ეკლესიის წევრები დებენ აღთქმას, რომ „მზად [არიან] ატარო[ნ] ერთმანეთის ტვირთი, … იგლოვო[ნ] მათთან ერთად, ვინც გლოვობს … და ანუგეშოთ ისინი, რომლებსაც სჭირდებათ ნუგეში“ (მოსია 18:8-9). მიწიერი საჭიროებების მქონე ადამიანებზე ზრუნვა ხსნისა და ამაღლების საქმის ნაწილია. ეს ვალდებულება ვრცელდება ეკლესიის ყოველ წევრზე, რადგან ისინი მზრუნველობას უწევენ ერთმანეთს.