ការពិភាក្សាបញ្ហាសុខភាពផ្លូវចិត្ត
សូមអនុញ្ញាតឲ្យខ្ញុំចែករំលែកការសង្កេតជាច្រើនដែលខ្ញុំបានធ្វើ ខណៈពេលដែលគ្រួសាររបស់យើងបានឆ្លងកាត់ការសាកល្បងទាំងនេះ ។
ទោះបីជាក្រុមគ្រួសាររបស់យើងបានទទួលពរជ័យដ៏បរិបូរ ខណៈពេលដែលកំពុងដើរលើផ្លូវនៃសេចក្តីសញ្ញាដោយភាពរីករាយក្តី ក៏យើងប្រឈមមុខនឹងឧបសគ្កធំៗផងដែរ ។ ខ្ញុំចង់ចែករំលែកនូវបទពិសោធន៏ផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ខ្ញុំមួយចំនួនទាក់ទងទៅនឹងជំងឺផ្លូវចិត្ត ។ ទាំងនេះរួមមាន ជំងឺធ្លាក់ទឹកចិត្ត ការថប់បារម្ភធ្ងន់ធ្ងរ ជំងឺបាយប៉ូឡា ADHD—ហើយពេលខ្លះវាគឺជាការបូករួមបញ្ចូលគ្នានៃជំងឺទាំងអស់នេះ ។ ខ្ញុំចែកចាយបទពិសោធន៍ដ៏ទន់ភ្លន់ទាំងនេះដោយមានការយល់ព្រមពីអស់អ្នកដែលពាក់ព័ន្ធទាំងអស់ ។
អំឡុងពេលនៃការបម្រើរបស់ខ្ញុំ ខ្ញុំបានជួបបុគ្គល និងគ្រួសាររាប់រយនាក់ដែលមានបទពិសោធន៍ស្រដៀងគ្នានេះ ។ ពេលខ្លះខ្ញុំឆ្ងល់ថាបើ« ជំងឺដ៏ខ្លោចផ្សានឹងគ្របលើដែនដី »ដូចដែលបានរៀបរាប់នៅក្នុងព្រះគម្ពីរតើអាចនឹងរួមបញ្ចូលទាំងជំងឺផ្លូវចិត្តដែរឬទេ ។១ ជំងឺនេះមានពាសពេញពិភពលោក វាមានគ្រប់ទ្វីប និង វប្បធម៌ ហើយ ប៉ះពាល់ដល់មនុស្សគ្រប់រូបទាំងអស់—ទាំងក្មេង ចាស់ អ្នកមាន និង អ្នកក្រ ។ ទាំងសមាជិកសាសនាចក្រដែលមិនត្រូវបានលើកលែងនោះទេ ។
នៅក្នុងពេលជាមួយគ្នានេះផងដែរ គោលលទ្ធិរបស់យើងបង្រៀនយើងឲ្យខិតខំដើម្បីក្លាយដូចជាព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ហើយក្លាយជាមនុស្សល្អឥតខ្ចោះនៅក្នុងទ្រង់ ។ កូនៗរបស់យើងច្រៀងថា « ដូចព្រះយេស៊ូវ » ។២ យើងប្រាថ្នាចង់បានភាពល្អឥតខ្ចោះសូម្បីតែដូចជាព្រះវរបិតាសួគ៌ និងព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទរបស់យើង គឺល្អឥតខ្ចោះ ។៣ ដោយសារជំងឺផ្លូវចិត្តអាចជ្រៀតជ្រែកជាមួយនឹងការយល់ឃើញរបស់យើងចំពោះភាពឥតខ្ចោះ ជំងឺផ្លូវចិត្តនេះនៅតែជាញឹកញាប់មិនសូវមានមនុស្សនិយាយអំពីវានោះទេ ។ ជាលទ្ធផល វាមានភាពអវិជ្ជមានច្រើនពេក ការរងទុក្ខដោយសម្ងាត់ច្រើនពេក និងការអស់សង្ឃឹមច្រើនពេក ។ មនុស្សជាច្រើនមានអារម្មណ៍តប់ប្រមល់ដោយសារតែពួកគេមិនបំពេញទៅតាមបទដ្ឋានដែលពួកគេយល់ឃើញ ដោយយល់ច្រឡំជឿថាពួកគេមិនមានកន្លែងនៅក្នុងសាសនាចក្រទេ ។
ដើម្បីប្រឆាំងនឹងការបោកប្រាស់បែបនេះ វាសំខាន់ដើម្បីចងចាំថា « ព្រះអង្គសង្រ្គោះស្រឡាញ់បុត្រាបុត្រីម្នាក់ៗរបស់ព្រះវរបិតា ។ ទ្រង់យល់ពីការឈឺចាប់យ៉ាងពេញលេញ និងការលំបាកដែលមនុស្សជាច្រើនដកពិសោធន៍នៅពេលដែលពួកគេរស់នៅជាមួយបញ្ហាសុខភាពផ្លូវចិត្តជាច្រើន ។ ទ្រង់បានរង ‹ ការឈឺចាប់ និងទុក្ខវេទនា និងការល្បួងគ្រប់បែបយ៉ាង … [ លើកដាក់ ]លើខ្លួនទ្រង់នូវការឈឺចាប់ និងជំងឺទាំងឡាយរបស់រាស្ត្រទ្រង់ ›( អាលម៉ា ៧:១១; បានបញ្ជាក់បន្ថែម; សូមមើលផងដែរ ហេព្រើរ ៤:១៥–១៦; នីហ្វៃទី២ ៩:២១ ) ។ ដោយសារទ្រង់យល់ពីទុក្ខវេទនាអស់ទាំងនោះ ទ្រង់ជ្រាបពីរបៀប‹ ដើម្បីប្រោសមនុស្សដែលមានចិត្តសង្រេង › ។( លូកា ៤:១៨; សូមមើលផងដែរ អេសាយ ៤៩:១៣–១៦ ) » ។៤ បញ្ហានានាជារឿយៗបង្ហាញពីការត្រូវការឧបករណ៍ និងការគាំទ្របន្ថែម ហើយមិនចាត់ទុកវាជាគុណវិបត្តិចំពោះចរិតលក្ខណៈនោះឡើយ ។
សូមអនុញ្ញាតឲ្យខ្ញុំចែករំលែកការសង្កេតជាច្រើនដែលខ្ញុំបានធ្វើ ខណៈពេលដែលគ្រួសាររបស់យើងបានឆ្លងកាត់ការសាកល្បងទាំងនេះ ។
ដំបូង មនុស្សជាច្រើននឹងទួញយំជាមួយនឹងយើង ពួកគេមិនវិនិច្ឆ័យយើងនោះទេ ។ ដោយសារតែមានការវាយប្រហារ ភ័យស្លន់ស្លោ ការថប់បារម្ភ និងការធ្លាក់ទឹកចិត្តយ៉ាងខ្លាំង កូនប្រុសរបស់យើងបានត្រលប់មកផ្ទះវិញពីបេសកកម្មរបស់គាត់បន្ទាប់ពីចេញបានតែបួនសប្តាហ៍ប៉ុណ្ណោះ ។ ក្នុងនាមជាឪពុកម្តាយ យើងមានការលំបាកក្នុងការដោះស្រាយនឹងការខកចិត្ត និងទុក្ខព្រួយ ពីព្រោះយើងបានអធិស្ឋានយ៉ាងច្រើនសម្រាប់ភាពជោគជ័យរបស់គាត់ ។ ដូចឪពុកម្តាយទាំងអស់ផងដែរ យើងចង់ឲ្យកូនៗរបស់យើងរីកចម្រើន និងមានភាពរីករាយ ។ បេសកកម្មគឺជាព្រឹត្តិការណ៍ដ៏សំខាន់មួយសម្រាប់កូនប្រុសរបស់យើង ។ យើងក៏ឆ្ងល់ដែរថាតើអ្នកដទៃទៀតអាចនឹងគិតយ៉ាងដូចម្តេច ។
ដោយមិនដឹងខ្លួនសោះ ការវិលត្រលប់របស់កូនប្រុសយើង គឺកាន់តែអាក្រក់សម្រាប់គាត់ ។ សូមកត់សម្គាល់ថា គាត់ស្រឡាញ់ព្រះអម្ចាស់ និងចង់បម្រើ ប៉ុន្តែគាត់មិនអាចដោយសារមូលហេតុដែលគាត់ពិបាកយល់ ។ មិនយូរប៉ុន្មានគាត់បានរកឃើញខ្លួនឯងនៅចំណុចមួយនៃភាពអស់សង្ឃឹម ការប្រយុទ្ធប្រឆាំងនឹងកំហុសដ៏ធ្ងន់ធ្ងរ ានអារម្មណ៍ថាមានគេទទួលស្គាល់ ប៉ុន្តែមានអារម្មណ៏ស្ពឹកខាងវិញ្ញាណ ។ គាត់បានគិតតែមួយមុខគត់គឺសេចក្តីស្លាប់ ។
ខណៈពេលដែលនៅក្នុងស្ថានភាពខ្វះវិចារណញ្ញាណ កូនប្រុសរបស់យើងបានជឿថាមានតែសកម្មភាពមួយប៉ុណ្ណោះដែលនៅសល់ គឺការសម្លាប់ខ្លួន ។ វាត្រូវការព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ និងកងពលទេវតាមួយក្រុមនៅទាំងសងខាងនៃវាំងននដើម្បីជួយសង្រ្គោះគាត់ ។
ខណៈពេលដែលគាត់កំពុងតស៊ូដើម្បីជីវិតរបស់គាត់ និងក្នុងអំឡុងពេលដ៏សែនពិបាកនេះ គ្រួសារយើង ថ្នាក់ដឹកនាំវួដ សមាជិក និងមិត្តភក្តិរបស់យើងទាំងអស់បានប្រឹងអស់ពីសមត្ថភាពរបស់ពួកគេដើម្បីជួយគាំទ្រ និងបម្រើដល់យើង ។
ខ្ញុំមិនដែលមានអារម្មណ៍ថាមានសេចក្តីស្រឡាញ់ដ៏ហូរហៀរបែបនេះទេ ។ ខ្ញុំមិនធ្លាប់ដែលមានអារម្មណ៍ថាមានថាមពលខ្លាំងក្លា និងតាមរបៀបផ្ទាល់ខ្លួនបែបនេះទេ ថាវាមានន័យយ៉ាងណាដើម្បីលួងលោមអ្នកដែលត្រូវការការលួងលោមនោះ ។ គ្រួសាររបស់យើងនឹងដឹងគុណជានិច្ចចំពោះសេចក្តីស្រឡាញ់ដ៏ហូរហៀទាំងនោះ ។
ខ្ញុំមិនអាចពិពណ៌នាអំពីអព្ភូតហេតុដ៏រាប់មិនអស់ដែលមកជាមួយនឹងព្រឹត្តិការណ៍ទាំងនេះទេ ។ យើងមានអំណរគុណណាស់ កូនប្រុសរបស់យើងបានរួចជីវិត ប៉ុន្តែវាត្រូវការពេលវេលាយ៉ាងយូរ និងការព្យាបាលផ្នែកវេជ្ជសាស្រ្ត ការព្យាបាលទេរ៉ាពី និងការព្យាបាលខាងវិញ្ញាណជាច្រើន ដើម្បីឲ្យគាត់ជាសះស្បើយ និងដើម្បីទទួលស្គាល់ថាគាត់ត្រូវបានគេស្រឡាញ់ ឲ្យតម្លៃ និងត្រូវការ ។
ខ្ញុំទទួលស្គាល់ថាមិនមែនគ្រប់ឧប្បត្តិហេតុបែបនេះមានទីបញ្ចប់ដូចរឿងរបស់យើងនោះទេ ។ ខ្ញុំសោកស្តាយជាមួយអ្នកទាំងឡាយណាដែលបានបាត់បង់មនុស្សជាទីស្រលាញ់ឆាប់រហ័សពេក និងនៅពេលនេះត្រូវបានបន្សល់ទុកដោយអារម្មណ៍ទុក្ខព្រួយក៏ដូចជាសំណួរដែលគ្មានចម្លើយទាំងឡាយ ។
ការសង្កេតបន្ទាប់ទៀតរបស់ខ្ញុំ គឺថាវាអាចជាការពិបាកសម្រាប់ឪពុកម្តាយដើម្បីកំណត់ពីការលំបាកទាំងឡាយរបស់កូនៗ ប៉ុន្តែយើងត្រូវតែធ្វើឲ្យខ្លួនឯងបានទទួលចំណេះដឹងពីរឿងនេះ ។ តើយើងអាចដឹងពីភាពខុសគ្នារវាងការលំបាកទាំងឡាយដែលទាក់ទងទៅនឹងការអភិវឌ្ឍធម្មតា និងសញ្ញាទាំងឡាយនៃជំងឺនេះបានយ៉ាងដូចម្តេច ? ក្នុងនាមជាឪពុកម្តាយ យើងមានកាតព្វកិច្ចដ៏ពិសិដ្ឋដើម្បីជួយដល់កូនៗ របស់យើងក្នុងការដោះស្រាយបញ្ហាជីវិត តែទោះយ៉ាងណាក៏ដោយក៏ពួកយើងមួយចំនួនតូចគឺជាអ្នកជំនាញខាងផ្នែកសុខភាពផ្លូវចិត្តផងដែរ ។ ទោះជាយ៉ាងនេះក្ដី យើងត្រូវការថែរក្សាកូនៗរបស់យើងដោយជួយពួកគេឲ្យរៀនពេញចិត្តនឹងការខិតខំដោយស្មោះត្រង់របស់ពួកគេនៅពេលពួកគេខិតខំបំពេញតាមការរំពឹងទុកដ៏សមស្របនានា ។ យើងម្នាក់ៗដឹងពីចំណុចខ្សោយផ្ទាល់ខ្លួនរបស់យើងថាការលូតលាស់ខាងវិញ្ញាណ គឺជាដំណើរការដែលត្រូវការពេលយូរ ។
ឥឡូវនេះយើងយល់ថា « មិនមានវិធីសាមញ្ញមួយដែលព្យាបាលបានទាំងអស់សម្រាប់សុខភាពផ្លូវអារម្មណ៏ និងផ្លូវចិត្តនោះទេ ។ យើងនឹងជួបប្រទះនូវភាពតានតឹង និងភាពច្របូកច្របល់ពីព្រោះយើងរស់នៅក្នុងពិភពលោកដែលធ្លាក់ចុះជាមួយនឹងរាងកាយដែលធ្លាក់ចុះ លើសពីនេះទៅទៀត កត្តារួមចំណែកជាច្រើនអាចនាំឲ្យមានការធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យនៃជំងឺផ្លូវចិត្ត ។ ដោយមិនគិតអំពីសុខុមាលភាពផ្លូវចិត្ត និងផ្លូវអារម្មណ៍របស់យើង ការផ្តោតទៅលើការរីកលូតលាស់គឺល្អប្រសើរជាងការខ្វល់ខ្វាយអំពីចំណុចខ្សោយទាំងឡាយរបស់យើង » ។៥
សម្រាប់ភរិយារបស់ខ្ញុំ និងខ្ញុំ រឿងមួយដែលតែងតែជួយដល់យើង នោះគឺនៅឲ្យកាន់តែជិតនឹងព្រះអម្ចាស់តាមដែលអាចធ្វើបាន ។ នៅពេលមើលត្រឡប់ទៅក្រោយវិញ ឥឡូវនេះយើងមើលឃើញពីរបៀបដែលព្រះអម្ចាស់បានបង្រៀនយើងយ៉ាងអត់ធ្មត់នៅក្នុងគ្រាដែលមានភាពមិនច្បាស់លាស់ ។ ពន្លឺរបស់ទ្រង់បានដឹកនាំយើងមួយជំហានម្តងៗ ឲ្យឆ្លងកាត់ពេលវេលាដែលងងឹតបំផុត ។ ព្រះអម្ចាស់បានជួយយើងឲ្យមើលឃើញថាតម្លៃនៃព្រលឹងបុគ្គលម្នាក់គឺសំខាន់នៅក្នុងគ្រោងការណ៍ដ៏អស់កល្បជានិច្ច ជាជាងកិច្ចការ ឬសមិទ្ធផលទាំងឡាយនៅលើផែនដីនេះ ។
ជាថ្មីម្តងទៀត ការផ្តល់ចំណេះដឹងឲ្យខ្លួនឯងអំពីជំងឺផ្លូវចិត្តរៀបចំយើងដើម្បីជួយខ្លួនយើង និងអ្នកដទៃដែលអាចនឹងកំពុងជួបបញ្ហានេះ ។ ការពិភាក្សាដោយបើកចំហ និងដោយស្មោះត្រង់ជាមួយគ្នា នឹងជួយឲ្យប្រធានបទដ៏សំខាន់នេះទទួលបានការយកចិត្តទុកដាក់ដែលវាសមនឹងទទួលបាន ។ នៅទីបំផុតនោះ ព័ត៌មាននឹងទទួលបានមុនការបំផុសគំនិត និងវិវរណៈ ។ ជាញឹកញាប់ណាស់ បញ្ហាប្រឈមមុខដែលមើលមិនឃើញទាំងអស់នេះអាចប៉ះពាល់ដល់នរណាម្នាក់ ហើយនៅពេលដែលយើងប្រឈមមុខនឹងបញ្ហាទាំងនោះ វាហាក់ដូចជាធំខ្លាំងណាស់ ។
កិច្ចការដំបូងមួយដែលយើងត្រូវរៀននោះ គឺថាយើងពិតជាមិននៅឯកោទេ ។ ខ្ញុំសូមអញ្ជើញបងប្អូនឲ្យសិក្សាប្រធានបទនៃសុខភាពផ្លូវចិត្តនៅក្នុងផ្នែកជំនួយជីវិតនៃកម្មវិធីបណ្ណាល័យដំណឹងល្អ ។ ការរៀនសូត្រនឹងនាំឲ្យមានការយល់ដឹងកាន់តែច្រើន ការទទួលស្គាល់កាន់តែច្រើន ការអាណិតអាសូរ សេចក្តីស្រឡាញ់កាន់តែច្រើន ។ វាអាចកាត់បន្ថយនូវសោកនាដកម្មខណៈពេលដែលវាជួយយើងអភិវឌ្ឍ និងគ្រប់គ្រងការរំពឹងទុក និងទំនាក់ទំនងនានាដែលប្រកបដោយសុខភាពល្អប្រសើ ។
ការសង្កេតចុងក្រោយរបស់ខ្ញុំ ៖ យើងត្រូវតែមើលថែទាំគ្នាជានិច្ច ។ យើងត្រូវតែស្រឡាញ់គ្នាទៅវិញទៅមក និងកុំមានការវិនិច្ឆ័យច្រើនពេក—ជាពិសេសនៅពេលដែលការរំពឹងទុករបស់យើងមិនត្រូវបានបំពេញឲ្យភ្លាមៗ ។ យើងគួរតែជួយដល់កូនៗ និងយុវវ័យរបស់យើងឲ្យមានអារម្មណ៍នៃសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនៅក្នុងជីវិតរបស់ពួកគេ ទោះបីពួកគេមានការលំបាកក្នុងការទទួលអារម្មណ៍នៃសេចក្តីស្រឡាញ់ផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ពួកគេក៏ដោយ។ អែលឌើរ អួសុន អែហ្វ. វិតនី ដែលបានបម្រើជាសមាជិកមួយរូបនៃកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ បានផ្តល់ដំបូន្មានដល់ឪពុកម្តាយអំពីវិធីដើម្បីជួយកូនចៅដែលកំពុងជួបការលំបាកថា ៖ « អធិស្ឋានសម្រាប់ … កូនៗរបស់បងប្អូន ឱបក្រសោបពួកគេដោយជំនឿរបស់បងប្អូន ។៦
ជារឿយៗខ្ញុំបានសញ្ជឹងគិតពីអត្ថន័យនៃការឱបពួកគេឲ្យណែនជាមួយនឹងជំនឿ ។ ខ្ញុំជឿថាវារួមបញ្ចូលទាំងសកម្មភាពសាមញ្ញៗ នៃសេចក្តីស្រឡាញ់ ភាពស្លូតបូត សេចក្តីសប្បុរស និងការគោរព ។ វាមានន័យថាអនុញ្ញាតឲ្យពួកគេអភិវឌ្ឍទៅតាមល្បឿនផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ពួកគេ និងថ្លែងទីបន្ទាល់ដើម្បីជួយពួកគេឲ្យមានអារម្មណ៍ពីសេចត្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះរបស់យើង ។ វាតម្រូវឲ្យយើងគិតច្រើនអំពីពួកគេ ហើយគិតតិចអំពីខ្លួនរបស់យើង ឬអ្នកដទៃ ។ ជាធម្មតាមានន័យថានិយាយឲ្យតិច ហើយស្តាប់ឲ្យកាន់តែច្រើនៗឡើង ។ យើងត្រូវតែស្រឡាញ់ពួកគេ ផ្តល់អំណាចដល់ពួកគេ ហើយសរសើរពួកគេឲ្យបានញឹកញាប់ក្នុងការខិតខំរបស់ពួកគេដើម្បីទទួលជោគជ័យ និងដើម្បីស្មោះត្រង់ចំពោះព្រះ ។ ហើយនៅចុងបញ្ចប់យើងគួរតែធ្វើអ្វីៗគ្រប់យ៉ាងទាំងអស់ក្នុងអំណាចរបស់យើង ដើម្បីនៅជិតពួកគេ—ដូចដែលយើងនៅជិតព្រះដែរ ។
ចំពោះអស់អ្នកទាំងឡាយណាដែលត្រូវបានរងគ្រោះដោយសារជំងឺផ្លូវចិត្ត សូមប្រកាន់ខ្ជាប់ទៅនឹងសេចក្តីសញ្ញាទាំងឡាយរបស់បងប្អូន ទោះបីជាបងប្អូនប្រហែលជាមិនមានអារម្មណ៍ថាមានសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះនៅពេលនេះក៏ដោយ ។ ធ្វើអ្វីក៏ដោយដែលបងប្អូនអាចធ្វើបាន ហើយបន្ទាប់មក « ឈរនៅស្ងៀម … ឃើញសេចក្ដីសង្គ្រោះពីព្រះ និងបានព្រះពាហុទ្រង់បើកសម្ដែងមកឲ្យឃើញ » ។៧
ខ្ញុំសូមថ្លែងទីបន្ទាល់ថា ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទគឺជាព្រះអង្គសង្គ្រោះរបស់យើង ។ ទ្រង់ស្គាល់យើង ។ ទ្រង់ស្រឡាញ់យើង ហើយទ្រង់នឹងមិនបោះបង់យើងចោលទេ ។ នៅក្នុងអំឡុងពេលនៃការសាកល្បងរបស់គ្រួសារយើង ខ្ញុំបានដឹងថាទ្រង់នៅជិតយើង ។ ការសន្យាទាំងឡាយរបស់ទ្រង់គឺពិត ៖
កុំខ្លាចអីយើងនឹងនៅជាមួយកុំភ័យឡើយ
ព្រោះយើងជាព្រះអ្នក ហើយយើងនឹងយាងមកជួយ ។
និងចម្រើនកម្លាំងជួយគាំទ្រអ្នកឲ្យឈរ …
លើកអ្នកដោយព្រះហស្តដ៏សុចរិតដ៏អស្ចារ្យ ។
ដោយដឹងពីគ្រឹះរបស់យើងរឹងមាំប៉ុណ្ណា យើងសូមប្រកាសដោយរីករាយថា ៖
ព្រលឹងណាដែលពឹងផ្អែកទៅលើព្រះយេស៊ូវ
យើងមិនព្រម យើងមិនអាចបោះចោលឲ្យសត្រូវ
សូម្បីតែ ពួកនរកចង់បានព្រលឹងអ្នក …
យើងនឹងគ្មានថ្ងៃបោះបង់ យើងនឹងគ្មានថ្ងៃ បោះបង់ ! ៨
នៅក្នុងព្រះនាមនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ អាម៉ែន ៕