คำนำ แอลมา
เหตุใดจึงศึกษาหนังสือนี้
โดยศึกษาหนังสือของแอลมาเราจะเรียนรู้เกี่ยวกับพระเยซูคริสต์และความจำเป็นของการชดใช้และการฟื้นคืนพระชนม์ของพระองค์ในแผนแห่งความสุขของพระบิดาบนสวรรค์ ท่านจะเรียนรู้เช่นกันเกี่ยวกับเดชานุภาพแห่งพระวจนะของพระผู้เป็นเจ้าเพื่อเอาชนะการฉ้อฉลในอำนาจปุโรหิต หลักคำสอนเท็จ บาป ความเกลียดชัง และการละทิ้งความเชื่อขณะนำแต่ละบุคคลให้ได้รับการเปลี่ยนแปลงอันลึกซึ้งในใจและเกิดใหม่ ท่านจะได้รับการจรรโลงใจขณะอ่านเกี่ยวกับงานเผยแผ่ศาสนาของพวกบุตรของโมไซยาห์ การเปลี่ยนใจเลื่อมใสและความซื่อสัตย์ที่เกิดขึ้นหลังจากนั้นของผู้คนของแอ-มัน หรือชาวแอนไท-นีไฟ-ลีไฮ นอกจากนี้ ขณะที่ท่านศึกษาบทต่างๆ เกี่ยวกับการสงครามในบรรดาชาวนีไฟและชาวเลมัน ท่านจะได้เรียนรู้หลักธรรมอันจะนำทางท่านในช่วงเวลาสับสนอลหม่านซึ่งท่านมีชีวิตอยู่และช่วยให้ท่านได้รับชัยชนะในการสู้รบกับปฏิปักษ์
ใครเขียนหนังสือนี้
มอรมอนรวบรวมและย่อบันทึกจากแผ่นจารึกใหญ่ของนีไฟเพื่อสร้างเป็นหนังสือของแอลมา หนังสือนี้ตั้งชื่อตามแอลมาผู้เป็นบุตรของแอลมาและมักเรียกกันว่าแอลมาผู้บุตร เมื่อครั้งกษัตริย์เบ็น-จามินตั้งการปกครองของผู้พิพากษาในบรรดาชาวนีไฟ แอลมาได้เป็นหัวหน้าผู้พิพากษาคนแรกและสืบทอดตำแหน่งมหาปุโรหิตดูแลศาสนจักรต่อจากบิดา (ดู โมไซยาห์ 29:42) ในที่สุดเขาลาออกจากตำแหน่งหัวหน้าผู้พิพากษาเพื่ออุทิศตน “เฉพาะฐานะปุโรหิตระดับสูง” และ “ประกาศพระวจนะของพระผู้เป็นเจ้าแก่ผู้คน” ตลอดทั่วแผ่นดินของชาวนีไฟ (แอลมา 4:20; 5:1) มอรมอนใช้บันทึกการปฏิบัติศาสนกิจของแอลมา (แอลมา 1–44) งานเขียนของฮีลา-มัน (แอลมา 45–62) และชิบลัน (แอลมา 63) บุตรชายของเขามาประกอบเป็นหนังสือของแอลมา
หนังสือนี้เขียนเมื่อใดและที่ไหน
บันทึกดั้งเดิมที่ใช้เป็นแหล่งข้อมูลสำหรับหนังสือของแอลมาน่าจะเขียนระหว่าง 91 ปีก่อนคริสตกาล และ 52 ปีก่อนคริสตกาล มอรมอนย่อบันทึกเหล่านั้นในช่วงเวลาระหว่าง ค.ศ. 45 และ ค.ศ. 385 มอรมอนไม่ได้บันทึกว่าเขาอยู่ที่ไหนเมื่อทำความย่อของเขา