W ramach spisku, aby zabić Jezusa Chrystusa, żydowscy przywódcy przyprowadzili Go przed Poncjusza Piłata, rzymskiego namiestnika. Piłat skazał Jezusa na chłostę i ukrzyżowanie. Jezus zgodził się na cierpienie i śmierć, aby wypełnić wolę Swojego Ojca.
Jezus przyprowadzony przez Piłata zostaje skazany na ukrzyżowanie
Jeśli mógłbyś być naocznym świadkiem jednego wydarzenia z pism świętych, to które byś wybrał? Dlaczego?
Podczas tej lekcji będziesz studiował jedno z najistotniejszych wydarzeń w dziejach świata. Podczas studiowania wyobraź sobie, że jesteś naocznym świadkiem tego, co się stało.
W Ew. Mateusza 26 czytamy, że Jezus został aresztowany, niesprawiedliwie osądzony i skazany przez przywódców żydowskich. Pod panowaniem rzymskim Żydzi nie mogli skazywać kogoś na śmierć. Tak więc przywódcy żydowscy dążyli, by oskarżyć i skazać na śmierć Jezusa na mocy prawa rzymskiego.
Z Ew. Mateusza 27:1–10 uczymy się, że przywódcy żydowscy doprowadzili Jezusa przed Poncjusza Piłata, rzymskiego namiestnika Judei. Kiedy Judasz to zobaczył, pożałował, że dokonał wyboru, aby zdradzić Jezusa i chciał zwrócić pieniądze, jakie za to otrzymał od przywódców żydowskich, a następnie odebrał sobie życie. Joseph Smith Translation [Tłumaczenie Józefa Smitha] wyjaśnia, że Judasz „powiesił się na drzewie. I od razu spadł, a jego wnętrzności rozprysły się i umarł” (Joseph Smith Translation, Matthew 27:6 [w: Matthew 27:5, przypis a w anglojęzycznym wydaniu pism świętych ŚwDO]).
Ponieważ srebrniki były „zapłatą za krew” (Ew. Mateusza 27:6) i nie należało dodać ich do skarbca, przywódcy żydowscy użyli ich, aby zakupić pole garncarza na cmentarz dla cudzoziemców. Mateusz przytoczył to wydarzenie, jako wypełnienie proroctwa (zob. Ks. Zachariasza 11:12–13).
Ze względu na presję wywieraną przez Żydów i z obawy przed utratą kontroli nad ludem Piłat skazał Jezusa na ukrzyżowanie (zob. Ew. Mateusza 27:11–26). (Będziesz miał możliwość szczegółowego studiowania tych wydarzeń podczas lekcji na temat Ew. Jana 18–19).
Jezus zostaje poddany chłoście, jest wyszydzany i ukrzyżowany
Obraz
bicz z ostrymi metalowymi zakończeniami
Zanim Jezus został ukrzyżowany, Piłat nakazał Go wychłostać (zob. Ew. Mateusza 27:26). Chłosta polegała na tym, że dana osoba była wielokrotnie uderzana biczem zakończonym ostrymi kamykami lub kawałkami kości wplecionymi w kilka rzemieni. Taki rodzaj kary był zazwyczaj wykonywany wobec służby, a ludzie szlachetnego pochodzenia lub wolni Rzymianie byli bici rózgami. Ze względu na poważne uszkodzenia ciała wielu ludzi nie przetrwało biczowania.
Dlaczego, twoim zdaniem, żołnierze znaleźli kogoś, kto miał nieść krzyż Jezusa?
Wyobraź sobie, że jesteś na miejscu Szymona Cyrenejczyka. Co byś pomyślał lub poczuł, gdybyś był pośród ludu i zmuszono by cię do niesienia krzyża Jezusa? Zapisz swoją odpowiedź w dzienniku do studiowania.
Ew. Mateusza 27:33 podaje, że Jezusa poprowadzono „na miejsce, zwane Golgota, co znaczy Miejsce Trupiej Czaszki”.
Obraz
Starszy James E. Talmage
Starszy James E. Talmage z Kworum Dwunastu Apostołów przemawiał na temat nazwy tego miejsca: „Nazwa ta odnosiła się do cech topograficznych, do szczytu góry lub miejsca, w którym zazwyczaj odbywały się egzekucje; mogła także odnosić się do śmierci, czego symbolem jest czaszka” (Jesus the Christ, wyd. 3. [1916], str. 667).
W Ew. Mateusza 27:34–45 podane jest, że Jezus odmówił wypicia tego, co oferowano ukrzyżowanym dla uśmierzenia bólu. Inni ludzie, przyglądający się ukrzyżowaniu, szydzili z Jezusa i kusili Go.
Przeczytaj Ew. Mateusza 27:46 i odszukaj, co Jezus powiedział, gdy wisiał na krzyżu. Możesz zaznaczyć to, co znalazłeś.
Aby w pełni zrozumieć, co się wtedy wydarzyło, przeczytaj następującą wypowiedź Starszego Jeffreya R. Hollanda z Kworum Dwunastu Apostołów:
Obraz
Starszy Jeffrey R. Holland
„Powiem teraz bardzo uważnie, wręcz z nabożną czcią dobierając słowa, o tych, chyba, najtrudniejszych chwilach w tej samotnej podróży ku Zadośćuczynieniu. Mówię o tych ostatnich chwilach — na które Jezus musiał być przygotowany intelektualnie i fizycznie, ale na które, być może, nie mógł w pełni przygotować się pod względem emocjonalnym i duchowym — ostatecznego pogrążenia się w paraliżującej rozpaczy, że Bóg się wycofał, kiedy krzyczał w najgłębszej samotności: ‘Boże mój, Boże mój, czemuś mnie opuścił?’ [NiP 27:46; kursywa dodana] […].
Z pełnym przekonaniem mej duszy świadczę, że […] doskonały Ojciec nie opuścił Swego Syna w tej godzinie. W rzeczywistości, osobiście wierzę, że podczas całej ziemskiej posługi Jezusa Ojciec nigdy nie był bliżej Swego Syna niż w tych ostatnich chwilach cierpienia, tuż przed śmiercią. Niemniej […] Ojciec na krótko wycofał sprzed oblicza Jezusa pocieszenie Jego Ducha, wsparcie Swojej osobistej obecności” („Żaden nie był z Nim”, Ensign lub Liahona, maj 2009, str. 87–88).
Dlaczego, twoim zdaniem, Ojciec Niebieski wówczas wycofał Swojego Ducha sprzed oblicza Jezusa?
Przeczytaj pozostałą część wypowiedzi Starszego Hollanda i zaznacz wyjaśnienie, dlaczego Jezus Chrystus doświadczył wycofania się Ducha: „Jednak wymagane było, w istocie było to sednem Zadośćuczynienia, aby doskonały Syn, który nigdy nie powiedział złego słowa, nie uczynił nic złego ani nie dotknął niczego nieczystego, musiał poznać, jak będą się czuli ludzie, kiedy popełnią tego rodzaju grzechy. Aby Jego Zadośćuczynienie było nieskończone i wieczne, musiał odczuć, co znaczy umrzeć nie tylko fizycznie, ale i duchowo, poczuć, jak to jest, kiedy odsuwa się Duch i człowiek zostaje całkowicie, skrajnie i beznadziejnie samotny” („Żaden nie był z Nim”, str. 88).
Z Ew. Mateusza 27:46 i z wypowiedzi Starszego Hollanda uczymy się, że w ramach Zadośćuczynienia Jezus Chrystus poczuł wycofanie się Ducha Ojca Niebieskiego.
Kiedy grzeszymy, doświadczamy śmierci duchowej — wycofania się Ducha Ojca Niebieskiego. Ponieważ Jezus Chrystus doświadczył śmierci duchowej na krzyżu, może pomóc nam, kiedy jesteśmy oddzieleni od Ducha naszego Ojca Niebieskiego z powodu podjętych przez nas złych decyzji. Może pomóc nam także, kiedy czujemy się samotni.
Przeczytaj Ew. Mateusza 27:50–20. W Joseph Smith Translation [Tłumaczeniu Józefa Smitha] czytamy: „Kiedy Jezus zawołał donośnym głosem: Ojcze, dokonało się, Twoja wola się spełniła, wówczas oddał ducha” (Joseph Smith Translation, Matthew 27:54w: Ew. Mateusza 27:50, przypis a, w anglojęzycznym wydaniu pism świętych ŚwDO).
Według Joseph Smith Translation [Tłumaczenia Józefa Smitha] werset ten wskazuje na to, że Jezus Chrystus cierpiał, aby wypełnić wolę Ojca Niebieskiego.
Podczas studiowania Ew. Mateusza 26 na poprzedniej lekcji dowiedziałeś się o cierpieniu Zbawiciela w ogrodzie Getsemane oraz o tym, że dobrowolnie poddał Swoją wolę, woli Ojca. Możesz zapisać Ew. Mateusza 26:39 jako odsyłacz w swoich pismach świętych obok Ew. Mateusza 27:50, aby zapamiętać, co Jezus zrobił tak, jak to obiecał.
Przeczytaj Ew. Mateusza 27:51 i odszukaj, co stało się w świątyni, kiedy zmarł Jezus.
Obraz
schemat świątyni
Za czasów Jezusa świątynia składała się z dwóch pomieszczeń: Świętego Miejsca i Najświętszego Miejsca. Te dwa pomieszczenia były przedzielone zasłoną, czyli kurtyną. „Najświętsze Miejsce to najświętszy pokój w starożytnej świątyni, symbolizuje przebywanie w obecności Boga. Raz w roku, w Dniu Zadośćuczynienia, wyższy kapłan przechodził przez zasłonę świątyni i wstępował do Najświętszego Miejsca, które skrapiał krwią w ofierze za grzech, aby zadośćuczynić za grzechy całego zgromadzenia Izraela (zob. III Ks Mojżeszowa 16). Kiedy zasłona świątyni „rozdarła się na dwoje” podczas śmierci Jezusa Chrystusa (Ew. Mateusza 27:51), był to drastyczny symbol tego, że Zbawiciel, Wielki Wyższy Kapłan, przeszedł przez zasłonę śmierci i wkrótce miał wejść do obecności Boga” (New Testament Student Manual [podręcznik Kościelnego Systemu Edukacji, 2014], str. 94).
Obraz
Starszy Bruce R. McConkie
Starszy Bruce R. McConkie z Kworum Dwunastu Apostołów nauczał o tym, co oznaczało rozdarcie się zasłony w świątyni: „Chrystus został poświęcony; prawo zostało wypełnione; dyspensacja Mojżesza została zakończona; pełnia ewangelii nabrała całego swojego światła i mocy; i tak — aby przedstawić to, w taki sposób, by wszyscy z ziemi judzkiej rozpoznali, że królestwo zostało zabrane od nich i przekazane innym — Bóg rozdarł zasłonę świątyni ‘od góry do dołu’. Najświętsze Miejsce jest teraz otwarte dla wszystkich i wszyscy poprzez zadość czyniącą krew Baranka mogą wejść do najświętszego ze wszystkich miejsc, do królestwa, gdzie jest życie wieczne […]. Obrzędy dokonywane przez zasłonę starożytnej świątyni były na podobieństwo tego, co miał uczynić Chrystus, a dzięki temu, co uczynił, wszyscy ludzie, spełniwszy wymagania przejścia przez zasłonę do obecności Pana, będą mogli odziedziczyć pełnię wywyższenia” (Doctrinal New Testament Commentary, 3 tomy [1965–1973], 1:830; kursywa dodana).
Z rozdarcia zasłony świątyni podczas śmierci Chrystusa możemy nauczyć się, że dzięki Zadośćuczynieniu Jezusa Chrystusa, my wszyscy możemy wejść do obecności Boga, jeśli odpokutujemy i będziemy dotrzymywać naszych przymierzy.
W dzienniku do studiowania odpowiedz na następujące pytania:
W jaki sposób Zadośćuczynienie Jezusa Chrystusa umożliwia nam powrót do obecności Boga?
Co my musimy zrobić, aby być godnymi przebywania z naszym Ojcem Niebieskim przez wieczność?
W Ew. Mateusza 27:52–66 podano więcej informacji na temat tego, co stało się po śmierci Jezusa. Zwróć uwagę na to, że „po […] zmartwychwstaniu [Jezusa]” (Ew. Mateusza 27:53; kursywa dodana) wielu sprawiedliwych zmarłych ludzi także zmartwychwstało i ukazało się w Jerozolimie (zob. także NiP 133:54–56).
Po śmierci Jezusa Józef z Arymatei, bogaty uczeń, „prosił o ciało Jezusa” (Ew. Mateusza 27:58; zob. także Ew. Jana 19:39). Ciało Zbawiciela zostało owinięte w czyste prześcieradło i umieszczone w grobowcu, którego właścicielem był Józef z Arymatei, a wejście było zastawione dużym kamieniem. Za namową niektórych arcykapłanów i faryzeuszy Piłat nakazał, żeby strażnicy pełnili przy grobowcu straż, a kamień został opieczętowany. Dlaczego, według Ew. Mateusza 27:63–64, arcykapłani i faryzeusze tego chcieli?
Według Ew. Mateusza 28:1–5, rankiem pierwszego dnia tygodnia, czyli w niedzielę, Maria Magdalena oraz inna kobieta o imieniu Maria przyszły do grobowca. Joseph Smith Translation, Matthew 28:2 [Tłumaczenie Józefa Smitha, Ew. Mateusza 28:2] podaje, że widziały dwóch aniołów (zob. Ew. Mateusza 28:2, przypis a w anglojęzycznym wydaniu pism świętych ŚwDO).
Po Zmartwychwstaniu Jezusa Chrystusa członkowie Kościoła przestrzegali i święcili pierwszy dzień tygodnia jako dzień sabatu, aż w końcu zaprzestano święcenia dnia sabatu w dzień siódmy. Ta zmiana w święceniu ostatniego dnia tygodnia na pierwszy dzień tygodnia nie jest aż tak istotna, jak koncept i zasada związane z sabatem.
Przeczytaj Ew. Mateusza 28:6–7 i odszukaj, co aniołowie powiedzieli kobietom.
W Ew. Mateusza 28:8–10, 16–18 czytamy, że kobiety te udały się, aby obwieścić uczniom, co zobaczyły i usłyszały. Po drodze ukazał im się Jezus, a kobiety te „objęły go za nogi i złożyły mu pokłon” (Ew. Mateusza 28:9). Później uczniowie dali posłuch słowom tych kobiet i udali się do Galilei, gdzie im także ukazał się Zbawiciel. Aby dowiedzieć się więcej o innych sytuacjach, w których ludziom ukazał się Jezus przed wniebowstąpieniem, przejdź do części Harmony of the Gospels [Zgodność Ewangelii].
Przeczytaj Ew. Mateusza 28:19–20 i odszukaj, co Zbawiciel nakazał Swoim Apostołom. (Ew. Mateusza 28:19–20 to fragment do opanowania. Możesz go zaznaczyć w wyróżniający się sposób).
Zasada, jakiej możemy nauczyć się z tego, co Zbawiciel polecił Swoim Apostołom, brzmi: Kiedy uzyskamy świadectwo o Jezusie Chrystusie, mamy obowiązek świadczenia o Nim innym ludziom.
W swoim dzienniku do studiowania wykonaj następujące polecenia:
Wypisz co najmniej trzy sposoby, w jakie możemy świadczyć o Jezusie Chrystusie innym ludziom. Następnie wybierz jeden z nich, wyznacz cel i napisz, jak możesz dążyć do świadczenia o Jezusie Chrystusie innym ludziom.
Odpowiedz na następujące pytanie: Co możesz zrobić, aby przygotowywać się do służby na misji, zgodnie z tym, co Jezus powiedział w Ew. Mateusza 28:19–20?
W dzienniku do studiowania napisz pod dzisiejszymi ćwiczeniami poniższe zdanie:
Przestudiowałem lekcję: Ew. Mateusza 27–28 i ukończyłem ją w dniu (data).
Dodatkowe pytania, przemyślenia i spostrzeżenia, którymi chciałbym podzielić się z moim nauczycielem: