2015
Մենք այժմ պետք է տաճար գնանք
Ապրիլ 2015


Մենք այժմ պետք է տաճար գնանք

Մարի Հոլմզ Յուեն, Կալիֆորնիա, ԱՄՆ

Նկար
drawing of elderly woman sitting and talking to another woman

Նկարազարդումները՝ Բրադլի Հ. Քլարկի

Մի կիրակի առավոտ նոր մկրտված մի անդամ ներրկայացվեց ծխին: Նրա անունը Լիդիա էր: Նա անմիջապես գրավեց մեր սրտերը:

Լիդիան տարեց էր և կույր՝ տարիներ շարունակ պայքարելով շաքարախտի դեմ: Նա արագ սկսեց ճանաչել ծխի անդամներին նրանց ձայներից և քայլվածքից: Նա սովորաբար ասում էր մեր անունները և սեղմում մեր ձեռքը, և մենք երբեք չէինք ակնարկում այն փաստը, որ նա կույր էր:

Անհրաժեշտ մեկ տարվա սպասումից հետո, Լիդիան հանդիպեց եպիսկոպոսին և ցցի նախագահին՝ ստանալու իր տաճարային երաշխավորագիրը: Մի կիրակի Սփոփող Միությունում, նա ինձ նստացրեց իր կողքին և բացականչեց. «Ցցի նախագահն ասաց ինձ, որ ես պետք է որքան հնարավոր է շուտ տաճար գնամ: Դուք ինձ կտանե՞ք»:

Դա դեկտեմբերի առաջին շաբաթն էր՝ զբաղված ժամանակ մեզ բոլորիս համար: Ես փորձեցի սովորական արդարացումներ գտնել և ասացի.«Չե՞նք կարող սպասել մինչև հունվար»:

«Ոչ, մենք այժմ պետք է տաճար գնանք»

Կանանց մի խումբ տաճար էր գնում ամեն ամիս, այսպիսով ես մոտեցա նրանց, որպեսզի պայմանավորվեի Լիդիայի ուղևորության համար: Նրանք նույնպես շատ զբաղված էին: Բայց Լիդիան արցունքն աչքերին նորից ասաց, որ ցցի նախագահն ասել էր իրեն, որ որքան հնարավոր է շուտ գնար:

Այդ ժամանակ մենք բոլորս համաձայնվեցինք կատարել այդ 241 կիլոմետրանոց ուղևորությունը հաջորդ շաբաթ: Ճանապարհին մենք լցրեցինք երթուղային ավտոբուսը ութ կանանց շատախոսությամբ և ընկերասիրությամբ: Լիդիան բավականություն զգաց իր տաճարային փորձառությունից և իր օժտումը ստանալու օրհնությունից:

Հունվարի առաջին շաբաթվա ընթացքում Լիդիայի վիճակը վատթարացավ և նա հիվանդանոց ընդունվեց շտապ օգնության համար: Մեկ շաբաթ անց նա հեռացավ կյանքից: Բայց Լիդիան գնաց հավերժական օրհնություններով, որոնք նա ստացել էր տաճարում՝ հենց մի քանի շաբաթ առաջ:

Հետագայում, ես պատմեցի ցցի նախագահին մեր ուղևորության պատմությունը և ասացի նրան, թե որքան տպավորված էի, որ նա զգացել էր հուշում՝ ասելով Լիդիային, որ նա պետք է անմիջապես տաճար գնար:

«Ես իրականում ի նկատի չունեի, որ նա պետք է այժմ գնար», պատասխանեց նա: Ես միշը ասում եմ նոր երաշխավորագիր կրողներին, որ նրանք շուտ գնան տաճար: Հոգին խոսել է Լիդիայի և ոչ թե ինձ հետ»:

Լիդիան սովորեցրեց մեզ բոլորիս լսել Հոգուն և անմիջապես անել դա: Ես շնորհակալ եմ ցածր ու հանդարտ ձայնին լսելու նրա հիշեցման համար: