Digital Lamang
Ang Imong Nangagi Nakapugong ba sa Imong Paglambo?
Ang Manluluwas nag-antos alang sa atong mga sala. Tugoti Siya nga mosuporta ug mogiya nimo.
Dili pa kaayo dugay, ang akong bishop midapit sa among ward sa paghunahuna og pipila ka kahuyang o sala nga pwede namong ibilin sa simbolikanhong paagi diha sa lamesa sa sakramento aron kuhaon ni Jesukristo. Adunay mga sala nga akong gidala-dala sa tibuok nakong pagka-young adult nga akong gipaningkamotan sa pagbuntog apan wala koy nahimo sa pagbuntog pinaagi sa pag-ampo o sa kaugalingong gahum sa kabubut-on. Bisan pa sa akong paglambo sa mga katuigan, nasayud ko nga gikinahanglan nakong buntugon kini aron makapadayon sa pag-uswag.
Sa pagka Dominggo human sa hagit ni bishop, nakahukom ko nga biyaan nako ang usa lang sa akong mga sala diha sa lamesa sa sakramento, usa ka pisikal nga representasyon sa Manluluwas ug sa Iyang maulaong sakripisyo. Samtang nangandam ko aron moambit sa sakramento, akong nahinumduman nga ang panapton nga gitabon niini nagrepresentar sa Iyang panglubong nga panapton, ug ang pan ug tubig nagrepresentar sa Iyang lawas ug dugo.
Uban sa sinseridad ug hingpit nga katuyoan sa kasingkasing, akong gibag-o ang akong mga pakigsaad sa bunyag ug nag-ampo sa akong kasingkasing, naghangyo sa Langitnong Amahan alang sa tabang ug naghimo og usa ka pasalig sa pagbiya niini nga sala. Dayon may nahitabo nga wala nako damha: ang akong tinguha sa pagpakasala nawala sa hingpit. Gisulayan nako kini sa pipila ka higayon, ug mao gihapon ang nahitabo sa ubang mga sala. Mura ba kini og dili katuohan?
Pagpahiangay sa Akong Kabubut-on ngadto sa Iyaha
Pagkasunod semana, nasayud ko kon unsa ang sala nga gusto nakong ibilin sa lamesa sa sakramento, apan wala ko mobati nga andam na sa paghunong niini. Sa paghinumdom, nakaamgo ko nga ang akong kasingkasing wala diha sa husto nga dapit. Dili pa igo ang akong pagkasinsero sa pagpasalig nga mausab. Apan akong naamguhan unsa kadaghan nga sala ang nakapasakit sa Langitnong Amahan. Nasayud ko nga kinahanglan nakong ipahiangay ang akong kabubut-on ngadto sa Iyang kabubut-on ug isentro ang akong kinabuhi ngadto Kaniya aron mahimong gawasnon. Busa akong gibuhat ang pinakamaayo aron matinuod kana.
Akong gilikayan ang bisan unsang tintasyon nga makadala ngadto niini nga sala. Akong giusab ang pamaagi sa akong pagbasa sa kasulatan matag adlaw ug tinuoray nga namalandong niini ug mibuhat niini sa akong kinabuhi. Gitutukan nako ang pagkasinsero sa akong pasalig nga mag-usab, ug nagtinguha ko matag adlaw sa pagpangita sa kabubut-on sa Ginoo kay sa akong kabubut-on. Ako Siyang giuna, tungod kay nasayud ko nga dili ko makabiya niini nga sala kon wala ang gahum sa Pag-ula sa Manluluwas. Pinaagi sa pagpadayon sa pag-una Kaniya, nakahimo ko sa pagtugyan niini nga sala diha sa lamesa sa sakramento. Sa katapusan nahimo kong gawasnon gikan sa usa ka butang nga nakapugong sa akong paglambo sulod sa daghang katuigan.
Pinaagi niini nga proseso, mas napaduol ko sa akong Langitnong Amahan ug sa akong Manluluwas. Akong gihunahuna nga Sila nagtan-aw ngari kanako sa tanan niining mga katuigan uban sa pailub ug gugma—nasayud, nga sa katapusan, akong isalikway ang mga sala nga sa espirituhanong paagi nakabalda sa akong paglambo. Ug sa dihang ako andam na nga mosalikway niini, anaa si Jesukristo aron mobayaw kanako—sa paggunit kanako ug paghatag kanako og kapasayloan ug kusog. Mihatag na Siya og paagi alang kanako nga mahimong gawasnon gikan sa akong mga sala pinaagi sa Iyang Pag-ula. Nag-antos Siya alang sa akong mga kahuyang, mga kasaypanan, ug mga sala. Kinahanglan lang nga mosalig ako Kaniya.
Makapadayon Ka
Atol niining panahona, nagbasa ko og pipila ka pulong gikan ni Elder Richard G. Scott (1928–2015) sa Korum sa Napulog Duha ka mga Apostoles nga nakahatag kanako og gamay nga kadasig nga akong gikinahanglan: “Kon ang imong kinabuhi anaa sa kalibug ug imong gibati nga dili komportable ug dili takus … , ayaw kabalaka. Nahibalo na Siya bahin nianang tanan. Naghulat Siya kanimo nga moluhod diha sa pagkamapainubsanon ug sa paghimo sa unang pipila ka lakang. Pag-ampo alang sa kalig-on. . . . Pag-ampo nga ang gugma sa Manluluwas mabubo sa imong kasingkasing.”1
Sa dihang kami mikanta sa “Ako Nahingangha, Nahibulong” (ang akong paborito nga himno) pagkasunod semana, matag pulong gibati nga tinuod; nahingangha gyud ko—sa dakong pagdayeg nga ang mga butang nga akong gipakigbisugan og sobra sa usa ka dekada nakuha na gikan kanako. Sa tanang pagdayeg nga pinaagi sa gahum sa Pag-ula sa Manluluwas, makapadayon ko. Nga Siya makaayo sa tanang mga sala ug mga samad ug walay ibilin nga lama. Nga ako dili kinahanglang mapugngan sa paglambo tungod sa akong nangagi.
Daghan pa kaayo kog kinahanglan nga makat-onan ug mabuntog, apan ang akong kinabuhi anaa na sa dalan sa positibo nga pag-uswag. Akong gibati ang mas hingpit nga kalipay ug kalinaw. Nakapadayag ko og mas daghang pasalamat. Ako nagkaduol ngadto ug nagkalig-on diha sa akong pagpamatuod sa Langitnong Amahan ug sa Manluluwas. Matag adlaw nga akong pilion nga mosulay na usab, makapaduol ko og usa ka lakang ngadto Kanila ug ang tawo nga nasayran Nila nga ako sarang nga mahimo.