คำนำ อีเธอร์
เหตุใดจึงศึกษาหนังสือนี้
ขณะที่ท่านศึกษาหนังสือของอีเธอร์ ท่านจะเรียนเรื่องชาวเจเร็ด—คนกลุ่มหนึ่งที่เดินทางไปซีกโลกตะวันตกและอาศัยอยู่ที่นั่นนานหลายศตวรรษก่อนผู้คนของลีไฮมาถึง หนังสือนี้จะช่วยให้ท่านเรียนรู้หลักธรรมสำคัญเกี่ยวกับการสวดอ้อนวอน การเปิดเผย และความสัมพันธ์ระหว่างการใช้ศรัทธาในพระเยซูคริสต์กับการได้รับความรู้ทางวิญญาณ ท่านจะเรียนรู้เช่นกันเกี่ยวกับบทบาทของศาสดาพยากรณ์ในการชักชวนผู้คนให้กลับใจและเกี่ยวกับผลอันเกิดแก่ผู้ปฏิเสธพระเยซูคริสต์และศาสดาพยากรณ์ของพระองค์
ใครเขียนหนังสือนี้
โมโรไนย่อหนังสือนี้จากแผ่นจารึกทองคำ 24 แผ่นเรียกว่าแผ่นจารึกของอีเธอร์ หนังสือตั้งชื่อตามศาสดาพยากรณ์อีเธอร์ผู้เป็นศาสดาพยากรณ์คนสุดท้ายของชาวเจเร็ดและผู้สร้างบันทึกเกี่ยวกับประวัติของพวกเขา (ดู อีเธอร์ 15:33–34) ในสมัยของกษัตริย์โมไซยาห์ ผู้คนบางส่วนของลิมไฮค้นพบแผ่นจารึกของอีเธอร์ขณะพวกเขากำลังค้นหาแผ่นดินแห่งเซราเฮ็มลา (ดู โมไซยาห์ 8:7–11; อีเธอร์ 1:2) ศาสดาพยากรณ์ชาวนีไฟและผู้จัดเก็บบันทึกส่งต่อแผ่นจารึกของอีเธอร์จนมาอยู่ในครอบครองของโมโรไน โมโรไนกล่าวว่าเขารวมไว้ไม่ถึง “หนึ่งในร้อยส่วน” ของบันทึกในความย่อของเขา (อีเธอร์ 15:33)
หนังสือนี้เขียนเมื่อใดและที่ไหน
แหล่งข้อมูลเดิมที่ใช้สร้างหนังสือของอีเธอร์เขียนไว้หลายศตวรรษก่อนโมโรไนทำความย่อของเขา บันทึกแรกของชาวเจเร็ดสร้างขึ้นเมื่อพี่ชายของเจเร็ดเขียนนิมิตที่เขาได้รับก่อนผู้คนของเขาข้ามทะเล (ดู อีเธอร์ 4:1) ไม่มีการกล่าวถึงผู้จัดเก็บบันทึกคนใดในบรรดาชาวเจเร็ดจนกระทั่งถึงอีเธอร์ (ดู อีเธอร์ 13:3; 15:33) โมโรไนย่อหนังสือของอีเธอร์ (ดู มอรมอน 8:3–6; โมโรไน 10:1) โมโรไนไม่ได้กล่าวว่าเขาอยู่ที่ใดตอนทำความย่อแม้เขาจะเขียนว่าชาวเจเร็ดถูกทำลายใน “ประเทศทางเหนือนี้” (อีเธอร์ 1:1) ซึ่งบ่งบอกว่าเขาอาจจะอยู่ในแผ่นดินที่คนเหล่านั้นถูกทำลาย