หน่วย 21: วัน 4

แอลมา 59–63

คำนำ

ฮีลามันเขียนจดหมายถึงแม่ทัพโมโรไนบอกเขาเรื่องความพยายามของกองทัพและการขอความช่วยเหลือจากฝ่ายปกครองชาวนีไฟ แม่ทัพโมโรไนชื่นชมยินดีที่ทราบเรื่องราวความสำเร็จของฮีลามัน แต่เขาโกรธฝ่ายปกครองที่ละเลยไม่ส่งกำลังเสริม แม่ทัพโมโรไนเขียนจดหมายตำหนิเพโฮรันหัวหน้าผู้พิพากษา เพโฮรันเขียนตอบโดยเล่าเรื่องการกบฏต่อต้านฝ่ายปกครอง โม-โรไนเดินทัพไปช่วยเหลือและปราบพวกกบฏ จากนั้นกองทัพชาวนีไฟจึงสามารถพร้อมใจกันปราบชาวเลมันได้ หลังจากสงคราม 14 ปี ชาวนีไฟมีสันติภาพในแผ่นดินอีกครั้ง ซึ่งทำให้ฮีลามันกับพี่น้องของเขามุ่งเสริมสร้างศาสนจักร

แอลมา 59

ชาวนีไฟสูญเสียที่มั่น และแม่ทัพโมโรไนเศร้าโศกเพราะความชั่วร้ายของผู้คน

เมื่อแม่ทัพโมโรไนได้รับจดหมายจากฮีลามันบรรยายความสำเร็จของกองทัพ โมโรไนกับผู้คนของเขาต่างชื่นชมยินดี จากนั้นโมโรไนส่งจดหมายถึงเพโฮรันผู้นำชาวนีไฟ ในเซราเฮ็มลา ขอให้เขาส่งกำลังเสริมและเสบียงมาให้ฮีลามัน แต่เขาไม่ส่งกำลังเสริมมา ด้วยเหตุนี้เมื่อชาวเลมันโจมตีเมืองแห่งนีไฟฮาห์ ผู้คนของนีไฟ-ฮาห์จึงต้องหลบหนีและชาวเลมันยึดเมืองนั้นได้

อ่าน แอลมา 59:9–12 เพื่อเรียนรู้ปฏิกิริยาของโมโนไรต่อชัยชนะของชาวเลมัน ท่านอาจจะทำเครื่องหมายข้อความนี้ในพระคัมภีร์ของท่านใน แอลมา 59:9: “การจะรักษาเมืองไม่ให้ตกอยู่ในเงื้อมมือชาวเลมันง่ายกว่าการยึดกลับคืนจากคนเหล่านั้น” จากข้อความนี้เราได้เรียนรู้หลักธรรมนี้: การซื่อสัตย์อยู่เสมอย่อมง่ายกว่าและดีกว่าการหวนคืนสู่ศรัทธาหลังจากหลงผิด

1. ศึกษาวลีที่ท่านทำเครื่องหมายไว้ใน แอลมา 59:9 และหลักธรรมตัวหนาในย่อหน้าก่อน ตอบคำถามต่อไปนี้ลงในสมุดบันทึกการศึกษาพระคัมภีร์ของท่าน

   1. เหตุใดการหลีกเลี่ยงสารเสพติดอันตรายจึงง่ายกว่าการเอาชนะการเสพติด

   2. เหตุใดการรักษาประจักษ์พยานจึงง่ายกว่าการได้ประจักษ์พยานหลังจากสูญเสีย

   3. เหตุใดการที่บุคคลหนึ่งยังคงแข็งขันในศาสนจักรจึงอาจจะง่ายกว่าการกลับสู่ศาสนจักรหลังจากไม่แข็งขัน

เยาวชนชายพิงตู้

แอลมา 60–62

โมโรไนถามเพโฮรันถึงสาเหตุของการละเลยจากฝ่ายปกครอง

หลังจากเมืองแห่งนีไฟฮาห์ถูกชาวเลมันยึดได้ แม่ทัพโมโรไนตัดสินใจเขียนอุทธรณ์ต่อเพโฮรันหัวหน้าผู้พิพากษาในเซราเฮ็มลา อ่าน แอลมา 60:17–24 และมองหาข้อกล่าวหาที่โมโรไนตำหนิเพโฮรันกับผู้คนในเซราเฮ็มลา

อ่าน แอลมา 60:23 อีกครั้ง สังเกตว่าเมื่อแม่ทัพโมโรไนกล่าวถึงการทำ “ภาชนะข้างใน” ให้สะอาดเสียก่อน เขากำลังกล่าวถึงความจำเป็นของการขจัดความทุจริตจากฝ่ายปกครองชาวนีไฟและคนในฝ่ายปกครอง อย่างไรก็ดี ข้อนี้สามารถประยุกต์ ใช้กับชีวิตเราได้เช่นกัน นึกภาพการเอาดินหรือโคลนใส่ ไว้ ในแก้ว ถึงแม้ท่านจะล้างด้านนอกของแก้วแล้ว แต่ท่านจะดื่มน้ำในแก้วด้วยความสบายใจหรือไม่

2. ตอบคำถามต่อไปนี้ลงในสมุดบันทึกการศึกษาพระคัมภีร์ของท่าน

   1. ถ้าเราคิดว่าตัวเราเป็น “ภาชนะ” ท่านคิดว่าการทำภาชนะข้างในให้สะอาดหมายความว่าอย่างไร

   2. เหตุใดการทำภาชนะข้างในของเราให้สะอาดจึงช่วยให้เรารับใช้ในอาณาจักรของพระเจ้าได้ดีขึ้น

ดังบันทึกไว้ ใน แอลมา 60:33–36 แม่ทัพโมโรไนบอกเพ-โฮรันให้ส่งคนและเสบียงมาให้กองทัพของเขาและกองทัพของฮีลามันโดยเร็ว ถ้าเพโฮรันไม่ส่ง โมโรไนบอกว่าเขาจะนำทัพไปเซราเฮ็มลาและบังคับเพโฮรันให้ทำสิ่งเหล่านี้ เพโฮรันได้รับจดหมายของโมโรไนและตอบกลับทันที อ่าน แอลมา 61:1–5 เพื่อดูว่ากำลังเกิดอะไรขึ้นในเซราเฮ็มลา

อ่าน แอลมา 61:9–14 ตรึกตรองว่าเพโฮรันตอบสนองอย่างไรต่อข้อกล่าวหาของโมโรไน ท่านอาจทำเครื่องหมายข้อความที่เผยให้เห็นความยิ่งใหญ่ในอุปนิสัยของเพโฮรัน แทนที่จะขุ่นเคือง เพโฮรันกลับเชื้อเชิญให้โมโรไนเป็นหนึ่งเดียวกับเขาด้วยพลังของพระเจ้าเพื่อต่อสู้ศัตรู อ่าน แอลมา 62:1 เพื่อค้นดูว่าโม-โรไนรู้สึกอย่างไรเมื่อเขาได้รับคำตอบของเพโฮรัน

ท่านอาจจะเขียนความจริงต่อไปนี้ไว้ ในสมุดบันทึกการศึกษาพระคัมภีร์ของท่าน: เราสามารถเลือกไม่ขุ่นเคืองกับคำพูดและการกระทำของผู้อื่นได้ เมื่อเราเป็นหนึ่งเดียวกับผู้อื่นในความชอบธรรม เราย่อมเข้มแข็งขึ้นในการสู้รบของเรากับความชั่วร้าย

เอ็ลเดอร์เดวิด เอ. เบดนาร์แห่งโควรัมอัครสาวกสิบสองสอนดังนี้

เอ็ลเดอร์เดวิด เอ. เบดนาร์

“ โดยผ่านพลังเสริมสร้างจากการชดใช้ของพระเยซูคริสต์ ท่านและข้าพเจ้าจะสามารถหลีกเลี่ยงและเอาชนะความขุ่นเคือง ‘บุคคลเหล่านั้นที่รักพระธรรมของพระองค์มีสันติภาพใหญ่ยิ่ง ไม่มีสิ่งใดกระทำให้เขาสะดุดได้’ (สดุดี 119:165) …

“… “ โมโรไน … เขียนถึงเพโฮรัน ‘ทางการกล่าวโทษ’ (แอลมา 60:2) และต่อว่าเขาอย่างรุนแรงที่ไม่มีความคิด เฉื่อยชา และเฉยเมย เพโฮรันจะไม่พอใจโมโรไนและข่าวสารนั้นก็ได้ แต่เขาเลือกไม่ขุ่นเคือง …

“ตัวบ่งชี้ที่ดีที่สุดอย่างหนึ่งของวุฒิภาวะทางวิญญาณของเราดูได้จากวิธีที่เราตอบสนองความอ่อนแอ การกระทำที่ขาดประสบการณ์ของผู้อื่นและอาจทำให้เราขุ่นเคือง สิ่งหนึ่ง เหตุการณ์หนึ่ง หรือการกระทำอย่างหนึ่งอาจทำให้เราขุ่นเคือง แต่ท่านกับข้าพเจ้าเลือกได้ว่าจะไม่ขุ่นเคืองและกล่าวพร้อมกับเพโฮรันว่า ‘ ไม่เป็นไร’ [แอลมา 61:9]” (“ ไม่มีสิ่งใดทำให้พวกเขาขุ่นเคืองได้,” เลียโฮนา, พ.ย. 2006, หน้า 115–)

3. ตรึกตรองเวลาที่ท่านเลือกไม่ขุ่นเคืองกับคำพูดหรือการกระทำของผู้อื่น เขียนย่อหน้าสั้นๆ เกี่ยวกับความสำคัญของการเลือกไม่ขุ่นเคือง

ดังบันทึกไว้ ใน แอลมา 62 แม่ทัพโมโรไนนำกองทัพไปเซราเฮ็มลาเพื่อช่วยเพโฮรันล้มล้างพวกชื่นชอบราชาธิปไตย—คนที่แตกแยกจากชาวนีไฟผู้ต้องการสถาปนากษัตริย์และเข้าเป็นพันธมิตรกับชาวเลมัน พวกชื่นชอบราชาธิป ไตยขัดขวางเพโฮรันไม่ ให้ส่งคนและเสบียงมาช่วยโมโรไนและฮีลามัน โมโรไนกับเพโฮ-รันจึงรวมกำลังเป็นหนึ่งเดียวและได้รับความช่วยเหลือจากกองทัพอื่นของชาวนีไฟเพื่อขับไล่ชาวเลมันออกจากแผ่นดิน ระหว่างนี้ชาวเลมันจำนวนมากกลับใจและสมทบกับผู้คนของแอมัน

นึกภาพการท้าทายบางอย่างที่อาจมีอยู่ ในครอบครัวและแต่ละบุคคลเมื่อสิ้นสุดสงครามเช่นนั้น อ่าน แอลมา 62:39–41 เพื่อดูว่าชาวนีไฟ ได้รับผลกระทบอย่างไรจากความเดือดร้อนของสงคราม ขณะที่ท่านอ่านให้มองหาความจริงที่ท่านสามารถระบุได้ ในข้อเหล่านี้

เขียนหลักธรรมหรือความจริงต่อไปนี้ไว้ ในพระคัมภีร์ของท่านข้างๆ แอลมา 62: 39–41 หรือในสมุดบันทึกการศึกษาพระคัมภีร์ของท่าน: เราใกล้ชิดกับพระเจ้าได้มากขึ้นในช่วงการทดลองของเรา

4. เขียนคำตอบของคำถามต่อไปนี้ลงในสมุดบันทึกการศึกษาพระคัมภีร์ของท่าน

   1. ท่านคิดว่าเหตุใดบางคนจึงใกล้ชิดพระเจ้ามากขึ้นเมื่อเผชิญกับการทดลองขณะที่คนอื่นๆ หันหลังให้พระองค์

   2. บทต่างๆ เกี่ยวกับสงครามได้สอนอะไรท่านเกี่ยวกับการเป็นสานุศิษย์ของพระเยซูคริสต์ในเวลาของความยากลำบากหรือการทดลอง

แอลมา–63

ชาวนีไฟจำนวนมากเดินทางไปแผ่นดินทางเหนือ

หลังจากฮีลามันสิ้นชีวิต (ดู แอลมา 62:52) ชิบลันน้องชายของเขาจึงครอบครองบันทึกศักดิ์สิทธิ์ อ่าน แอลมา 63:1–2 เพื่อดูว่าชิบลันเป็นคนแบบใด ดังบันทึกไว้ ใน แอลมา 63 โมโรไนและชิบลันสิ้นชีวิต โมโรไนฮาห์บุตรชายของโมโรไนเข้าบัญชากองทัพชาวนีไฟ

อ่าน แอลมา 63:10–13 ก่อนสิ้นชีวิต ชิบลันมอบหน้าที่ดูแลบันทึกศักดิ์สิทธิ์ ให้ฮีลามันผู้เป็นบุตรของฮีลามัน ฮีลามันปกปักรักษาบันทึกที่เขียนไว้แล้วและเริ่มจดบันทึกซึ่งจะกลายเป็นหนังสือของฮีลามัน

แอลมา 63:5–8 บันทึกว่าชาวนีไฟจำนวนมากเดินทางด้วยเรือไปแผ่นดินทางเหนือและไม่มี ใครทราบข่าวคราวจากพวกเขาอีกเลย ตอนจบของ แอลมา 63 เปิดเผยเช่นกันว่าเริ่มมีความขัดแย้งบ้างระหว่างชาวเลมันกับชาวนีไฟ หนังสือที่ยาวและสร้างแรงบันดาลใจของแอลมาจึงยุติดังนั้น

5. เขียนต่อท้ายงานมอบหมายของวันนี้ในสมุดบันทึกการศึกษาพระคัมภีร์ของท่านว่า

   ฉันได้ศึกษาแอลมา 59–63 และศึกษาเสร็จวันที่ (วันเดือนปี)

   คำถาม ความคิด และข้อคิดเพิ่มเติมที่ฉันอยากแบ่งปันกับครู: