រាប់ពីបទពិសោធន៍វិជ្ជមានមួយចំនួនរបស់ពួកគេ ។

សេចក្តីពន្យល់ និង ព័ត៌មានសាច់រឿង

ម៉ាថាយ ២៥:១៥ ។ « [ ទ្រង់ ] បាន … ឲ្យគ្រប់គ្នាតាមដំរិះគេរៀងខ្លួន »

ប្រធាន ជែមស៍ អ៊ី ហ្វោស្ត ក្នុងគណៈប្រធានទីមួយបានមានប្រសាសន៍អំពីអំណោយទានខុសៗគ្នាដែលយើងទទួលបាន ៖

« ព្រះអម្ចាស់ប្រទានឲ្យពួកអ្នកបម្រើទ្រង់គ្រប់រូប រួមទាំងអ្នកកាន់បព្វជិតភាពគ្រប់គ្នានូវទេពកោសល្យខាងវិញ្ញាណ ។ … កាលយើងមានបទពិសោធន៍ ភាពប៉ិនប្រសប់ និងភាពរឹងមាំមិនស្មើគ្នា នោះយើងមានឱកាសខុស ៗគ្នា ដើម្បីទទួលបានអំណោយទានខាងវិញ្ញាណទាំងនេះ ហើយយើងទាំងអស់គ្នានឹងទទួលខុសត្រូវចំពោះការប្រើអំណោយទាន និងឱកាសដែលត្រូវបានផ្ដល់ឲ្យយើង » ( « I Believe I Can, I Knew I Could » Ensign ខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ២០០២ ទំព័រ ៥០ ) ។

គំនិតបន្ថែមសម្រាប់ការបង្រៀន

ម៉ាថាយ ២៥:៣៥-៤០ ។ បទបង្ហាញជាវីដេអូ— « អាវក្រៅ »

ដើម្បីឆ្លុះបញ្ចាំងពីទស្សនៈនៃការជួយដល់មនុស្សដទៃដែលខ្វះខាតដូចបានរៀបរាប់នៅក្នុង ម៉ាថាយ ២៥:៣៥–៤០សូមពិចារណាបង្ហាញវីដេអូ « The Coat ( អាវក្រៅ ) » ( ២:០៨ ) ដែលបង្ហាញពីព្រឹត្តិការណ៍មួយនៅក្នុងកុមារភាពរបស់ប្រធាន ហ៊ីប៊ើរ ចេ ក្រាន្ត ។ វីដេអូនេះមាននៅក្នុង LDS.org ។ សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យមើលវីដេអូនេះ រកមើលថាតើក្មេងប្រុសនោះបានបម្រើដល់នរណា ។