Գլուխ 24

Քրիստոսակենտրոն կյանք

«Իսկական մեծության լավագույն չափորոշիչն այն է, թե որքան Քրիստոսանման ենք մենք»:

Էզրա Թաֆտ Բենսոնի կյանքից

Նախագահ Էզրա Թաֆտ Բենսոնը հաճախ էր մեջբերում Նեփիացի աշակերտներին տրված Փրկչի խորհուրդը. «Ինչպիսի՞ մարդ եք դուք պարտավոր լինել: Ճշմարիտ եմ ասում ձեզ՝ ճիշտ ինչպես ես եմ» (3 Նեփի 27.27):¹ Այս սկզբունքը՝ ավելի Քրիստոսանման լինելու անհրաժեշտությունը, հաճախակի հանդիպող թեմա էր Նախագահ Բենսոնի ծառայության մեջ, հատկապես որպես Տասներկու Առաքյալների Քվորումի Նախագահ և որպես Եկեղեցու Նախագահ իր ծառայության ընթացքում:

Իր կյանքը նվիրած լինելով Տիրոջը՝ Նախագահ Բենսոնը խոսում էր իշխանությամբ և համոզմունքով, երբ նա կիսվում էր վկայության հետևյալ խոսքերով.

«Ես վկայում եմ ձեզ, որ չկա ավելի մեծ, ավելի հուզիչ և հոգին ազնվացնող մարտակոչ, քան Քրիստոսի մասին սովորելը և Նրա հետքերով քայլելը: Մեր տիպարը՝ Հիսուս Քրիստոսը, քայլեց այս երկրում որպես «Օրինակ»: Նա մեր Բարեխոսն է Հոր մոտ: Նա իրագործեց քավության մեծ զոհաբերությունը, որպեսզի մենք ունենանք ուրախության լիություն և վեհացվենք համաձայն Նրա բարեհաճության և մեր ապաշխարության ու արդարակեցության: Նա բոլոր բաներն արեց կատարելապես և պատվիրում է, որ մենք կատարյալ լինենք, նույնիսկ ինչպես Նա և Նրա Հայրն են կատարյալ (տես 3 Նեփի 12.48):

«Ի՞նչ կաներ Հիսուսը» կամ «Ի՞նչ Նա կուզենար, որ ես անեի» մեր կյանքի կարևորագույն հարցերն են: Նրա ուղով քայլելը կյանքի մեծագույն ձեռքբերումն է: Այն տղամարդը կամ կինն է ամենաիսկապես հաջողակը, ում կյանքն ամենասերտորեն համապատասխանում է Տիրոջ կյանքի հետ:²

Երբ Նախագահ Բենսոնը հորդորում էր Սրբերին հետևել Փրկչի կատարյալ օրինակին, նա հիշեցնում էր նրանց, որ նրանք կկարողանային անել դա միայն Փրկչի օգնությամբ: Նա հայտարարել է.

«Ես գիտեմ Տերն ապրում է: Ես գիտեմ, որ Նա սիրում է մեզ: Ես գիտեմ, որ Նրանից առանձնացած ոչ ոք չի ունենա հաջողություն, իսկ Նրա հետ որպես զուգընկեր ոչ ոք չի կարող ձախողվել:

Ես գիտեմ, որ Աստված մեր կյանքից շատ ավելի մեծ բան կարող է ստեղծել, քան մենք ենք ունակ:

Թող որ մենք բոլորս ունենանք բարոյական քաջություն այս պահից ի վեր, ավելի լիովին ձգտել ամեն օր մտածել Քրիստոսի մասին, սովորել Նրա մասին, քայլել Նրա հետքերով և անել այն, ինչ Նա կկամենար, որ մենք անենք»:³

«Հիսուսն ասաց … Ես եմ ճանապարհը եւ ճշմարտութիւնը եւ կեանքը. ոչ ով չի գալիս Հօր մօտ, եթէ ոչ ինձանով» (Հովհաննես ԺԴ.6):

Էզրա Թաֆտ Բենսոնի ուսմունքները

Հիսուս Քրիստոսի օրինակը և ուսմունքները տալիս են մեծ չափանիշը ողջ մարդկության համար:

Երկու հազար տարի առաջ մի կատարյալ մարդ՝ Հիսուս Քրիստոսը, քայլեց երկրի վրայով: Նա Երկնային Հոր և երկրային մոր որդին էր: Նա այս աշխարհի Աստվածն է՝ Հոր ներքո: Նա ուսուցանեց մարդկանց ճշմարտությունը, որ նրանք ազատ լինեն: Նրա օրինակը և պատվիրաններն ապահովում են մեծ չափանիշը, միակ հաստատ ուղին, ողջ մարդկության համար:⁴

Ոչ մի ազդեցություն չի թողել այնքան մեծ հետք այս երկրի վրա, ինչպես Հիսուս Քրիստոսի կյանքը: Մենք չենք կարող երևակայել մեր կյանքն առանց Նրա ուսմունքների: Առանց Նրա մենք կկորչեինք վախից և խավարից ծնված հավատալիքների և պաշտամունքների մղձավանջում, որտեղ զգայականն ու նյութականն են իշխում: Մենք շատ հեռու ենք այն նպատակից, որ Նա է սահմանել մեզ համար, բայց մենք երբեք չպետք է մեր տեսադաշտից կորցնենք դա, ոչ էլ պետք է մոռանանք, որ մեր մեծ վերելքը դեպի լույսը, դեպի կատարելությունը, հնարավոր չէր լինի, առանց Նրա ուսմունքների, Նրա կյանքի, Նրա մահվան և Նրա հարության:

… Մենք պետք է սովորենք և կրկին սովորենք, որ միայն ընդունելով և ապրելով սիրո ավետարանով, ինչպես ուսուցանվել է Տիրոջ կողմից և միայն կատարելով Նրա կամքը, մենք կարող ենք ջարդել տգիտության կապանքները և կասկածը, որը կապում է մեզ: Մենք պետք է սովորենք այս պարզ, փառահեղ ճշմարտությունը, որպեսզի մենք կարողանանք զգալ հոգու քաղցր ուրախությունները՝ այժմ և հավերժորեն: Մենք պետք է կորցնենք ինքներս մեզ՝ կատարելով Նրա կամքը: Մենք պետք է Նրան առաջին տեղում դնենք մեր կյանքում:⁵

Հովհաննեսի ԺԴ գլխում, Հիսուսը քնքշորեն մնաս բարով է մաղթում իր աշակերտներին վերջին ընթրիքից հետո: Նա ասում է, որ գնում է մի տեղ պատրաստելու նրանց համար Իր Հոր տանը, որպեսզի որտեղ Նա է, նրանք ևս կարողանան լինել: Եվ Թովմասն ասում է Նրան.

«Տէր, մենք չգիտենք թէ որ տեղ ես գնում. Եւ ի՞նչպէս կարող ենք ճանապարհը գիտենալ:

«Հիսուսը նորան ասաց. Ես եմ ճանապարհը եւ ճշմարտութիւնը եւ կեանքը. ոչ ով չի գալիս Հօր մօտ, եթէ ոչ ինձանով» (Հովհաննես ԺԴ.5–6): Ճանապարհը մեր առջևում է: Այն հստակորեն նշված է:⁶

Մենք գալիս ենք դեպի Քրիստոս, երբ մենք նայում ենք դեպի Նա բոլոր մտորումներում և ընդօրինակում Նրա հատկանիշներին:

Մորմոնի Գրքի բառերով ասած, մենք պետք է «Քրիստոսին հավատանք և նրան չուրանանք» (2 Նեփի 25.28): Մենք պետք է վստահենք Քրիստոսին և ոչ թե մարմնի բազկին: (Տես 2 Նեփի 4.34): Մենք պետք է գանք «Քրիստոսի մոտ և կատարելագործվենք նրանում» (Մոր. 10.32): Մենք պետք է գանք «կոտրված սրտով և փշրված հոգով» (3 Նեփի 12.19), քաղցած և ծարավ արդարության (տես 3 Նեփի 12.6): Մենք պետք է առաջ գնանք՝ «սնվելով Քրիստոսի խոսքով» (2 Նեփի 31.20), երբ ստանում ենք այն՝ Նրա սուրբ գրությունների, Նրա օծյալների և Նրա Սուրբ Հոգու միջոցով:

Կարճ ասած՝ մենք պետք է հետևենք «կենդանի Աստծո Որդու օրինակին» (2 Նեփի 31.16):⁷

Տերն ասել է. «Նայեք ինձ ձեր բոլոր մտորումներում» (ՎևՈւ 6.36): Նայելով Տիրոջը բոլոր մտորումներում միակ հնարավոր ուղին է՝ այնպիսի տղամարդ և կին դառնալու համար, ինչպիսին պարտավոր ենք լինել մենք:

Տերը հարց տվեց Իր աշակերտներին. «Ինչպիսի՞ մարդ եք դուք պարտավոր լինել»: Ապա Նա պատասխանեց Իր իսկ հարցին՝ ասելով. «Ճիշտ ինչպես ես եմ» (3 Նեփի 27.27): Որպեսզի դառնանք ճիշտ ինչպես Նա, մենք պետք է ունենանք Նրան մեր մտքում՝ անընդհատ մեր մտորումներում: Ամեն անգամ երբ ճաշակում ենք հաղորդությունից, մենք պարտավորվում ենք «միշտ հիշել Նրան» (Մոր. 4.3, 5.2, ՎևՈւ 20.77, 79):

Եթե մտքերն են դարձնում մեզ այն, ինչ կանք և մենք պետք է նման լինենք Քրիստոսին, ապա մենք պետք է մտածենք Քրիստոսանման մտքեր: Թույլ տվեք կրկնել դա. Եթե մտքերն են մեզ դարձնում այն ինչ կանք, և մենք պետք է Քրիստոսի նման լինենք, մենք պետք է մտածենք Քրիստոսանման մտքեր:

… Մեր մտքերը պետք է լինեն Տիրոջ վրա: Մենք պետք է մտածենք Քրիստոսի մասին:⁸

Թող մեր անձնական կյանքը, մեր տները, և մեր գործերի կատարումն արտացոլի մեր Քրիստոսանման բնավորությունը: Այնպես ապրեք, որպեսզի ուրիշներն ասեն ձեր մասին. «Կա մի իսկական Քրիստոնյա»:

Այո, մենք հավատում ենք Հիսուս Քրիստոսին, բայց որքան ավելի շատ ենք մենք նայում դեպի Նա, մենք վստահում ենք Նրան և ձգտում ընդօրինակել Նրա հատկանիշները:⁹

Քրիստոսը մեր իդեալն է: Նա մեր օրինակն է… Իսկական մեծության լավագույն չափորոշիչն այն է, թե որքան Քրիստոսանման ենք մենք:¹⁰

Լինել Փրկչի նման, ինչպիսի մարտահրավեր ամեն մի մարդու համար: Նա Աստվածության անդամ է: Նա է Փրկիչն ու Քավիչը: Նա կատարյալ էր Իր կյանքի ամեն կողմից: Նրա մեջ չկար ոչ արատ, ոչ թերություն: Արդյոք մեզ համար հնարավո՞ր է… լինել ճիշտ ինչպես Նա է: Պատասխանն է՝ այո՛: Ոչ միայն կարող ենք մենք, այլ դա մեր հանձնարարությունն է, մեր պատասխանատվությունը: Նա չէր տա մեզ այդ պատվիրանը, եթե չուզենար, որ մենք անենք դա [տես Մատթեոս Ե.48, 3 Նեփի 12.48]:

Պետրոս Առաքյալը, այստեղ հարություն առած Հիսուս Քրիստոսի հետ նկարված, ուսուցանել է, թե ինչպես մենք կարող ենք ընդօրինակել Փրկչի բնավորությունը:

Պետրոս Առաքյալը խոսեց այն գործընթացի մասին, որի միջոցով մարդ կարող է հաղորդակից լինել «աստուածային բնութեանը» (Բ Պետրոս Ա.4): Սա կարևոր է, քանի որ եթե մենք իսկապես հաղորդակից ենք դառնում աստվածային բնությանը, մենք պետք է դառնանք Նրա նման: Եկեք մոտիկից քննենք, թե ինչ է Պետրոսն ուսուցանում մեզ այս գործընթացի մասին: Ահա թե ինչ է նա ասում.

«Եվ սոյն այս բանի համար ամեն ջանք անելով ձեր հաւատքովը ներկայացրէք առաքինութիւնը, եւ առաքինութիւնովը գիտութիւնը:

Եւ գիտութիւնովը ժուժկալութիւնը, եւ ժուժկալութիւնովը համբերութիւնը, և համբերութիւնովն աստուածպաշտութիւնը.

Եւ աստուածպաշտութիւնովն եղբայրսիրութիւնը, եւ եղբայրսիրութիւնովը սէրը» (Բ Պետրոս Ա.5–7):

Պետրոսի կողմից ընդգծված առաքինություններն աստվածային բնության կամ Փրկչի բնավորության մասն են կազմում: Սրանք այն առաքինություններն են, որոնց մենք պետք է ընդօրինակենք, եթե կամենում ենք Նրա նման լինել: Եկեք քննարկենք այս կարևոր գծերից մի քանիսը:

Առաջին հատկանիշը, որի վրա ավելացվում են բոլոր մյուսները, հավատքն է: Հավատքն այն հիմքն է, որի վրա աստվածանման բնավորություն է կառուցվում: …

Պետրոսը շարունակում է՝ ասելով, որ մենք պետք է ավելացնենք մեր հավատքին առաքինություն: …Առաքինի վարքը ի նկատի ունի, որ «մարդ» մաքուր մտքեր ունի և մաքուր գործեր: Նա չի ցանկանա իր սրտում, քանզի այդպես անելը «հավատքն ուրանալ է» և Հոգին կորցնել (ՎևՈւ 42.23), և չկա ավելի կարևոր բան այս աշխատանքում, քան Հոգին: …

Առաքինությունն ազգակցական կապ ունի սրբության հետ, որը աստվածայնության մի հատկանիշ է: [Մենք] պետք է ակտիվորեն ձգտենք նրան, ինչն առաքինի է և հաճելի և ոչ թե նրան, ինչը կեղտոտ է կամ անազնիվ: Առաքինությունը թող զարդարի [մեր] մտքերն անդադար (տես ՎևՈւ 121.45): Ինչպես կարող է որևէ մարդ տարվել պոռնոգրաֆիայիպղծության կամ գռեհիկության չարիքովև համարել իրեն լիովին առաքինի: …

Հաջորդ քայլը, որը Պետրոսը նկարագրում է աճի գործընթացում՝ մեր հավատքին և առաքինությանը գիտելիք ավելացնելն է: Տերն ասել է, որ «Անհնար է, որ մարդ փրկվի անգիտության մեջ» (ՎևՈւ 131.6): Մեկ այլ տեղ Աստված պատվիրել է. «իմաստության խոսքեր փնտրեք լավագույն գրքերից. ուսում փնտրեք, այսինքն՝ ուսումնասիրելով և նաև հավատքով»: (ՎևՈւ 88.118)… Չնայած ամեն մի ճշմարտության ուսումնասիրություն արժեք ունի, փրկության ճշմարտություններն ամենակարևոր ճշմարտություններն են, որ որևէ մարդ կարող է սովորել: Տիրոջ հարցը «Որովհետև ինչ օգուտ ունի մարդ, որ բոլոր աշխարհքն ստանայ եւ իր անձը կորցնէ» (Մատթեոս ԺԶ.26) կարելի է վերաբերել կրթական նպատակներին, ինչպես նաև աշխարհիկ ունեցվածքին հետամուտ լինելուն: Տերը կարող էր նաև հարցնել. «Ի՞նչ օգուտ ունի մարդ, եթե նա սովորի ամեն ինչ աշխարհում և չսովորի թե ինչպես փրկվի»…

Մեր հոգևոր կրթությունը մեր աշխարհիկ գիտելիքին միավորելը կօգնի մեզ կենտրոնացած մնալ այն բաների վրա, որոնք ամենակարևորն են այս կյանքում: …

Պետրոսի կողմից նկարագրված մեկ այլ հատկանիշ, որն աստվածային բնության մասն է կազմում ժուժկալությունն է: [Ժուժկալ մարդը] զուսպ է իր հույզերում և բանավոր արտահայտություններում: Նա բաներն անում է չափավորությամբ և չի չարաշահում: Մի խոսքով՝ նա ինքնավերահսկողություն ունի: Նա է իր հույզերի տիրակալը և ոչ թե ընդհակառակը: …

Մեր ժուժկալությանը մենք պետք է ավելացնենքհամբերություն: … Համբերությունը ինքնավերահսկման մեկ այլ ձև է: Դա բավականությունը հետաձգելու և կրքերը սանձելու ունակությունն է: Իր հարազատների հետ հարաբերություններում համբերատար մարդը տուրք չի տալիս բռնկվող վարվելաձևի, որի համար նա հետագայում զղջալու է: Համբերությունը ճնշվածլարվածության ժամանակ սառնարյունություն դրսևորելն է: Համբերատար մարդը ըմբռնումով է մոտենում ուրիշների վրիպումներին:

Համբերատար մարդը նաև սպասում է Տիրոջը: Մենք երբեմն կարդում ենք կամ լսում մարդկանց մասին, ովքեր օրհնություն են փնտրում Տիրոջից, ապա անհամբեր դառնում, երբ այն արագ չի գալիս: Աստվածային բնության մասն է բավականաչափ վստահել Տիրոջը «հանգիստ [լինելու] և իմանալու, որ [Նա է] Աստված» (ՎևՈւ 101.16):

[Մարդը], որը համբերատար է, հանդուրժող կլինի իր հարազատների սխալների և ձախողումների հանդեպ: Քանի որ նա սիրում է նրանց, նա սխալ չի փնտրի, չի քննադատի, ոչ էլ կմեղադրի:

Մեկ այլ հատկանիշ, որը նշվում է Պետրոսի կողմից բարությունն է: … Նա ով բարի է, կարեկցող և մեղմ ուրիշների հանդեպ: Նա նրբանկատ է ուրիշների զգացումների հանդեպ և բարեկիրթ իր վարքով: Նա օգնող բնավորություն ունի: Բարությունը ներում է ուրիշների թուլությունները և սխալները: Բարությունը տարածվում է դեպի բոլորը՝ տարեցներին և երիտասարդներին, կենդանիներին, նրանց, ովքեր ցածր են դիրքով, ինչպես նաև նրանց, ովքեր բարձր են:

Սրանք են աստվածային բնության ճշմարիտ հատկանիշները: Կարո՞ղ եք տեսնել, թե ինչպես ենք դառնում ավելի Քրիստոսանման, երբ մենք ավելի առաքինի ենք, ավելի բարի, ավելի համբերատար և մեր հուզական զգացումներն ավելի վերահսկող:

Պողոս Առաքյալն օգտագործել է որոշ պատկերավոր արտահայտություններ՝ ցույց տալու, որ Եկեղեցու անդամը պետք է տարբեր լինի աշխարհից: Նա մեզ հանձնարարում է. «հագեք Քրիստոսին» (Գաղատացիս Գ.27), «դուրս հանէք… հին մարդը» և «նոր մարդին հագեք» (Եփեսացիս Դ.22, 24):

Աստվածային բնավորության վերջնական և թագադրող արժանիքը գթությունն է, կամ Քրիստոսի մաքուր սերը (տես Մորոնի 7.47): Եթե մենք իսկապես ձգտենք ավելի նմանվել մեր Փրկչին և Տիրոջը, ապա սովորելը սիրել ինչպես Նա սիրեց, պետք է լինի մեր բարձրագույն նպատակը: Մորմոնը կոչում է գթությունը «բոլորից մեծագույնը» (Մորոնի 7.46):

Աշխարհն այսօր շատ է խոսում սիրո մասին և շատերն են ձգտում դրան: Բայց Քրիստոսի մաքուր սերը մեծապես տարբերվում է նրանից, ինչ աշխարհն է մտածում սիրո մասին: Գթությունը երբեք չի փնտրում եսասեր բավականություն: Քրիստոսի մաքուր սերը փնտրում է միայն ուրիշների հավերժական աճը և ուրախությունը: …

Փրկիչը հայտարարել է, որ հավերժական կյանքը միակ ճշմարիտ Աստծուն և Նրա Որդուն՝ Հիսուս Քրիստոսին ճանաչելն է (տես Հովհաննես ԺԷ.3): Եթե դա ճշմարիտ է, և ես բերում եմ ձեզ իմ հանդիսավոր վկայությունը, որ դա ճշմարիտ է, ապա մենք պետք է հարցնենք, թե ինչպես ենք ճանաչում Աստծուն: Մեկ աստվածային հատկանիշ մյուսին ավելացնելու գործընթացը, ինչպես նկարագրված է Պետրոսի կողմից, դառնում է բանալի այս գիտելիքը ձեռք բերելու համար, որը տանում է դեպի հավերժական կյանք: Ուշադրություն դարձրեք Պետրոսի խոստմանը, որն անմիջապես հետևում է նկարագրված գործընթացին:

«Որովհետեւ այս բաները ձեզանում մնալով եւ աճելով, դատարկ եւ անպտուղ չեն անիլ ձեզ մեր Տէր Հիսուս Քրիստոսի գիտութիւնումը» (Բ Պետրոս Ա.8, շեգագիրն ավելացված է):

… Ես աղոթում եմ, որ Փրկչի այս որակներն ու հատկանիշներն առատանան մեր մեջ, որպեսզի երբ մենք կանգնենք Դատաստանի և Նա հարցնի մեզանից յուրաքանչյուրին «Ինչպիսի՞ մարդ ես դու», մենք կարողանանք բարձրացնել մեր գլուխները երախտագիտությամբ և ուրախությամբ և պատասխանենք. «Ճիշտ ինչպես Դու ես»:¹¹

Փրկիչը կմխիթարի մեզ և կբարձրացնի մեզ՝ մեր համար Իր նշած արահետի վրա մնալու մեր ջանքերում:

Այն չափով, որ մենք շեղվում ենք Գալիլեացի Մարդու կողմից մեզ համար նշված արահետից, այդ չափով մենք ձախողվում ենք մեր անձնական ճակատամարտերում… Բայց մենք առանց Նրա օգնության չենք: Կրկին և կրկին Նա ասել է իր աշակերտներին և մեզ բոլորիս. «Ձեր սիրտերը թող չխռովին. …

Եթե իմ անունովը մի բան խնդրէք, ես կանեմ:

Ձեզ որբ չեմ թողիլ …

Խաղաղութիւն եմ թողում ձեզ, իմ խաղաղութիւնն եմ տալիս ձեզ» … (Հովհաննես ԺԴ.1, 14, 18, 27):¹²

Եկեք կրկին դիմենք Մորմոնի Գրքին… սովորելու մի քանի սկզբունքներ Քրիստոսի մոտ գալու մասին, լինելով Նրան նվիրված, Նրանում կենտրոնացած և Նրանով վառված: Մենք կվկայակոչենք միայն մի քանիսն այն բազմաթիվ հատվածներից, որոնք կան այդ հարցի վերաբերյալ:

Առաջինը, մենք պետք է իմանանք, որ Քրիստոսը հրավիրում է մեզ գալ Իր մոտ: «Ահա նա ուղարկում է մի հրավեր բոլոր մարդկանց, քանզի ողորմության բազուկները մեկնված են դեպի նրանց… Այո, նա ասում է. «Եկեք ինձ մոտ, և դուք կճաշակեք կենաց ծառի պտղից» (Ալմա 5.33–34):

Եկեք, քանզի Նա կանգնած է «գրկաբաց ընդունելու ձեզ» (Մորմոն 6.17):

Եկեք, քանզի «նա կսփոփի ձեզ ձեր չարչարանքների մեջ, և կպաշտպանի ձեր դատը» (Հակոբ 3.1):

«Եկեք նրա մոտ և մատուցեք ձեր ողջ հոգիները նրան՝ որպես ընծա» (Օմնի 1.26):

Երբ Մորոնին եզրափակեց Հարեդացիների քաղաքակրթության հիշատակարանը, նա գրեց. «Ես կկամենայի հանձնարարել ձեզ փնտրել այս Հիսուսին, որի մասին գրել են մարգարեներն ու առաքյալները» (Եթեր 12.41):

Մորոնիի եզրափակիչ խոսքերում, որոնք գրված են Նեփիական քաղաքակրթության գրեթե ավարտին մոտ, նա ասել է. «Այո, եկեք Քրիստոսի մոտ և կատարելագործվեք նրանում… և եթե դուք հրաժարվեք ամեն անաստվածությունից և սիրեք Աստծուն, ձեր ողջ զորությամբ, մտքով և ուժով, ապա նրա շնորհը բավական է ձեզ» (Մորոնի 10.32):

Նրանք, ովքեր նվիրված են Քրիստոսին «կանգնում են որպես Աստծո վկաներ բոլոր ժամանակներում, և բոլոր բաներում, և բոլոր տեղերում», որ նրանք կարող է լինեն, «նույնիսկ մինչև մահ» (Մոսիա 18.9): Նրանք «պահում են անունը» Քրիստոսի «միշտ գրված» իրենց սրտերում (Մոսիա 5.12): Նրանք վերցնում են իրենց վրա «Քրիստոսի անունը՝ վճռականություն ունենալով ծառայել նրան մինչև վերջ» (Մորոնի 6.3):

Երբ մենք ապրում ենք Քրիստոսակենտրոն կյանքով, «խոսում ենք Քրիստոսի մասին, մենք հրճվում ենք Քրիստոսով, մենք քարոզում ենք Քրիստոսի մասին» (2 Նեփի 25.26): Մենք «ընդունում [ենք] Աստծո հաճելի խոսքը և վայելում նրա սերը» (Հակոբ 3.2): Նույնիսկ, երբ Նեփիի հոգին տրտմած էր իր անօրինությունների պատճառով, նա ասել է. «Ես գիտեմ ում եմ ապավինել: Իմ Աստվածն է եղել իմ ապավենը»: (2 Նեփի 4.19–20).

Մենք հիշում ենք Ալմայի խորհուրդը. «Թող բոլոր քո արարքները լինեն ի Տերը, և ուր էլ որ գնաս, թող դա լինի Տիրոջով, այո, թող քո բոլոր մտքերն ուղղված լինեն առ Տերը. այո, թող քո սրտի գորովանքը դրված լինի Տիրոջ վրա հավիտյան: Խորհուրդ արա Տիրոջ հետ քո բոլոր գործերում» (Ալմա 37.36–37):

«Հիշեք, հիշեք, – ասել է Հելամանը, – որ դա մեր Քավչի վեմի վրա է, որը Քրիստոսն է …որ դուք պիտի կառուցեք ձեր հիմքը. որ, երբ դևն առաջ ուղարկի իր զորեղ քամիները… [դրանք] զորություն չեն ունենա ձեր վրա՝ քաշելու ձեզ վար՝ դեպի թշվառության անդունդը» (Հելաման 5.12):

Նեփին ասել է, Տերը «լցրել է ինձ իր սիրով այն աստիճան, որ մարմինս այրվում է» (2 Նեփի 4.21): Նրանք ովքեր վառվում են Քրիստոսով «դարձվում են կենդանի Քրիստոսով» (2 Նեփի 25.25): Նրանք «չեն տանում ոչ մի ձևի չարչարանքներ, այլ, որ դրանք կուլ գնային Քրիստոսի ուրախության մեջ» (Ալմա 31.38): Նրանք «գրկվում են Հիսուսի բազուկներում» (Մորմոն 5.11): Նեփին ասել է. «Ես հրճվում եմ իմ Հիսուսով, քանզի նա փրկագնել է իմ հոգին» (2 Նեփի 33.6): Լեքին ասել է, «Ես հավերժորեն օղակված եմ նրա սիրո բազուկների մեջ» (2 Նեփի 1.15): …

… Այդ մեծ հոգին՝ Մորմոնը մի նամակ [գրեց] իր սիրելի որդուն՝ Մորոնիին, հետևյալ խոսքերով.

Որդի՛ս, հավատարիմ եղիր Քրիստոսին. և թող այն բաները, որ ես գրել եմ, չվշտացնեն քեզ՝ ծանրաբեռնելով քեզ ի մահ. այլ թող Քրիստոսը քեզ վեր բարձրացնի, և թող նրա տառապանքներն ու մահը, և իր մարմնի ցույց տալը մեր հայրերին, և նրա ողորմությունն ու երկայնամտությունը, և նրա փառքի և հավերժական կյանքի հույսը մնա քո մտքում հավիտյան:

Եվ թող շնորհը Հայր Աստծո, որի գահը բարձր երկինքներում է, և Տեր Հիսուս Քրիստոսի, որը նստում է նրա զորության աջ կողմում, մինչև որ բոլոր բաները հպատակ դառնան նրան, լինի և մնա քեզ հետ հավիտյան» (Մորոնի 9. 25–26):

Իմ աղոթքն է մեզանից յուրաքանչյուրի համար, որ մենք ևս հետևենք այդ ոգեշնչված խորհրդին. «Հավատարիմ եղեք Քրիստոսին»: Այդ ժամանակ Նա մեզ կբարձրացնի և Նրա շնորհը կլինի և կմնա մեզ հետ հավիտյան:¹³

Ուսումնասիրության և ուսուցանման առաջարկներ

Հարցեր

Նախագահ Բենսոնը հայտարարել է. «Ոչ մի ազդեցություն չի թողել այնքան մեծ հետք այս երկրի վրա, ինչպես Հիսուս Քրիստոսի կյանքը» (բաժին 1): Ի՞նչ ուղիներով է Փրկչի կյանքը հետք թողել երկրի վրա: Ի՞նչ ուղիներով է Նրա կյանքն ազդել ձեզ վրա:
Ինչպե՞ս է փոխվում մեր կյանքը, երբ մենք «մտածում ենք Քրիստոսի մասին»: Ինչպե՞ս են մեր մտքերը կապված մեր հատկանիշների հետ: Երբ ուսումնասիրեք բաժին 2-ը, խորհեք թե ինչ կարող եք անել ավելի լիարժեքորեն զարգացնելու Քրիստոսանման հատկանիշներ, որոնք նշված են այնտեղ:
Ինչպե՞ս կարող է բաժին 3-ի ուսմունքները տալ մեզ հույս, երբ մենք ձգտում ենք ավելի նմանվել Փրկչին: Ինչպե՞ս է Փրկիչն օգնել ձեզ Իրեն հետևելու ձեր ջանքերում:

Առնչվող սուրբ գրություններ

Մարկոս Ը.34, Փիլիպպեցիս Դ.13, Ա Հովհաննես Գ.23–24, 2 Նեփի 25.23, 26, Մոսիա 3.19, Ալմա 7.11–13, Մորոնի 7.48

Օգնություն ուսումնասիրողին

«Պլանավորեք ուսումնասիրության այնպիսի վարժություններ, որոնք կկառուցեն Փրկչի հանդեպ ձեր հավատքը» (Քարոզիր Իմ Ավետարանը [2004], 24): Օրինակ, երբ դուք ուսումնասիրում եք, դուք կարող եք ինքներդ ձեզ հետևյալ հարցերը տալ. «Ինչպե՞ս կարող են այս ուսմունքներն օգնել ինձ մեծացնել իմ հասկացողությունը Հիսուս Քրիստոսի Քավության վերաբերյալ: Ինչպե՞ս կարող են այս ուսմունքներն օգնել ինձ Փրկչին ավելի նմանվել»: