Paweł nauczał ewangelii w Azji Mniejszej (dzisiejsza Turcja) i gdy przebywał w Milecie, niedaleko Efezu; ostrzegał przed przyszłym odstępstwem oraz zachęcał przywódców kapłańskich, aby wzmacniali członków Kościoła. Następnie udał się do Jerozolimy, gdzie był prześladowany i został aresztowany. Stojąc na schodach Twierdzy Antonia (koszarów dla rzymskich żołnierzy) Paweł opowiedział historię swojego nawrócenia.
Paweł służy w Azji Mniejszej i udaje się do Jerozolimy, gdzie zostaje pobity i aresztowany
Pomyśl o sytuacji, w której musiałeś na kilka dni, tygodni lub miesięcy opuścić rodzinę, przyjaciół lub inne bliskie ci osoby.
Jakie uczucia towarzyszyły tobie lub twoim bliskim, zanim wyjechałeś?
Co mówiliście do siebie przed rozstaniem?
Podczas trzeciej podróży misyjnej Paweł przebywał w Macedonii, Grecji i Azji Mniejszej (zob. Bible Maps [Atlas biblijny], mapa nr 13, „The Missionary Journeys of the Apostle Paul” [Podróże misyjne Apostoła Pawła] w anglojęzycznym wydaniu pism świętych ŚwDO). Podczas tej podróży poczuł natchnienie, że powinien wrócić do Jerozolimy. Po drodze zatrzymywał się, aby nauczać i żegnać z członkami Kościoła. Przed wyjazdem z Troady Paweł przemawiał do Świętych do późna w nocy.
Przeczytaj Dzieje Apostolskie 20:9–12 i odszukaj, co się stało z Eutychusem, gdy zasnął podczas kazania Pawła. Możesz zaznaczyć w swoich pismach świętych, co zrobił Paweł, aby okazać miłość i troskę o Eutychusa.
W jaki sposób można porównać działanie Pawła do tego, co czynił Zbawiciel podczas Swojej posługi?
W trakcie trzeciej podróży misyjnej Paweł spędził około trzech lat w Efezie, służąc pośród tamtejszego ludu. Z Dziejów Apostolskich 20:13–17 dowiadujemy się, że w drodze do Jerozolimy Paweł zatrzymał się w Milecie, tuż za Efezem, i posłał po przywódców Kościoła w Efezie, aby się z nim spotkali.
Paweł stwierdził, że „nie [uchylał] się od zwiastowania […] wszystkiego, co pożyteczne” (Dzieje Apostolskie 20:20) tym, których nauczał. Zauważ, co, według Pawła, według Dziejów Apostolskich 20:21, było najważniejsze — składał świadectwo, że wszyscy muszą odpokutować i wierzyć w imię Pana Jezusa Chrystusa.
Według wersetów 22–23, Paweł był gotów stawić czoła wszelkim cierpieniom, które czekały na niego w Jerozolimie. Był szczególnie narażony na niebezpieczeństwo w Jerozolimie, gdzie przywódcy żydowscy postrzegali go za zdrajcę, ze względu na jego wysiłki, związane z głoszeniem ewangelii Jezusa Chrystusa. Jednakże jednym z powodów, dla którego Paweł chciał udać się do Jerozolimy, był fakt, że Duch Pana kierował nim, aby to uczynił.
Z Dziejów Apostolskich 20:24–27 uczymy się, że prawdziwi słudzy Pana wiernie wypełniają swoje obowiązki, a czyniąc to, odczuwają radość. Możesz napisać tę prawdę w swoich pismach świętych lub w dzienniku do studiowania.
Zastanów się, co dla ciebie oznacza danie z siebie wszystkiego w służbie Bogu.
W jaki sposób możesz zastosować tę zasadę w swoim życiu?
Pomyśl o sytuacji w twoim życiu, kiedy postanowiłeś służyć Panu z całą energią i siłą oraz doświadczyłeś wielkiej radości. W dzienniku do studiowania krótko opisz to doświadczenie oraz naukę, którą z niego wyciągnąłeś.
Paweł po raz ostatni odwiedził przywódców Kościoła z Efezu, zanim udał się do Jerozolimy. Jakiej rady udzieliłbyś przywódcom Kościoła, gdybyś znalazł się w sytuacji Pawła i wiedziałbyś, że już ich więcej nie zobaczysz?
Przeczytaj Dzieje Apostolskie 20:28–31 i odszukaj ostrzeżenia Pawła, skierowane do tych przywódców Kościoła.
Paweł użył metafory z wilkami w odniesieniu do niewiernych członków Kościoła i ludzi, którzy zwodzą wiernych członków.
Paweł przypomniał przywódcom Kościoła, że „bardziej błogosławioną rzeczą jest dawać niż brać” (Dzieje Apostolskie 20:35) i, po modlitwie z nimi, pożegnał się, a następnie rozpoczął swoją podróż do Jerozolimy (zob. Dzieje Apostolskie 20:36–38).
Z Dziejów Apostolskich 21:1–10 dowiadujemy się, że Paweł kontynuował swoją podróż do Jerozolimy i po drodze zatrzymywał się w różnych miejscach, aby spędzić czas z członkami Kościoła. Gdy zatrzymał się w Tyrze, niektórzy uczniowie — niewątpliwie zatroskani o bezpieczeństwo Pawła — doradzali mu, aby nie szedł do Jerozolimy (zob. Dzieje Apostolskie 21:4).
W Cezarei prorok o imieniu Agabus prorokował o tym, co stanie się z Pawłem w Jerozolimie.
Przeczytaj Dzieje Apostolskie 21:11 i odszukaj proroctwo Agabusa o tym, co stanie się z Pawłem w Jerozolimie.
Przeczytaj Dzieje Apostolskie 21:12–14 i odszukaj, w jaki sposób Paweł i jego towarzysze zareagowali na to proroctwo.
Co zwróciło twoją uwagę w odpowiedzi Pawła?
Nie wszyscy słudzy Pana są proszeni o poświęcenie życia. Jednakże prawdziwi słudzy Pana są gotowi, by czynić wolę Boga, bez względu na związane z tym poświęcenie.
W dzienniku do studiowania odpowiedz na następujące pytania:
O jakie poświęcenia możesz zostać poproszony jako sługa Pana?
W jakiej sytuacji byłeś gotowy czynić wolę Boga bez względu na związane z tym poświęcenie? Dlaczego byłeś gotów to zrobić?
Z Dziejów Apostolskich 21:17–40 dowiadujemy się, że Paweł przybył do Jerozolimy i zdał lokalnym przywódcom Kościoła sprawozdanie ze swoich działań misjonarskich. Udał się do świątyni, a gdy zobaczyli go pewni Żydzi, którzy znali go z jego podróży misyjnych, ogłosili Pawła fałszywym nauczycielem, którego nauki stoją w sprzeczności z prawem Mojżesza, i oskarżyli o bezprawne wprowadzenie Greków do świątyni. Z powodu tych oskarżeń tłum wywlókł Pawła ze świątyni i zaczął go bić. Interweniowali rzymscy żołnierze, którzy doprowadzili go na przesłuchanie. Paweł zapytał żołnierzy, czy może przemówić do ludu.
Paweł opowiada o swoim nawróceniu i składa świadectwo o Jezusie Chrystusie.
Nawrócenie oznacza zmianę. Pomyśl o tym, w jaki sposób woda może zostać zmieniona i używana do innych celów. (Na przykład: woda może być zmieniona w lód lub parę). Zastanów się nad zmianami, które przynosi ewangelia.
Przeczytaj Dzieje Apostolskie 22:1–5 i odszukaj, w jaki sposób Paweł opisał siebie, gdy przemawiał do Żydów ze schodów twierdzy.
Przeczytaj Dzieje Apostolskie 22:6–21. Paweł opowiada tu historię swojego nawrócenia. Następnie dopasuj odpowiedzi do następujących pytań, wpisując literę poprawnej odpowiedzi w wolne miejsce obok pytania. (Gdy skończysz, porównaj swoje odpowiedzi z kluczem na końcu lekcji).
b. Spotkał Ananiasza, prawego człowieka i odzyskał wzrok.
c. Został ochrzczony i wzywał imienia Pana.
d. Został powołany na świadka Jezusa Chrystusa.
e. Zobaczył światło, usłyszał głos Jezusa Chrystusa i ujrzał Go w wizji.
Paweł słuchał i postępował według słów Jezusa Chrystusa oraz zaczął się zmieniać. Z Listu do Galacjan 1:17–18 dowiadujemy się, że po swojej niezwykłej wizji Paweł spędził trzy lata w Arabii, które były dobrym czasem duchowego przygotowania i wzrostu, a następnie powrócił do Damaszku i udał się do Jerozolimy, aby spotkać się z Piotrem.
Pomyśl o tym, jak bardzo zmieniło się życia Pawła w wyniku jego nawrócenia do Zbawiciela. Historia nawrócenia Pawła uczy nas, że gdy jesteśmy posłuszni słowom Jezusa Chrystusa, możemy się w pełni nawrócić.
Siostra Bonnie L. Oscarson, generalna prezydent Organizacji Młodych Kobiet, wyjaśniła, jaki związek ma nasze posłuszeństwo słowom Chrystusa z prawdziwym nawróceniem:
Obraz
Bonnie L. Oscarson
„Prawdziwe nawrócenie to coś więcej niż zaledwie wiedza o zasadach ewangelii. Oznacza ono nawet więcej niż świadectwo o tych zasadach. Można mieć świadectwo o ewangelii i nie żyć w zgodzie z nią. Być prawdziwie nawróconym oznacza, że działamy w zgodzie z tym, w co wierzymy i pozwalamy temu dokonywać ‘w naszych sercach [wielkiej przemiany]’ [Mosjasz 5:2] […].
Nawrócenie przychodzi, gdy gorliwie się modlimy, studiujemy pisma święte, chodzimy do kościoła, służymy ludziom wokół nas i jesteśmy godni uczestnictwa w obrzędach świątynnych. Nawrócenie przychodzi, gdy działamy w zgodzie z prawymi zasadami, których uczymy się w naszych domach i w salach lekcyjnych. Nawrócenie przychodzi, gdy wiedziemy czyste, cnotliwe życie i cieszymy się towarzystwem Ducha Świętego. Nawrócenie przychodzi, gdy rozumiemy Zadośćuczynienie Jezusa Chrystusa, uznajemy Go za naszego Zbawiciela i Odkupiciela i pozwalamy mocy Zadośćuczynienia zmieniać nasze życie” („Nawróćcie się”, Ensign lub Liahona, listopad 2013, str. 76–78).
W swoim dzienniku do studiowania napisz do siebie list o tym, co możesz zrobić, aby prawdziwie nawrócić się do Zbawiciela.
Obraz
Związany Paweł
Paweł został związany przez Rzymian.
Z Dziejów Apostolskich 22:22–30 dowiadujemy się, że po tym, gdy Paweł opowiedział historię swojego nawrócenia, słuchacze zaczęli domagać się jego śmierci. Paweł został przyprowadzony przed dowódcę armii rzymskiej w Jerozolimie, który postanowił, że Paweł powinien zostać ubiczowany. Zazwyczaj biczowanie stosowano wobec przestępców, aby ich poniżyć i uzyskać od nich informacje. Jednakże, gdy rzymscy urzędnicy dowiedzieli się, że Paweł jest obywatelem Rzymu, zdecydowali, iż nie będą go biczować, a zamiast tego zaprowadzą go przed żydowską Radę Najwyższą — Sanhedryn. Wiązanie bądź biczowanie obywatela rzymskiego, jeśli nie został osądzony, było sprzeczne z rzymskim prawem (Dzieje Apostolskie 22:25).
W dzienniku do studiowania napisz pod dzisiejszymi ćwiczeniami poniższe zdanie: