អំណាចនៃការអធិស្ឋាននៅក្នុងពន្ធនាគារ
ខ្ញុំតែងចងចាំជានិច្ច នៅយប់មុនថ្ងៃបុណ្យគ្រីស្ទម៉ាស់នេះ ។
រចនារូបភាពដោយ ហ្វីលអាត
ខ្ញុំបានជាប់ទោសឃុំខ្លួនចំនួនបួនឆ្នាំកន្លះ នៅក្នុងពន្ធនាគារសហពន្ធ័ទាក់ទងនឹងការក្លែងបន្លំផ្នែកអចលនទ្រព្យ ។ ស្រ្តីភាគច្រើននៅទីនោះស្ងប់ស្ងាត់ និងមានការគោរព ។ បន្ទាប់មកស្រ្តី ១០ នាក់បានផ្លាស់ចូល នៅបន្ទប់ទល់មុខយើង ។
ពួកគេនៅរហូតដល់យប់ជ្រៅ សើចក្អាកក្អាយ និងស្តាប់តន្រ្តីខ្លាំងៗ ។ ពួកគេហាក់បីដូចជាមិនខ្វល់ថា ឥរិយាបទពួកគេបានប៉ះពាល់ដល់អ្នកទោសដទៃឡើយ ។ មិត្តរួមបន្ទប់របស់ខ្ញុំបានសុំឲ្យខ្ញុំនិយាយជាមួយពួកគេ ប៉ុន្តែការសុន្ទនាបែបនេះមិនរលូនទេនៅក្នុងពន្ធនាគារ ។ ខ្ញុំបានអធិស្ឋានជំនួសវិញដើម្បីឲ្យស្ត្រីទាំងនោះផ្លាស់ប្តូរឥរិយាបទ និងស្តារភាពសុខសាន្តឡើងវិញ ប៉ុន្តែស្ថានភាពកាត់តែអាក្រក់ឡើងៗទៅវិញ ។
រាត្រីមួយអំឡុងពេលកំពុងអធិស្ឋាន ខ្ញុំចាប់ផ្តើមដឹងថា ខ្ញុំមិនបានដាក់ចិត្តខិតខំស្គាល់អ្នកជិតខាងរបស់ខ្ញុំទេ ។ នៅថ្ងៃបន្ទាប់ខ្ញុំបានទៅបន្ទប់ពួកគេ ហើយនិយាយជាមួយពួកគេ ។ ពួកគេបានបង្ហាញរូបថតក្រុមគ្រួសារ និងមនុស្សជាទីស្រឡាញ់របស់ពួកគេ ។ ពួកគេបានសុំទោសដែលឡូឡា ។ ចាប់តាំងពីពេលនោះមក ពួកគេបានលើកដៃគ្រវី និងមើលទៅហាក់ដូចជារីករាយណាស់ពេលពួកគេឃើញខ្ញុំ ។
ពីរបីថ្ងៃមុនយប់ថ្ងៃបុណ្យគ្រីស្ទម៉ាស់ ពួកគេអញ្ជើញខ្ញុំចូលរួមអាហារពេលល្ងាចនៃយប់មុនថ្ងៃបុណ្យគ្រីស្ទម៉ាស់ជាមួយពួកគេ ។ យើងបានគ្រោងចែកចាយបទពិសោធន៍ខាងវិញ្ញាណដែលយើងមានដល់គ្នាទៅវិញទៅមក ។ នៅយប់ឆ្លងចូលថ្ងៃបុណ្យគ្រីស្ទម៉ាស់ យើងបានជួបជុំគ្នា ហើយព្យួរក្រដាស់តែងលម្អពីរបី ។ ពួកយើងគ្មានដើមគ្រីស្ទម៉ាស់ទេ ប៉ុន្តែយើងទាំងអស់គ្នាទទួលអារម្មណ៍នៃភាពសុខសាន្ដខាងវិញ្ញាណ ។ បន្ទាប់ពីអាហារពេលល្ងាចដ៏សាមញ្ញដែលមានតែត្រីធូណា និងដំឡូងបំពងរួចមក យើងបានចែកចាយបទពិសោធន៍របស់យើង ។ យើងទាំងអស់គ្នាមានប្រវត្តិសាសនាខុសៗគ្នា ហើយរឿងរបស់យើងម្នាក់ៗមានលក្ខណៈពិសេស ប៉ុន្តែបេះដូងរបស់យើងបានតភ្ជាប់គ្នា ហើយព្រះវិញ្ញាណក៏បាននៅទីនោះ ។
អេព្រិលបានប្រាប់យើងថា ម្តាយរបស់គាត់បានស្លាប់មកពីការប្រើថ្នាំញៀនលើសចំណុះនៅពេលគាត់មានអាយុ ១៤ ឆ្នាំ ។ អេព្រិលបានរស់នៅតាមចិញ្ជើមថ្នល់ ហើយគាត់បានមានទម្ងន់ គាត់បានយកកូនឲ្យគេចិញ្ជឹមនៅពេលគាត់មានអាយុ ១៥ ឆ្នាំ ។ គាត់ផ្ទាល់ក៏មានបញ្ហាញៀននឹងគ្រឿងញៀនដែរ គាត់បានចាប់ផ្តើមជួញដូរថ្នាំញៀន ហើយនៅទីបញ្ចប់ក៏ត្រូវបានចាប់ដាក់គុក ។
អេព្រិល បាននិយាយថា « ថ្ងៃមួយខ្ញុំបានងឿងឆ្ងល់ថាខ្ញុំមិនគួរមានជីវិតទេ » ។ « វាមិនធ្វើឲ្យមានការខុសប្លែកអ្វីទេបើខ្ញុំស្លាប់ ។ គ្មាននរណាម្នាក់ដឹងថាខ្ញុំជាប់គុកទេ ។ គ្មាននរណាម្នាក់ដឹងថាបាត់ខ្ញុំទេ » ។ បន្ទាប់មកគាត់បានអធិស្ឋាន ហើយសួរព្រះ ថាប្រសិនបើទ្រង់ស្គាល់គាត់ ។
នៅអាទិត្យបន្ទាប់ អ្នកផ្តល់ប្រឹក្សានៅក្នុងពន្ធនាគារ បានហុចសំបុត្រឲ្យគាត់មកពីក្មេងស្រី ដែលគាត់បានយកឲ្យគេចិញ្ចឹម ។
អ្នកផ្តល់ប្រឹក្សាបាននិយាយថា « ព្រះពិតជាកំពុងទតមើលអ្នកហើយ » ។
អេព្រិល បាននិយាយថា « ឥឡូវនេះខ្ញុំបានសរសេរសំបុត្រទៅកូនស្រីរបស់ខ្ញុំ នាងបានមកសួរសុខទុក្ខខ្ញុំម្តង » ។ « ខ្ញុំមិនបានដឹងច្រើនអំពីសាសនាទេប៉ុន្តែខ្ញុំដឹងថាព្រះខ្វល់ខ្វាយពីខ្ញុំ ពីព្រោះទ្រង់ឆ្លើយតបការអធិស្ឋានរបស់ខ្ញុំ » ។
អេព្រិល បានចែកចាយរឿងរបស់គាត់ យើងទាំងអស់គ្នាអង្គុយដោយស្ងៀមស្ងាត់ទាំងហូរទឹកភ្នែក ។
អំឡុងពេលដែលខ្ញុំនៅក្នុងពន្ធនាគារ ខ្ញុំបានបើកដួងចិត្តខ្ញុំអធិស្ឋានសូមព្រះវរបិតាសួគ៌ឲ្យថែទាំ និងការពារក្រុមគ្រួសាររបស់ខ្ញុំ ។ ប៉ុន្តែនៅពេលខ្ញុំអធិស្ឋានសម្រាប់អ្នកជិតខាងរបស់ខ្ញុំនៅក្នុងពន្ធនាគារ ខ្ញុំទូលអង្វរទ្រង់ឲ្យទ្រង់ជ្រាបពីសក្តានុពលដ៏ទេវភាពរបស់ពួកគេ និងបានទទួលអារម្មណ៍ដែលកាន់តែពោរពេញដោយក្តីស្រឡាញ់ និងមេត្តាករុណានៃព្រះអង្គសង្គ្រោះរបស់យើង ។
យប់ឆ្លងបុណ្យគ្រីស្ទម៉ាស់នៅក្នុងពន្ធនាគារថ្ងៃនោះ ពិតជាស្រស់ស្អាតណាស់ ។ ◼