« មេរៀនទី ៤ ឯកសាររៀបចំសម្រាប់ថ្នាក់ ៖ ពិចារណាមើលបទគម្ពីរទាំងឡាយ » ការបង្រៀន និងគោលលទ្ធិនៃព្រះគម្ពីរមរមន ឯកសារគ្រូបង្រៀន ( ឆ្នាំ ២០២១ )
« មេរៀនទី ៤ ឯកសាររៀបចំសម្រាប់ថ្នាក់ » ការបង្រៀន និងគោលលទ្ធិនៃព្រះគម្ពីរមរមន ឯកសារគ្រូបង្រៀន
មេរៀនទី ៤ ឯកសាររៀបចំសម្រាប់ថ្នាក់
ពិចារណាមើលបទគម្ពីរទាំងឡាយ
អែលឌើរ រីឆាដ ជី ស្កត នៃកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ បានមានប្រសាសន៍ថា « សូមកុំជឿពាក្យកុហករបស់សាតាំងថា បងប្អូនគ្មានពេលសិក្សាព្រះគម្ពីរឲ្យសោះឡើយ ។ … ការទទួលទានព្រះបន្ទូលព្រះរៀងរាល់ថ្ងៃគឺសំខាន់ជាងការដេក សាលារៀន កម្មវិធីទូរទស្សន៍ វីដេអូហ្គេម ឬបណ្ដាញសង្គមទៅទៀត » ( « Make the Exercise of Faith a Priority » Liahona ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០១៤ ទំព័រ ៩៣ ) ។ នៅពេលអ្នកសិក្សាឯកសារនេះ សូមពិចារណាអំពីមូលហេតុដែលអែលឌើរស្កតឲ្យអ្នកដាក់អាទិភាពយ៉ាងខ្ពស់លើការសិក្សាព្រះគម្ពីរ ។ វាយតម្លៃពីតួនាទីដែលព្រះគម្ពីរមាននៅក្នុងជីវិតអ្នកបច្ចុប្បន្ននេះ ។
ផ្នែកទី ១
តើព្រះគម្ពីរមានអាទិភាពអ្វីនៅក្នុងជីវិតរបស់ខ្ញុំ ?
បន្ទាប់ពីលីហៃ និងគ្រួសារលោកបានធ្វើដំណើរអស់ជាច្រើនថ្ងៃនៅក្នុងវាលរហោស្ថាន ព្រះអម្ចាស់បានបញ្ជាលីហៃឲ្យបញ្ជូនកូនប្រុសរបស់លោកត្រឡប់ទៅក្រុងយេរូសេឡិមវិញ ដើម្បីទៅយកផ្ទាំងលង្ហិនពីឡាបាន់ ។ ផ្ទាំងលង្ហិនជាបណ្ដុំបទគម្ពីរបុរាណ អាចប្រៀបធៀបទៅនឹងព្រះគម្ពីរសញ្ញាចាស់ ដែលមាននូវកំណត់ត្រាអំពីពួកសាសន៍យូដា និងការសរសេរជាច្រើនទៀតរបស់ពួកព្យាការី ( សូមមើល នីហ្វៃទី១ ៥:១១–១៦; សេចក្ដីណែនាំដល់បទគម្ពីរទាំងឡាយ « ផ្ទាំងលង្ហិន » scriptures.ChurchofJesusChrist.org ) ។
ព្រះអម្ចាស់បានត្រាស់ដឹងថា ព្រះគម្ពីរទាំងនេះនឹងចាំបាច់ចំពោះគ្រួសារលីហៃ និងពូជពង្សរបស់ពួកគេ ។ ព្រះអម្ចាស់ថែមទាំងបានបញ្ជានីហ្វៃឲ្យសម្លាប់ឡាបាន់ទៀតផង ដើម្បីទទួលបានបញ្ជីនេះ ដោយមានបន្ទូលថា « មនុស្សម្នាក់វិនាសទៅ គឺប្រសើរជាងសាសន៍ទាំងមូលត្រូវចុះអន់ថយ ហើយវិនាសក្នុងការឥតជំនឿ » ( នីហ្វៃទី១ ៤:១៣ ) ។
ពេលលីហៃបានទទួលផ្ទាំងលង្ហិន និងបានចាប់ផ្ដើម « ពិចារណាមើល » ( នីហ្វៃទី១ ៥:១០ ) « លោកក៏ពោរពេញទៅដោយព្រះវិញ្ញាណ ហើយក៏ចាប់ផ្ដើមព្យាករ » ( ខ ១៧ ) ។
ការសិក្សានៅក្នុងការរៀបចំសម្រាប់ថ្នាក់
សូមអាន នីហ្វៃទី១ ៥:១៩, ២១–២២ ដោយរកមើលពីមូលហេតុចាំបាច់ដែលគ្រួសាររបស់លីហៃបានយកព្រះគម្ពីរទៅតាមពួកគេ ពេលពួកគេបានធ្វើដំណើរទៅដែនដីសន្យា ។
ដោយផ្ដល់យោបល់លើតម្លៃនៃព្រះគម្ពីរនៅក្នុងជីវិតរបស់គាត់ផ្ទាល់ ប្រធាន ជូលី ប៊ី ប៊េក ដែលបានបម្រើជាប្រធានសមាគមសង្គ្រោះទូទៅ បានបង្រៀន ៖
អំណរបានមកពីទម្លាប់នៃការអានព្រះគម្ពីរប្រចាំថ្ងៃ ដែលខ្ញុំបានចាប់ផ្ដើមជាច្រើនឆ្នាំណាស់មកហើយ ។ ថ្ងៃខ្លះ ខ្ញុំមានពេលវេលាជាច្រើនដើម្បីសញ្ជឹងគិតអំពីព្រះគម្ពីរ ។ ថ្ងៃផ្សេងទៀត ខ្ញុំសញ្ជឹងគិតពីរបីខ ។ ដូចជាការទទួលទាន និងការដកដង្ហើមដែលគាំទ្រដល់រាងកាយខាងសាច់ឈាមរបស់ខ្ញុំដែរ ព្រះគម្ពីរផ្ដល់ចំណី និងផ្ដល់ជីវិតដល់វិញ្ញាណរបស់ខ្ញុំ ។ ឥឡូវនេះខ្ញុំអាចបន្ទរតាមនីហ្វៃ ហើយនិយាយ ៖ « ព្រលឹងខ្ញុំត្រេកអរចំពោះបទគម្ពីរទាំងឡាយ ឯចិត្តខ្ញុំរំពឹងគិតពីបទគម្ពីរទាំងនោះ ។ … មើលចុះ ព្រលឹងខ្ញុំត្រេកអរចំពោះការណ៍ទាំងឡាយនៃព្រះអម្ចាស់ ឯចិត្តខ្ញុំរំពឹងគិតជារៀងរហូតអំពីការណ៍ទាំងឡាយដែលខ្ញុំបានឃើញ ហើយបានឮមក » ( នីហ្វៃទី២ ៤:១៥–១៦ ) ។ ( « My Soul Delighteth in the Scriptures » Liahona ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០០៤ ទំព័រ ១០៩ )
កត់ត្រាគំនិតរបស់អ្នក
សូមកត់ត្រាអំពីមូលហេតុនានា ដែលអ្នកគិតថា ការសិក្សាព្រះគម្ពីរផ្ទាល់ខ្លួន គួរតែជាអាទិភាពមួយនៅក្នុងជីវិតរបស់អ្នក ។
ផ្នែកទី ២
តើព្រះគម្ពីរអាចជួយខ្ញុំឲ្យស្គាល់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទដោយរបៀបណា ?
អំឡុងការងារបម្រើរបស់លោក នីហ្វៃបានបង្កើតបញ្ជីពីរ—ផ្ទាំងធំ និងផ្ទាំងតូចរបស់នីហ្វៃ ។ ផ្ទាំងធំរបស់នីហ្វៃដំបូងឡើយមាននូវប្រវត្តិសាស្ត្រខាងលោកិយនៃប្រជាជនរបស់នីហ្វៃ ។ ផ្ទាំងតូចរបស់នីហ្វៃ ត្រូវបានបង្កើតឡើងសម្រាប់ « គោលបំណងពិសេស » ក្នុងការរក្សាបញ្ជីមួយនៃការងារបម្រើរបស់ប្រជាជននីហ្វៃ ( នីហ្វៃទី១ ៩:៣ ) ។ នីហ្វៃបានថ្លែងថា « ភាពពារពេញនៃចេតនា [ របស់លោក ] » សម្រាប់បញ្ជីនេះគឺដើម្បីបញ្ចុះបញ្ចូលមនុស្សទាំងអស់ឲ្យមកឯព្រះគ្រីស្ទ ហើយបានសង្គ្រោះ ( នីហ្វៃទី១ ៦:៤ ) ។
ពេលនីហ្វៃបានប្រគល់ការទទួលខុសត្រូវលើផ្ទាំងតូចដល់ប្អូនប្រុសលោក គឺយ៉ាកុប លោកបានផ្ដល់ភារៈឲ្យយ៉ាកុបកត់ត្រាតែអ្វីដែល « ពិសេសបំផុត » ( យ៉ាកុប ១:១–២ ) ។
ការសិក្សានៅក្នុងការរៀបចំសម្រាប់ថ្នាក់
សូមអាន យ៉ាកុប ១:៤, ៦–៨ និង យ៉ាកុប ៤:៣–៤ ដោយរកមើលនូវអ្វីដែលយ៉ាកុបបានចាត់ទុកថា « ពិសេសបំផុត » ( យ៉ាកុប ១:២ ) ។
ប្រធាន រ័សុល អិម ណិលសុន បានបង្រៀនថា នីហ្វៃ យ៉ាកុប និងពួកព្យាការីផ្សេងៗទៀតក្នុងព្រះគម្ពីរមរមន បានបន្ថែមសាក្សីរបស់ពួកលោកទៅលើសាក្សីរបស់ព្យាការីនៅក្នុងព្រះគម្ពីរផ្សេងទៀត ។ គាត់បានពន្យល់ថា ៖
នៅក្នុងលំដាប់ដែលហាក់ដូចជាគ្មានទីបញ្ចប់នៃការប្រកាសដែលប្រកបដោយការព្យាករ—ទីបន្ទាល់ទាំងឡាយរបស់ « ពួកព្យាការីដ៏បរិសុទ្ធ » [ យ៉ាកុប ៤:៤ ] សម្រាប់ « រយៈជាច្រើនពាន់ឆ្នាំ មុនការយាងមករបស់ទ្រង់ » [ ហេលេមិន ៨:១៨ ]—ព្រះគម្ពីរមរមនធ្វើការប្រកាសដ៏ឧឡារិកថា ព្រះយេស៊ូវគឺជាព្រះគ្រីស្ទ ជាព្រះអង្គសង្គ្រោះ និងព្រះប្រោសលោះរបស់យើង ។ ( «A Testimony of the Book of Mormon » Ensign ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ១៩៩៩ ទំព័រ ៦៩ )
សញ្ជឹងគិតនៅក្នុងការរៀបចំសម្រាប់ថ្នាក់
តើអ្នកបានដឹង និងទទួលអារម្មណ៍អ្វីខ្លះ អំពីព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ពេលដែលអ្នកអានព្រះគម្ពីរទាំងឡាយ—ជាពិសេសព្រះគម្ពីរមរមន ? តើវគ្គបទគម្ពីរជាក់លាក់ណាខ្លះ ដែលបាននាំអ្នកឲ្យខិតកាន់តែជិតទ្រង់ ?
ផ្នែកទី ៣
តើព្រះគម្ពីរអាចដឹកនាំខ្ញុំ ក្នុងការដោះស្រាយបញ្ហា និងធ្វើការសម្រេចចិត្តដោយរបៀបណា ?
បន្ទាប់ពីលីហៃបានបំពេញការណ៍ទាំងអស់ ដែលត្រូវបានបញ្ជាដល់លោក ព្រះអម្ចាស់បានប្រទានឧបករណ៍មួយហៅថា លីអាហូណា ( សូមមើល អាលម៉ា ៣៧:៣៨ ) ។ លីអាហូណាដំណើរការដូចជាត្រីវិស័យមួយ ហើយជាអ្នកណែនាំផ្លូវមួយ កាលដែលគ្រួសារលីហៃបានធ្វើដំណើរឆ្លងកាត់វាលរហោស្ថាន ។ វាក៏បង្ហាញពីសារផ្ទាល់ខ្លួនទាំងឡាយមកពីព្រះអម្ចាស់ផងដែរ ។ នីហ្វៃបានរៀនថា លីអាហូណាដំណើរការ « តាមសេចក្ដីជំនឿ និងសេចក្ដីព្យាយាម និងការគោរពដែលយើងមានចំពោះ » សាររបស់ព្រះអម្ចាស់ ( នីហ្វៃទី១ ១៦:២៨–២៩ ) ។
ប្រហែលជា ៥០០ ឆ្នាំក្រោយមក ពេលដែលអាលម៉ាបានផ្ទុកផ្ដាក់នឹងកូនប្រុសលោក គឺហេលេមិន ឲ្យរក្សាផ្ទាំងលង្ហិន និងព្រះគម្ពីរផ្សេងៗទៀត លោកបានផ្ដល់ការយល់ដឹងអំពីដំណើរការនៃលីអាហូណា ។
ការសិក្សានៅក្នុងការរៀបចំសម្រាប់ថ្នាក់
សូមអាន និងពិចារណាមើលការយល់ដឹងរបស់អាលម៉ា នៅក្នុង អាលម៉ា ៣៧:៤០–៤១, ៤៣–៤៥ អំពីរបៀបដែលព្រះគម្ពីរអាចត្រូវបានប្រដូច ឬប្រៀបធៀបទៅនឹងលីអាហូណា ។
កាលកំពុងបម្រើជាសមាជិកម្នាក់នៃពួកចិតសិប អែលឌើរ ដបុលយូ. រ៉ូលហ្វ ឃើរ បានបង្រៀន ៖
ព្រះបន្ទូលនៃព្រះគ្រីស្ទ អាចជាលីអាហូណាផ្ទាល់ខ្លួន សម្រាប់យើងម្នាក់ៗ ដោយបង្ហាញយើងនូវផ្លូវដែលយើងត្រូវដើរ ។ ចូរយើងកុំខ្ជិសច្រអូសដោយព្រោះផ្លូវដែលងាយឡើយ ។ សូមឲ្យយើងមានសេចក្តីជំនឿដើម្បីធ្វើឲ្យព្រះបន្ទូលនៃព្រះគ្រីស្ទក្លាយជាផ្នែកមួយនៃគំនិត និង ដួងចិត្តរបស់យើងនៅពេលដែលព្រះបន្ទូលទាំងនោះត្រូវបានកត់ត្រាទុកនៅក្នុងព្រះគម្ពីរដ៏ពិសិដ្ឋ និង នៅពេលព្រះបន្ទូលទាំងនោះត្រូវបានមានប្រសាសន៍ដោយពួកព្យាការីដែលរស់នៅពួកអ្នកមើលឆុត និង ពួកអ្នកដែលទទួលវិវរណៈ ។ សូមឲ្យយើងមានសេចក្តីជំនឿ និង ឧស្សាហ៍ព្យាយាមដើម្បីទទួលទាននូវព្រះបន្ទូលទាំងឡាយនៃព្រះគ្រីស្ទ ត្បិតព្រះបន្ទូលទាំងឡាយនៃព្រះគ្រីស្ទនឹង គឺជាលីអាហូណាខាងវិញ្ញាណរបស់យើងដែលនឹងប្រាប់ដល់យើងគ្រប់អ្វីទាំងអស់ដែលយើងត្រូវធ្វើ » ( « The Words of Christ—Our Spiritual Liahona » Liahona ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០០៤ ទំព័រ ៣៧ )
ពិភាក្សាក្នុងការរៀបចំសម្រាប់ថ្នាក់
សូមពិចារណាក្នុងការសួរដល់មិត្ត ឬសមាជិកគ្រួសារម្នាក់ថា ព្រះគម្ពីរ និងពាក្យសម្ដីរបស់ពួកព្យាការីនៅរស់ ជាប្រភពនៃការណែនាំ—ដូចជាលីអាហូណាផ្ទាល់ខ្លួន—នៅក្នុងជីវិតរបស់ពួកគេយ៉ាងដូចម្ដេច ។ អំឡុងការសន្ទនារបស់អ្នក អ្នកអាចនឹងចង់ចែកចាយបទពិសោធន៍របស់អ្នកផ្ទាល់ដែលទាក់ទងនឹងការណ៍នេះ ។