ចូរមកតាមខ្ញុំ

សេចក្ដីផ្ដើម

ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានប្រកាស ៖ « ខ្ញុំជាផ្លូវ ជាសេចក្ដីពិត ហើយជាជីវិត » (យ៉ូហាន ១៤:៦) ។ « មាគ៌ារបស់ [ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ] គឺជាផ្លូវដែលនាំទៅរកសុភមង្គល នៅក្នុងជីវិតនេះ និងនៅក្នុងជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ចនៅក្នុងលោកដែលនឹងមកដល់ » (« ព្រះគ្រីស្ទដ៏មានព្រះជន្មរស់ ៖ ទីបន្ទាល់នៃពួកសាវក » Ensign ឬ លីអាហូណា ខែ មេសា ឆ្នាំ ២០០០ ទំព័រ ៣ ) ។ មេរៀននេះសង្កត់ធ្ងន់ទៅលើការអញ្ជើញរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទដល់មនុស្សទាំងអស់ ឲ្យមកតាមទ្រង់ ហើយក្លាយជាសិស្សរបស់ទ្រង់ ។ មេរៀននេះក៏ពិនិត្យមើលទៅលើអត្ថន័យនៃការដើរតាមផ្លូវនៃភាពជាសិស្សដែរ ។

ការអានពីសាវតា

ឌៀថើរ អេស្វ អុជដូហ្វ « The Way of the Disciple » Ensign ឬ លីអាហូណា ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០០៩ ទំព័រ ៧៥–៧៨ ។
យ៉ូសែប ប៊ី វ៉ឺតលីន « Follow Me » Ensign, ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០០២ ទំព័រ ១៥–១៧ ។

យោបល់សម្រាប់ការបង្រៀន

យ៉ូហាន ១:៣៥–៤៧; នីហ្វៃទី២ ២៦:៣៣; អាលម៉ា ៥:៣៣–៣៤ ។

ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ អញ្ជើញមនុស្សគ្រប់រូបឲ្យក្លាយជាសិស្សរបស់ទ្រង់

សូមអញ្ជើញឲ្យសិស្សម្នាក់ចែកចាយដោយសង្ខេបអំពីគ្រាមួយ ដែលគេបានធ្វើដំណើរទៅកាន់ទិសដៅមួយ ហើយបានដើរបត់ចូលផ្លូវខុស ឬបានដើរទៅផ្លូវខុស ។ បន្ទាប់មក សូមអញ្ជើញសិស្សឲ្យអាន យ៉ូហាន ១៤:៦ ហើយរៀបរាប់ដោយផ្ទាល់មាត់នូវគោលលទ្ធិមួយ ដែលព្រះយេស៊ូវបានបង្រៀននៅក្នុងខគម្ពីរនេះ ។ ( សិស្សអាចប្រើពាក្យសម្ដីខុសគ្នាប៉ុន្ដែសិស្សគួរយល់ថា របៀបតែមួយគត់ ដែលយើងអាចត្រឡប់ទៅរស់នៅជាមួយនឺងព្រះវរបិតាសួគ៌វិញបាន គឺដោយការធ្វើតាមព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ) ។

សូមប្រាប់សិស្សថា ក្រោយពីព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានជ្រមុជទឹកហើយ បន្ទាប់មកទ្រង់ត្រូវបានល្បួងនៅទីវាលរហោស្ថាន នោះទ្រង់បានអញ្ជើញអ្នកដទៃផ្សេងទៀតឲ្យមកតាមទ្រង់ ។ អស់អ្នកដែលបានដើរតាមព្រះអង្គសង្គ្រោះនាពេលនោះ និងនៅគ្រានេះត្រូវបានហៅថា ពួកសិស្ស។ សូមអញ្ជើញឲ្យសិស្សរកមើលនៅក្នុង យ៉ូហាន ១:៣៥–៤៧ នូវឈ្មោះខ្លះរបស់សិស្សពីដំបូងបំផុតរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ និងអ្វីដែលបានបំផុសគំនិតដល់ពួកលោកឲ្យដើរតាមទ្រង់ ។

សូមបង្ហាញសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមដោយប្រធាន ជែមស៍ អ៊ី ហ្វោស្ត ( ឆ្នាំ ១៩២០-២០០៧ ) នៃគណៈប្រធានទីមួយ ហើយសូមឲ្យសិស្សម្នាក់អានវាឮៗ ៖

រូបភាព
ប្រធាន ជែមស៍ អ៊ី ហ្វោស្ត

« ពាក្យសម្រាប់ ពួកសិស្ស និងពាក្យសម្រាប់ វិន័យ ទាំងពីរនេះចេញមកពីពាក្យដើមជាភាសាឡាតាំងដូចគ្នា—discipulus ដែលមានន័យថា ពួកកូនសិស្ស ។ វាបញ្ជាក់ន័យទៅលើការអនុវត្ត ឬការធ្វើលំហាត់ ។ វិន័យផ្ទាល់ខ្លួន និងការគ្រប់គ្រងខ្លួនឯង គឺជាចរិកលក្ខណៈដ៏ខ្ជាប់ខ្ជួន និងអចិន្ដ្រៃយ៍របស់អ្នកដើរតាមព្រះយេស៊ូវ ។ …

« តើភាពជាសិស្សគឺជាអ្វី ? វាគឺជាការគោរពតាមដ៏ចម្បងតាមព្រះអង្គសង្គ្រោះ » ( « Discipleship » Ensign ឬ លីអាហូណា ខែ វិច្ឆិកា ឆនាំ ២០០៦ ទំព័រ ២០ ) ។

តើនិយមន័យនៃភាពជាសិស្សនេះ បង្កប់នូវអត្ថន័យស្ដីពីជីវិតដ៏របស់ពួកសិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទកាលពីដើម អាចមានលក្ខណៈដូចម្ដេចខ្លះ ?

សូមអញ្ជើញឲ្យសិស្សអាន និងប្រៀបធៀប នីហ្វៃទី២ ២៦:៣៣ និង អាលម៉ា ៥:៣៣–៣៤ ដើម្បីឃើញថាតើនរណាទៀត ដែលព្រះយេស៊ូវបានអញ្ជើញឲ្យចូលមករកទ្រង់ ។ បន្ទាប់មក សូមពិភាក្សាសំណួរដូចខាងក្រោមនេះ ៖

តើវគ្គបទគម្ពីរទាំងនេះ បង្រៀនអ្វីខ្លះអំពីការអញ្ជើញរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះឲ្យមករកទ្រង់នោះ ? ( ក្រោយពីសិស្សឆ្លើយហើយ សូមសរសេរសេចក្ដីពិតខាងក្រោមនេះនៅលើក្ដារខៀន ៖ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ អញ្ជើញឲ្យមនុស្សទាំងអស់ឲ្យមករកទ្រង់ ហើយក្លាយជាសិស្សរបស់ទ្រង់) ។
យោងតាមអាលម៉ា តើព្រះអង្គសង្គ្រោះបានសន្យាអ្វីខ្លះដល់អស់អ្នកដែលទទួលយកការអញ្ជើញរបស់ទ្រង់ឲ្យមកកាន់ទ្រង់នោះ ?
តើសេចក្ដីសន្យាទាំងនេះមានន័យយ៉ាងដូចម្ដេចដែរចំពោះអ្នក ?

ម៉ាថាយ ៤:១៨-22; លូកា ៥:១១; ៩:៥៧–៦២; ១៤:២៥–៣៣

ការក្លាយជាកូនសិស្សម្នាក់របស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ

សូមចែកសិស្សជាគូៗ ។។ សូមអញ្ជើញឲ្យពួកគេសិក្សា ម៉ាថាយ ៤:១៨-22 និង លូកា ៥:១១ ហើយរកមើលពលិកម្មដែលពួកសិស្សខ្លះរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទកាលពីដើមបានធ្វើ ដើម្បីទទួលយកការហៅឲ្យដើរតាមទ្រង់ ។ សូមពិភាក្សានូវសំណួរខាងក្រោមនេះ ៖

តើអ្នកនឹងពិពណ៌នាពីចម្លើយរបស់ពួកសិស្សកាលពីដើមទាំងនេះ ចំពោះបទបញ្ជារបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះឲ្យដើរតាមទ្រង់យ៉ាងដូចម្ដេច ? ( ពិភាក្សាអំពីអត្ថន័យនៃពាក្យ និងឃ្លា ដូចជា « ទុកសំណាញ់ចោល » « ភ្លាម » និង « លះបង់ » ) ។
តើសេចក្ដីពិតដ៏សំខាន់ទាំងឡាយដែលវគ្គព្រះគម្ពីរទាំងនេះបានបន្ថែមអ្វីខ្លះទៅលើអត្ថន័យក្នុងការក្លាយជាសិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ? ( ក្រោយពីសិស្សឆ្លើយហើយសូមសរសេរសេចក្ដីពិតខាងក្រោមនេះនៅលើក្ដារខៀន ៖ ការក្លាយជាសិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ តម្រូវការឲ្យមានការគោរពតាម និងពលិកម្ម ) ។

សូមចែកដល់សិស្សនូវច្បាប់ចម្លងនៃសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមដោយអែលឌើរ យ៉ូសែប ប៊ី វ៉ឺតលីន ( ឆ្នាំ ១៩១៧-២០០៨ ) នៃកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ ហើយសូមឲ្យសិស្សម្នាក់អានវាឮៗ ៖

រូបភាព
អែលឌើរ យ៉ូសែប ប៊ី វ៉ឺតលីន

« សំណាញ់ទាំងឡាយ ជាទូទៅមានន័យថាជាឧបករណ៍សម្រាប់ចាប់យកអ្វីមួយ ។ នៅក្នុង … អត្ថន័យដ៏កាន់តែសំខាន់ជាងនេះ យើងអាចផ្ដល់និយមន័យថា សំណាញ់គឺជាអ្វីមួយដែលទាក់ទាញ ឬរារាំងយើងពីការធ្វើតាមការហៅរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ជាព្រះរាជបុត្រានៃព្រះដ៏មានព្រះជន្មរស់នៅ ។

« សំណាញ់នៅក្នុងបរិបទនេះ អាចជាកិច្ចការរបស់ ចំណង់ចំណូលចិត្តរបស់យើង សេចក្តី សោមនស្សរបស់យើង និងលើសពីអ្វីទាំងអស់ផ្សេងទៀត ជាការល្បួង និងអំពើបាបរបស់យើង ។ និយាយឲ្យខ្លីទៅ សំណាញ់មួយអាចជាអ្វីៗដែលទាញយើងចេញពីទំនាក់ទំនងរបស់យើងជាមួយនឹងព្រះវរបិតាសួគ៌យើង ឬពីសាសនាចក្រដែលត្រូវបានស្ដារឡើងវិញរបស់ទ្រង់ ។ …

« វាមិនអាចទៅរួចទេក្នុងការចុះបញ្ជីនៃសំណាញ់ទាំងអស់ទុក ដែលអាចបោកបញ្ឆោតយើង និងរារាំងយើងមិនឲ្យធ្វើតាមព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។ ប៉ុន្ដែប្រសិនបើយើងមានចិត្តស្មោះក្នុងការប៉ងប្រាថ្នាយើងដើម្បីធ្វើតាមទ្រង់ នោះយើងត្រូវតែចាកចេញភ្លាមពីសំណាញ់របស់ពិភពលោកដែលចងជំពាក់យើង ហើយដើរតាមទ្រង់វិញ ។

« … ជីវីតរបស់យើង នឹងងាយពោរពេញទៅដោយការណាត់ជួប ការប្រជុំ និងករណីយកិច្ចនានា ។ វាពិតជាងាយណាស់ដើម្បីនឹងធ្លាក់ខ្លួនជាប់ក្នុងហ្វូងសំណាញ់ដែលពេលខ្លះគ្រាន់តែសំណើរឲ្យចាកចេញពីវា អាចគំរាមកំហែងដល់យើង ហើយថែមទាំងបំភ័យយើងទៀតផង ។

« ពេលខ្លះ យើងមានអារម្មណ៍ថា កាលណាយើងកាន់តែជាប់រវល់ នោះយើងនឹងមានសារៈសំខាន់កាន់តែខ្លាំង—វាហាក់ដូចជាការជាប់រវល់របស់យើងនោះផ្ដល់តម្លៃដល់យើង ។ បងប្អូនប្រុសស្រីអើយយើងអាចចំណាយពេលមួយជីវិតវិលវល់នឹងការបោះជំហានយ៉ាងលឿនដ៏ច្របូកច្របល់ ដោយគូសឆែកតាមបញ្ជីនៃអ្វីៗ ដែលនៅទីបញ្ចប់គឺជាលទ្ធផលជាអសារឥតការ ។

« អ្វីដែលយើងធ្វើច្រើន មិនមែនអាចមានន័យថាសំខាន់នោះទេ ។ កាលដែលយើងផ្ដោតលើថាមពលនៃគំនិតរបស់យើង ដួងចិត្តរបស់យើង និងព្រលឹងរបស់យើងលើរឿងដ៏មានសារៈសំខាន់ដ៏អស់កល្បទាំងនោះ—នោះទើបជាអ្វីដែលសំខាន់ » (« Follow Me » Ensign ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០០២ ទំព័រ ១៥–១៦ ) ។

ប្រសិនបើត្រី សំណាញ់ និងទូកដែលអ្នកនេសាទទាំងឡាយបានទុកចោល នោះតំណាងឲ្យការបារម្ភខាងសាច់ឈាមរបស់ពួកលោក នោះតើអ្វីទៅដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះអាចតម្រូវឲ្យអ្នកដាក់ទុកមួយឡែក ដើម្បីដើរតាមទ្រង់ ?
ហេតុអ្វីបានជាការបារម្ភខាងសាច់ឈាមទាំងឡាយ ពេលខ្លះពិបាកដើម្បីទុកចោលម្ល៉េះ ?
តើបុគ្គលម្នាក់អាចដឹងថា តើគាត់ត្រូវបានជាប់ក្នុងអន្ទាក់នៃសំណាញ់ដ៏ជំពាក់ជំពិនប្រភេទណា តាមដែលអែលឌើរ វ៉ឺតលីន បានមានប្រសាសន៍នោះដោយរបៀបណាទៅ ?

សូមឲ្យអញ្ជើញសិស្សចែកចាយអំពីគ្រាមួយនៅក្នុងជីវិតរបស់ពួកគេ នៅពេលពួកគេបានឆ្លើយតបទៅនឹងការហៅបម្រើរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះឲ្យមកតាមទ្រង់ ( ប្រហែលជាដោយការទុករបៀបចាស់ចោល ឬដោយការទទួលយកការហៅបម្រើមួយនៅក្នុងសាសនាចក្រ ) ។ បន្ទាប់មកសូមសួរ ៖

តើការឆ្លើយតបទៅនឹងការហៅបម្រើនេះ ប្រទានពរដល់ជីវិតអ្នកយ៉ាងដូចម្តេច ?

សូមបង្ហាញសេចក្ដីយោង និងសំណួរអំពីព្រះគម្ពីរដូចខាងក្រោម ឬសរសេរវានៅលើក្ដារខៀន ៖

លូកា ៩:៥៧–៦២—តើអ្វីទៅដែលអាចរារាំងយើងមិនឲ្យធ្វើតាមព្រះអង្គសង្គ្រោះបាន ?

លូកា ១៤:២៥–២៧ , ៣៣—តើព្រះអង្គសង្គ្រោះតម្រូវឲ្យពួកសិស្សរបស់ទ្រង់ធ្វើអ្វី ?

លូកា ១៤:២៨–៣២—តើពាក្យ ធ្វើរួចហើយ ទាក់ទងទៅនឹងតម្រូវការឲ្យមានក្នុងនាមជាសិស្សម្នាក់ដោយរបៀបណា ?

សូមបែងចែកសិស្សជាបីក្រុម ហើយចាត់តាំងក្រុមនីមួយៗឲ្យសិក្សាវគ្គមួយ ទៅតាមសំណួរដែលទាក់ទងគ្នានោះ ។ ក្រោយពីមានពេលគ្រប់គ្រាន់ហើយ សូមអញ្ជើញឲ្យសិស្សចែកចាយរបៀបដែលវគ្គដែលពួកគេអាននេះ ឆ្លើយតបទៅនឹងសំណួររបស់ពួកគេ ។ ក្រោយពីវគ្គទាំងបីត្រូវបានពិភាក្សារួចហើយ សូមសួរ ៖

តើមានកិច្ចតម្រូវអ្វីខ្លះក្នុងនាមជាសិស្សម្នាក់ ដែលត្រូវបានបង្ហាញដោយរឿងប្រៀបធៀបរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ? ( នៅពេលសិស្សពិភាក្សាពីសំណួរនេះ សូមជួយពួកគេឲ្យយល់ពីសេចក្ដីពិតខាងក្រោមនេះ ៖ ភាពជាសិស្សតម្រូវឲ្យយើងមានឆន្ទៈដ៏ខ្ជាប់ខ្ជួន ដើម្បីលះបង់អ្វីទាំងអស់ ហើយដើរតាមព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។)

សូមពន្យល់ថា ខណៈពេលដែលភាពជាសិស្សយោងទៅនឹងន័យថា យើងនឹងស្មោះត្រង់កាន់តែខ្លាំងយ៉ាងហ្មត់ចត់ និងបេ្ដជ្ញាថានឹងធ្វើតាមព្រះអង្គ សង្គ្រោះ នោះទ្រង់មិនបញ្ជាថា យើងត្រូវរត់លឿនជាងកម្លាំងដែលយើងមាននោះទេ ( សូមមើល ម៉ូសាយ ៤:២៧) ។

សូមចែកដល់សិស្សនូវច្បាប់ចម្លងនៃសេចក្ដីថ្លែងការណ៍ខាងក្រោមដោយប្រធាន ឌៀថើរ អេស្វ អុជដូហ្វ នៃគណៈប្រធានទីមួយ ហើយសូមឲ្យសិស្សម្នាក់អានវាឮៗ ៖

រូបភាព
ប្រធាន ឌៀថើរ អេស្វ អុជដូហ្វ

« ជំហានដំបូងនៅលើផ្លូវនៃភាពជាសិស្សចាប់ផ្ដើមដោយសំណាងណាស់ នៅក្នុងកន្លែងមួយដែលយើងកំពុងតែឈរនេះ ! យើងពុំចាំបាច់ធ្វើឲ្យមានភាពសក្ដិសមមុន ដើម្បីចាប់ផ្ដើមជំហានទីមួយនោះទេ ។ វាមិនសំខាន់ទេ បើអ្នកមាន ឬក្រក្តី។ វាគ្មានកិច្ចតម្រូវថាឲ្យត្រូវតែមានការអប់រំ ការប្រសព្វនិយាយវោហា ឬជាបញ្ញាវន្ដនោះទេ ។ យើងពុំចាំបាច់ឥតល្អខ្ចោះ ឬពូកែនិយាយ ឬក៏មានរបៀបរបបនោះទេ ។

« អ្នក និង ខ្ញុំអាចដើរតាមផ្លូវនៃភាពជាសិស្សនៅថ្ងៃនេះ ។ ចូរយើងបន្ទាបខ្លួន ចូរយើងអធិស្ឋានទៅព្រះបិតារបស់យើងដែលគង់នៅស្ថានសួគ៌ ដោយអស់ពីដួងចិត្តយើង ហើយបង្ហាញពីបំណងប្រាថ្នារបស់យើងដើម្បីទៅកាន់តែជិតនឹងទ្រង់ និងរៀនពីទ្រង់ ។

« ចូរមានសេចក្ដីជំនឿ ។ ចូររក នោះតែងនឹងឃើញ ។ ចូរគោះ នោះតែងនឹងបើកឲ្យអ្នក [ សូមមើល ម៉ាថាយ ៧:៧] ។ ចូរបម្រើព្រះអម្ចាស់ដោយការបម្រើដល់អ្នកដទៃ ។ ចូរក្លាយជាអ្នកចូលរួមដ៏សកម្មម្នាក់នៅក្នុងវួដ ឬសាខារបស់អ្នក ។ សូមពង្រឹងគ្រួសាររបស់អ្នកដោយការប្ដេជ្ញាថានឹងរស់នៅតាមគោលការណ៍នៃដំណឹងល្អ ។ សូមមានចិត្ត និង គំនិតតែមួយនៅក្នុងអាពាហ៍ពិពាហ៍ និងនៅក្នុងគ្រួសាររបស់អ្នក ។

« ឥឡូវនេះ គឺជាពេលវេលាដើម្បីសម្របជីវិតរបស់អ្នក ឲ្យអាចមានបណ្ណ័ចូលព្រះវិហារបរិសុទ្ធមួយហើយ និងប្រើវាបាន ។ ឥឡូវនេះ គឺជាពេលវេលាដើម្បីមានរាត្រីជួបជុំក្រុមគ្រួសារដ៏មានអត្ថន័យ ដើម្បីអានព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះ និងទូលទៅកាន់ព្រះវរបិតាសួគ៌របស់យើងក្នុងការអធិស្ឋានដោយមានចិត្តដ៏ស្មោះ ។ ឥឡូវនេះគឺជាពេលវេលាដើម្បីបំពេញដួងចិត្តរបស់យើងដោយសេចក្ដីដឹងគុណចំពោះការស្ដារឡើងវិញនៃសាសនាចក្រនេះ ចំពោះព្យាការីដែលនៅរស់ ព្រះគម្ពីរមរមន និងចំពោះអំណាចបព្វជិតភាពដែលប្រទានពរដល់ជីវិតរបស់យើងរាល់គ្នា ។ ឥឡូវនេះ គឺជាពេលវេលាដើម្បីឱបក្រសោបយកដំណឹងល្អនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ក្លាយជាសិស្សរបស់ទ្រង់ និង ដើរតាមផ្លូវរបស់ទ្រង់ » (« The Way of the Disciple » Ensign ឬ លីអាហូណា ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០០៩ ទំព័រ ៧៧ ) ។

តើប្រធាន អុជដូហ្វ បានមានប្រសាសន៍អ្វីខ្លះអំពីផ្លូវនៃការចាប់ផ្ដើមភាពជាសិស្ស ?
យោងតាមប្រធាន អុជដូហ្វ តើនៅពេលណាដែលជាពេលមួយដើម្បីចាប់ផ្ដើមដើរតាមផ្លូវនៃភាពជាសិស្ស ?

សូមសរសេរប្រយោគខាងក្រោមនេះនៅលើក្ដារខៀន ។

ឥឡូវនេះ វាជាពេលវេលាសម្រាប់ខ្ញុំដើម្បី …

សូមឲ្យសិស្សសញ្ជឹងគិតអំពីរបៀបដែលពួកគេអាចបំពេញប្រយោគនេះតាមរបៀបមួយ ដែលពួកគេនឹងអនុវត្តតាមការក្លាយជាសិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ សូមលើកទឹកចិត្តពួកគេឲ្យធ្វើសកម្មភាពភ្លាមលើអ្វីក៏ដោយដែលបានផុសចេញមកក្នុងគំនិតដោយសារគំនិតអាចគឺដូចជាការបំផុតគំនិតមួយមកពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ។ សូមថ្លែងទីបន្ទាល់ថា នៅពេលពួកគេបោះទៅជំហានទីមួយនេះ នោះព្រះអម្ចាស់នឹងជួយដល់ពួកគេឲ្យក្លាយជាសិស្សរបស់ទ្រង់ ។

ការអានរបស់សិស្ស

យ៉ូហាន ១:៣៥–៤៧; នីហ្វៃទី ២ ២៦:៣៣; អាលម៉ា ៥:៣៣–៣៤; ម៉ាថាយ ៤:១៨–២២; លូកា ៥:១១; ៩:៥៧–៦២; ១៤:២៥–៣៣ ។
ឌៀថើរ អេស្វ អុជដូហ្វ « The Way of the Disciple » Ensign ឬ លីអាហូណា ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០០៩ ទំព័រ ៧៥–៧៨ ។