Հիսուս Քրիստոսի աստվածային առաքելությունը. Կենդանի հացը

Աղոթքով ուսումնասիրեք այս նյութը և ձգտեք հասկանալ, թե ինչով կիսվել: Ինչպե՞ս կարող է Փրկչի կյանքի ու առաքելության մասին հասկացողությունը մեծացնել ձեր հավատքը Նրա նկատմամբ և օրհնել նրանց, ում մասին հոգ եք տանում այցելությամբ ուսուցանման միջոցով: Լրացուցիչ տեղեկության համար այցելեք reliefsociety.lds.org:

Հավատք, Ընտանիք, Սփոփանք

Նկար

Jesus Christ seated at a table with His apostles. The apostles are watching Christ as He breaks bread and offers it to them in remembrance of His body and blood. The painting depicts the institution of the Sacrament at the Last Supper.

Հատված Իմ հիշատակի համար կտավից, Վոլթեր Ռեյն

Հիսուսն ասել է. «Ես եմ կենդանի հացն, որ երկնքիցն է իջել: Եթէ մեկն այս հացիցն ուտէ, յաւիտեան կապրի» (Հավհաննես Զ.51): «Հիսուսն ուսուցանում է մեզ՝ Իր աշակերտներին, որ մենք պետք է դիմենք Աստծուն ամեն օր հացի՝օգնության և սննդի համար, որի կարիքը մենք ունենք հենց այդ օրը»,- ասել է Տասներկու Առաքյալների Քվորումից Երեց Դ. Թոդ Քրիստոֆերսոնը: «Տիրոջ հրավերը … խոսում է սիրող Աստծո մասին, ով տեղյակ է Իր զավակների նույնիսկ փոքր, ամենօրյա կարիքների մասին և ցանկանում է աջակցել նրանց՝ մեկ առ մեկ: Նա ասում է, որ մենք կարող ենք այդ Էակին խնդրել հավատքով, «որ ամենին տալիս է առատութեամբ եւ չէ նախատում, եւ կտրուի նորան» (Հակոբոս Ա.5)»:¹ Երբ մենք հասկանանք, որ Հիսուս Քրիստոսը կհոգա մեր կարիքները, մենք կդառնանք դեպի Նա մեր հոգևոր սննդի համար:

Տասներկու Առաքյալների Քվորումից Երեց Ջեֆրի Ռ. Հոլլանդը հրավիրում է մեզ «միանալ Քրիստոսի առաջին հետևորդներին, ովքեր նույնպես ցանկանում էին ճաշակել կյանքի հացը, նրանց, ովքեր հետ չգնացին, այլ եկան Նրա մոտ, մնացին Նրա հետ և ովքեր հասկացան, որ ապահովության և փրկության համար չկար մեկ ուրիշը, ում մոտ նրանք երբևէ կարող էին գնալ»:²

Լրացուցիչ սուրբ գրություններ

Հովհաննես Զ.32–35, Ալմա 5.34, 3 Նեփի 20.3–8

Սուրբ գրություններից

Հիսուս Քրիստոսն ուսուցանում էր 4000-ից ավելի մարդկանց մի բազմության: Երեք օր անց Նա ասաց Իր աշակերտներին. «Խեղճս է գալիս այդ ժողովրդի վերայ. որովհետեւ բան չունին որ ուտեն:

Եւ եթէ նորանց սոված արձակեմ իրանց տները, կթուլանան ճանապարհին. …

Նորա աշախերտները պատասխանեցին նորան. Ո՞ր տեղից կարող է մեկը հացով կշտացնել դորանց այստեղ՝ անապատումս:

Եւ [Հիսուսը] նորանց հարցրեց՝ Քանի հաց ունիք: Եւ նորանք ասեցին՝ Եօթը»:

Ապա, Քրիստոսը «եօթը հացը առաւ, գոհացաւ, կտրեց, եւ իր աշակերտներին էր տալիս, որ գցեն … ժողովրդի առաջին:

Մի քիչ փոքր ձուկեր էլ ունէին. Եւ նա օրհնեց ու ասեց որ նորանց էլ գցեն:

Կերան եւ կշտացան. Եւ կտորների աւելացածը եօթը զամբիւղ վեր առան:»: (Տես Մարկոս Ը.1–9:)