Wprowadzenie do Listu Jakuba
Dlaczego warto studiować tę księgę?
List Jakuba jest dobrze znany pośród członków Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich z powodu istotnego wersetu, jakim jest List Jakuba 1:5, który skierował młodego Józefa Smitha ku poszukiwaniu prawdy od Boga. W całym swoim liście Jakub podkreślał, że powinniśmy być „wykonawcami słowa, a nie tylko słuchaczami” (List Jakuba 1:22). Studiowanie tej księgi pomoże ci w zrozumieniu, dlaczego istotne jest wykazywanie się wiarą poprzez „uczynki” (zob. List Jakuba 2:14–26) i zachęci cię do poszukiwania „[wieńca] żywota, [obiecanego] przez Boga tym, którzy go miłują” (List Jakuba 1:12).
Kto napisał tę księgę?
List zaczyna się od informacji, że jego autorem jest „Jakub, sługa Boga i Pana Jezusa Chrystusa” (List Jakuba 1:1).
Tradycja chrześcijańska przyjmuje, że Jakub, tak samo jak Juda, jest jednym z synów Józefa i Marii, czyli jednocześnie bratem przyrodnim Jezusa Chrystusa (zob. Ew. Mateusza 13:55; Ew. Marka 6:3; List do Galacjan 1:19). Fakt, że Jakub został wymieniony jako pierwszy z braci Jezusa w Ew. Mateusza 13:55, może świadczyć o tym, że był on najstarszym z przyrodnich braci Zbawiciela. Tak samo, jak w przypadku pozostałych braci przyrodnich Pana, Jakub na początku nie był jednym z uczniów Jezusa (zob. Ew. Jana 7:3–5). Jednakże po zmartwychwstaniu Jezusa Jakub był jednym z tych, którym Chrystus ukazał się jako zmartwychwstała istota (zob. I List do Koryntian 15:7).
Jakiś czas później Jakub został Apostołem i, według zapisów wczesnych pisarzy chrześcijańskich, pierwszym biskupem Kościoła w Jerozolimie (zob. Dzieje Apostolskie 12:17; 21:18; List do Galacjan 1:18–19; 2:9). Jako przywódca w Kościele, odegrał istotną rolę w radzie, która miała miejsce w Jerozolimie (zob. Dzieje Apostolskie 15:13). Wpływ, jaki wywierał w Kościele, był bez wątpienia wzmocniony przez jego pokrewieństwo z Jezusem, jednakże Jakub wykazał się wielką pokorą, przedstawiając się nie jako brat Jezusa, ale jako Pański sługa (zob. List Jakuba 1:1).
Kiedy i gdzie została napisana ta księga?
Nie wiadomo, kiedy Jakub napisał ten list. Biorąc pod uwagę to, że mieszkał w Jerozolimie i zajmował się sprawami tamtejszego Kościoła, można przyjąć, że to tam napisał swój list.
W wyniku tego, że Jakub nie wspomniał o wielkim zgromadzeniu, które miało miejsce w Jerozolimie około 50 r. n.e. (zob. Dzieje Apostolskie 15), można wnioskować, iż napisał swój list, zanim je zwołano. Jeśli list ten naprawdę został wtedy napisany, stanowi on jeden z najwcześniej napisanych listów w Nowym Testamencie.
Dla kogo i w jakim celu została napisana?
Jakub skierował swój list do „[dwunastu] pokoleń, które żyją w rozproszeniu” (List Jakuba 1:1), co oznacza wszystkich z domu Izraela. Zachęcał ich do „przyjęcia ewangelii […] i przyłączenia się do stada Chrystusa” (Bruce R. McConkie, Doctrinal New Testament Commentary, 3 tomy [1965–1973], 3:243). Jakub pouczył członków Kościoła, aby ich życie stanowiło przejaw posiadanej przez nich wiary w Jezusa Chrystusa.
Co wyróżnia tę księgę spośród innych?
List Jakuba jest czasami zaliczany do literatury mądrościowej, podobnie jak Księga Przypowieści Salomona ze Starego Testamentu. Są w nim w krótki sposób wytłumaczone zasady chrześcijańskiego życia. Ponadto zawiera on wiele podobieństw do Kazania na górze z Ew. Mateusza 5–7. Niektóre z tematów, które zostały także poruszone w Kazaniu, są następujące: wytrwanie w cierpieniu (zob. List Jakuba 1:2–3, 12; Ew. Mateusza 5:10–12); doskonalenie się lub dojrzewanie duchowo (zob. List Jakuba 1:4; 2:22; Ew. Mateusza 5:48); zwracanie się do Boga o pomoc (zob. List Jakuba 1:5; Ew. Mateusza 7:7–8); czynienie woli Boga (zob. List Jakuba 1:22; Ew. Mateusza 7:21–25); miłowanie bliźnich (zob. List Jakuba 2:8; Ew. Mateusza 5:43–44; 7:12); rozróżnianie dobra i zła ze względu na owoce (zob. List Jakuba 3:11–12; Ew. Mateusza 7:15–20); czynienie pokoju (zob. List Jakuba 3:18; Ew. Mateusza 5:9); nieskładanie przysiąg (zob. List Jakuba 5:12; Ew. Mateusza 5:34–37).
Zarys
List Jakuba 1–2. Jakub pozdrawia swoich czytelników i omawia główne tematy swojego listu, w tym wytrwanie w próbach, poszukiwanie mądrości i życie zgodnie z wyznawaną wiarą. Słuchacze słowa Bożego powinni być także wykonawcami słowa. Jakub definiuje „czystą i nieskalaną pobożność” jako troszczenie się o sieroty i wdowy oraz staranie się o prowadzenie bezgrzesznego życia (List Jakuba 1:27). Święci mają kochać bliźnich i wykazywać się swoją wiarą poprzez uczynki.
List Jakuba 3–4. Jakub ilustruje niszczący charakter niekontrolowanego języka i przeciwstawia go z owocami prawości, którymi odznaczają się pokój czyniący. Przestrzega swoich czytelników przed zaprzyjaźnianiem się ze światem, zachęca do wyrzeczenia się zła i zbliżenia się do Boga.
List Jakuba 5. Jakub ostrzega bogatych, którzy są niegodziwi. Na koniec swojego listu daje kilka prostych rad na temat obowiązków, jakie mają święci wobec innych członków Kościoła. Radzi świętym, aby w cierpliwości wytrwali do przyjścia Pana i byli prawdomówni we wszystkich swoich rozmowach. Zachęca chorych, aby zwrócili się o pomoc do starszych Kościoła, by ci namaścili ich olejem.