« មេរៀនទី ៦ ឯកសាររៀបចំសម្រាប់ថ្នាក់ ៖ ដង្វាយធួនដ៏និរន្ដរ៍របស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ » ការបង្រៀន និងគោលលទ្ធិនៃព្រះគម្ពីរមរមន ឯកសារគ្រូបង្រៀន ( ឆ្នាំ ២០២១ )
« មេរៀនទី ៦ ឯកសាររៀបចំសម្រាប់ថ្នាក់ » ការបង្រៀន និងគោលលទ្ធិនៃព្រះគម្ពីរមរមន ឯកសារគ្រូបង្រៀន
មេរៀនទី ៦ ឯកសាររៀបចំសម្រាប់ថ្នាក់
ដង្វាយធួនដ៏និរន្ដរ៍របស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ
តើអ្នកមានអារម្មណ៍ និងយោបល់អ្វីខ្លះ ពេលអ្នកគិតអំពីការរងទុក្ខរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះនៅក្នុងសួនច្បារគែតសេម៉ានី និងនៅលើឈើឆ្កាង ? ប្រធាន រ័សុល អិម ណិលសុន បានបង្រៀនថា « ព្រះគម្ពីរមរមនផ្ដល់នូវការយល់ដឹងពេញលេញ និងការយល់ដឹងជាផ្លូវការបំផុតអំពីដង្វាយធួនរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទដែលអាចរកឃើញគ្រប់ទីកន្លែង » ( « The Book of Mormon: What Would Your Life Be Like without It? » Liahona ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០១៧ ទំព័រ ៦២ ) ។ នៅពេលអ្នកសិក្សាអ្វីដែលព្រះគម្ពីរមរមនបង្រៀនអំពីព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ និងដង្វាយធួនរបស់ទ្រង់ សូមគិតអំពីរបៀបដែលទ្រង់បានប្រោសលោះអ្នកចេញពីឥទ្ធិពលនៃការធ្លាក់ ហើយធ្វើឲ្យអ្នកអាចក្លាយកាន់តែដូចជាទ្រង់ និងព្រះវរបិតារបស់យើងដែលគង់នៅស្ថានសួគ៌បាន ។
ផ្នែកទី ១
ហេតុអ្វីខ្ញុំត្រូវឱបក្រសោបយកដង្វាយធួនរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ?
នៅប្រហែលឆ្នាំ ៧៤ មុន គ.ស. ព្យាការីអាលម៉ាបានទៅបម្រើបេសកកម្មក្នុងសាសន៍សូរាំ ដែលសាសន៍នេះបានធ្វើឲ្យខូចទម្រង់នៃការថ្វាយបង្គំ ហើយបានបង្រៀនថា « នឹងពុំមានព្រះគ្រីស្ទទេ » ( អាលម៉ា ៣១:១៦ ) ។ នៅពេលអាលម៉ា និងអាមូលេកបានផ្សាយដំណឹងល្អទៅកាន់សាសន៍សូរាំក្រីក្រមួយក្រុម ដែលត្រូវបានបណ្ដេញចេញពីទីកន្លែងថ្វាយបង្គំរបស់ពួកគេ នោះពួកលោកបានបង្រៀនពួកគេពីរបៀបថ្វាយបង្គំព្រះ ហើយបានថ្លែងទីបន្ទាល់យ៉ាងមុតមាំថា ព្រះគ្រីស្ទនឹងយាងមក ហើយធ្វើដង្វាយធួនដ៏និរន្ដរ៍មួយ ។
យើងដឹងចេញពីបទគម្ពីរ និងវិវរណៈសម័យទំនើបថា « ដង្វាយធួន [ របស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ] មានរួមនូវការរងទុក្ខជំនួសអំពើបាបនៃមនុស្សលោកនៅក្នុងសួនច្បារគែតសេម៉ានី ការច្រួចព្រះលោហិតរបស់ទ្រង់ និងការសុគតរបស់ទ្រង់ និងដំណើរដែលទ្រង់មានព្រះជន្មរស់ឡើងពីផ្នូរមកវិញបន្តបន្ទាប់មក » ( សេចក្ដីណែនាំដល់បទគម្ពីរទាំងឡាយ « ធ្វើឲ្យធួន ដង្វាយធួន » នៅលើគេហទំព័រ scriptures.ChurchofJesusChrist.org ) ។
ការសិក្សានៅក្នុងរៀបចំសម្រាប់ថ្នាក់រៀន
សូមអាន អាលម៉ា ៣៤:៨–១០ ហើយរកមើលអ្វីដែលអាមូលេកបានបង្រៀនអំពីតម្រូវការរបស់យើងដើម្បីមានដង្វាយធួនរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។
ប្រធាន រ័សុល អិម ណិលសុន បានបង្រៀនអំពីដង្វាយធួនដ៏និរន្ដរ៍របស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះដូចតទៅនេះ ៖
ដង្វាយធួនរបស់ [ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ] គឺនិរន្ដរ៍—គ្មានទីបញ្ចប់ ។ វាក៏ជានិរន្ដរ៍ដែលមនុស្សជាតិទាំងអស់នឹងត្រូវបានសង្គ្រោះពីសេចក្ដីស្លាប់ដែលមិនចេះចប់ ។ វាជានិរន្ដរ៍ក្នុងន័យការរងទុក្ខដ៏ខ្លាំងមហិមារបស់ទ្រង់ ។ វាមានទំហំនិរន្ដរ៍ក្នុងពេលវេលា ដោយការបញ្ចប់គំរូដើមពីមុននៃយញ្ញបូជាសត្វ ។ វាមានទំហំអនន្ដ—វាត្រូវធ្វើតែម្ដងសម្រាប់មនុស្សទាំងអស់ ។ ហើយសេចក្ដីមេត្តាករុណានៃដង្វាយធួនពង្រីកមិនត្រឹមតែដល់ចំនួនមនុស្សដ៏ច្រើនមហិមាប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្ដែវាថែមទាំងដល់ចំនួនដ៏អនន្ដនៃពិភពលោកទាំងឡាយដែលទ្រង់បានបង្កើតផងដែរ ។ វាមានចំនួនអនន្ដលើសពីទំហំនៃរង្វាស់ ឬការយល់ដឹងខាងសាច់ឈាមណាមួយរបស់មនុស្សទៅទៀត ។
ព្រះយេស៊ូវគឺជាអង្គតែមួយគត់ ដែលអាចផ្ដល់នូវដង្វាយធួនជានិរន្ដរ៍មួយបែបនោះបាន ដោយសារទ្រង់បានប្រសូតពីម្ដាយជាសាច់ឈាមម្នាក់ និង ពីព្រះវរបិតាដ៏អមតៈមួយអង្គ ។ ដោយសារតែអំណាចមរដករបស់បងច្បងដ៏វិសេសនោះហើយ ទើបព្រះយេស៊ូវគឺជាអង្គដ៏និរន្ដរ៍ ។( « The Atonement » Ensign ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ១៩៩៦ ទំព័រ ៣៥ )
ព្យាការីយ៉ាកុបក៏បានថ្លែងទេសនកថាដ៏មានអានុភាពមួយផងដែរ ដែលថ្លែងពីតម្រូវការរបស់យើងដើម្បីមានដង្វាយធួនដ៏និរន្ដរ៍របស់ព្រះអម្ចាស់ និងរបៀបដែលព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទរំដោះយើងចេញពីឥទ្ធិពលនៃការធ្លាក់ និងផលវិបាកនៃអំពើបាបរបស់យើង ។
ការសិក្សានៅក្នុងរៀបចំសម្រាប់ថ្នាក់រៀន
សូមសិក្សា នីហ្វៃទី២ ៩:៦–១០, ១៩–២២ ដោយរកមើលអ្វីដែលនឹងកើតឡើង បើគ្មានដង្វាយធួនដ៏និរន្ដរ៍របស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះទេនោះ ។
យើងអាចទុកចិត្តទាំងស្រុងបានថា តាមរយៈដង្វាយធួនដ៏និរន្ដរ៍របស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ នោះយើងអាចប្រែចិត្តពីអំពើបាបរបស់យើង ហើយត្រូវបានសម្អាតឲ្យស្អាត ។ ប្រធាន ថាត អរ ខាលីស្ទើរ អតីតប្រធានសាលាថ្ងៃអាទិត្យទូទៅ បានផ្ដល់ការហាមប្រាមដូចខាងក្រោមនេះអំពីការដាក់ព្រំដែនលើដង្វាយធួនរបស់ព្រះអម្ចាស់ ៖
មានគ្រាមួយ ខ្ញុំបានជួបនឹងពួកបរិសុទ្ធល្អៗដែលមានការពិបាកនឹងអភ័យទោសឲ្យខ្លួនឯង ដែលជាមនុស្សដែលបានដាក់ដែនកំណត់ពុំត្រឹមត្រូវទៅលើព្រះចេស្ដាប្រោសលោះរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះដោយអចេតនា ។ ដោយអចេតនា ពួកគេបានកែប្រែដង្វាយធួនដ៏និរន្ដរ៍មួយទៅជាដង្វាយធួនដែលមានកំណត់ ដែលពុំអាចបំពេញបន្ថែមដល់អំពើបាប ឬភាពទន់ខ្សោយជាក់លាក់របស់ពួកគេ ។ ប៉ុន្តែវាគឺជាដង្វាយធួនជានិរន្តរ៍មួយ ដោយសារវាមានរាប់បញ្ចូលនូវរាល់អំពើបាប និងភាពទន់ខ្សោយ ក៏ដូចជារាល់ការបំពាន ឬការឈឺចាប់ដែលបង្កឡើងដោយមនុស្សដទៃផងដែរ ។( « The Atonement of Jesus Christ » Liahona ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០១៩ ទំព័រ ៨៥–៨៦ )
សញ្ជឹងគិតនៅក្នុងការរៀបចំសម្រាប់ថ្នាក់រៀន
តើការដឹងថា ដង្វាយធួនរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះគឺនិរន្ដរ៍ មានឥទ្ធិពលលើរបៀបដែលអ្នកយល់ ហើយឆ្លើយតបនឹងការលំបាក និងទុក្ខកង្វល់ផ្ទាល់របស់អ្នកដោយរបៀបណា ? តើអ្នកពិតជាជឿថា ដង្វាយធួនដ៏និរន្ដរ៍របស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទអាចជួយសង្គ្រោះអ្នកបានមែនឬ ?
ផ្នែកទី ២
តើដង្វាយធួនរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទអាចជួយខ្ញុំឲ្យយកឈ្នះលើភាពជាមនុស្សខាងសាច់ឈាមតាមរបៀបណា ?
នៅពេលស្ដេចបេនយ៉ាមីនជិតចូលទិវង្គត ទ្រង់បានថ្លែងទេសនកថាដ៏មានអានុភាពមួយ ដែលផ្ដោតលើព្រះគ្រីស្ទទៅកាន់ប្រជាជនរបស់ទ្រង់ ។ អំឡុងទេសនកថានេះ ទ្រង់បានចែកចាយអ្វីដែលទេវតាបានបង្រៀនទ្រង់អំពីការងារបម្រើ និងដង្វាយធួនរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ ទ្រង់បានបង្រៀនថា យើងអាចយកឈ្នះលើផ្នែកនៃមនុស្សខាងសាច់ឈាម ឬការមានអំពើបាបក្នុងខ្លួនយើងបាន តែតាមរយៈដង្វាយធួនរបស់ព្រះអម្ចាស់ប៉ុណ្ណោះ ។
ការសិក្សានៅក្នុងរៀបចំសម្រាប់ថ្នាក់រៀន
សូមអាន ម៉ូសាយ ៣:១៩ ហើយរកមើលអ្វីដែលអ្នកអាចធ្វើបានដើម្បីយកឈ្នះលើមនុស្សខាងសាច់ឈាម ។
អែលឌើរ ដេវីឌ អេ បែដណា ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់បានផ្ដល់ការយល់ដឹងអំពីភាពជាមនុស្សខាងសាច់ឈាមដូចខាងក្រោម ៖
ក្នុងកម្រិតខ្លះ មនុស្សខាងសាច់ឈាមដែលបានពិពណ៌នាដោយស្ដេចបេនយ៉ាមីន គឺរស់រវើកនៅក្នុងខ្លួនយើងម្នាក់ៗ ( សូមមើល ម៉ូសាយ ៣:១៩ ) ។ បុរស ឬស្ដ្រីខាងសាច់ឈាមគ្មានការប្រែចិត្ត ជាមនុស្សលោកិយ ហើយត្រេកត្រអាល ( សូមមើល ម៉ូសាយ ១៦:៥; អាលម៉ា ៤២:១០; ម៉ូសេ ៥:១៣ ) បណ្ដោយខ្លួនហួសប្រមាណ ហើយអំនួត និងអាត្មានិយម ។ ដូចប្រធាន ស្ពែនស៊ើរ ដបុលយូ ឃឹមបឹល បានបង្រៀនថា « ‹ មនុស្សខាងសាច់ឈាម › ជា ‹ មនុស្សលោកិយ › ដែលបណ្ដោយឲ្យតណ្ហាដ៏កម្រោលនៃសត្វគ្របដណ្ដប់ភាពសមសួនរបស់ខ្លួន » ( « Ocean Currents and Family Influences » Ensign ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ១៩៧៤ ទំព័រ ១១២ ) ។ …
លក្ខណៈដ៏ជាក់លាក់នៃការសាកល្បងក្នុងជីវិតរមែងស្លាប់នេះ អាចសង្ខេបទៅជាសំណួរដូចតទៅនេះ ៖ តើខ្ញុំនឹងទោរទន់ទៅរកភាពខាងសាច់ឈាម ឬព្រមចុះចូលតាមការបញ្ចុះបញ្ចូលពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ហើយសម្រាតភាពខាងសាច់ឈាម ហើយក្លាយជាពួកបរិសុទ្ធម្នាក់តាមរយៈដង្វាយធួននៃព្រះគ្រីស្ទជាព្រះអម្ចាស់ដែរឬទេ ( សូមមើល ម៉ូសាយ ៣:១៩ ) ? នោះជាការសាកល្បង ។ រាល់ការស្រេកឃ្លាន ក្ដីប្រាថ្នា ទំនោរចិត្ត និងការជំរុញនៃភាពខាងសាច់ឈាមអាចឈ្នះបានដោយ និងតាមរយៈដង្វាយធួននៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ យើងរស់នៅលើផែនដីនេះ ដើម្បីអភិវឌ្ឍគុណសម្បត្តិដូចជាព្រះ និងដើម្បីទប់ចិត្តនឹងរាល់តណ្ហាខាងសាច់ឈាម ។( « We Believe in Being Chaste » Liahona ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០១៣ ទំព័រ ៤២,៤៣ )
សញ្ជឹងគិតនៅក្នុងការរៀបចំសម្រាប់ថ្នាក់រៀន
តើអ្នកធ្លាប់មានអារម្មណ៍ថា អ្នកមិនអាចគ្រប់គ្រង ឬយកឈ្នះលើចំណង់ស្រេកឃ្លាន និងការជម្រុញចិត្តនៃភាពជាមនុស្សខាងសាច់ឈាមដែរឬទេ ? តើការបង្រៀននៅក្នុង ម៉ូសាយ ៣:១៩ អាចនាំឲ្យអ្នកមានសេចក្ដីសង្ឃឹមថា អ្នកអាចធ្វើការផ្លាស់ប្ដូរសុចរិត ហើយក្លាយកាន់តែដូចជាព្រះអង្គសង្គ្រោះដោយរបៀបណា ?