បព្វជិតភាពមិលគីស្សាដែក និង កូនសោទាំងឡាយ
នៅក្នុងសាសនាចក្រ សិទ្ធិអំណាចនៃបព្វជិតភាពត្រូវបានអនុវត្តនៅក្រោមការដឹកនាំរបស់អ្នកដឹកនាំបព្វជិតភាពម្នាក់ដែលកាន់កូនសោទាំងឡាយនៃបព្វជិតភាពនោះ ។
ខ្ញុំជ្រើសរើសនិយាយបន្ថែមទៀតអំពីបព្វជិតភាពនៃព្រះ ជាប្រធានបទដែលបានលើកឡើងដោយអ្នកនិយាយមុនបីរូបរួចហើយ ដែលបានបង្រៀនយើងអំពីរបៀបដែលបព្វជិតភាពផ្ដល់ពរជ័យដល់ស្រ្តីយុវនារីនិង យុវជន ។
បព្វជិតភាពជាអំណាច និងសិទ្ធិអំណាចមកពីព្រះ ដែលកាន់ដោយការទុកចិត្តថា បានប្រើប្រាស់សម្រាប់កិច្ចការរបស់ព្រះ ដើម្បីជាប្រយោជន៍ដល់បុត្រាបុត្រីរបស់ទ្រង់ទាំងអស់ ។ បព្វជិតភាពមិនមែនជាអ្នកដែលត្រូវបានតែងតាំងក្នុងតំណែងបព្វជិតភាព ឬអ្នកដែលអនុវត្តសិទ្ធិអំណាចនេះទេ ។ បុរសដែលកាន់បព្វជិតភាពគឺពុំមែនជាបព្វជិតភាពនោះទេ ។ ខណៈយើងមិនគួរហៅបុរសដែលបានតែងតែងនោះថាជាបព្វជិតភាព នោះវាសមរម្យដើម្បីហៅពួកគេថាជា អ្នកកាន់បព្វជិតភាព ។
អំណាចបព្វជិតភាពមានទាំងនៅក្នុងសាសនាចក្រ និងក្នុងអង្គភាពក្រុមគ្រួសារ ។ ប៉ុន្ដែអំណាចបព្វជិតភាព និងសិទ្ធិអំណាចបព្វជិតភាពមានមុខងារខុសគ្នានៅក្នុងសាសនាចក្រ ជាងនៅក្នុងក្រុមគ្រួសារ ។ អ្វីទាំងអស់នេះគឺស្របតាមគោលការណ៍ ដែលព្រះអម្ចាស់បានស្ថាបនាឡើង ។ គោលបំណងនៃផែនការរបស់ព្រះគឺដើម្បីដឹកនាំបុត្រាបុត្រីរបស់ទ្រង់ទៅកាន់ជីវិតដ៏អស់កល្បជានិច្ច ។ ក្រុមគ្រួសារក្នុងជីវិតរមែងស្លាប់គឺជាចំណុចសំខាន់ចំពោះផែនការនោះ ។ សាសនាចក្រមានវត្តមានដើម្បីផ្ដល់ជាគោលលទ្ធិ សិទ្ធិអំណាច និងពិធីបរិសុទ្ធនានាដែលចាំបាច់ដើម្បីធ្វើឲ្យចំណងទាក់ទងក្រុមគ្រួសារអាចបន្ដមានទៅដល់ភាពអស់កល្បជានិច្ច ។ ហេតុដូច្នេះ អង្គភាពក្រុមគ្រួសារ និងសាសនាចក្រនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទមានចំណងទាក់ទងមួយដែលគាំទ្រគ្នាទៅវិញទៅមក ។ ពរជ័យទាំងឡាយនៃបព្វជិតភាព—ដូចជាភាពពេញលេញនៃដំណឹងល្អ និងពិធីបរិសុទ្ធដូចជាពិធីបុណជ្រមុជទឹក ពិធីបញ្ជាក់ និងការទទួលអំណោយទាននៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ អំណោយទានពិសិដ្ឋនៃព្រះវិហារបរិសុទ្ធ និងអាពាហ៍ពិពាហ៍ដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច—គឺមានសម្រាប់បុរស និងស្ត្រីដូចគ្នា ។១
បព្វជិតភាពដែលយើងនិយាយត្រង់នេះ គឺជាបព្វជិតភាពមិលគីស្សាដែក ដែលបានស្ដារឡើងវិញនៅដើមដំបូងនៃការស្ដារដំណឹងល្អឡើងវិញ ។ យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ និង អូលីវើរ ខៅឌើរី ត្រូវបានតែងតាំងដោយពេត្រុស យ៉ាកុប និងយ៉ូហាន ដែលបានប្រកាសខ្លួនពួកលោកថាជា « អ្នកមានកូនសោទាំងឡាយនៃនគរ ហើយនៃគ្រាកាន់កាប់ត្រួតត្រានៃពេលពេញកំណត់ » ( គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១២៨:២០ ) ។ ពួកសាវករៀមច្បងទាំងនេះបានទទួលសិទ្ធិអំណាចនោះមកពីព្រះអង្គសង្គ្រោះផ្ទាល់ ។ សិទ្ធិអំណាច ឬតំណែងផ្សេងទៀតទាំងអស់ក្នុងបព្វជិតភាពគឺជាការបន្តោងបញ្ជាប់ទៅនឹងបព្វជិតភាពមិលគីស្សាដែក ( សូមមើល គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១០៧:៥ ) ដោយសារវា « មានសិទ្ធិខាងគណៈប្រធាន ហើយមានអំណាច និងសិទ្ធិអំណាចលើអស់ទាំងតំណែងនៅក្នុងសាសនាចក្រ នៅគ្រប់សម័យនានាក្នុងពិភពលោក » ( គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១០៧:៨ ) ។
នៅក្នុងសាសនាចក្រ សិទ្ធិអំណាចនៃបព្វជិតភាពជាន់ខ្ពស់ ដែលជាបព្វជិតភាពមិលគីស្សាដែក និងបព្វជិតភាពតូចជាង ឬបព្វជិតភាពអើរ៉ុនត្រូវបានអនុវត្តនៅក្រោមការដឹកនាំរបស់អ្នកដឹកនាំបព្វជិតភាពម្នាក់ដូចជាប៊ីស្សព ឬប្រធានម្នាក់ ដែលកាន់កូនសោទាំងឡាយនៃបព្វជិតភាពនោះ ។ ដើម្បីយល់ពីការអនុវត្តសិទ្ធិអំណាចបព្វជិតភាពនៅក្នុងសាសនាចក្រ យើងត្រូវតែយល់ពីគោលការណ៍នៃកូនសោបព្វជិតភាព ។
កូនសោបព្វជិតភាពមិលគីស្សាដែកនៃនគរត្រូវបានប្រគល់ដោយពេត្រុស យ៉ាកុប និងយ៉ូហាន ប៉ុន្ដែការណ៍នោះមិនបានបញ្ចប់ការស្ដារឡើងវិញនៃកូនសោបព្វជិតភាពឡើយ ។ កូនសោខ្លះនៃបព្វជិតភាពបានមកតាមក្រោយ ។ បន្ទាប់ពីការឧទ្ទិសឆ្លងព្រះវិហារបរិសុទ្ធដំបូងក្នុងគ្រាកាន់កាប់ត្រួតត្រានេះនៅទីក្រុងខឺតឡង់ រដ្ឋអូហៃអូ មានព្យាការីបីរូបទៀត—គឺម៉ូសេ អេលីយ៉ាស និងអេលីយ៉ា—ដែលបានស្ដារឡើងវិញនូវ « កូនសោនៃគ្រាកាន់កាប់ត្រួតត្រានេះ » រួមទាំងកូនសោដែលទាក់ទងទៅនឹងការប្រមូលផ្ដុំអ៊ីស្រាអែល និងកិច្ចការនៃព្រះវិហារបរិសុទ្ធរបស់ព្រះអម្ចាស់ផងដែរ ( សូមមើល គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១១០ )ដូចប្រធានអាវរិងទើបតែបានពិពណ៌នាយ៉ាងក្បោះក្បាយ ។
គំរូស្រដៀងគ្នាខ្លាំងមួយនៃមុខងារនៃកូនសោទាំងឡាយគឺនៅក្នុងការធ្វើពិធីបរិសុទ្ធនៃបព្វជិតភាព ។ ពិធីបរិសុទ្ធគឺជាទង្វើមួយដ៏មុតមាំ ដែលជាការចុះសេចក្ដីសញ្ញា និងការសន្យានៃពរជ័យទាំងឡាយ ។ នៅក្នុងសាសនាចក្រ ពិធីបរិសុទ្ធទាំងអស់ត្រូវបានធ្វើឡើងនៅក្រោមការអនុញ្ញាតសិទ្ធិអំណាចពីអ្នកដឹកនាំបព្វជិតភាព ដែលកាន់កូនសោទាំងឡាយសម្រាប់ពិធីបរិសុទ្ធនោះ ។
ពិធីបរិសុទ្ធត្រូវបានធ្វើឡើងជាទូទៅបំផុតដោយបុគ្គល ដែលត្រូវបានតែងតាំងឲ្យមានតំណែងមួយក្នុងការអនុវត្តបព្វជិតភាព នៅក្រោមការដឹកនាំរបស់បុគ្គលម្នាក់ ដែលកាន់កូនសោទាំងឡាយនៃបព្វជិតភាព ។ ឧទាហរណ៍ អ្នកកាន់តំណែងផ្សេងៗនៃបព្វជិតភាពអើរ៉ុនបម្រើក្នុងពិធីបរិសុទ្ធនៃពិធីសាក្រាម៉ង់នៅក្រោមកូនសោទាំងឡាយ និងការដឹកនាំរបស់ប៊ីស្សព ដែលកាន់កូនសោទាំងឡាយនៃបព្វជិតភាពអើរ៉ុន ។ គោលការណ៍ដូចគ្នានេះក៏អនុវត្តចំពោះពិធីបរិសុទ្ធបព្វជិតភាព ដែលស្ដ្រីបម្រើក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធផងដែរ ។ ទោះបីជាស្ដ្រីមិនកាន់តំណែងមួយក្នុងបព្វជិតភាពក្ដី ក៏ពួកគេធ្វើពិធីបរិសុទ្ធក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធដ៏ពិសិដ្ឋនៅក្រោមការអនុញ្ញាតសិទ្ធិអំណាចរបស់ប្រធានព្រះវិហារបរិសុទ្ធ ដែលកាន់កូនសោទាំងឡាយសម្រាប់ពិធីបរិសុទ្ធនៃព្រះវិហារបរិសុទ្ធដែរ ។
ឧទាហរណ៍មួយទៀតនៃសិទ្ធិអំណាចបព្វជិតភាពនៅក្រោមការដឹកនាំរបស់បុគ្គលម្នាក់ ដែលកាន់កូនសោទាំងឡាយនោះ គឺជាការបង្រៀនរបស់បុរស និងស្ដ្រីដែលត្រូវបានហៅឲ្យបង្រៀនដំណឹងល្អ មិនថានៅក្នុងថ្នាក់រៀន នៅផ្ទះរបស់ពួកគេ នៅក្នុងវួដ ឬក្នុងបេសកកម្មនោះទេ ។ ឧទាហរណ៍ផ្សេងទៀតគឺជាអ្នកដែលកាន់តំណែងថ្នាក់ដឹកនាំក្នុងវួដ ហើយអនុវត្តសិទ្ធិអំណាចបព្វជិតភាពនៅក្នុងភាពដឹកនាំរបស់ពួកគេ តាមរយៈការហៅរបស់ពួកគេ និងការញែកចេញ ក៏ដូចជានៅក្រោមការដឹកនាំរបស់អ្នកដឹកនាំបព្វជិតភាព ដែលកាន់កូនសោទាំងឡាយនៅក្នុងវួដ ឬស្ដេកនោះ ។ នេះគឺជារបៀបដែលសិទ្ធិអំណាច និងអំណាចនៃបព្វជិតភាពត្រូវបានអនុវត្ត និងរីករាយនៅក្នុងសាសនាចក្រនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនៃពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយ ។២
សិទ្ធិអំណាចបព្វជិតភាពក៏ត្រូវបានអនុវត្ត ហើយពរជ័យនៃសិទ្ធិអំណាចបព្វជិតភាពនេះក៏កើតមាននៅក្នុងក្រុមគ្រួសារពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយផងដែរ ។ និយាយពីក្រុមគ្រួសារ ខ្ញុំមានន័យថា បុរសដែលកាន់បព្វជិតភាពម្នាក់ និងស្ដ្រីម្នាក់ដែលបានរៀបការ ព្រមទាំងកូនៗរបស់ពួកគេ ។ ខ្ញុំក៏រួមបញ្ចូលចំណងទាក់ទងដ៏ល្អផ្សេងៗផងដែរ ដូចជាចំណងទាក់ទងដែលបណ្ដាលមកពីការស្លាប់ ឬការលែងលះ ។
គោលការណ៍ដែលថាសិទ្ធិអំណាចបព្វជិតភាពអាចអនុវត្តបានតែនៅក្រោមការដឹកនាំនៃបុគ្គលម្នាក់ ដែលកាន់កូនសោទាំងឡាយសម្រាប់តួនាទីនោះប៉ុណ្ណោះគឺជារឿងដ៏សំខាន់នៅក្នុងសាសនាចក្រ ប៉ុន្តែវាមិនអនុវត្តចំពោះការអនុវត្តសិទ្ធិអំណាចបព្វជិតភាពនៅក្នុងគ្រួសារទេ ។ ឧទាហរណ៍ ឪពុកម្នាក់ធ្វើជាអធិបតី និងអនុវត្តបព្វជិតភាពក្នុងគ្រួសាររបស់គាត់ តាមរយៈសិទ្ធិអំណាចបព្វជិតភាពដែលគាត់កាន់ ។ គាត់មិនចាំបាច់មានការដឹកនាំ ឬការអនុម័តពីបុគ្គលម្នាក់ដែលកាន់កូនសោបព្វជិតភាព ដើម្បីបំពេញមុខងារគ្រួសារផ្សេងៗរបស់គាត់នោះទេ ។ ការណ៍ទាំងនេះរួមមានការទូន្មានសមាជិកគ្រួសាររបស់គាត់ ការប្រជុំជាគ្រួសារ ការផ្ដល់ការប្រសិទ្ធិពរបព្វជិតភាពដល់ភរិយា និងកូនចៅរបស់គាត់ ឬការផ្ដល់ពរជ័យនៃការព្យាបាលដល់សមាជិកគ្រួសារ ឬមនុស្សដទៃ ។៣ អ្នកមានសិទ្ធិអំណាចក្នុងសាសនាចក្របង្រៀនសមាជិកគ្រួសារ ប៉ុន្ដែមិនដឹកនាំការអនុវត្តសិទ្ធិអំណាចបព្វជិតភាពនៅក្នុងគ្រួសារនោះទេ ។
គោលការណ៍ដូចគ្នានេះក៏អនុវត្តបាន នៅពេលឪពុកម្នាក់អវត្តមាន ហើយម្ដាយគឺជាមេដឹកនាំគ្រួសារ ។ គាត់ធ្វើជាអធិបតីនៅក្នុងផ្ទះរបស់គាត់ ហើយជាឧបករណ៍ដើម្បីនាំមកនូវអំណាច និងពរជ័យនានានៃបព្វជិតភាពទៅក្នុងគ្រួសាររបស់គាត់ តាមរយៈអំណោយទានពិសិដ្ឋ និងការផ្សារភ្ជាប់នៅក្នុងព្រះវិហារបរិសុទ្ធរបស់គាត់ ។ ខណៈគាត់មិនត្រូវបានផ្ដល់សិទ្ធិអំណាចដើម្បីផ្ដល់ពរជ័យបព្វជិតភាព ដែលអាចផ្ដល់បានតែតាមរយៈបុគ្គលម្នាក់ ដែលកាន់តំណែងជាក់លាក់មួយក្នុងបព្វជិតភាពប៉ុណ្ណោះ គាត់អាចបំពេញមុខងារផ្សេងទៀតទាំងអស់ក្នុងភាពដឹកនាំនៃគ្រួសារគាត់ ។ ក្នុងការធ្វើដូច្នោះ គាត់អនុវត្តអំណាចបព្វជិតភាពដើម្បីជាប្រយោជន៍ដល់កូនៗដែលគាត់ធ្វើជាអធិបតីលើ ក្នុងតំណែងភាពដឹកនាំរបស់គាត់ក្នុងគ្រួសារ ។៤
បើឪពុកទាំងអស់តម្កើងបព្វជិតភាពនៅក្នុងគ្រួសាររបស់ខ្លួនផ្ទាល់ នោះវានឹងពន្លឿនបេសកកម្មរបស់សាសនាចក្រ ដូចគ្នានឹងរឿងផ្សេងទៀតដែលពួកគេអាចនឹងធ្វើផងដែរ ។ ឪពុកទាំងឡាយដែលកាន់បព្វជិតភាពមិលគីស្សាដែក គួរតែអនុវត្តសិទ្ធិអំណាចបព្វជិតភាពរបស់ពួកគេ « ដោយការលួងលោម ដោយការអត់ធ្មត់ ដោយការទន់ភ្លន់ និងការស្លូតបូត និងដោយការស្រឡាញ់ស្មោះត្រង់ » ( គោលលទ្ធិ និង សេចក្ដីសញ្ញា ១២១:៤១ ) ។ បទដ្ឋានដ៏ខ្ពស់សម្រាប់ការអនុវត្តសិទ្ធិអំណាចបព្វជិតភាពទាំងអស់នោះគឺសំខាន់បំផុតនៅក្នុងគ្រួសារ ។ អ្នកកាន់បព្វជិតភាពក៏គួរគោរពតាមបទបញ្ញត្តិទាំងឡាយ ដើម្បីពួកគេនឹងមានអំណាចបព្វជិតភាពប្រសិទ្ធពរដល់សមាជិកគ្រួសាររបស់ពួកគេផងដែរ ។ ពួកគេគួរអភិវឌ្ឍចំណងទាក់ទងល្អជាមួយគ្រួសារ ដើម្បីឲ្យសមាជិកគ្រួសារនឹងចង់សុំការប្រសិទ្ធពរពីឪពុករបស់ពួកគេ ។ ហើយឪពុកម្ដាយគួរលើកទឹកចិត្តឲ្យមានការប្រសិទ្ធពរបព្វជិតភាពឲ្យបានកាន់តែច្រើននៅក្នុងគ្រួសារ ។៥
នៅក្នុងការប្រជុំសន្និសីទទាំងនេះ កាលយើងស្វែងរកជម្រកបណ្ដោះអាសន្នពីកង្វល់ខាងសាច់ឈាមរបស់យើងជាមួយនឹងជំងឺរាលដាលពេញពិភពលោកដ៏អន្ដរាយនេះ យើងត្រូវបានបង្រៀនពីគោលការណ៍នៃភាពអស់កល្បដ៏អស្ចារ្យ ។ ខ្ញុំសូមលើកទឹកចិត្តពួកយើងម្នាក់ៗឲ្យដាក់ភ្នែកយើង « ស្មោះស្ម័គ្រទាំងស្រុង » ដើម្បីទទួលបានសេចក្ដីពិតនៃភាពអស់កល្បទាំងនេះ ដើម្បីឲ្យរូបកាយយើង « នឹងបានពោរពេញដោយពន្លឺ » ( នីហ្វៃ ទី៣ ១៣:២២ ) ។
នៅក្នុងទេសនកថារបស់ទ្រង់ដល់បណ្ដាជន ដូចបានកត់ត្រានៅក្នុងព្រះគម្ពីរប៊ីប និងព្រះគម្ពីរមរមន ព្រះអង្គសង្គ្រោះបានបង្រៀនថា រូបកាយរមែងស្លាប់អាចបានពោរពេញដោយពន្លឺ ឬពេញដោយភាពងងឹត ។ ពិតណាស់ យើងចង់បានពោរពេញដោយពន្លឺ ហើយព្រះអង្គសង្គ្រោះរបស់យើងបានបង្រៀនយើងពីរបៀប ដែលយើងអាចធ្វើឲ្យការណ៍នេះកើតឡើងបាន ។ យើងគួរតែស្ដាប់សារលិខិតអំពីសេចក្ដីពិតនៃភាពអស់កល្ប ។ ទ្រង់បានប្រើឧទាហរណ៍អំពីភ្នែកយើង ព្រោះយើងអាចយកពន្លឺទៅក្នុងរូបកាយយើងបានតាមរយៈភ្នែកយើង ។ ប្រសិនបើ« ភ្នែកយើង ស្មោះស្ម័គ្រទាំងស្រុង »—និយាយម្យ៉ាងទៀតថា ប្រសិនបើយើងផ្ដោតលើការទទួលបានពន្លឺដ៏អស់កល្ប និងការយល់ដឹង—នោះទ្រង់បានពន្យល់ថា « រូបកាយអ្នកទាំងមូលនឹងបានពោរពេញដោយពន្លឺ » ( ម៉ាថាយ ៦:២២; នីហ្វៃ ទី៣ ១៣:២២ ) ។ តែបើភ្នែកយើង « អាក្រក់វិញ »—នោះគឺ ប្រសិនបើយើងរកមើលការអាក្រក់ ហើយយកការណ៍នោះដាក់ក្នុងរូបកាយយើង—នោះទ្រង់បានព្រមានថា « រូបកាយអ្នកទាំងមូល នឹងបានពោរពេញដោយភាពងងឹតសូន្យ » ( ខទី ២៣ ) ។ និយាយម្យ៉ាងទៀតគឺថា ពន្លឺ ឬភាពងងឹតនៅក្នុងរូបកាយយើងអាស្រ័យលើរបៀបដែលយើងមើល—ឬទទួល—សេចក្ដីពិតដ៏អស់កល្បដែលយើងត្រូវបានបង្រៀន ។
យើងគួរតែធ្វើតាមការអញ្ជើញរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះឲ្យស្វែងរក និងទូលសូមដើម្បីយល់ពីសេចក្ដីពិតនៃភាពអស់កល្ប។ ទ្រង់សន្យាថា ព្រះវរបិតារបស់យើងដែលគង់នៅស្ថានសួគ៌មានព្រះទ័យចង់បង្រៀនមនុស្សគ្រប់គ្នាអំពីសេចក្ដីពិត ដែលយើងស្វែងរកនោះ ( សូមមើល នីហ្វៃ ទី៣ ១៤:៨ ) ។ ប្រសិនបើយើងប្រាថ្នាចង់បានការណ៍នេះ ហើយដាក់ភ្នែកយើងស្មោះស្ម័គ្រទាំងស្រុងដើម្បីទទួល យកវានោះព្រះអង្គសង្គ្រោះសន្យាថា សេចក្ដីពិតនៃភាពអស់កល្ប « នឹងបើក » ឲ្យយើង ( នីហ្វៃ ទី៣ ១៤:៧–៨ ) ។
ផ្ទុយទៅវិញ សាតាំងអន្ទះសាចង់បំភាន់ការគិតរបស់យើង ឬដឹកនាំយើងឲ្យវង្វេងអំពីបញ្ហាដ៏សំខាន់ដូចជាការអនុវត្តបព្វជិតភាពនៃព្រះជាដើម ។ ព្រះអង្គសង្គ្រោះបានព្រមានអំពី « ពួកព្យាការីក្លែងក្លាយ ដែលគេមករកអ្នករាល់គ្នាដោយពាក់រោមចៀមបំប្លែងខ្លួន តែខាងក្នុងរបស់គេជាឆ្កែចចកដែលឆ្មក់ស៊ីវិញ » ( នីហ្វៃ ទី៣ ១៤:១៥ ) ។ ទ្រង់បានប្រទានការសាកល្បងនេះដល់យើង ដើម្បីជួយយើងឲ្យជ្រើសរើសសេចក្ដីពិតពីក្នុងចំណោមការបង្រៀនខុសៗគ្នាជាច្រើន ដែលអាចបំភាន់យើង ៖ ទ្រង់បានបង្រៀនថា « អ្នករាល់គ្នានឹងស្គាល់គេបាន ដោយសារផលគេបង្កើត » ( នីហ្វៃ ទី៣ ១៤:១៦ ) ។ « ធម្មតា ដើមឈើល្អមិនដែលបញ្ចេញផលអាក្រក់បានទេ ហើយដើមដែលអាក្រក់ក៏ពុំអាចនឹងបញ្ចេញផលល្អបានដែរ » ( ខទី ១៨ ) ។ ហេតុដូច្នេះហើយ យើងគួរតែមើលទៅលទ្ធផល—« ផលផ្លែ »—នៃគោលការណ៍ដែលបានបង្រៀន និងព្យាការីដែលបង្រៀនគោលការណ៍នោះ ។ នោះគឺជាចម្លើយដ៏ល្អបំផុតចំពោះការជំទាស់ជាច្រើន ដែលយើងបានឮទាស់នឹងសាសនាចក្រ និងគោលលទ្ធិ ព្រមទាំងគោលនយោបាយ និងភាពដឹកនាំនៃសាសនាចក្រ ។ សូមធ្វើតាមការសាកល្បង ដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបានបង្រៀន ។ សូមមើលទៅផលផ្លែ—គឺលទ្ធផល ។
នៅពេលយើងគិតអំពីផលផ្លែនៃដំណឹងល្អ និងសាសនាចក្រដែលបានស្ដារឡើងវិញរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ក្នុងមួយជីវិតរបស់សមាជិកដែលនៅរស់ទាំងឡាយ នោះយើងអររីករាយនឹងរបៀបដែលសាសនាចក្របានពង្រីកពីក្រុមជំនុំក្នុងស្រុកនៅអ៊ិនធើរមោនធេន វេហ្វ ទៅកាន់ជាតិសាសន៍ផ្សេងៗ ជាកន្លែងដែលសមាជិកច្រើនជាងចំនួន ១៦ លាននាក់រស់នៅ ក្រៅពីសហរដ្ឋអាមេរិក ។ ជាមួយនឹងការរីកចម្រើននោះ យើងមានអារម្មណ៍ថា សមត្ថភាពរបស់សាសនាចក្រនឹងកើនឡើងដើម្បីជួយដល់សមាជិករបស់ខ្លួន ។ យើងជួយក្នុងការកាន់តាមបទបញ្ញត្តិ ក្នុងការបំពេញតាមការទទួលខុសត្រូវដើម្បីផ្សាយដំណឹងល្អដែលបានស្ដារឡើងវិញ ក្នុងការប្រមូលផ្ដុំអ៊ីស្រាអែល និងក្នុងការកសាងព្រះវិហារបរិសុទ្ធទូទាំងពិភពលោក ។
យើងត្រូវបានដឹកនាំដោយព្យាការីម្នាក់ គឺប្រធាន រ័សុល អិម ណិលសុន ដែលព្រះអម្ចាស់បានប្រើភាពដឹកនាំរបស់លោកដើម្បីសម្រេចបានការរីកចម្រើន ដែលយើងបានដឹងអំឡុងពេលច្រើនជាងពីរឆ្នាំនៃភាពដឹកនាំរបស់លោកនេះ ។ ឥឡូវនេះ យើងនឹងមានពរស្ដាប់ប្រធានណិលសុន ដែលនឹងបង្រៀនយើងពីរបៀបដើម្បីបង្កើនការរីកចម្រើនរបស់យើងនៅក្នុងសាសនាចក្រដែលបានស្ដារឡើងវិញរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនេះ នៅក្នុងពេលដ៏ពិបាកទាំងនេះ ។
ខ្ញុំសូមថ្លែងទីបន្ទាល់អំពីសេចក្ដីពិតនៃការណ៍ទាំងនេះ ហើយចូលរួមនឹងបងប្អូនក្នុងការអធិស្ឋានសម្រាប់ព្យាការីរបស់យើង ដែលយើងនឹងស្ដាប់ក្នុងពេលបន្ដិចទៀត នៅក្នុងព្រះនាមនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ អាម៉ែន ៕