“Nakita Ninyo Unsay Mahimo sa Gamay nga Pagtuo?”
Godfrey J. Ellis
Washington, USA
Paghulagway © Gary Alphonso, i2iart.com
Dili pa kaayo dugay, ang akong asawa ug ako midala sa among duha ka kinamanghurang mga anak nga lalaki ngadto sa France aron malibut ang mga dapit nga akong giserbisyohan isip full-time nga misyonaryo. Mibisita kami sa mga branch sa Simbahan diin nakaserbisyo ko ug nagmaya uban sa mga miyembro nga akong natudloan. Mibisita usab kami og makasaysayanong mga dapit.
Usa ka dapit mao ang mga guba sa Château de Châlucet. Kining dako kaayo nga karaang palasyo gisulong ug dakong bahin ang nalumpag mga siglo na ang milabay. Gituboan og katanuman ang palibut sa mga guba, ug ang agianan padulong didto pig-ot ug tungason. Naglisud kami sa pagkatkat, apan dili usik ang among kahago pag-abut namo.
Ang mga bata ganahan nga monaug ngadto sa kanhi prisohan ug mokatkat sa nahabilin nga mga bongbong sa palasyo. Ang palasyo nakapalingaw kaayo kanila sama nga nalingaw ako niini 24 ka tuig na ang milabay.
Samtang didto kami, usa ka unos sa ting-init mitumaw sa layo. Paspas kini nga nagkaduol. Ang itom nga mga panganod ug kilat mipuno sa kalangitan, nga gisundan sa dagkong tingog sa mga dugdug.
Nagdali kaming milugsong sa agianan ug midagan ngadto sa sakyanan samtang ang unos kusog nga mipadulong kanamo. Sa wala madugay, ang kusog kaayo nga ulan mihumod kanamo ug ang yuta nga agianan nahimong lapok. Nabalaka kami nga madakin-as ug mahagbong sa bakilid, batuon nga agianan.
Nakakita kami og kapasilongan diha sa mga kahoy sa daplin sa agianan. Sikit kami nga nagpundok ubos sa kapasilungan ug naghunahuna kon unsa kadugay kaming maghulat aron mopadayon sa paglugsong.
“Mag-ampo ta,” miingon ang among kinamanghurang anak.
Mihangyo siya nga maoy mohalad niini ug nag-ampo nga mohunong na ang ulan aron luwas kaming makalugsong sa bungtod. Mitan-aw siya kanamo ug miingon, “Ang gikinahanglan na lang nato karon mao ang igong pagtuo.”
Mipasabut ko nga ang pag-ampo dili kanunay nga ingon niana.
“Dili,” miingon siya, “mohunong kini human sa 10 minutos!”
Pagkahuman og mga 10 minutos, mihunong ang ulan.
“OK, adto na ta!” miingon siya.
“Kon mobiya ta karon, mosugod na usab ang ulan ug maabtan ta,” miingon ang among mas magulang nga anak.
“Dili!” mitubag ang among kamanghuran. “Adto na ta!”
Misubay kami sa mas uga nga parte sa agianan, giduso ang mga sagbut ug mga sanga sa among pag-agi. Didto sa sakyanan, mihalad kami og pag-ampo sa pasalamat. Wala madugay misugod na usab ang ulan.
“Nakita ninyo unsay mahimo sa gamay nga pagtuo?” misulti nga mapainubsanon ang among anak.
Mitudlo siya namong tanan og mahinungdanon leksyon nianang adlawa.