Jezus został wzgardzony w Swoim rodzinnym Nazarecie. Posłał Dwunastu Apostołów, by głosili ewangelię. Jan Chrzciciel zginął z rozkazu Heroda Antypasa. Jezus w cudowny sposób nakarmił ponad pięć tysięcy osób, chodził po wodzie, uciszył burzę i uzdrawiał chorych. Następnie ze współczuciem uzdrowił opętane przez demona dziecko i głuchoniemego. W okolicy Morza Galilejskiego nakarmił cztery tysiące osób i udał się do Betsaidy, gdzie stopniowo uzdrowił ślepca.
Jezus zostaje wzgardzony w Nazarecie i posyła Dwunastu Apostołów; historia śmierci Jana Chrzciciela; Jezus w cudowny sposób karmi ponad pięć tysięcy osób
Zastanów się nad następującą sytuacją: Nowo powołany misjonarz bardzo denerwuje się wyjazdem z domu na misję. Jest mu trudno przemawiać i odnaleźć się w sytuacjach towarzyskich.
Jakiej rady udzieliłbyś temu młodemu człowiekowi?
W tracie studiowania Ew. Marka 6 odszukaj prawdę, która może pomóc temu misjonarzowi i nam wszystkim, kiedy czujemy, że brak nam umiejętności do wykonania powierzonego nam przez Pana zadania.
Ew. Marka 6:1–13 mówi o tym, jak Jezus został wzgardzony w Swoim rodzinnym Nazarecie. (Temat ten zostanie szerzej omówiony, kiedy będziesz studiował Ew. Łukasza 4:14–30). W tamtym okresie Jezus wysyłał dwójkami Dwunastu Apostołów, by głosili ewangelię. Czyniąc to, wypędzali również demony i uzdrawiali chorych. Marek wspomina także o tym, że Apostołowie Zbawiciela namaszczali chorych olejkiem.
Obraz
mężczyzna, na którego nałożono ręce
Kiedy Herod Antypas dowiedział się, że Jezus dokonuje wielu cudów, wystraszył się, że to Jan Chrzciciel powstał z martwych i ich dokonuje (zob. Ew. Marka 6:14). (Z Ew. Marka 6:17–29 dowiadujemy się, że Herod ściął Jana Chrzciciela, żeby zadowolić swoją żonę).
Ew. Marka 6:30–33 podaje, że Dwunastu Apostołów powróciło z głoszenia ewangelii, a Jezus wszedł z nimi do łodzi, by udać się w ustronne miejsce, gdzie mogliby odpocząć. Jednak ludzie z kilku pobliskich miejscowości zbiegli się w miejscu, gdzie mieli oni przybić do brzegu i już na nich czekali.
Przeczytaj Ew. Marka 6:34 i wyszukaj, jak Zbawiciel zareagował na rzeszę ludzi, kiedy On i uczniowie pragnęli odpocząć na osobności.
Zastanów się nad współczesnym przykładem tego, jak ktoś poświęca swój prywatny czas na służbę bliźnim podobnie jak Jezus.
Po całym dniu spędzonym na nauczaniu Jezus dokonał wielkiego cudu. Przeczytaj Ew. Marka 6:35–44 oraz Ew. Mateusza 14:18 i ułóż poniższe wydarzenia w porządku chronologicznym. (Odpowiedzi znajdują się na końcu lekcji).
Zbawiciel mnoży jedzenie, które przynieśli ze sobą uczniowie, zaspokajając na wyrost potrzeby ludu.
Uczniowie mówią, że mają pięć chlebów i dwie ryby.
Uczniowie proponują posłać ludzi, by kupili jedzenie.
Zbawiciel pyta, ile uczniowie mają jedzenia.
Zbawiciel mówi uczniom, żeby dali jedzenie ludziom.
Ludzie nie mają co jeść.
Zbawiciel prosi uczniów, by dali Mu to, co mają.
Grecki tekst Ew. Marka 6:44 wyjaśnia, że zwrot: „pięć tysięcy mężów” oznacza pięć tysięcy dorosłych mężczyzn. Tak więc liczba nakarmionych osób była większa, ponieważ były tam też kobiety i dzieci (zob. Ew. Mateusza 14:21).
Zwróć uwagę na to, że przed dokonaniem tego cudu Zbawiciel najpierw poprosił uczniów, aby dali Mu owe pięć chlebów i dwie ryby — czyli wszystko, co mieli. Zbawiciel pomnożył pożywienie, aby nakarmić lud.
Obraz
rzesza ludzi na wzgórzu
Jedną z zasad, których możemy nauczyć się z tej historii, jest to, że kiedy oferujemy Zbawicielowi wszystko, co mamy, może On spotęgować naszą ofiarę, by osiągnąć Swoje cele.
Choć Zbawiciel nie prosi nas, żebyśmy dali Mu całe nasze pożywienie, to zachęca jednak tych, którzy starają się osiągać Jego cele, by powierzyli Mu wszystkie swoje pragnienia, zdolności, talenty, umiejętności, silne strony, dary i wysiłki (zob. 2 Nefi 25:29; Omni 1:26).
Jeszcze raz zastanów się nad sytuacją stremowanego nowo powołanego misjonarza, o którym była mowa wcześniej, i w dzienniku do studiowania odpowiedz na następujące pytania:
Jak myślisz, co zgodnie z powyższą zasadą może zrobić ten misjonarz, by wszystko powierzyć Panu? Jak myślisz, co zrobi wtedy Zbawiciel?
W jakich innych sytuacjach znajomość tej zasady może pomóc młodym członkom Kościoła?
W jaki sposób Pan potęguje twoje wysiłki, żebyś mógł osiągać Jego cele?
Ew. Marka 6:45–56 podaje, że po nakarmieniu ponad pięciu tysięcy osób Jezus kazał Swoim uczniom przeprawić się łodzią na drugą stronę Morza Galilejskiego. Następnie odprawił lud i udał się na górę, żeby oddać się modlitwie. Kiedy w nocy rozszalała się burza, Zbawiciel widział ze szczytu, że pomimo starań Jego uczniowie nie mogą poradzić sobie z wichurą. Udał się do nich, idąc po wodzie i uciszył burzę. Informacje podane w tych wersetach zostały bardziej szczegółowo omówione wcześniej przy okazji studiowania Ew. Mateusza 14.
Jezus gani faryzeuszy, uzdrawia cierpiących i karmi cztery tysiące osób
W trakcie studiowania Ew. Marka 7–8 wyszukaj, czego Zbawiciel uczył nas na temat tego, co mamy czynić, kiedy spotkamy kogoś w potrzebie.
W Ew. Marka 7:1–23 czytamy, że Zbawiciel zganił faryzeuszy za przestrzeganie błędnych tradycji i nauczał ich oraz Swoich uczniów, że to „z wnętrza, z serca ludzkiego” (Ew. Marka 7:21) pochodzą złe myśli i czyny, które w rezultacie kalają człowieka.
Starszy Bruce R. McConkie z Kworum Dwunastu Apostołów powiedział na temat „nauki starszych” (Ew. Marka 7:5):
Obraz
Starszy Bruce R. McConkie
„Rabiniczne obrzędy i interpretacje były na przestrzeni lat dodawane do prawa Mojżeszowego przez uczonych w piśmie i nauczycieli. Tradycje te były w oficjalnej praktyce uważane za ważniejsze i bardziej wiążące od samego prawa. Zaliczały się do nich uważane za strażników ceremonialnej czystości rytualne obmycia, których nie przestrzegali Jezus i Jego uczniowie.
Dokładnie ten sam proces polegający na zamienianiu prawdy na tradycje — zmienianiu prawa Boga na ‘nauki i przykazania ludzkie’ [Joseph Smith Translation, Mark 7:7] za pomocą interpretacji i uzupełnień dokonywanych przez nauczycieli niedziałających pod natchnieniem Ducha — miał miejsce w okresie wielkiego odstępstwa ery chrześcijańskiej. Do czystych i prostych doktryn Chrystusa uczeni w piśmie i kapłani wczesnego chrześcijaństwa dodali takie rzeczy, jak: odpusty, które uwalniały niegodziwych od popełnionych grzechów i pozwalały im dopuszczać się kolejnych występków bez boskiej kary; (rzekome) odpuszczanie grzechów udzielane na podstawie powtarzanych i powierzchownych [nieszczerych] spowiedzi; kierowanie modlitw do […] świętych zamiast do Pana; czczenie wizerunków […]; zakazywanie kapłanom i innych urzędnikom kościelnym zawierania małżeństw […]; noszenie drogich szat i strojów przez kapłanów i innych urzędników kościelnych; używanie wyszukanych tytułów duszpasterskich; zasilanie skarbu Kościoła środkami zdobytymi z hazardu i tak dalej.
Wszystkie te zasady, i inne podobne im tradycje, uważane są przez niektóre osoby za ważniejsze od prawa Bożego, które zostało pierwotnie dane przez Mistrza. Zaprawdę tak zwany kościół chrześcijański w naszych czasach opiera się w dużej mierze na tradycjach ‘starszych’, a nie na objawieniach z nieba” (Doctrinal New Testament Commentary, 3 tomy [1965–1973], 1:366–367).
W Ew. Marka 7:24–30 czytamy, że Jezus uzdrowił opętaną przez demona córkę niewiasty greckiej. Jak pamiętasz, w owym okresie misja Zbawiciela skierowana była do ludu Izraela, a nie do ludzi innych narodów, jednak okazując współczucie, pomógł kobiecie innego wyznania, która znalazła się w potrzebie, a miała wiarę w Niego.
Znajdź położenie miast Tyr i Sydon oraz Morza Galilejskiego na mapie nr 11 w Bible Maps [Atlasie biblijnym], „The Holy Land in New Testament Times” [Ziemia Święta w czasach Nowego Testamentu] w anglojęzycznym wydaniu pism świętych ŚwDO. Po opuszczeniu Tyru i Sydonu Zbawiciel udał się na wschodnie wybrzeże Morza Galilejskiego w rejon Dziesięciogrodzia, który zamieszkiwali głównie ludzie innych narodów.
Przeczytaj Ew. Marka 7:31–37 i odszukaj, w jaki sposób Zbawiciel okazał miłosierdzie głuchoniememu.
Przeczytaj Ew. Marka 8:1–3 i odszukaj, jaką Jezus dostrzegł potrzebę.
Zwróć uwagę na to, jakie uczucia Zbawiciel żywił względem ludu w wersecie 2.
Przeczytaj Ew. Marka 8:4–9 i zobacz, co Zbawiciel uczynił, mimo że Go o to nie poproszono.
Współczucie i czyny Pana względem głodnej rzeszy ludzi mówią nam, że możemy podążać za przykładem Zbawiciela, dostrzegając potrzeby bliźnich, a następnie starając się je zaspokoić.
Siostra Linda K. Burton, generalna prezydent Stowarzyszenia Pomocy, uczyła, że aby podążać za przykładem Zbawiciela w służbie dzieciom Bożym, musimy stosować zasadę „najpierw obserwujcie, potem służcie” („Najpierw obserwujcie, potem służcie”, Ensign lub Liahona, listopad 2012, str. 78). Możesz zapisać ten zwrot w swoich pismach świętych obok fragmentu: Ew. Marka 8:4–9.
Modlitwa i proszenie Ojca Niebieskiego o pomoc oraz skupianie myśli na bliźnich zamiast na sobie samych może pomóc nam rozumieć i zaspokoić potrzeby innych ludzi. Pamiętaj, że niektóre potrzeby mogą nie być widoczne na pierwszy rzut oka.
Jaką korzyść może przynieść nam umiejętność zauważania potrzeb bliźnich i pomagania w ich zaspakajaniu?
Podziel się następującą wypowiedzią Prezydenta Thomasa S. Monsona:
Obraz
Prezydent Thomas S. Monson
„Ile razy wasze serca drgnęły, gdy widzieliście kogoś w potrzebie? Ile razy planowaliście, że pomożecie? A ile razy przeszkodziło wam w tym codzienne życie i zostawiliście zadanie pomocy innym, przekonani, że ‘na pewno ktoś się tym zajmie’.
Stajemy się więźniami braku czasu. Jeśli jednak zrobimy krok w tył i z dystansu przyjrzymy się naszym uczynkom, możemy odkryć, że jesteśmy zaangażowani w sprawy bez znaczenia. Innymi słowy, zbyt często poświęcamy większość swojego czasu sprawom, które w ogóle nie liczą się w życiu i zaniedbujemy sprawy ważniejsze” („Co uczyniłem dzisiaj dla kogoś?” Ensign lub Liahona, listopad 2009, str. 85).
W dzienniku do studiowania opisz sytuację, w której zdałeś sobie sprawę z jakiejś potrzeby bliźniego i przerwałeś swoje sprawy, żeby mu pomóc. Opisz także sytuację, w której ktoś inny zauważył twoją potrzebę i pomógł ją zaspokoić.
Módl się i szukaj okazji do zaspokojenia potrzeb bliźnich dzisiaj i w przyszłości.
W Ew. Marka 8:10–21 czytamy, że po cudownym nakarmieniu czterech tysięcy Jezus przeprawił się z uczniami łodzią w okolice Dalmanuty. Faryzeusze żądali tam od Niego znaku z nieba. Jezus im odmówił i, jak dowiadujemy się z Joseph Smith Translation [Tłumaczenia Józefa Smitha], pouczył ich, że „temu rodowi żaden znak nie będzie dany, tylko znak proroka Jonasza; gdyż jak Jonasz przez trzy dni i trzy noce przebywał w brzuchu ryby, tak Syn człowieczy zostanie pochowany w ziemi” (Joseph Smith Translation, Mark 8:12).
W Betsaidzie przyprowadzono do Zbawiciela ślepca, żeby go uzdrowił. Przeczytaj Ew. Marka 8:22–26 i poszukaj, w jaki sposób Zbawiciel to uczynił.
Zwróć uwagę na to, że werset 24. podaje, iż ślepiec przejrzał, kiedy Zbawiciel po raz pierwszy włożył na niego ręce, ale nie widział wyraźnie.
Obraz
Jezus kładzie ręce na oczy ślepca
W Ew. Marka 8:25 czytamy, że kiedy Zbawiciel położył ręce na jego oczy po raz drugi, wzrok został mu całkowicie przywrócony.
Dlaczego ważne jest rozumieć, że niektóre błogosławieństwa, takie jak zdobycie świadectwa o ewangelii lub fizyczne albo duchowe uzdrowienie, często otrzymujemy stopniowo lub etapami, a nie od razu?
W Ew. Marka 8:27–38 czytamy o tym, jak Piotr oświadcza, że Jezus jest Chrystusem. Zbawiciel nakazał Swoim uczniom, aby nie ujawniali jeszcze publicznie, że jest Chrystusem, czyli Mesjaszem. Zaczął również nauczać ich o tym, że będzie cierpiał i umrze w Jerozolimie.
W dzienniku do studiowania napisz pod dzisiejszymi ćwiczeniami poniższe zdanie:
Przestudiowałem lekcję: Ew. Marka 6–8 i ukończyłem ją w dniu (data).
Dodatkowe pytania, przemyślenia i spostrzeżenia, którymi chciałbym podzielić się z moim nauczycielem: