ការស្តារឡើងវិញប្រចាំថ្ងៃ
យើងត្រូវការការបញ្ចូលពន្លឺសួគ៌ាជារៀងរាល់ថ្ងៃយ៉ាងខ្ជាប់ខ្ជួន ។ យើងត្រូវការ « ពេលលំហើយ » ។ ពេលវេលានៃការស្តារឡើងវិញផ្ទាល់ខ្លួន ។
យើងជួបជុំគ្នានៅព្រឹកថ្ងៃបរិសុទ្ធដ៏ស្រស់ត្រកាលនេះ ថ្លែងអំពីព្រះគ្រីស្ទ អររីករាយនៅក្នុងដំណឹងល្អទ្រង់ ហើយគាំទ្រ និងទ្រទ្រង់គ្នា កាលយើងដើរនៅលើ « ផ្លូវ » របស់ព្រះអង្គសង្រ្គោះយើង ។ ១
ក្នុងនាមជាសមាជិកនៃសាសនាចក្រនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនៃពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយ យើងជួបជុំគ្នាសម្រាប់គោលបំណងនេះ នៅរាល់ថ្ងៃបរិសុទ្ធពេញមួយឆ្នាំ ។ បើបងប្អូនពុំមែនជាសមាជិកសាសនាចក្រ យើងសូមស្វាគមន៍បងប្អូនយ៉ាងកក់ក្ដៅ ហើយអរគុណដែលបានចូលរួមថ្វាយបង្គំព្រះអង្គសង្រ្គោះ និងរៀនអំពីទ្រង់ជាមួយពួកយើង ។ ពួកយើងដូចជាបងប្អូនដែរ កំពុងខិតខំ—ទោះជាមិនបានល្អឥតខ្ចោះក្ដី—ព្យាយាមក្លាយជាមិត្តភក្តិ អ្នកជិតខាង និងជាមនុស្សល្អប្រសើរ២ ហើយយើងព្យាយាមធ្វើបែបនេះ ដោយការធ្វើតាមអង្គគំរូរបស់យើងគឺ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។
យើងសង្ឃឹមថា បងប្អូនអាចដឹងពីភាពស្មោះសរនៃទីបន្ទាល់របស់យើង ។ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទមានព្រះជន្មរស់ ! ទ្រង់គឺជាព្រះរាជបុត្រានៃព្រះដ៏មានព្រះជន្មរស់ ហើយទ្រង់ដឹកនាំព្យាការីនៅលើផែនដីក្នុងជំនាន់របស់យើងនេះ ។ យើងសូមអញ្ជើញមនុស្សទាំងអស់ឲ្យមកស្តាប់ព្រះបន្ទូលព្រះ ហើយទទួលយកសេចក្ដីល្អរបស់ទ្រង់ ! ខ្ញុំសូមថ្លែងជាសាក្សីផ្ទាល់ខ្លួនថា ព្រះគង់នៅក្នុងចំណោមពួកយើង ហើយថាទ្រង់់នឹងនៅជិតអស់អ្នកដែលព្យាយាមខិតមកជិតទ្រង់យ៉ាងពិតប្រាកដ ។៣
ពួកយើងចាត់ទុកថា វាជាកិត្តិយសមួយដើម្បីដើរជាមួយបងប្អូននៅលើផ្លូវដ៏តូចចង្អៀតនៃភាពជាសិស្សរបស់លោកចៅហ្វាយ ។
រូបគំនូអំពីការដើរនៅលើផ្លូវត្រង់
មានទ្រឹស្ដីមួយបានលើកឡើងជារឿយៗថា មនុស្សដែលវង្វេង នឹងដើរចុះដើរឡើងនៅកន្លែងដដែល ។ មិនយូរប៉ុន្មានកន្លងមក អ្នកវិទ្យាសាស្ដ្រនៅ Max Planck Institute for Biological Cybernetics ( វិទ្យាស្ថាន ម៉ាកស៍ ប្លង់ ផ្នែកវិទ្យាសាស្ដ្រជីវសាស្ដ្រ ) បានធ្វើតេស្ដអំពីទ្រឹស្ដីនោះ ។ ពួកគេបាននាំអ្នកចូលរួមទៅកាន់ព្រៃដ៏ក្រាស់មួយ ហើយបានផ្ដល់ការណែនាំសាមញ្ញឲ្យពួកគេ ៖ « ដើរនៅលើផ្លូវត្រង់ » ។ គេមិនឃើញមានសញ្ញាសម្គាល់នៅលើផ្លូវនោះទេ ។ ប្រធានបទនៃការធ្វើតេស្ដនេះ គឺការពឹងផ្អែកលើញាណនៃការដឹងទិសដៅរបស់ពួកគេតែមួយមុខគត់ ។
តើបងប្អូនគិតថា ពួកគេជោគជ័យដែរឬទេ ?
អ្នកវិទ្យាសាស្ដ្របានសន្មតថា « មនុស្ស [ ពិតជា ] ដើរចុះដើរឡើងនៅកន្លែងដដែលមែន នៅពេលពួកគេគ្មានតម្រុយដែលអាចទុកចិត្តបាន ដើម្បីទៅកាន់ទិសដៅរបស់ពួកគេ » ។៤ ក្រោយមកនៅពេលសាកសួរ មានអ្នកចូលរួមមួយចំនួនបានអះអាងដោយមានទំនុកចិត្តលើខ្លួនឯងថា ពួកគេមិនបានវង្វេងសូម្បីតែបន្ដិច ។ ទោះបីពួកគេមានទំនុកចិត្តខ្ពស់ក្ដី ក៏ទិន្នន័យ GPS បានបង្ហាញថា ពួកគេបានដើរវិលជុំជារង្វង់ ដែលមានអង្កត់ផ្ចិត ២០ ម៉ែត្រដែរ ។
ហេតុអ្វីយើងពិបាកម្ល៉េះ គ្រាន់តែដើរនៅលើផ្លូវត្រង់មួយសោះ ? ពួកអ្នកស្រាវជ្រាវមួយចំនួនបានធ្វើសម្មិតិកម្មថា ការដើរវង្វេងផ្លូវតែបន្តិច ដែលយើងគិតថាមិនសូវសំខាន់នៅភូមិសាស្ដ្រនោះ ជាក់ស្តែងវាធ្វើឲ្យមានភាពខុសគ្នា ។ អ្នកស្រាវជ្រាវដទៃទៀតបានចង្អុលបង្ហាញថា យើងទាំងអស់គ្នាមានជើងម្ខាងខ្លាំងជាងជើងម្ខាងទៀត ។ ទោះយ៉ាងណាយើង « ទំនងជា » ពិបាកដើរទៅមុខត្រង់ [ ព្រោះ ] មានភាពមិនប្រាកដច្រើនថា តើផ្លូវត្រង់នៅខាងមុខនោះនៅឯណា » ។៥
មិនថាមានហេតុផលអ្វីទេ ធម្មជាតិរបស់មនុស្សគឺ ៖ បើគ្មានសញ្ញាសម្គាល់ផ្លូវដែលអាចមើលឃើញ និងអាចទុកចិត្តបានទេ នោះយើងនឹងវង្វេងហើយ ។
ការវង្វេងចេញពីផ្លូវ
តើវាមិនគួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍ទេឬ ដែលកត្តាតូចតាច ដែលគិតថាមិនសូវសំខាន់ អាចធ្វើឲ្យមានភាពខុសគ្នាខ្លាំងនៅក្នុងជីវិតរបស់យើងនោះ ?
ខ្ញុំដឹងរឿងនេះមកពីបទពិសោធន៍ផ្ទាល់ខ្លួន ក្នុងនាមជាអ្នកបើកយន្ដហោះ ។ រាល់ពេលដែលខ្ញុំត្រៀមចុះចតនៅព្រលានយន្តហោះ ខ្ញុំដឹងថា ការងារទាំងប៉ុន្មានរបស់ខ្ញុំ ភាគច្រើនគឺជាការចាំកែតម្រូវគន្លងផ្លូវតិចតួចជានិច្ច ដើម្បីបញ្ជាយន្តហោះចុះចតដោយសុវត្ថិភាព នៅលើផ្លូវដែលយើងចង់ចុះចតនោះ ។
បងប្អូនប្រហែលជាមានបទពិសោធន៍ស្រដៀងគ្នានេះ ពេលបើកឡាន ។ ខ្យល់ ភាពមិនប្រក្រតីនៃផ្លូវ ការតម្រង់កង់មិនបានល្អ ការមិនយកចិត្តទុកដាក់—នេះពុំនិយាយដល់សកម្មភាពរបស់អ្នកបើកឡានផ្សេងៗទៀតផង—អ្វីៗទាំងអស់នេះអាចរុញច្រានបងប្អូនចេញពីផ្លូវ ដែលបងប្អូនចង់ទៅ ។ ការមិនយកចិត្តទុកដាក់លើកត្តាទាំងនេះ បងប្អូនអាចនឹងមានគ្រោះថ្នាក់ ។៦
ការណ៍នេះអនុវត្តចំពោះយើងខាងរូបកាយ ។
វាក៏អនុវត្តចំពោះយើងខាងវិញ្ញាណផងដែរ ។
ការផ្លាស់ប្តូរភាគច្រើននៃជីវិតខាងវិញ្ញាណរបស់យើង—ទាំងវិជ្ជមាន និងអវិជ្ជមាន—កើតឡើងបន្ដិចម្ដងៗ មួយជំហានម្ដងៗ ។ ដូចជាអ្នកចូលរួមក្នុងការសិក្សា ម៉ាកស៍ ប្លង់ ដែរ យើងអាចនឹងមិនដឹងថា យើងដើរចេញពីផ្លូវតាំងពីពេលណានោះទេ ។ យើងថែមទាំងអាចមានទំនុកចិត្តខ្ពស់ទៀតថា យើងកំពុងដើរនៅលើផ្លូវត្រង់មួយ ។ ប៉ុន្តែការពិត បើគ្មានជំនួយពីសញ្ញាសម្គាល់នានាណែនាំយើងទេ នោះយើងនឹងវង្វេងផ្លូវជាពុំខាន ហើយនឹងទៅដល់កន្លែងដែលយើងមិនធ្លាប់គិតថា យើងនឹងទៅដល់ផង ។
ការណ៍នេះគឺជាការពិតសម្រាប់បុគ្គលម្នាក់ៗ ។ វាក៏ជារឿងពិតសម្រាប់សង្គម និងជាតិសាសន៍ទាំងឡាយផងដែរ ។ ព្រះគម្ពីរមានពេញទៅដោយគំរូ ។
គម្ពីរពួកចៅហ្វាយកត់ត្រាថា បន្ទាប់ពីយ៉ូស្វេបានស្លាប់ទៅ នោះ « កើតមានមនុស្ស ១ ដំណទៀត … ជាមនុស្សដែលមិនបានស្គាល់ព្រះយេហូវ៉ា ឬការដែលទ្រង់បានសម្រេចដល់ពួកអ៊ីស្រាអែលទេ » ។៧
ថ្វីបើកូនចៅអ៊ីស្រាអែលបានធ្វើជាសាក្សីដល់ការអន្ដរាគមន៍ ការយាងមកជួប ការសង្គ្រោះ និងជោគជ័យប្រកបដោយអព្ភូតហេតុពីស្ថានសួគ៌ដ៏គួរឲ្យភ្ញាក់ផ្អើលនៅជំនាន់របស់ម៉ូសេ និងយ៉ូស្វេក្ដី ក៏ក្នុងពេលតែមួយជំនាន់ប៉ុណ្ណោះ មនុស្សបានបោះបង់ផ្លូវនេះ ហើយចាប់ផ្ដើមដើរតាមចិត្តចង់របស់ពួកគេរៀងខ្លួន ។ ហើយពិតណាស់ មិនយូរប៉ុន្មានពួកគេបានទទួលលទ្ធផលចំពោះឥរិយាបថនោះ ។
ពេលខ្លះ ការធ្លាក់ចុះនេះកើតឡើងរាប់ជំនាន់ ។ ពេលខ្លះ វាកើតឡើងក្នុងពេលតែប៉ុន្មានឆ្នាំ ឬប៉ុន្មានខែប៉ុណ្ណោះ ។៨ យើងទាំងអស់គ្នាងាយវង្វេងណាស់ ។ មិនថាបទពិសោធន៍ខាងវិញ្ញាណរបស់យើងកាលពីមុនរឹងមាំប៉ុណ្ណាឡើយ សញ្ជាតិមនុស្ស យើងមុខតែវង្វេង ។ ការណ៍នោះគឺជាគន្លងតាំងពីជំនាន់របស់លោកអ័ដាមមកដល់បច្ចុប្បន្ន ។
នេះគឺជាដំណឹងល្អ
ប៉ុន្តែអ្វីៗមិនបាត់បង់ទាំងអស់ទេ ។ មិនដូចជាប្រធានបទការធ្វើតេស្ដដើរវង្វេងផ្លូវនោះទេ យើងមានសញ្ញាសម្គាល់ផ្លូវដែលអាចទុកចិត្ត និងមើលឃើញ ដែលយើងអាចប្រើដើម្បីវាយតម្លៃពីគន្លងផ្លូវរបស់យើងបាន ។
ចុះតើសញ្ញាសម្គាល់ទាំងនេះគឺជាអ្វី ?
ប្រាកដណាស់ វារួមមានការអធិស្ឋានប្រចាំថ្ងៃ និងការសញ្ជឹងគិតពីបទគម្ពីរ និងការប្រើប្រាស់ឧបករណ៍ដ៏បំផុសគំនិតដូចជាសៀវភៅ ចូរមកតាមខ្ញុំ ។ ជារៀងរាល់ថ្ងៃ យើងអាចទៅជិតបល្ល័ង្ករបស់ព្រះដោយការបន្ទាបខ្លួន និងភាពស្មោះត្រង់ ។ យើងអាចពិចារណាពីសកម្មភាពរបស់យើង ហើយពិនិត្យមើលពេលវេលារបស់យើងក្នុងមួយថ្ងៃ—ដោយពិចារណាពីឆន្ទៈ និងបំណងប្រាថ្នារបស់យើង ពេលពិចារណាពីព្រះទ័យរបស់ទ្រង់ ។ បើយើងរសាត់ចេញពីដំណឹងល្អ នោះយើងត្រូវទូលអង្វរព្រះ ឲ្យស្ដារយើងឡើងវិញ ហើយយើងត្រូវតាំងចិត្តធ្វើឲ្យបានប្រសើរឡើង ។
ពេលវេលានៃការចំណាំមើលចិត្តខ្លួនឯងនេះ គឺជាឱកាសមួយដើម្បីធ្វើការកែតម្រូវ ។ វាគឺជាពេលវេលាមួយ ដើម្បីសញ្ជឹងគិតពីជីវិតរបស់យើងឲ្យបានស៊ីជម្រៅ កាលយើងដើរជាមួយព្រះអម្ចាស់ ហើយទទួលបានការណែនាំ ការស្អាងឡើង និងការបន្សុទ្ធតាមរយៈព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌យើង ដែលបានកត់ត្រាទុក និងបើកសម្ដែងដោយព្រះវិញ្ញាណ ។ វាគឺជាគ្រាដ៏ពិសិដ្ឋមួយ ដែលយើងចងចាំដល់សេចក្ដីសញ្ញាដ៏មុតមាំរបស់យើង ដើម្បីធ្វើតាមព្រះគ្រីស្ទដ៏ទន់ភ្លន់ នៅពេលយើងវាយតម្លៃពីការរីកចម្រើនរបស់យើង ហើយសម្របខ្លួនយើងតាមសញ្ញាសម្គាល់ខាងវិញ្ញាណ ដែលព្រះបានប្រទានដល់បុត្រាបុត្រីរបស់ទ្រង់ ។
សូមគិតពីរឿងនេះថាជា ការស្តារឡើងវិញប្រចាំថ្ងៃ របស់បងប្អូនផ្ទាល់ ។ នៅក្នុងដំណើររបស់យើងក្នុងនាមជាសិស្សរបស់ព្រះគ្រីស្ទពេញមួយជីវិត នោះយើងដឹងថា វាងាយនឹងវង្វេងខ្លាំងប៉ុណ្ណា ។ ប៉ុន្តែ ដូចជាការវង្វេងតិចតួចអាចទាញយើងចេញពីផ្លូវរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ដូច្នេះសកម្មភាពតូចតាច និងសាមញ្ញក៏អាចទាញយើងឲ្យសម្របខ្លួនឡើងវិញ ដើម្បីនាំយើងត្រឡប់មកញជាក់ជាពុំខានផងដែរ ។ នៅពេលភាពងងឹតជ្រាបចូលក្នុងជីវិតយើង ដូចដែលវាមានជាញឹកញាប់ នោះការស្តារឡើងវិញប្រចាំថ្ងៃរបស់យើង នឹងបើកដួងចិត្តរបស់យើងចំពោះពន្លឺសួគ៌ា បំភ្លឺដល់ព្រលឹងយើង បណ្ដេញស្រមោល ការភ័យខ្លាច និងមន្ទិលសង្ស័យ ។
ចង្កូតតូច សំពៅធំ
បើយើងស្វែងរក នោះប្រាកដណាស់ « ព្រះទ្រង់នឹងប្រទានតម្រិះដល់ [ យើង ] ដោយព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធរបស់ទ្រង់ មែនហើយ ដោយអំណោយទានជាព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ដែលពុំអាចថ្លែងបាន » ។៩ កាលណាយើងទូលសួរញឹកញាប់ នោះទ្រង់នឹងបង្រៀនយើងអំពីផ្លូវនោះ ហើយជួយយើងឲ្យដើរតាមវា ។
ពិតណាស់ ការណ៍នេះតម្រូវឲ្យយើងមានការខិតខំយ៉ាងខ្ជាប់ខ្ជួននៅខាងផ្នែករបស់យើង ។ យើងមិនអាចពេញចិត្តតែនឹងបទពិសោធន៍ខាងវិញ្ញាណនៃអតីតកាលបានទេ ។ យើងត្រូវមានបទពិសោធន៍ដ៏ខ្ជាប់ខ្ជួនមួយ ។
យើងមិនអាចពឹងផ្អែកលើទីបន្ទាល់របស់អ្នកដទៃបានជារៀងរហូតនោះទេ ។ យើងត្រូវតែស្ថាបនាទីបន្ទាល់របស់យើងផ្ទាល់ ។
យើងត្រូវការការបញ្ចូលពន្លឺសួគ៌ាជារៀងរាល់ថ្ងៃយ៉ាងខ្ជាប់ខ្ជួន ។
យើងត្រូវការ « ពេលលំហើយ » ។១០ ពេលវេលានៃការស្តារឡើងវិញផ្ទាល់ខ្លួន ។
« ទឹកហូរ » មិនអាច « នៅកខ្វក់យូរ » បានទេ ។១១ ដើម្បីរក្សាគំនិត និងសកម្មភាពរបស់យើងឲ្យបានបរិសុទ្ធ យើងត្រូវតែបន្តផ្លាស់ប្ដូរ !
យ៉ាងណាមិញ ការស្តារឡើងវិញនៃដំណឹងល្អ និងសាសនាចក្រ មិនមែនជាអ្វីដែលកើតឡើងតែម្តងហើយចប់នោះទេ ។ វាគឺជា ដំណើរការដ៏ខ្ជាប់ខ្ជួនមួយ—មួយថ្ងៃម្ដងៗ មួយដួងចិត្តម្ដងៗ ។
អ្វីដែលយើងធ្វើរាល់ថ្ងៃកំណត់ពីរបៀបដែលយើងដឹកនាំជីវិតយើង ។ អ្នកនិពន្ធម្នាក់បានពិពណ៌នាតាមរបៀបនេះ ៖ « ពេលមួយថ្ងៃគឺដូចមួយជីវិត ។ យើងចាប់ផ្ដើមដោយធ្វើរឿងមួយ ប៉ុន្ដែបែរជាទៅធ្វើរឿងផ្សេងទៀតទៅវិញ យើងគ្រោងថាសម្រេចឲ្យបានកិច្ចការមួយ តែបែរជាសម្រេចវាមិនបាន ។ … ហើយនៅចុងបញ្ចប់នៃជីវិតនេះ ជីវិតរបស់បងប្អូនទាំងមូលនឹងមានគុណតម្លៃព្រាវៗបែបនោះដែរ ។ ជីវិតទាំងមូលរបស់បងប្អូនមានទម្រង់ដូចគ្នានឹងពេលមួយថ្ងៃ » ។១២
តើបងប្អូនចង់ផ្លាស់ប្តូរទម្រង់ជីវិតរបស់បងប្អូនដែរឬទេ ?
សូមផ្លាស់ប្ដូរទម្រង់ពេលក្នុងមួយថ្ងៃៗរបស់បងប្អូន ។
តើបងប្អូនចង់ផ្លាស់ប្តូរថ្ងៃរបស់បងប្អូនដែរឬទេ ?
សូមផ្លាស់ប្ដូរនៅម៉ោងនេះ ។
សូមផ្លាស់ប្ដូរគំនិត អារម្មណ៍ និងសកម្មភាពរបស់បងប្អូននៅពេលនេះ ។
ចង្កូតតូចមួយអាចកាច់បញ្ជាសំពៅដ៏ធំមួយបាន ។១៣
ឥដ្ឋតូចៗអាចសង់ទៅជាវិមានមួយដ៏ស្កឹមស្កៃ ។
គ្រាប់ពូជតូចៗអាចដុះទៅជាដើមឈើដ៏ធំបាន ។
នាទី និងម៉ោងដែលបានចំណាយយ៉ាងល្អ ស្ថាបនាជីវិតមួយ ដែលរស់នៅបានយ៉ាងប្រពៃ ោសលោះនៃការអភ័យទោស និងការបរិសុទ្ធ ។
ព្រះនៃការចាប់ផ្ដើមថ្មី
ខ្ញុំសូមបង្ហាញការដឹងគុណដោយអស់ពីចិត្តខ្ញុំជាមួយបងប្អូនរាល់គ្នា ចំពោះអំណោយទានដ៏មហិមានៃឱកាសថ្មី ជីវិតថ្មី និងក្ដីសង្ឃឹមថ្មី ។
យើងបន្លឺសំឡេងសរសើរដល់ព្រះដ៏បរិបូរ និងពេញដោយក្ដីអភ័យទោសរបស់យើង ។ ពិតមែនហើយ ទ្រង់គឺជាព្រះនៃការចាប់ផ្តើមថ្មី ។ ទីបញ្ចប់ដ៏អស្ចារ្យនៃកិច្ចការទាំងអស់របស់ទ្រង់គឺ ដើម្បីជួយយើង ដែលជាបុត្រាបុត្រីរបស់ទ្រង់ ឲ្យមានជោគជ័យក្នុងការខិតខំរបស់យើងដើម្បីទទួលបានអមតភាព និងជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច ។១៤
យើងអាចបានកើតជាថ្មីនៅក្នុងព្រះគ្រីស្ទ ដោយសារព្រះបានសន្យាថា « ដរាបណារាស្ត្រយើងប្រែចិត្ត យើងនឹងអត់ទោសឲ្យគេចំពោះការរំលងច្បាប់ទាំងឡាយដែលគេបានប្រព្រឹត្តទាស់នឹងយើង »១៥ ហើយ « មិនចាំពីអំពើបាបទាំងនោះទៀតទេ » ។១៦
បងប្អូនប្រុសស្រី និងមិត្តជាទីស្រឡាញ់ យើងទាំងអស់គ្នាវង្វេងម្ដងម្កាល ។
ប៉ុន្ដែយើងអាចត្រឡប់មកលើផ្លូវនេះវិញបាន ។ យើងអាចរុករកផ្លូវយើងឆ្លងកាត់ភាពងងឹត និងការសាកល្បងនៃជីវិតនេះ ហើយរកឃើញផ្លូវត្រឡប់ទៅកាន់ព្រះវរបិតាសួគ៌ជាទីស្រឡាញ់របស់យើងវិញ ប្រសិនបើយើងស្វែងរក និងទទួលយកសញ្ញាសម្គាល់ខាងវិញ្ញាណ ដែលទ្រង់បានប្រទានមក ឱបក្រសោបវិវរណៈផ្ទាល់ខ្លួន ហើយខិតខំ ស្ដារឡើងវិញប្រចាំថ្ងៃ ។ នេះគឺជារបៀបដែលយើងក្លាយជាសិស្សដ៏ពិតរបស់ព្រះអង្គសង្រ្គោះជាទីស្រឡាញ់របស់យើង គឺព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។
នៅពេលយើងធ្វើដូច្នេះ នោះព្រះនឹងញញឹមមកកាន់យើង ។ « ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់នឹង … ប្រទានពរដល់ឯងនៅក្នុងស្រុកដែលព្រះយេហូវ៉ា ជាព្រះនៃឯង ទ្រង់ប្រទានមក ។ ទ្រង់នឹងតាំងឯងសម្រាប់ជារាស្ត្របរិសុទ្ធដល់ទ្រង់ » ។១៧
ខ្ញុំសូមអធិស្ឋានឲ្យយើងនឹងស្វែងរកការស្ដារឡើងវិញប្រចាំថ្ងៃ និងបន្ដខិតខំដើរលើផ្លូវរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ នៅក្នុងព្រះនាមនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ អាម៉ែន ៕